Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΙ ΕΥΤΕΛΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΕΩΣ (12)-επανάληψη

Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ.   

Όπως θα δούμε καθαρά, με την βοήθεια του Henri De Lubac, πάλι, ο μύθος του Ιωακείμ ντα Φιόρε, περί της Τρίτης εποχής του Αγίου Πνεύματος, ή περί του αιωνίου Ευαγγελίου, κατέλυσε όλες τις θρησκευτικές συνειδήσεις και κατέκτησε πλήρως τον Γερμανικό ιδεαλισμό. ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ, ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΚΗΡΥΤΤΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ο Μπούλτμαν, προφήτης του Ζηζιούλα και της Ακαδημίας Βόλου.

ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ.

Απο τον Gersone στους Αναβαπτιστάς και στο Ελεύθερο πνεύμα.

Ο Ιωακείμ ντα Φιόρε δέν είχε αληθινούς μαθητές, με την στενή έννοια του όρου, ούτε και  τους φραγκισκανούς αδελφούς. Παρ’όλα αυτά στον δέκατο πέμπτο αιώνα υπάρχουν ακόμη χειρόγραφα που μαρτυρούν πώς ο Ιωακείμ ή ο ψευδο-Ιωακείμ, δέν έπαυε να τρομοκρατεί τα πνεύματα. Πολυπληθείς είναι ακόμη και οι συγκρούσεις ανάμεσα στην αναμονή του πνεύματος του Θεού και στην ζωή σύμφωνα με το «ελεύθερο πνεύμα».

Η νόηση γι’αυτά τα κινήματα ήταν η πιό υψηλή ικανότητα της ψυχής, η μόνη που καθιστά δυνατή την μυστικιστική έκσταση. [Αυτή η μυστικιστική έκσταση είναι ένας ύπνος ή ένα είδος θανάτου, διότι αποχωρίζεται η ψυχή απο το σώμα ή χαλαρώνει τους δεσμούς της, όπως στα όνειρα. Στηρίζεται στην ενότητα διά της συγκεντρώσεως της προσοχής, μέσω του διαλογισμού, αλλά δέν διαθέτει ΝΟΥ. Το ΕΝΑ, της ενότητος. Διότι ο ΝΟΥΣ δέχεται την θεωρία ακόμη και στην αρχαία φιλοσοφία. Στην έκσταση αυτή στηρίζεται σήμερα η Ένωση των Εκκλησιών, χωρίς την κεφαλή των, τον ΕΝΑ, τον ΚΥΡΙΟ].

Αυτοί οι «ευφυείς άνθρωποι», οι «νοήμονες» πιστεύουν πώς βρίσκονται στον προθάλαμο, στα πρόθυρα, της τρίτης εποχής και για να την ξεκινήσουν, αρνούνται και απωθούν όλους τους κανόνες της Εκκλησίας ακόμη και κάθε ηθικό νόμο, στο όνομα της Ελευθερίας που φέρνει το πνεύμα. Οι άνθρωποι της Καθολικής Εκκλησίας διαμαρτύρονται και ανησυχούν:

«Το πρώτο και κύριο λάθος υπήρξε η επινόηση και η διάδοση του αιωνίου Ευαγγελίου. Να περίπου τι φανταζόταν: όπως ο Πατήρ είχε τον νόμο του στα χρόνια του Μωυσέως και τον γραπτό νόμο, και ο Υιός είχε τον δικό του νόμο στα χρόνια του Ευαγγελικού νόμου της Χάριτος, έτσι το Άγιο Πνεύμα θα ενέπνεε σήμερα τον δικό του νόμο, που θα είναι η εφαρμογή και η τελείωση του νόμου του Ευαγγελίου κάτω απο το σημείο της πτωχείας».

