Ο π. Νικόλαος Μανώλης ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ την ΚΛΗΣΗ του από την Δ.Ι.Σ. -Μια ανάλογη "κλήση" μετά από επιβολή αφορισμού σε λαϊκό ἀπό τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο

Ἀναρτοῦμε ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο Κατάνυξις α) «Σχολιασμὸ» γιὰ τὴν «κλήση» π. Νικολάου Μανώλη νὰ παρουσιαστεῖ ἐνώπιον τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ β) βίντεο στὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος σχολιάζει αὐτὴν τὴν ἐνέργεια.

Ἑτοιμάζοντας τὴν ἀνάρτηση γιὰ τὴν κλήση τοῦ π. Νικολάου Μανώλη ἀπὸ Σύνοδο, ἦρθε στὴν μνήμη μου μιὰ παρόμοια …«κλήση».

Ἔγινε τὸ 2007 ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο στὸν ὑπογράφοντα, προκειμένου νὰ συζητήσω μὲ μέλη της τὴν αὐθαίρετη τιμωρία τοῦ ἀφορισμοῦ ποὺ μοῦ εἶχε ἐπιβάλει ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος. Ὁ λόγος; Ἐπειδὴ ἀντιτάχθηκα σὲ ὅσα βλάσφημα εἶπε περὶ Παπικῶν, περὶ Filioque καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ κυρίως, γιατί ἀντιδράσαμε συλλογικὰ στὴν προσπάθειά του νὰ παραχωρήσει στὸ Αἴγιο Ὀρθόδοξο Ἱ. Ναὸ σὲ Παπικούς!

Εἶχα τότε δημοσιοποιήσει τὸ γεγονός, τὸ ἐπαναφέρω τώρα γιὰ νὰ πληροφορήσω τὸν π. Νικόλαο Μανώλη κάτι ποὺ πιστεύω διαισθάνεται: Τὴν τακτικὴ καὶ τὸ κλίμα ποὺ θὰ συναντήσει στὴν Σύνοδο, ἀφοῦ ἡ ἐξουσιαστικὴ νοοτροπία τοῦ Ἐπισκοπάτου δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀλλάξει, ἀντίθετα, ὅσο ἐγκαθιδρύεται ὁ Οἰκουμενισμὸς θὰ ἐμφανίζεται τυραννικότερο καὶ θὰ προσπαθεῖ νὰ καταπνίξει καὶ νὰ συντρίψει κάθε φωνὴ ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀληθεία τῆς Πίστεώς μας.

Σημάτης Παναγιώτης

Σχολιασμός για την ευλογημένη ημέρα της 12ης Μαΐου 2015, που ο π. Νικόλαος Μανώλης Θα παρουσιαστεί ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

της Αναστασίας Αντιπαπα-δάκη

Χριστός Ανέστη!

Καθώς πλησιάζει η ευλογημένη μέρα της 12ης Μαίου, κατά την οποία θα παρουσιαστεί ο π. Νικόλαος Μανώλης ενώπιον της Ιεράς Συνόδου - η μέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας εορτάζει εκτός των άλλων, τον  Άγιο  Επιφάνιο Επίσκοπο Κωνσταντίας και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, καθώς και τον Άγιο Γερμανό Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, δύο αρχιερείς που έδρασαν ως δεινές μάστιγες εναντίον των φοβερών αιρέσεων, "των αθέων τας γλώσσας κατέφλεξαν" και στερέωσαν  για εμάς την Πίστιν την Ορθόδοξον - ας μου επιτραπεί να μοιραστώ με τους εν Χριστώ αδελφούς και αναγνώστες του Ιστολογίου Κατάνυξις τις σκέψεις μου:

Φτάνοντας η υπόθεση αυτή στην Ιερά Σύνοδο, δηλαδή  στο ανώτατο εκκλησιαστικό όργανο διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, ελπίζουμε πως το  θείον αυτό  καθίδρυμα που έχει ως κεφαλήν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό θα αποφανθεί θετικά απέναντι στο αίτημα του πατρός Νικολάου, που δεν είναι κανένα άλλο από το να παραμείνει εφημέριος στην ενορία όπου διακόνησε επάξια επί 25 χρόνια ως προιστάμενος του ναού, μεριμνώντας για την λατρευτική και πνευματική ζωή των ενοριτών και για κάθε ζήτημα που αφορά την πνευματική και υλική πρόοδο της Ενορίας.

