Ελεημοσύνη στους κεκοιμημένους
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ακόμη και οι νεκροί αισθάνονται και γνωρίζουν τα καλά έργα που επιτελούνται υπέρ αυτών. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να αμφιβάλλουν γι’ αυτό. Μια καλή πράξη διαδίδεται αστραπιαία στον ουράνιο κόσμο, σαν ηλεκτρικό ρεύμα.
Κάποτε ένας αυτοκρατορικός υπάλληλος, ο Μαγιστριανός, εστάλη από τον αυτοκράτορα σε μια σημαντική αποστολή. Καθ’ οδόν, ο Μαγιστριανός είδε να κείτεται καταγής νεκρός και τελείως γυμνός ένας φτωχός άνθρωπος. Ο αξιωματούχος τον λυπήθηκε, έβγαλε το πουκάμισό του, έντυσε τον νεκρό και τον ενταφίασε με τιμή. Μετά από λίγο, ο Μαγιστριανός είχε ένα φοβερό ατύχημα: έπεσε από το άλογό του και έσπασε το πόδι του, και παρέμεινε κλινήρης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επειδή η υγεία του επιδεινώθηκε, συγκεντρώθηκαν γύρω του αρκετοί γιατροί και αποφάσισαν ότι έπρεπε να ακρωτηριάσουν το πόδι του.
Εκείνο το βράδυ ο Μαγιστριανός δεν μπορούσε να κοιμηθεί, μόνον έκλαιγε και θρηνούσε. Ξαφνικά τα μεσάνυχτα ένας άνδρας εμφανίστηκε στο δωμάτιό του και τον ρώτησε: «Γιατί κλαις;». Ο Μαγιστριανός εξήγησε τη δεινή κατάστασή του και τότε ο άγνωστος άνδρας πήρε το μολυσμένο πόδι του, το έτριψε και αυτό θεραπεύτηκε.
«Για όνομα του Θεού, πες μου-ποιος είσαι;» ρώτησε ο Μαγιστριανός. Ο άγνωστος άνδρας απάντησε: «Κοίταξέ με, και δες, δεν είναι αυτό το πουκάμισό σου; Είμαι εκείνος που είδες γυμνό και νεκρό και έντυσες με αυτό το πουκάμισο. Ιδού λοιπόν, για την καλή σου πράξη ο Θεός με έστειλε να σε θεραπεύσω. Ευχαρίστησε τον Θεό!»
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Σεπτέμβριος), Εκδ. Αθως
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Αν βάλουμε, έστω μιαν αρχή, με σταθερή απόφαση να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, δεν χρειάζεται πλέον να φοβόμαστε πόσο μπορεί να μας αδικήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Διότι, όποιος αληθινά αρχίζει να ζει σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού, βρίσκει ότι καθετί που παθαίνει από άλλους ανθρώπους είναι προς το συμφέρον του και προς δόξαν του Θεού!
Ιδιαιτέρως μάλιστα, δεν πρέπει κανείς να φοβάται μήπως αναγκαστεί να μετακινηθεί από έναν τόπο που αγαπά σε άλλον που δεν επιθυμεί. Αν μας συμβεί τέτοια περίπτωση, αντί να πέσουμε σε άκαρπη μεμψιμοιρία και μάταιο φόβο, καλύτερα ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας.
Τι κακό έπαθε ο Ιωσήφ από τις φθονερές πράξεις των αδελφών του; Μήπως δεν δοξάστηκε τελικά, μετά από την ακούσια αναχώρηση του στην Αίγυπτο; Δεν σωθήκαν από την πείνα οι αδελφοί του και δεν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για όλα τα μετέπειτα θαυμαστά που εργάστηκε ο Θεός δια του Μωυσή στην Αίγυπτο και στην έρημο;
Οι ειδωλολάτρες και οι αιρετικοί εξόριζαν συχνά τους ορθοδόξους χριστιανούς σε περιοχές βαρβαρικών λαών. Όμως τι πέτυχαν με αυτό; Μήπως κατέστρεψαν την Ορθοδοξία; Όχι! Μάλλον την ενδυνάμωσαν έτι περισσότερο, την εδραίωσαν στις ψυχές των διωκομένων χριστιανών και τη διέδωσαν ευρύτερα, ανάμεσα στους βαρβαρικούς λαούς.
Ο φαύλος αιρετικός Λούκιος εξόρισε τον αοίδιμο άγιο Μακάριο, μαζί με αρκετούς ακόμη Ταβεννησιους συνασκητες του, από την Αίγυπτο, σε ένα νησί όπου όλος ο πληθυσμός προσκυνούσε τα είδωλα. Μολαταύτα, με τα διδάγματα και τα παραδείγματα των αγίων αυτών πατέρων, ολόκληρος ο πληθυσμός του νησιού έσπευσε να βαπτιστεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι το νησί αυτό αργότερα ονομάστηκε ‘’Νησί της Μετανοίας’’. ( Ο Πρόλογος της Αχριδος)
***
Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».
Ο Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κανένα κακό, αν δεν πρόκειται απ’ αυτό να βγει κάποιο μεγάλο καλό ή τουλάχιστο να εμποδισθεί ένα μεγαλύτερο κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου