Jean Ziegler: Για τους λαούς του Νότου, ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη αρχίσει

Πηγή: Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Το κείμενο είναι από συνέντευξη που έδωσε ο Ziegler στη Junge Welt(1)

Η Παγκόσμια επισιτιστική έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι κάθε πέντε δευτερόλεπτα ένα παιδί κάτω των δέκα ετών πεθαίνει από την πείνα.   Καθημερινά για τον ίδιο λόγο χάνουν τη ζωή τους 57.000 άνθρωποι. Από τα επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο, το ένα έβδομο μόνιμα υποσιτίζεται.. Ταυτόχρονα, η έκθεση διαπιστώνει, ότι η παγκόσμια γεωργία με τα σημερινά δεδομένα των παραγωγικών δυνάμεων μπορεί εύκολα να εξασφαλίσει διατροφή σε δώδεκα δισεκατομμύρια ανθρώπους. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ότι δεν υπάρχουν τρόφιμα, αλλά στην αδυναμία να αποκτηθούν αυτά, γιατί δεν υπάρχει η αγοραστική δύναμη.

Ποιοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι αυτής της παγκόσμιας τάξης που τη χαρακτηρίζει ένας κανιβαλισμός; Πρώτα-πρώτα θα ήθελα να αναφέρω τις δέκα μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες που ελέγχουν το 85% του παγκόσμιου εμπορίου στα τρόφιμα και που καθημερινά αποφασίζουν ποιος θα τρώει και θα ζει, ποιος θα λιμοκτονεί και ποιος θα πεθαίνει. Στρατηγική τους είναι η μεγιστοποίηση των κερδών τους.

Μερικά ονόματα. Η αμερικανική εταιρεία Cargill Incorporated πέρυσι έλεγχε το 31,8% του παγκόσμιου εμπορίου σιτηρών, η Dreyfus Brothers το 31,2% του ρυζιού. 

Θα ήθελα τώρα να προσδιορίσω τους τέσσερις κύριους μηχανισμούς που ευθύνονται για την πείνα.

Πρώτα, υπάρχει η κερδοσκοπία σε βασικά είδη διατροφής. Μέσο της παγκόσμιας τραπεζικής λησταρχίας χάθηκαν στα χρηματιστήρια το 2007 και το 2008 περιουσίες αξίας 85 τρισεκατομμυρίων δολαρίων περίπου. Μετά από αυτό, τα περισσότερα hedge funds και οι μεγάλες τράπεζες στράφηκαν σε χρηματιστήρια εμπορευμάτων, κυρίως των γεωργικών προϊόντων. Και σε αυτόν τον τομέα υπάρχουν παράγωγα, "ανοικτές πωλήσεις" και άλλα χρηματοπιστωτικά «προϊόντα», έτσι ώστε με το ρύζι, το καλαμπόκι και άλλα δημητριακά να αποκομίζονται αστρονομικά κέρδη. Το καλαμπόκι, για παράδειγμα, έχει αυξηθεί στην παγκόσμια αγορά τους τελευταίους δώδεκα μήνες κατά 63%, ο τόνος του σιταριού έχει διπλασιαστεί, ενώ η τιμή του ρυζιού Φιλιππίνων έχει εκτοξευθεί από τα 110 στα 1200 δολάρια.

  Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, 1.2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Κατοικούν στις φτωχογειτονιές του κόσμου, στη Μανίλα, το Καράτσι, την Πόλη του Μεξικού, το Σάο Πάολο κλπ.  Με αυτό το ποσό, οι μάνες θα πρέπει να θρέψουν τα παιδιά τους, κι όταν οι τιμές ανεβαίνουν στα ύψη, μάνες και παιδιά λιμοκτονούν.

Ένας δεύτερος δολοφονικός μηχανισμός είναι η αυξανόμενη χρήση των αγροκαυσίμων. Μόνο στις ΗΠΑ, το 2011 παρήχθησαν βιομεθανόλη και βιοντίζελ από 138 εκατ. τόνους καλαμποκιού και εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους σιτηρών. Να καίγονται όμως εκατοντάδες εκατ. τόνοι τροφίμων σε έναν πλανήτη που κάθε πέντε λεπτά λιμοκτονεί και ένα παιδί, είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

  Ο τρίτος μηχανισμός  είναι το χρέος των φτωχότερων χωρών. Από τις 54 χώρες της Αφρικής οι 37 είναι καθαρά αγροτικές χώρες με χαμηλή παραγωγικότητα. Δεν έχουν χρήματα για να επενδύσουν στην άρδευση, τη γεωργική τεχνολογία ή τα λιπάσματα. Μόνο το 3,8%  του εδάφους της Μαύρης Αφρικής αρδεύεται - τα υπόλοιπα ποτίζονται μόνο από τη βροχή, όπως γινόταν και πριν από  5000 χρόνια.

  Σε ένα χρόνο – όταν δεν υπάρχει πόλεμος, ξηρασία ή ακρίδες - στο Νίγηρα, στη ζώνη του Σαχέλ η συγκομιδή κατά μέσο όρο είναι 600 με 700 κιλά δημητριακών ανά εκτάριο. Στη Βάδη-Βυρτεμβέργη είναι 10.000 κιλά. Ο Γερμανός αγρότης δεν είναι πιο επιμελής ή πιο έξυπνος από τον Αφρικανό συνάδελφό του – απλά σε αντίθεση με αυτόν, έχει ανόργανα λιπάσματα, επιλεγμένους σπόρους, άρδευση, τρακτέρ κλπ. Τον Αφρικανό αγρότη όμως δεν μπορεί να τον βοηθήσει το κράτος του – το οποίο είναι πνιγμένο στα χρέη.

  Στο σημείο ακριβώς αυτό, μπαίνουν στο παιχνίδι οι δημόσιοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Αυτές λένε στο υπερχρεωμένο κράτος: "Για να μειώσετε το χρέος σας θα πρέπει να μεταβιβάσετε τα χωράφια σας στα hedge funds και στους επενδυτές". Μόνο στην Αφρική το περασμένο έτος, μεταβιβάστηκαν με τον τρόπο αυτό 41 εκατ. εκτάρια. Οι επενδυτές έφεραν κεφάλαιο, τεχνολογία, μεταφορικά μέσα και εμπορικές σχέσεις. Στη συνέχεια άρχισαν να παράγουν στη γη που πήραν, προϊόντα, όπως τα αβοκάντο, τα εσπεριδοειδή, ο καφές κλπ.  με σκοπό να τα εξάγουν στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Ωστόσο, για την τροφοδοσία των κατοίκων των αφρικανικών αυτών χωρών, δεν περισσεύει τίποτα.

  Ένας τέταρτος θανατηφόρος μηχανισμός είναι το γεωργικό ντάμπινγκ(2). Σε κάθε αφρικανική αγορά μπορούν πλέον να αγοράζουν οι κάτοικοι φρέσκα λαχανικά, πουλερικά και φρούτα που προέρχονται από την Ιταλία, τη Γαλλία ή τη Γερμανία και ανάλογα με την εποχή η τιμή τους μπορεί να είναι φθηνότερη από τις αντίστοιχες των εγχώριων προϊόντων. Λίγα χιλιόμετρα όμως μακριά από αυτή την αφρικανική αγορά, ο αγρότης ξεπατώνεται στη δουλειά μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του χωρίς να μπορεί να επιβιώσει.

Αυτό που κάνουν οι επίτροποι στις Βρυξέλλες είναι απόλυτα υποκριτικό: με την πολιτική ντάμπινγκ που ακολουθούν δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την πείνα στην Αφρική - και όταν οι πεινασμένοι παίρνουν τους δρόμους της προσφυγιάς προς την Ευρώπη, αντιμετωπίζουν τη βαναυσότητα από τους φρουρούς των συνόρων, ρίχνονται στη θάλασσα και κάθε χρόνο είναι χιλιάδες αυτοί που πνίγονται.

  Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών, του ECOSOC, πέρυσι  από επιδημίες, από το μολυσμένο νερό, από την πείνα και τις ελλείψεις έπεσαν θύματα 52 εκατ. άνθρωποι. Ο γερμανικός φασισμός πήρε έξι χρόνια στη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου για να σκοτώσει 56 εκατομμύρια ανθρώπους - η νεοφιλελεύθερη οικονομική τάξη το κάνει αυτό σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο.

Αυτά που λέω δεν βασίζονται μόνο σε στατιστικές, αλλά είναι και μελέτες στη βάση εμπειριών που έχω κάνει σε πολλές χώρες.   

  Για τους λαούς του Νότου ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Όσο σιωπούμε, γινόμαστε συνένοχοι στις δολοφονίες. Ο Τσε Γκεβάρα είχε πει: «Ακόμη και οι ισχυρότεροι τοίχοι πέφτουν μέσα από τις ρωγμές» - κι αυτές οι ρωγμές γίνονται όλο και πιο ορατές!

  Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν, ότι αυτή η κανιβαλίστικη παγκόσμια τάξη έγινε από ανθρώπους και από αυτούς μπορεί να ανατραπεί. Με τις κινητοποιήσεις της κοινωνίας των πολιτών - ATTAC,  Greenpeace, Via Campesina, κλπ. – αναδύεται ένα νέο ιστορικό υποκείμενο. Μοναδικός κινητήρας αυτού του υποκειμένου είναι η ηθική επιταγή του Καντ που είχε δηλώσει: «Η απανθρωπιά που γίνεται στον άλλο, καταστρέφει καθετί το ανθρώπινο και σε μένα».

  Θέλω να τονίσω τα εξής για τη Γερμανία: Αυτή η χώρα είναι ίσως η πιο ζωντανή δημοκρατία στην Ευρώπη και η τρίτη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Το Σύνταγμα της δίνει κάθε δυνατότητα  για «να σπάσει» με δημοκρατικά και ειρηνικά μέσα όλους εκείνους τους μηχανισμούς που σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από την πείνα. Ο Καρλ Μαρξ είπε: «Ο επαναστάτης θα πρέπει να είναι σε θέση να ακούσει ακόμα και το γρασίδι που μεγαλώνει» – είμαστε πράγματι μπροστά σε μια εξέγερση της συνείδησης στην Ευρώπη.

………………….

(1) Ο Ελβετός Jean Ziegler είναι αντιπρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου.

 "Τους αφήνουμε να λιμοκτονήσουν "είναι το νέο βιβλίο του Jean Ziegler που έχει τον υπότιτλο". Μαζική καταστροφή στον Τρίτο Κόσμο, "Ποιος είναι υπεύθυνος για το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε χρόνο;

Το κείμενο είναι από συνέντευξη που έδωσε ο Ziegler στη Junge Welt

 (2)η εξαγωγή και πώληση προϊόντων σε τιμή χαμηλότερη (ή ακόμη και κάτω του κόστους) από ό,τι στην εγχώρια αγορά ή σε διεθνές επίπεδα με σκοπό την εκμηδένιση των ανταγωνιστών