Εκτός των υπόλοιπων ενοριακών του καθηκόντων, ο π. Νικόλαος άσκησε, όπως είναι τοις πάσι γνωστόν και φλογερό αντιαιρετικό έργο, πιστό στα δόγματα, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις αιρετικές κακοδοξίες των παπικών και αντιμαχόμενος της παναίρεσης του θρησκευτικού Οικουμενισμού, στον οποίο πρωτοστατούν, πρωταγωνιστούν οι παπικοί.

Η έμφαση αυτή είναι απολύτως δικαιολογημένη, δεδομένου ότι διαμέσου των αιώνων αντηχούν έως και σήμερα οι πύρινοι λόγοι των Αγίων, που ουκ ολίγες φορές επισφραγίστηκαν με μαρτυρικό θάνατο, που καταμαρτυρούν και προειδοποιούν για την φοβερή αίρεση του παπισμού. 

Αναίτια ; Κάθε άλλο. 

Είναι φανατισμός; Κάθε άλλο.

Αν και πέρασαν αιώνες από τότε, δίχως να λείπουν και σύγχρονα παραδείγματα αγίων που καταδίκασαν τον παπισμό, η σημερινή πραγματικότητα όχι μόνο αποδεικνύει και επιβεβαιώνει της Αγιο-λογίας το αληθές, αλλά και την ξεπερνάει.

Ο παπισμός, όπως εξελίχθηκε στις μέρες μας, είναι ένα πολιτικο-θρησκευτικο-οικονομικό θηριώδες τερατούργημα που όμοιό του δεν έχει υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία, σε σημείο που οι δογματικές διαφορές (filioque, πρωτείο και αλάθητο του πάπα, το δόγμα της  ασπίλου συλλήψεως της Θεομήτορος, κτλ, ο κατάλογος μακρύς) να ομοιάζουν με "πταίσματα" συγκρινόμενες, με τις πρόσφατες δαιμονολογίες και βλασφημίες που ξεστόμισαν πρόσωπα από τα ανώτατα κλιμάκια του Βατικανού.

Και εξηγώ:

Αρχές του 2013 δόθηκε άδεια σε δημοσιογράφους να πάρουν συνέντευξη από τους Ιησουίτες αστρονόμους που στελεχώνουν αποκλειστικά το αστεροσκοπείο του Βατικανού στην Αριζόνα της Αμερικής. Στο αστεροσκοπείο αυτό κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο οπτικό, υπέρυθρο τηλεσκόπιο του κόσμου, ισχυρότερο και από το αντίστοιχο τηλεσκόπιο του HUBBLE της NASA, το οποίο οι ιησουίτες αστρονόμοι το ονόμασαν LUCIFER δηλαδή εωσφόρος. Επίσης τιμής ένεκεν, αλλά και λόγω των έντονων αντιδράσεων από τους πιστούς ως προς την ονομασία LUCIFER, το αποκαλούν και Popescope (παποσκόπιο).

Τα όσα ειπώθηκαν και καταγράφτηκαν κατά την διάρκεια της συνέντευξης αυτής, αλλά και άλλων συνεντεύξεων από πολύ γνωστά διεθνή περιοδικά, μοιάζουν να είναι βγαλμένα από τα απύθμενα βάθη της κολάσεως. Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές δηλώσεις ενός εκ των επικεφαλής των ιησουιτών (στο ίδιο τάγμα ανήκει και ο σημερινός πάπας Φραγκίσκος)  αστρονόμων του αστεροσκοπείου  :

- "Πολύ σύντομα θα αναζητήσουν τα έθνη την σωτηρία τους από τους εξωγήινους". (Εξέφρασε δε και την επιθυμία να τους βαφτίσει)

- "Ισως θα έπρεπε να δούμε το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος όχι μόνο ως "Υιό του ανθρώπου", αλλά και ως Υιός "άλλων φυλών". (Υιός εξωγήινων δηλαδή)

- "Το προνόμιο της ελεύθερης βούλησης και της ευφυίας δεν ανήκει μόνο στους ανθρώπους. Κάθε οντότητα, όσα πλοκάμια και αν διαθέτει, έχει ψυχή ! Ευχαρίστως θα τους βάφτιζα."

- "Οι εξωγήινοι ενδέχεται να αποκαλυφθούν παγκοσμίως σύντομα".

