Η ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ «ΠΡΟΦΗΤΩΝ καὶ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΩΝ» ΑΧΡΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρο
«Πῶς προσεγγίζομε τούς ἁγίους;»
τοῦ Ἀρχιμ. Ἐλισαίου Σιμωνοπετρίτου
Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Σίμωνος Πέτρας Ἁγ. Ὄρους
Περιοδ. «Σύναξη», ἀρ. τ.102,
Ἀπρ.-Ἰούν. 2007, σελ. 46-47.
Ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστ. Βιβλιογρ.»
. Ζώντας στὸ Ἅγιον Ὄρος πάνω ἀπὸ τρεῖς δεκαετίες, καὶ καταργώντας τὸν τόπο μὲ τὸν τρόπο μου, ἔχω διαπιστώσει ἀρκετὲς φορὲς τὴν διάθεσι τῶν ἐπισκεπτῶν ἢ προσκυνητῶν νὰ συναντήσουν μία φωτισμένη μορφὴ ἀποβλέποντας ὡστόσο νὰ συναντήσουν ἕνα μάγο ἢ ἔστω ἕνα θαυματουργὸ ἢ διορατικὸ καὶ προορατικό, περιορίζοντας ἢ μᾶλλον ὑποτιμώντας καὶ ἀχρειώνοντας ἔτσι πολὺ τὸ πεδίο τῆς ἐν Χριστῷ ἁγιότητος. Δὲν φαίνεται μὲ τὴν ἔρευνα καὶ σχέσι αὐτὴ νὰ ἐπιδιώκωμε τόσο τὴν κάθαρσι τῶν παθῶν μας καὶ τὸν ἁγιασμὸ «οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον», ὅσο τὸ νὰ χορτάσωμε τὴν ἐγωϊστικὴ περιέργειά μας, ποὺ ἂν δὲν τὸ πετύχωμε, ἀρχίζομε νὰ ἀμφιβάλλωμε γιὰ τὴν δυνατότητα ὑπάρξεως σήμερα Ἁγίων καὶ μπορεῖ νὰ καταλήξωμε στὴν βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἰσχυριζόμενοι ὅτι χάθηκαν σήμερα οἱ Ἅγιοι, λὲς καὶ ἡ ἁγιότητα «βγαίνει στὸ παζάρι», κατὰ ἔκφρασι ἁγιορείτικη ἢ «κτυπᾷ κουδούνια». Ὁ μακαρίτης παπα-Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης ἔλεγε: «Ἀλλοίμονο στὸν ἅγιο ποὺ βγῆκε ἡ φήμη του μέχρι τὴν Ἀθήνα» ἢ «μὲ τὴν κατάρα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ διαβόλου διαδόθηκε ὅτι εἶμαι ἅγιος»…
. Τελευταία φορὰ ποὺ ἐπισκεφθήκαμε τὸν μακαριστὸ γέροντα Παΐσιο, πρὶν βγῇ ἀπὸ τὸ Ὄρος γιὰ τὸ νοσοκομεῖο, τὸν βρήκαμε πολὺ ἁρπαγμένο.
«Γιατί, γέροντα, εἶσθε ἔτσι;», τὸν ρώτησα.