(Αυτά εν έτει 1425, λίγο πρίν καταστραφεί η Κων/πόλη και ξεκινήσει επίσημα η Αναγέννηση. Τίνος; Οπωσδήποτε όχι του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος. Η φαντασίωση του Ιωακείμ διέλυσε ή έφτιαξε την Δύση, όπως δέν κατόρθωσε ο Αρειανισμός να πετύχει με την Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι αντιμετωπίστηκε καίρια απο τους Πατέρες. Σήμερα η Ορθοδοξία χάνεται απο τα συνδυασμένα πυρά δύο αιρέσεων, που εισήχθησαν στην Θεολογία με την Εκκλησιολογική σύνθεση του Ζηζιούλα).

Ο ίδιος ο Gersone γράφει ξανά σε ένα του γράμμα: «Υπάρχει η απαίτηση ν αναγνωρισθεί ο Χριστός πεσμένος, σαν νεκρός, έξω απο την Εκκλησία. Και να αναγνωρισθεί η έλευση αυτής της τρίτης Εποχής, η οποία θα καταστρέψει την εποχή των μοντέρνων Φαρισαίων, οι οποίοι δέν ζούν την ζωή του εσταυρωμένου Χριστού, και δέν τον φανερώνουν και δέν τον καλλιεργούν, όπως ο Φραγκίσκος και η Κιάρα. Αυτό το ολέθριο λάθος κατάγεται απο τον Ιωακείμ ντα Φιόρε».

Ο μύθος της τρίτης εποχής ή του αιωνίου Ευαγγελίου δυναμώνει με κάποιες αποκαλυπτικές ομάδες, τους «Θαβωρίτες», οι οποίοι στα 1420, Έκτισαν ένα φρούριο στην Βοημία, πάνω σ’ένα ρυάκι που ονόμασαν Ιορδάνη. Ένας απο τους αρχηγούς τους, ο Φωτισμένος Martin Huska, έπεισε τους πάντες πώς ο Χριστός επέστρεψε ήδη μυστικά στη γή και πώς αυτοί προορίζονται απο τον Θεό να προετοιμάσουν το βασίλειο του, σφαγιάζοντας όλους εκείνους οι οποίοι δέν θα δεχόντουσαν να εισέλθουν στην κοινότητα τους. Τότε ο Χριστός θα εμφανισθεί στην δόξα του. Το πρόγραμμα τους όμως αντιστοιχούσε σε πολλά σύγχρονα απελευθερωτικά συνθήματα. «Πρέπει να ακυρώσουμε ο,τιδήποτε που, μέσα στην Εκκλησία και στην Κοινωνία, φαίνεται να είναι ένα εργαλείο καταπίεσης. Έχω, γνωρίζω, Δύναμαι (εξουσιάζω). Είναι ένα όνειρο ακριβώς μίας κοινότητος αγάπης και ειρήνης. Είναι ο παληός μύθος της χρυσής Εποχής, μεταφερμένος στο μέλλον.

Μερικοί ιστορικοί ισχυρίζονται πώς η μάχη της Ρωμαϊκής Εκκλησίας εναντίον του Ιωακειμισμού, κάλυψε όλη την ιστορία της Εκκλησίας μέχρι το ξεκίνημα της Μεταρρυθμίσεως. Και πράγματι όλη η περίοδος της Αναγεννήσεως διαπερνάται απο έναν προφητικό άνεμο, που αναγνωρίζεται εύκολα η καταγωγή του απο τον ντα Φιόρε. Απο τον προφήτη Ιωακείμ, ο λόγος πέρασε στον Πετράρχη, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης μεγάλες ανθρώπινες αλήθειες.