- "Η Παρθένος Μαρία φαίνεται πως απήχθη από εξωγήινους, υποβλήθηκε σε τεχνητή γονιμοποίηση, άρα ο Χριστός είναι ένα παιδί των αστεριών".

Οι εχθροί του Υιού της Θεοτόκου ξαναχτυπούν, εξαπολύοντας ανήκουστες, πρωτοφανής και βδελυρές  βλασφημίες εναντίον της Αγίας Τριάδος και της, υποβιβάζοντας τον Υιό και Λόγο του Θεού σε κτίσμα. Η ορθόδοξη θεολογία δεν κατέχει επαρκής όρους για να εκφράσει το μέγεθος αυτής της καινοφανούς, σατανικής πτώσεως, που μοιάζει να βγήκε μέσα από τα απύθμενα βάθη της κολάσεως:  "πάν πνεύμα ο μη ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού ουκ εστι, και τούτο εστί τού Αντίχριστου" (Α’ Ιωάν. 4 : 3)

Οι παραπάνω δηλώσεις των ιησουιτών αστρονόμων έκαναν τον γύρο του κόσμου (εκτός από την Ελλάδα) από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κατά χιλιάδες υπήρξαν οι διαγραφές των πιστών από τους καταλόγους των παπικών, σε πολλά κράτη ανά τον κόσμο, διότι σκανδαλίστηκαν μόνο και μόνο από την ονομασία του τηλεσκοπιου LUCIFER, χιλιάδες και οι διαμαρτυρίες που κατέφτασαν στο Βατικανό.

Εάν λοιπόν τόσοι άνθρωποι ανά τον κόσμο, "το βάπτισμα των οποίων έρημον ον καταδύσεων και αναδύσεων, έρημον εστί και χάριτος", αντιδρούν και διαμαρτύρονται απέναντι στην ολοφάνερη δαιμονική πτώση του παπισμού, εμείς ως ορθόδοξοι τι πρέπει να πράξουμε ; 

Οι παπικές πλάνες έχουν αρχή, μα δεν έχουν τέλος όπως φαίνεται. Αυτό αποδεικνύουν τα πρόσφατα ανοσιουργήματά τους, τα οποία χρήζουν τόμους ολόκληρους για να αναλυθούν εξ ολοκλήρου.

Δόξα τω Θεώ, χίλιες φορές Δόξα Σοι ο Θεός, που δεν μας στερεί από ιερείς και ιεράρχες που ορθοτομούν τον Λόγο της Αληθείας.

Για αυτό μετά από μια 25χρονη διακονία, άψογη από κάθε πλευράς και μια ανάλογη αντιαιρετική δράση, στον ναό του Προφήτου Ηλιού, θεωρώ πως ο π. Νικόλαος Μανώλης είναι άξιος επαίνου και όχι αναγκαστικής απόσπασης από την ενορία του.

Στις 12 Μαίου θα τον συνοδεύουν οι προσευχές μας και οι πρεσβείες των Αγίων μαρτύρων που θυσιάστηκαν για την Ορθόδοξη Πίστη.

Αναστασία Αντιπαπα-δάκη

Συζήτηση στὴ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ

Τὴν 9/1/2007 εἰδοποιήθηκα νὰ παρουσιαστῶ στὴν ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ γιὰ νὰ δώσω κάποιες διευκρινίσεις, ὡς πρὸς τὰ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ποὺ ἔχω ὑποβάλει πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ ἔχουν παραπεμφθεῖ πρὸς γνωμάτευση στὴν ὡς ἄνω Ἐπιτροπή.

Τὴν ἑπομένη 10/1/2007 ἀνέβηκα στὴν Ἀθήνα καὶ συναντήθηκα μὲ κάποια ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ ἐν πρώτοις μὲ τὸν κ. Χριστινάκη, καθηγητὴ Κανονικοῦ Δικαίου ὁ ὁποῖος καὶ μὲ συμβούλεψε νὰ μὴ ρίξω τὸ βάρος τῆς συζήτησης κυρίως στὸ Filioque ὡς αἵρεση, ἀφοῦ ἀκόμη καί, οἱ ἴδιοι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ τὸ ἔχουν ὡς θεολογούμενο. Ἔπειτα βλέποντας οἱ τῆς Ἐπιτροπῆς τὴν ἐπιμονή σου σ’ αὐτὸ εἰδικά, θὰ σὲ θεωρήσουν ὡς φανατικό. Βοήθησε στὴ συνάντηση ποὺ θὰ γίνει νὰ βρεθεῖ μιὰ λύση.

Τοῦ εἶπα, πὼς καὶ χωρὶς τὸ Filioque οἱ Παπικοὶ εἶναι αἱρετικοί.

Συμφώνησε μαζί μου, ἀλλά –πρόσθεσε- ἐγὼ θὰ προσπαθοῦσα νὰ θεμελιώσω τὴν αἵρεση κυρίως στὸ Ἀλάθητο καὶ τὸ Πρωτεῖο. Τὸ Filioque καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸ ὑπολογίζουν τόσο.

Στὴ συνέχεια περάσαμε σὲ ἄλλο Γραφεῖο, στὸ ὁποῖο ἦρθαν οἱ Μητροπολίτες Καρυστείας κ. Σεραφείμ καὶ Καβάλας κ. Προκόπιος.

Ὁ κ. Χριστινάκης ἐπανέλαβε ὅτι τὸ Filioque θεωροῦν θεολογούμενο οἱ ἴδιοι οἱ Παπικοί. Ἔφερε δὲ ὡς παράδειγμα τὸν προηγούμενο Πάπα, ποὺ εἶπε τὸ «Πιστεύω» χωρὶς τὸ Filioque. Αὔριο, θὰ πεῖ ὁ Πάπας, πὼς ἐμεῖς δὲν τὸ κατανοοῦμε ἔτσι, ὅπως νομίζετε ἐσεῖς πὼς τὸ βλέπουμε ἀλλιῶς…

Ἀντέτεινα πώς, πάντως μέχρι σήμερα δὲν ἔχουν ἀρνηθεῖ τὸ Filioque, ποὺ ἔχει αἱρετικό περιεχόμενο.

Γιατί τὸ λές αὐτό, ἀπάντησε.  Δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ Παπικοὶ θεολόγοι, ποὺ λένε πὼς καὶ ἐμεῖς θεωροῦμε τὸ Filioque ὀρθόδοξα; Ὅπως κάποιοι Ὀρθόδοξοι Πατέρες χρησιμοποιοῦν τὴ φράση «δι’ Υἱοῦ», μὲ τὸ ἴδιο τρόπο τὸ χρησιμοποιοῦμε κι  ἐμεῖς. Καὶ ἐπίσης ἰσχυρίζονται (κάποιοι Παπικοί), ὅτι μὲ τὸ Filioque δὲν ἐννοοῦμε (δὲν εἰσάγουμε) διαρχία στὴν Ἁγ. Τριάδα.

Ἀπάντησα πὼς ναί, μπορεῖ κάποιοι νὰ λένε αὐτά, ἀλλὰ ὁ Παπισμὸς ἔχει καταδικαστεῖ καὶ γιὰ τὴν συγκεκριμένη προσθήκη ὡς αἵρεση. Ἂν μετανοήσουν καὶ δεχτοῦν τὴν ὀρθὴ πίστη θὰ τοὺς δεχτοῦμε, ἀλλ’ ὡς τώρα τὸ Filioque τὸ ἔχουν ὡς Δόγμα τους.

Ὁ κ. Χριστινάκης ἐπέμενε, πὼς ἔτσι τὰ πράγματα τὰ βλέπουμε ἐμεῖς. Αὐτοὶ ἐννοοῦν ὅμως ἄλλα, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς νομίζουμε.

Εἶπα, πὼς δὲν εἶναι ἔτσι. Διότι ἔχουμε τὰ Πρακτικὰ τῶν Συνόδων.

Κοιτάξτε, εἶπε, τὰ Πρακτικὰ τῶν Συνόδων ἐκφράζουν τὴν δική μας ἄποψη, εἶναι ὅπως τα γράψαμε ἐμεῖς.

