Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Οι δηλώσεις του Μακαριότατου Πατριάρχη Ρωσίας κατά τη διάρκεια των εργασιών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας πρέπει να μας βάλουν σε μεγάλη ανησυχία.

Ο Μακαριότατος Μόσχας διευκρίνισε στους Ρώσους ιεράρχες ότι τα κοινά κείμενα της ε΄ προσυνοδικής Διάσκεψης έχουν όχι απλά τη σύμφωνη γνώμη αλλά και τη σφραγίδα της Εκκλησίας της Ρωσίας. Άρα είναι καθαρή ματαιοπονία εκ μέρους μας να αναμένουμε ότι στην Πανορθόδοξη Σύνοδο η Εκκλησία της Ρωσίας θα καταψηφίσει αυτά τα κείμενα.

Αλλά δεν έμεινε μέχρις εδώ ο Ρώσος Πατριάρχης. Διαβεβαίωσε ανακριβώς τους Ρώσους ιεράρχες ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος δεν θα εξετάσει θέματα πίστεως γι’ αυτό και δεν θα συγκαταριθμηθεί στις οικουμενικές.

Με άλλα λόγια απέκρυψε από τους Ρώσους ιεράρχες ότι το κείμενο για τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τους αιρετικούς αναγνωρίζει ύπαρξη άλλων Εκκλησιών. Ως αποτέλεσμα αναγνωρίζει έμμεσα την κακοδοξία της διηρημένης Εκκλησίας και την εξίσου αιρετική βαπτισματική θεολογία αλλά και δικαιώνει τις συμπροσευχές των οικουμενιστών με τους αιρετικούς.

Βέβαια έχει δίκαιο ο Ρώσος Πατριάρχης ότι η ούτω καλούμενη “Αγία και Μεγάλη Σύνοδος” δεν θα συγκαταριθμηθεί μεταξύ των Οικουμενικών Συνόδων. Όχι, όμως, επειδή δεν θα εξετάσει θέματα πίστεως αλλά επειδή θα μιλήσει με αιρετικό φρόνημα για θέματα πίστεως και θα αποδεχθεί τον Οικουμενισμό σαν πίστη της Εκκλησίας.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά η Εκκλησία της Ρωσίας αποδεικνύεται αναξιόπιστος παράγοντας σε θέματα πίστεως. Δεν εκπλησσόμεθα γι’ αυτό επειδή η παρουσία της στο ΠΣΕ και η έγκριση αντορθόδοξων αποφάσεων στις Γενικές Συνελέυσεις του ΠΣΕ είναι η συνήθης πρακτική της, αλλά κι επειδή δέχτηκε την προδοτική για την ορθοδοξία Συμφωνία του Μπαλαμάντ που αναγνωρίζει το Βατικανό Εκκλησία με έγκυρα μυστήρια, ενώ επιδίδεται συστηματικά σε συμπροσευχές και κοινές ποιμαντικές παραστάσεις με αιρετικούς και αλλόθρησκους.

Τις ελπίδες μας τις έχουμε εναποθέσει στις παραδοσιακές Εκκλησίες της Γεωργίας και της Βουλγαρίας και ίσως και της Ελλάδας και προπαντός στους παραδοσιακούς επισκόπους, άλλους κληρικούς, μοναχούς και λαικούς που πολεμούν σθεναρά τον Οικουμενισμό.

panayiotistelevantos

ΣΧΟΛΙΟ: Η ένωση τών εκκλησιών είναι έργο τής προτεσταντικής θεολογίας, διότι η θεολογία αυτή αντικατέστησε τήν εκκλησία. Καί η συμμετοχή τής ορθοδοξίας στόν οικουμενισμό είναι έργο τής Ρωσικής θεολογίας τής διασποράς. Ελληνορθόδοξη θεολογία δέν υπάρχει. Η διασπορά τής ορθοδοξίας αναλογεί στόν προτεσταντικό διαχωρισμό, κατακερματισμό. Έτσι θά ενωθεί πρώτα η διεσπαρμένη ορθοδοξία, θά προσαρμοστεί στήν πραγματικότητα τής διασποράς, θά περιοριστούν μέχρι νά καταργηθούν οι αυτονομημένες εκκλησίες καί αυτή η ενωμένη εκκλησία θά ενωθεί μέ όλες τίς υπόλοιπες στό μοντέλο τής Αγίας Τριάδος. Ο πάπας θά αντιστοιχεί στόν Πατέρα, στόν οποίο επιστρέφουν τά πάντα καί από τόν οποίο απορρέουν, σάν τόν κοσμολογικό νού τού Αναξαγόρα, στήν Κων/πολη ο υιός καί στήν Μόσχα τό άγιο πνεύμα. Τελευταία οικουμενιστική αποκάλυψη είναι ότι η διάσπαση τών εκκλησιών εμποδίζει τό έργο καί τόν αγιασμό τού αγίου πνεύματος. Τήν κοινωνία τών ανθρώπων. Πίσω από τό πρόβλημα τής εκκλησιολογίας πού απασχόλησε τά καλύτερα μυαλά τού αιώνος υπάρχει τό φάντασμα τής ανθρωπολογίας τό οποίο σιγά-σιγά έρχεται στό προσκήνιο. Η επιστροφή στήν πρώτη εκκλησία, τήν οποία καθόρισε η απομυθοποίηση τού Ευαγγελίου, μιά κάθαρση από τά ιστορικά βάρη πού οδήγησαν στούς χωρισμούς, ανήκει στήν επιδιωκόμενη κυριαρχία τού Πρωτείου. Έφτασε στό πρωτείο τού Πατρός καί αποκορυφώθηκε στήν ευχαριστιακή εκκλησιολογία τού Ζηζιούλα, η οποία καταργεί τήν μετάνοια καί τόν αγιασμό, τήν προσευχή καί τήν άσκηση, στηριζόμενη στόν λόγο τού Κυρίου γιά τούς Αποστόλους: τώρα πού είναι μαζί μου δέν έχουν ανάγκη νηστείας καί προσευχής. Μετά τήν ανάληψή Του όμως ήταν αναγκαίος ο Βυζαντινός Ησυχασμός, ώσπου εισήλθαμε στήν εποχή τού Αγίου Πνεύματος τής Δευτέρας Παρουσίας καί ο επίσκοπος αναβαθμίσθηκε σέ εικόνα τού πατρός καθιστώντας περιττή ακόμη καί τήν προσευχή καθότι η εκκλησία εικονίζει τά έσχατα καί δέν ανήκει πλέον στούς Αγίους. Ο Αγιασμός φανερώνεται στά έργα κοινωνίας. Φιλανθρωπίας. Νά μάς ζήσει η νέα εκκλησία τής αγίας τριάδος.

Αμέθυστος