Ο Ιταλικός ανθρωπισμός ο οποίος δοξάζει την ανανέωση του κόσμου και ανακοινώνει έναν χρυσό αιώνα, ο αποκαλυπτικός πυρετός που απαιτεί να πραγματοποιήσει την ιδανική κοινωνία, οι εκφράσεις τόσων διαφορετικών ουτοπιών, εσωτερικές ερμηνείες των Γραφών οι οποίες έχουν σκοπό τους να ανακαλύψουν την υπόσχεση για μία επανένωση των Θρησκειών και την γέννηση μίας νέας ανθρωπότητος, σε όλα αυτά βρίσκεται η σκιά του Καλαβρού μοναχού, αναμεμειγμένη με τους νεωτερισμούς της Καμπάλα, του ερμητισμού και της Αλχημείας. Η κοινή τους ιδέα ήταν πώς είχε φτάσει ο καιρός κατά τον οποίο η γή έπρεπε να καθαρθεί απο τους αμαρτωλούς, δηλαδή απο τους δυνατούς και τους πλούσιους, ο καιρός κατά τον οποίο ο Χριστός θα ξαναεμφανιζόταν και θα καλούσε στον ουράνιο δείπνο του τους αγίους, δηλαδή τους φτωχούς αυτής εδώ της γής.

Ο Ιωακείμ ντα Φιόρε, ο κόμης Μιράντολα, ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο Hutten, ήταν κυρίως υπεύθυνοι της Μεταρρυθμίσεως.

Μόνον με την αρχή πού κήρυξε, ο Λούθηρος, της απολύτου ατομικής ελευθερίας στην ερμηνεία της Βίβλου, ο Λούθηρος άνοιξε τον δρόμο για ασχήμιες χωρίς τελειωμό. Δέν χρειαζόταν και άλλα.

Ο μύθος του Ιωακείμ έφτασε ακόμη και στις γειτονιές του σκληρού Καλβίνου μέσω κάποιου Hendryck Niclaes (1502-1581). Ο οποίος δημιούργησε την «οικογένεια της αγάπης», η οποία επέτρεπε να αντικαταστήσει τον Χριστιανισμό, όπως εκείνος είχε διεισδύσει και αντικαταστήσει τον Ιουδαϊσμό. Φωτισμένος απο τα οράματα του και απο την αλληγορική του ανάγνωση της Βίβλου, πίστευε πώς ήταν ο Τρίτος και τελευταίος μεγάλος προφήτης μετά τον Μωυσή και τον Ιησού. Η αποστολή του συνίστατο στην αποκάλυψη της πληρότητος της αγάπης, έργο του πνεύματος, που θα έκανε κάθε άνθρωπο έναν νέο Αδάμ. Υπέγραφε τα κηρύγρατά του με τα αρχικά H.N. που σήμαιναν επίσης “homo novus”. Στα 1552, η αίρεση μεταφέρεται στην Αγγλία.

Ο Sebastian Franck (1499-1545), στα 1530, έφραφε: «Υπάρχουν τρείς ομολογίες κυρίαρχες στην εποχή μας, η λουθηρανική, του Ζβινγκλ και των Αναβαπτιστών. Και γεννιέται ήδη μία τέταρτη. Αυτή θα προσπαθήσει να σχηματίσει μία Εκκλησία αόρατη, συγκεντρωμένη απο την ενότητα του πνεύματος της πίστεως, όπως ήταν η αποστολική Εκκλησία πρίν διαλυθεί , την επαύριο του θανάτου των αποστόλων». Δίπλα λοιπόν σε μία νέα μελλοντική Εποχή, στέκεται και η επιστροφή στο πιό πρωτόγονο παρελθόν του Χριστιανισμού, ενός φανταστικού παρελθόντος εκτός των άλλων. Πρόκειται για μία περίεργη σύγχυση των δύο άκρων, του Ιωακείμ και του προτεσταντισμού, σπρωγμένων στα άκρα, και επανενωμένων κάτω απο το σημείο ενός παληού Immanentismo, μίας ενυπάρξεως δηλαδή, και απο την δύναμη του ανατέλλοντος ορθολογισμού. Όλος ο Χριστιανισμός είναι μόνον σύμβολο και η Βίβλος είναι μία αιώνια αλληγορία. Οι εξηγήσεις του απηχούν τον δυαλισμό των Γνωστικών καθώς αφομοιώνει στον Σατανά και στον Αντίχριστο τον Θεό και τον Ιησού, τους οποιους ο εξωτερικός άνθρωπος βλέπει στην Βίβλο και στο Ευαγγέλιο.

Η αποκάλυψη αντικαθιστά σιγά-σιγά τις Γραφές. Το πνευματικό γίγνεσθαι του κόσμου δένεται στενά με την αποκάλυψη η και απο την βιασύνη των τριών θείων προσώπων να εξελιχθούν, ξεκινώντας απο την μυστηριώδη ενότητα του Απολύτου, που χαρακτήρισε την καταγωγή του παντός. «Είναι μέσα μαζί και μέσω του δημιουργήματος του, που ο Θεός απρόσωπος και άχρονος γίνεται προσωπικός και ενεργός, θέλει και επιθυμεί και εν τέλει γίνεται το Άγιο Πνεύμα».

Ομάδες «πνευματικών» διασχίζουν την Ευρώπη, εκτμεταλλευόμενες το σχίσμα της Καθολικής Εκκλησίας και τον κατακερματισμό της. Οι Ευρωπαίοι τούς ονομάζουν και αναρχικούς, απελεύθερους, σαν τους αρχαίους δούλους. Κυκλοφορούν έντυπα με ενδεικτκούς τίτλους: «Για να αρέσεις στον Θεό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού», τρόπος προσευχής στα παιδιά του Θεού». Ένας πνευματικός αναρχισμός κατέκλυσε τα πάντα και οι αδελφοί του Ελεύθερου πνεύματος, τελικώς, δημιούργησαν τον σύγχρονο πολιτισμό της Ευρώπης με την σύμπραξη του Ορθολογισμού, όπως και τον πολιτισμό της Αμερικής, της Νέας Γής. Κατά μία ιστορική ειρωνεία δέ το κίνημα αυτό πολιτικοποιήθηκε και προωθείται σήμερα και στην Ελλάδα, σαν απελευθερωτικό κίνημα του Τρίτου Κόσμου, απο την «Σύναξη».

Μία μικρή πραγματεία π.χ. είναι μία παρουσίαση του εξωτερικού και του εσωτερικού ανθρώπου (Ένα θέμα, αγαπημένο κυριολεκτικά, του Ράμφου σήμερα). Ανακοινώνει τον ερχομό της Τρίτης εποχής, που πρέπει ο καθένας μας να προετοιμάσει στην καρδιά του. Δέν πρέπει να σταθούμε με καταστροφικό τρόπο στο κατά γράμμα νόημα του Ευαγγελίου αλλά πρέπει ταπεινά να γνωρίσουμε τον Χριστό σύμφωνα με το πεύμα. Στον εσωτερικό άνθρωπο τείνουν όλοι οι Απόστολοι και οι προφήτες. Νόμος και Ευαγγέλιο, Πατήρ και Υιός! Εκμεταλλευόμενη με λεπτότητα το παραδοσιακό θέμα της διπλής γεννήσεως του Χριστού, της μίας στην ιστορία, στην Βηθλεέμ και της άλλης στην καρδιά κάθε πιστού, κηρύττει πώς ή μία οδηγεί στην άλλη. Δηλαδή πρέπει να περάσουμε απο μία πρώτη σε μία δεύτερη κατανόηση της πίστεως για να εννοήσουμε τον νέο πνευματικό και ζωντανό Χριστό. Είναι αλήθεια πώς πρέπει να ξεκινήσουμε απο την μία σαν παράδειγμα, αλλά πρέπει να τελειώσουμε στην άλλη, που είναι το πνεύμα που υποσχέθηκε ο Χριστός να μας στείλει. Πρέπει λοιπόν κατ’αρχάς γεμάτοι αγνότητα, σαν ένα γήϊνο μωρό, να ακολουθήσουμε τον παιδαγωγό μας ή τον διδάσκαλο μας Ιησού Χριστό, αλλά για να γίνουμε ουράνιο μωρό και να δεχθούμε έναν άλλο νόμο, μία άλλη ζωή, ένα άλλο πνεύμα και ψυχή. Ο Ιησούς Χριστός είναι μόνον ο δικός μας Ραφαήλ, μας οδηγεί ώστε να κατανοήσουμε τον λόγο του μέσα στις εικόνες. Αλλά εάν θέλουμε να ζήσουμε δέν πρέπει να σταθούμε μέχρις ότου βρούμε το πνεύμα του Αιωνίου, πρέπει να προχωρήσουμε.