Στὴ συζήτηση παρενέβησαν συμπληρωματικὰ καὶ οἱ Σεβασμιώτατοι Καρυστείας Σεραφείμ καὶ Καβάλας Προκόπιος, οἱ ὁποῖοι ὅμως, ἀπ’ ὅ,τι κατάλαβα δὲν πῆραν σαφῆ θέση, ἂν εἶναι αἵρεση ὁ παπισμὸς ἢ ἂν τὸ Filioque εἶναι αἵρεση. Φαίνεται πὼς μᾶς ἄφηναν μὲ τὸν Ἀκαδημαϊκὸ δάσκαλο κ. Χριστινάκη (ὡς Καθηγητή μου στὸ Πανεπιστήμιο) νὰ καταλήξουμε σὲ μιὰ συμφωνία. Γι’ αὐτὸ προσπάθησα νὰ ὑπενθυμίσω στὸν κ. Χριστινάκη, πὼς ἄσχετα ἂν εἶναι θεολογούμενο ἢ ὄχι τὸ Filioque, οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ καταδικάζονται ἀπὸ πληθώρα Συνόδων καὶ μόνο γιατὶ ἔκαναν τὴν προσθήκη στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως.

Μοῦ ἀπάντησε: Πρόσεξε, ὅταν λένε οἱ Πατέρες «προσθήκη», δὲν ἐννοοῦν τὴν προσθήκη μιᾶς λέξεως, ἀλλὰ ἐννοοῦν νὰ μὴν ἀλλάξουμε τὴν πίστη καὶ τὸ νόημα τῶν δογμάτων. Ξέρεις πόσες λέξεις καὶ προτάσεις καὶ κείμενα ἔχουν προστεθεῖ, μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο; Ὁλόκληρα κατεβατά.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πὼς ἀπόρησα μὲ αὐτὴ τὴ θέση τοῦ Καθηγητὴ Χριστινάκη, καὶ ἴσως κάπως ἔντονα, τοῦ εἶπα: Μά, οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ἀπαγορεύουν ὄχι τὴν δημιουργία νέων Κανόνων καὶ Ὅρων, ἀλλὰ τὴν ὁποιαδήποτε ἀλλαγὴ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, πρᾶγμα ποὺ ἔκαναν οἱ Λατῖνοι.

Ποιά Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ρώτησε ὁ κ. Χριστινάκης, ἀπαγορεύει ρητὰ τὴν προσθήκη λέξεων;

Ἔψαξα στὸ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ποὺ τοὺς  εἶχα παραδώσει καὶ βρῆκα τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ.

«Ὁρίζομεν ἑτέραν πίστιν μηδενὶ ἐξεῖναι προφέρειν, ἢ γοῦν συγγράφειν ἢ συντιθέναι ἢ φρονεῖν ἢ διδάσκειν ἑτέρως· τοὺς δὲ τολμῶντας ἢ συντιθέναι πίστιν ἑτέραν ἢ προσκομίζειν ἢ διδάσκειν ἢ παραδιδόναι ἕτερον σύμβολον… ἢ καινοφωνίαν, ἤτοι λέξεως ἐφέρευσιν, πρὸς ἀνατροπὴν εἰσάγειν τῶν νυνὶ παρ’ ἡμῶν διορισθέντων, τούτους, εἰ μὲν ἐπίσκοποι, …ἀλλοτρίους εἶναι τῆς ἐπισκοπῆς… ἢ λαϊκοί, ἀναθεματίζεσθαι αὐτούς».

Ὁ κ. Χριστινάκης εἶπε: Αὐτὸ θὰ τὸ ψάξω-ἐξετάσω. Ὅμως, συνέχισε, δὲν ὑπάρχει Πανορθόδοξος Σύνοδος ποὺ νὰ ἔχει ἐπικυρώσει ὡς αἵρεση τὸν Παπισμό.

Μὰ ἔχουμε -ἐπανέλαβα- τόσες ἀποφάσεις Ἁγίων, Πατριαρχικῶν Συνόδων. Καὶ τὴν Η΄ (8^η) Οἰκουμενική (879), εἶπα, στρεφόμενος πρὸς τοὺς δύο Σεβασμιωτάτους, δείχνοντας ὅτι περίμενα καὶ τὴ δική τους παρέμβαση.

Ἔτσι εἶναι κ. Χριστινάκη; τὸν ρώτησαν.