«Τί νὰ μὴν εἶμαι, εὐλογημένη ψυχή, ἐκεῖ πέρα, ἂς ὑποθέσωμε νὰ ποῦμε; Τρελλάθηκε ὁ κόσμος! Ἅγιο μὲ ἀνεβάζουν, ἅγιο μὲ κατεβάζουν. Ἐμένα καὶ τὸν παπα-Ἐφραὶμ στὰ Κατουνάκια. Ὁ παπα-Ἐφραὶμ εἶναι ἅγιος μεγάλος μάλιστα. Ἐγὼ τί παλαιοσκουριασμένος τενεκές, νὰ ποῦμε, εἶμαι, νὰ μὲ ἐλεήσῃ ὁΘεός… Ξέρετε, αὐτὴ τὴν στιγμὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος ζοῦνε πενήντα ἅγιοι καὶ μεγάλοι ἅγιοι. Ἀλλὰ εἶναι ἔξυπνοι, ὄχι σὰν καὶ μένα τὸν βλάκα ποὺ βγῆκε τὸ ὄνομά μου καὶ βλέπετε τί τραβάω καθημερινὰ» (περίμεναν στὶς καστανιὲς νὰ τὸν συναντήσουν ἀρκετὲς δεκάδες ἐπισκέπτες). «Παρακαλοῦν, λοιπόν, τὸν Χριστό μας καὶ τοῦ λένε: Μὴ μᾶς δοξάσῃς ἐδῶ κάτω, κράτα τὸ στεφάνι γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Καὶ ὁ φιλότεκνος Πατέρας, νὰ ποῦμε, ἀκούει τὰ φιλότιμα παιδιά Του καὶ τοὺς κάνει τὴν χάρι. Ξέρετε, ὅμως; Ἐμεῖς ἐδῶ ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ Ὄρους ἔχομε ὑγρασία καὶ δὲν εὐδοκιμεῖ ἡ ἁγιότητα τόσο καλά. Γι’ αὐτὸ ἔχομε μόνο δεκατέσσαρες. Ἐσεῖς ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ποὺ σᾶς βλέπει περισσότερο ὁ ἥλιος, ἔχετε τριανταέξι»…
. Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ πολυπονεμένου καὶ πολυχαρισματούχου ὁσίου τῶν ἡμερῶν μας κατ’ ἐπανάληψιν τὰ βεβαιώθηκα ἐμπειρικά, συναντώντας χωρὶς προγραμματισμὸ καὶ εἰδικὴ ἔρευνα ἁγίους καὶ μάλιστα μεγάλων πνευματικῶν μέτρων. Βρίσκονται καὶ στὰ Κοινόβια, βρίσκονται καὶ στὴν Ἔρημο. Ποικιλία μορφῶν καὶ χαρισμάτων! Τὸ μεγάλο τους καὶ κοινὸ μυστικὸ εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπίμονα ἐπιδιωκομένη κρυφιότης ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἐμπορικὴ αἴσθησι τῆς ἁγιότητος ποὺ ἔχομε οἱ πολλοί, ἀλλὰ καὶ ἡ βαθύτατη ταπείνωσις καὶ ἡ χειρότερη εἰκόνα ποὺ ἔχουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους – τὸ ἑλκτικὸ ἄλλωστε σημεῖο τῆς ἁγιαστικῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου.
. Τὸν Λὼτ δὲν τὸν πείραξε ὁ ἀσφυκτικὸς σοδομιτικὸς περίγυρος νὰ διακριθῇ στὴν τήρησι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Οὔτε τὸν Μωϋσῆ ἐπηρέασε ἡ φαραωνιτικὴ καὶ εἰδωλομανοῦσα Αἴγυπτος. Τί, ὅμως, ὠφέλησε τὸν Γιεζῆ, ποὺ ζοῦσε κοντὰ στὸν προφήτη Ἐλισαῖο, ἢ τοὺς υἱοὺς Ἠλεὶ, ποὺ «ἤσθιον ἐκ τῶν θυσιῶν τοῦ ἱεροῦ»; Ἀκόμη, σὲ ποιό σημεῖο βλέπομε νὰ ὠφελήθηκε ἀπὸ τὴν τριετῆ συμβίωσί του μὲ τὴν περὶ τὸν Κύριο δωδεκάριθμη ἀποστολικὴ χορεία ὁ ἄθλιος Ἰούδας; Ἄλλωστε τοῦ τὰ ψάλλομε κάθε Μεγάλη Παρασκευή, χωρὶς ὡστόσο νὰ αἰσθανώμαστε ὅτι πολλὲς φορὲς βρισκόμαστε σὲ παράλληλη μὲ αὐτὸν πορεία ἐμεῖς οἱ ἴδιοι… Καλὸ εἶναι νὰ συναντοῦμε Ἁγίους, δύσκολο ὅμως νὰ τοὺς προσεγγίζωμε, ὅπως ἁρμόζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου