ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΟΥΔΕΙΣ ΕΜΙΣΗΣΕΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΟΥΔΕΙΣ

Από τόν : Δέκατο Πρῶτο Λόγο

Ἔτζι ὅλη ἡ οἰκουμένη ἐγέμισε τώρα ἀπὸ τέτοιαν πλάνην, καὶ ἀπὸ τέτοιον κακόν. Καὶ ἡ παράβασις καὶ ἡ καταφρόνησις μιᾶς ἐντολῆς, ἐγύρισεν ἄνω κάτω ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν ἐγκρέμισεν ἕως εἰς τὸ ἔδαφος. Διατὶ ἐκατήντησεν εἰς τόσην ἀταξίαν, καὶ ταραχὴν ἡ ἐκκλησία, ὁποῦ σχεδὸν δὲν φαίνεται πουθενὰ παντάπασιν ἡ οἰκοδομή της, μήτε γνωρίζεται εἰς ἡμᾶς τελείως κατασκευὴ τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος. Ἀμὴ ὡσὰν νὰ μὴν ἔχωμεν κεφαλήν μας τὸν Χριστόν, μηδὲ νὰ εἴμεσθε ἕνας μὲ τὸν ἄλλον συνδεδεμένοι, καὶ συγκολλημένοι ἀπὸ τὸ ζωοποιὸν Πνεῦμα, καὶ ἀδελφοὶ κατὰ Πνεῦμα, μήτε καταδεχόμεθα νὰ οἰκοδομούμεθα ὁ κάθε ἕνας εἰς τὴν ἐδικήν του τάξιν ἀπὸ τοὺς πρωτομαϊστόρους τῆς ἐκκλησίας, διὰ τοῦτο εἴμεσθε διασκορπισμένοι, ὡσὰν μία ἄψυχος ὕλη. Τόσον πολλὰ ἐδουλώθημεν εἰς τὰ θελήματά μας, καὶ ἐκυριεύθημεν ἀπὸ τὰς ἐπιθυμίας τῶν ἡδονῶν, καὶ ὑπατήθημεν ἀπὸ αὐτάς, καὶ ἐδιασκορπισθήκαμεν. Καὶ ἀπὸ τὸ μῖσος, καὶ τὴν ὑπερηφανίαν ὁποῦ ἔχομεν, ἐχωρίσθηκαμεν, καὶ ἐσχισθήκαμεν ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, καὶ ἐχάσαμεν τὸ γνώρισμα, καὶ τὸ σημεῖον τῆς πίστεως μας, ἤγουν τὴν ἀγάπην, διὰ τὴν ὁποίαν εἶπεν ὁ Κύριος, «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες, ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστέ, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις». Διατὶ ὅταν χάσωμεν αὐτήν, ματαίως ὀνομαζόμεθα χριστιανοί...

ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ;;;

Όθεν ουδέ αισχύνονται να λέγουν, εδικόν μας είναι το δεσμείν και λύειν, και το ελάβαμεν εις ταύτην την ζωήν άνωθεν απο τον Θεόν, ώ της αναισχυντίας δια να μή λέγω της εσχάτης παραφροσύνης.

Ειπέ μου, σε παρακαλώ εσύ όπου λέγεις αυτά, δια ποίας σου αρετάς έλαβες αυτήν την εξουσίαν άνωθεν; Διατί άφησες όλα τα πάντα, και ακολούθησες τον Χριστόν; Διατί εκαταφρόνησες την δόξαν του κόσμου; Διατί έγινες ταπεινός τω Πνεύματι; Διατί επώλησες όλα σου τα υπάρχοντα, και τα εμοίρασες εις τους πτωχούς; Διατί απώλεσας την ψυχήν σου, ήγουν διατί ενέκρωσες αυτήν εις τον κόσμον, και δέν την ηύρες εις κανένα θέλημα της σαρκός; Αλλά των ιερέων (λέγουν) είναι εξουσία αυτή, το ιξεύρω και εγώ, πώς είναι των ιερέων,όμως δέν είναι απλώς όλων των ιερέων, αμή εκείνων όπου ιερουργούν το Ευαγγέλιον με Πνεύμα ταπεινώσεως, και πολιτεύονται μέ ακατηγόρητον καί ενάρετον πολιτείαν. Εκείνων όπου επαράστησαν προτήτερα τον εαυτό τους εις τον Κύριον, και έδειξαν πνευματικώς μέσα εις τον ναόν του σώματος τους την καθαράν τους λατρείαν, θυσίαν τελείαν, Αγίαν και ενάρετον εις τον Κύριον και εδέχθησαν εις το άνωθεν θυσιαστήριον, και επροσφέρθηκαν απο τον μεγάλον Αρχιερέα Χριστόν προσφορά τελεία εις τον Θεόν, και Πατέρα, και εμεταβάλθησαν, και ηλλοιώθησαν με την δύναμιν του Παναγίου Πνεύματος και εμεταμορφώθησαν εις τον Χριστόν τον αποθανόντα δι ημάς, και αναστάντα εν δόξη θεότητος. Εκείνων λέγω των ιερέων όπου μετανοούν, και πενθούν νύκτα, και ημέραν με τελείαν ταπείνωσιν, και παρακαλούν τον Θεόν μετά δακρύων, όχι μόνον δια τον εαυτό τους, αλλά και δια τους αδελφούς όπου έχουν εις την επίσκεψιν τους, και δια όλας τας Αγίας εκλησίας του Θεού όπου είναι εις τον κόσμον, και εκείνων όπου κλαίουν πολλά έμπροσθεν του Θεού, δια τα ξένα αμαρτήματα. Εκείνων όπου δέν μεταχειρίζονται τίποτε περισσότερον απο την αναγκαίαν τους τροφήν, και δέν επιτηδεύονται κανένα πράγμα δια θεραπείαν, η απόλαυσιν του σώματος, αλλά περιπατούν, καθώς είναι γεγραμμένον, εν Πνεύματι, και δέν κάμνουν καμμίαν επιθυμίαν σαρκός. Και πρός τούτοις ακόμι και εκείνων όπου δέν προτιμούν δια το δίκαιον, και δια την εντολήν του Θεού, μήτε πτωχόν, μήτε πλούσιον, μήτε άρχοντα, μήτε αρχόμενον, μήτε αυτόν τον ίδιον βασιλέα και δέν παραβλέπουν ουδέ παραβαίνουν την εντολήν του Θεού δια πρόφασιν ελεημοσύνης, ή δια δόσιν χαρισμάτων ή δια φόβον, ή αγάπην , ή διά άλλο  κανένα πράγμα ορατόν ή αόρατον. Των τοιούτων είναι το δεσμείν, και λύειν και ιερουργείν και διδάσκειν, και όχι εκείνων όπου λαμβάνουν μόνον απο τους ανθρώπους την ψήφον, και την χειροτονίαν «Ού γάρ αφ’εαυτού (λέγει) τις την τιμήν λαμβάνει αλλ’απο Κυρίου καλούμενος». Δέν είπεν εκείνος όπου λαμβάνει την ψήφον και χειροτονίαν απο ανθρώπους, αλλά εκείνος όπου επροωρίσθη, και επροχειρίσθη εις τούτο απο τον Θεόν, οτι εκείνοι όπου γίνονται απο ανθρώπους, και δια μεσιτείας ανθρώπων, είναι κλέπται, και λησταί, καθώς είπεν ο Κύριος. «Εγώ ειμί η Θύρα, πάντες όσοι ήλθον και έρχονται, ου δι εμού, αλλά αναβαίνουν αλλαχόθεν, κλέπται εισι και λησταί»  

 Αμέθυστος