Ὁ κ. Χριστινάκης τοὺς διαβεβαίωσε πὼς δὲν εἶναι ὅπως τὰ λέω. Αὐτὲς εἶναι ἀποφάσεις –εἶπε- ποὺ δὲν ἔχουν ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἡ Η΄(8^η) δὲν εἶναι Οἰκουμενική. Καὶ μὲ ζωηρὸ τρόπο μοῦ εἶπε: Καὶ πρόσεξε μήπως τώρα Σημάτη, μιλᾶς καὶ σὺ ὡς Πάπας, νομίζοντας πὼς ἡ δική σου ἄποψη εἶναι ἡ σωστή. Μάζεψες 100 γνῶμες, ποὺ θεωροῦν τὸ filioque αἵρεση. Ἂν σοῦ φέρω καὶ ἐγὼ 100, 200 γνῶμες ποὺ λένε τὸ ἀντίθετο θὰ ἀλλάξεις γνώμη;

Τοῦ ἀπάντησα, πὼς ναί, ἂν εἶναι γνῶμες Πατέρων, Ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ὄχι κάποιων Ἀκαδημαϊκῶν δασκάλων. Ἐγώ δὲν λέγω δικές μου ἀπόψεις. Ὡς πρὸς τὴν Σύνοδο τοῦ 879 ὁ Ρωμανίδης καὶ τόσοι ἄλλοι τὴν ἀποκαλοῦν Οἰκουμενική. Γιατὶ συνεκλήθη ἀπὸ αὐτοκράτορα καὶ ἦσαν παρόντες καὶ οἱ Παπικοὶ ἀπεσταλμένοι τοῦ Πάπα Ἰωάννη (στὰ Πρακτικὰ μάλιστα τῆς Συνόδου ἀναφέρεται: «τοῦ ἁγιωτάτου πάπα Ἰωάννου τοῦ ἀδελφοῦ καὶ πνευματικοῦ πατρὸς ἡμῶν») μὲ προεξάρχοντα τὸν καρδινάλιο Πέτρο. Ἄρα ἦταν Οἰκουμενικὴ ἀφοῦ ἦταν παρόντα καὶ τὰ πέντε Πατριαρχεῖα.

Ὁ κ. Χριστινάκης ἐπέμενε: Ναί, ἀλλὰ δὲν ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ ἄλλη Οἰκουμενική;

Δὲν ἀναγνωρίστηκε, τοῦ ἐπεσήμανα, ἀπὸ ἄλλη Οἰκουμενικὴ ὡς Οἰκουμενική, (μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἦταν παρὼν καὶ ὁ Πάπας) γιατὶ οἱ Παπικοὶ ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Οἱ ἀποφάσεις της ὅμως -ὅπως καὶ τῆς Θ΄ Οἰκουμενικῆς-, ἔχουν περάσει στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐδῶ παρενέβη ὁ Σεβασμιώτατος Καβάλας Προκόπιος καὶ εἶπε: Δὲν εἴμαστε ἐδῶ γιὰ νὰ λύσουμε θεολογικὰ θέματα, ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβιβάσουμε τὰ διεστῶτα, γιὰ τὴν εἰρήνευση τῶν ψυχῶν καὶ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν εἶναι σχίσμα ἢ αἵρεση ὁ Παπισμὸς δὲν θὰ τὸ λύσουμε ἐμεῖς ἐδῶ, ἀλλὰ μιὰ Πανορθόδοξη Σύνοδος.

Ἀπάντησα: Μά, Σεβασμιώτατε, τὸ θέμα εἶναι λυμένο καὶ ἐπαναλαμβάνω πὼς δὲν εἶναι αὐτὴ δική μου ἄποψη. Αὐτὰ λένε οἱ Ἅγιοι.

Ναί, ἐπενέβη ὁ κ. Χριστινάκης. Ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι δὲν εἶναι ἀλάνθαστοι.

Μιλάω, τοῦ ἐξήγησα, γιὰ τὴν συμφωνία τῶν Πατέρων καὶ Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Δὲν ἄφησαν νὰ συνεχιστεῖ ἄλλο ἡ συζήτηση μ’ αὐτὸ τὸ θέμα οἱ δύο Σεβασμιώτατοι, γιατὶ ἔπρεπε νὰ πᾶνε πάλι στὴν Συνεδρίαση τῆς Δ.Ἱ.Συνόδου. Γι’ αὐτὸ μὲ ρώτησαν νὰ τοὺς πληροφορήσω δι’ ὀλίγων γιὰ τὸν ἀφορισμό.

Ἔτσι λοιπόν, ἐπέβαλε Μικρὸ Ἀφορισμό, ὁ ὁποῖος στὴν οὐσία εἶναι Μεγάλος.

  Ἐρωτήθηκε ὁ κ. Χριστινάκης ἀπὸ τοὺς παρόντες ἐπισκόπους καὶ ἐπιβεβαίωσε πὼς πράγματι ὁ Ἀφορισμὸς ποὺ ἐπεβλήθη ἔχει τὸ περιεχόμενο τοῦ Μεγάλου Ἀφορισμοῦ. Κάποιο μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς εἶπε πὼς ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Γνωμοδότηση ποὺ κατέθεσε γιὰ τὸ θέμα ὁ κ. Χριστινάκης, ἔχουμε καὶ τοῦ  κ. Τρωϊάνου, ποὺ ὑποστηρίζει τὸ ἴδιο. Ἐτονίσθη μάλιστα, πὼς ἔγινε ἐδῶ μιὰ παρατυπία, ἀφοῦ ἁρμοδιότητα γιὰ ἐπιβολὴ τῆς ποινῆς τοῦ ἀφορισμοῦ, ἔχει μόνο ἡ Ἱ. Σύνοδος.

Ὁ Σεβ. κ. Προκόπιος συμπλήρωσε, πὼς τὸ ἐπιτίμιο ἔχει χρονικὸ ὅριο λήξεως, καὶ αὐτὸ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὸν ἀφορισμό ποὺ ἐπεβλήθη ἀπὸ τὸν Καλαβρύτων.

Κάποιος μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς μοῦ μετέφερε κάτι ποὺ εἶπε ὁ κ. Τρωϊάνος: Διετύπωσε τὴν θέση, πὼς ἀφοῦ ὁ Καλαβρύτων ἦταν ὁ θιγόμενος, δὲν ἔπρεπε καθόλου νὰ προβεῖ σὲ ὁποιαδήποτε τιμωρία. Ἀκόμη καὶ ἕνας κοσμικὸς δικαστὴς ἐξαιρεῖται ἀπὸ τὴ δίκη, ὅταν πρόκειται νὰ δικάσει κάποιον, μὲ τὸν ὁποῖο ἔχει ἔρθει ἐκτὸς δικαστηρίου σὲ διένεξη ἢ ἔχει ἀπ’ αὐτὸν ὑβρισθῆ.

Στὴ συνέχεια εἶπαν πὼς πρέπει γιὰ νὰ ἐπέλθει ἠρεμία, νὰ πάψει ἡ ἀντιπαράθεση, νὰ τὰ βροῦμε μὲ τὸ Σεβ/το: «Νὰ κρατήσεις ἐσὺ τὶς ἀπόψεις σου, ὁ Σεβασμιώτατος Καλαβρύτων τὶς δικές του».

Ἐδῶ παρενέβην λέγοντας: Σᾶς εἶπα πὼς οἱ θέσεις ποὺ ὑπεστήριξα δὲν εἶναι δικές μου, ἀλλὰ ἐκφράζουν τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Πατέρων. Ἐγὼ δὲν εἶπα τίποτε δικό μου, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν αἰσθάνομαι ἀντιπαλότητα μὲ τὸν Σεβ/το. Δὲν ἔχω κάτι προσωπικὸ μαζί του. Ἀλλὰ νὰ θυμίσω, ὅτι ὁ Γραμματέας τῆς Ἐπιτροπῆς σας, μὲ κάλεσε ὄχι γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ κάποιος συμβιβασμός, ἀλλὰ γιὰ νὰ δοθοῦν κάποιες διευκρινήσεις ὡς πρὸς τὴν ὑπόθεση.

Ὁ Σεβ/τος Προκόπιος εἶπε: Ναί, ἀλλὰ ὅλη αὐτὴ ἡ κατάσταση σὲ ἐνοχλεῖ καὶ σὲ ταράζει, διαφορετικὰ γιατί κατέφυγες σὲ μᾶς;

Εἶπα: Κατέφυγα σὲ σᾶς, ὡς ἁρμοδίους νὰ δώσετε ἀπάντηση στὰ Ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσα, στὸ πρόβλημα που δημιουργήθηκε.

Ἐπέμεναν, πὼς πρέπει καὶ ὁ Καλαβρύτων νὰ ἄρῃ τὸν Ἀφορισμό, ἀλλὰ ταυτόχρονα νὰ ζητήσεις καὶ σὺ συγγνώμη γιὰ τὴν ὅλη κατάσταση ποὺ δημιουργήθηκε, χωρὶς νὰ ἐγκαταλήψεις τὶς ἀπόψεις σου καὶ αὐτὸς τὶς δικές του!

Νὰ ρωτήσω κάτι, διέκοψα. Ἂν κρατήσει ὁ καθένας τὶς ἀπόψεις του, μετὰ θὰ μπορῶ νὰ μιλῶ;

Μοῦ ἀπάντησαν οἱ δύο Μητροπολίτες, πὼς θὰ μιλᾶς, ἀλλὰ σ’ αὐτὸ τὸ θέμα δὲν θὰ ξαναεπανέλθετε· καὶ σὺ καὶ αὐτός.

Μὰ πὼς θὰ γίνει αὐτό, εἶπα. Τὸ θέμα εἶναι σημαντικό. Πῶς θὰ ἀποσιωπήσουμε ἕνα θέμα ποὺ οἱ Πατέρες τὸ ἔχουν λύσει. Ἐσεῖς πρέπει νὰ ἀπαντήσετε στὰ «ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ» ποὺ ἐθεσα, καὶ ἐγὼ κατόπιν, ὅπως ἔχω ἐπανειλημένως δηλώσει, ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ τὸν Σεβ/του, ὄχι γιὰ τὶς θέσεις ποὺ ὑπερασπίστηκα, ἀλλὰ ἐπειδὴ μὲ ὅλη αὐτὴ τὴ διαδικασία τὸν στενοχώρησα.

Ὁ Μητρ. Καβάλας μοῦ εἶπε: Κοίταξε, ἐγὼ ξέρεις πὼς διαφώνησα γιὰ τὴν ἐπίσκεψη στὸν Πάπα, ἀλλὰ σοῦ προτείνουμε αὐτό, γιατὶ πρέπει καὶ σύ νὰ γαληνέψεις.

Δὲν μπορέσαμε νὰ συνεχίσουμε, γιατὶ οἱ δύο Σεβασμιώτατοι ἔφυγαν γιὰ νὰ παραστοῦν στὴ Συνεδρίαση τῆς Συνόδου.

Κατάλαβα, πὼς ἂν ἐκ τῶν προτέρων δὲν δηλώσω τὴ συγγνώμη, ἡ λύση τοῦ ζήτηματος θὰ ἀναβάλλεται. 
 Σημάτης Παναγιώτης
paterikiparadosi

ΣΧΟΛΙΟ: ΟΛΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.  
Δυστυχώς βρίσκεται σέ ηθελημένη άγνοια. Η αιτία τών γεγονότων είναι αρχαία καί ίδια. Αιωνίως η ίδια. Εχει δηλ. θεικά χαρακτηριστικά. Σέ αντίθεση μέ τήν νεωτερική πίστη, η οποία αλλάζει συνεχώς, εκσυγχρονίζεται, είναι τό άλλο. Εχει ιστορικά χαρακτηριστικά. Η σημερινή κατάσταση τής πίστεως είναι ψυχική καί γι' αυτό παραδίδεται σιγά-σιγά στήν ψυχολογία. Στήν αυτοδικαίωση. Στήν ανάρτησή μας λοιπόν έχουμε στήν διάθεσή μας τήν ένωση τών αντιθέτων. Διότι  η μοίρα τών αντιθέτων είναι νά ψάχνει αιωνίως τό ένα τό άλλο, έστω καί άν είναι οι απέναντι. Ο αγώνας τού Σημάτη είναι νομικίστικος. Καί τής διοικήσεως τής εκκλησίας καί τής ακαδημαικής γνώσεως είναι ονοματολογικός. Τά ονόματα είναι πράγματα. Μόνον τό όνομα τού Κυρίου όμως αλλάζει μέ τήν δύναμή Του τά πράγματα ή τά καθορίζει. Στήν Ελλάδα σήμερα παίζεται μιά ιστορική επανάληψη τής πορείας τής Δύσεως, από τής γεννήσεώς της μέχρι τήν σημερινή ύβρι, καθώς έχει αποφασισθεί από όλους τό ανέφικτο τής σωτηρίας τής αληθινής πίστεως στόν Κύριο. Ολα καί όλοι συμπράττουν στήν συντόμευση τού τέλους. "Ας έρθει μιά ώρα αρχήτερα", λένε γιά νά νίψουμε τάς χείρας μας καί νά δικαιωθούμε.. 
Αμέθυστος