Μία πλάνη κρυμμένη με επίστευτη τέχνη. Εάν ο Ιησούς Χριστός είναι ακόμη, τουλάχιστον σ’έναν πρώτο χρόνο, η οδός, δέν είναι πλέον ούτε η αλήθεια, ούτε η ζωή. Ο παραλληλισμός με τον Αρχάγγελο Ραφαήλ είναι διαφωτιστικός. Το Ευαγγέλιο που κήρυξε ο Κύριος δέν είναι τίποτε άλλο απο τύπος, απο σχήμα. Η αλήθεια έμεινε κρυμμένη απο τους ,μαθητές του, μέχρι σήμερα. Όπου επιτέλους το πνεύμα επιθυμεί να την διαδώσει, μέσω των ανθρώπων που επέλεξε. Πρέπει να ετοιμαστούμε κατεπειγόντως, να την δεχθούμε. Βλέπετε πως ο Χριστός διέδωσε τις Γραφές σ’όλη την Γή, και η Φωνή του ακούστηκε με φιγούρες και εικόνες. Ο ρόλος του τελείωσε. Του πνεύματος τώρα αρχίζει (σαν την διαφήμιση του γνωστού Ουΐσκι). [Ο Καλβίνος προσπάθησε να αντιδράσει αλλά μάταια! Ο Γνωστικισμός κατέλαβε απολύτως την Δύση μέσω της φαντασιώσεως του Ιωακείμ, δημιουργώντας τον μύθο που καθοδηγεί τα Δυτικά πνεύματα πρός το μέλλον. Και η Μεταρρύθμιση απετέλεσε τελικώς μέρος του μύθου αυτού και σήμερα η Γερμανική θεολογία, ντυμένη τον Ορθολογισμό, καθοδηγεί την θεολογία μέσω της εσχατολογίας και της απομυθοποιήσεως].

Έτσι οι Χριστιανικοί διάλογοι «τριών προσώπων» του 1548, μας διδάσκουν πώς την δεύτερη εποχή, εκείνη του Υιού, ή του πρώτου Χριστού, η οποία ξεκίνησε με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, διαδέχεται η Τρίτη εποχή τώρα, του δεύτερου Χριστού, ή του πνεύματος. Αυτό το πνεύμα είναι ο αληθινός Πατέρας του κόσμου. Όποιος το δέχεται δέν μπορεί παρά να πράξει αναγκαίως μόνο το Καλό και δέν έχει πλέον την ανάγκη διδασκάλου  ή οδηγού, καθότι είναι εσωτερικά διατεθειμένος να το πράττει εκ φύσεως. Όχι μόνον αγνοεί την αταξία ή τις κακές συμπεριφορές, αλλά δέν έχει πλέον ούτε ελπίδα, ούτε γνώση, καθώς ζεί μέσα στο πνεύμα και είναι αυτός ο ίδιος πλήρης αλήθεια. Απέναντι στο υπούργημα του πνεύματος κάθε διοίκηση του γράμματος πρέπει να πάψει, όπως η Σελήνη υποχωρεί μπρός στον ήλιο. Ας σιωπήσετε λοιπόν, βρώμικοι ιεροκήρυες. Δέν διαθέτετε παρά μόνον το τσόφλι. Μόνον εμείς, φτωχοί, απλοί αγράμματοι, διαθέτουμε τον καρπό. Ακούστε με και μάθετε απο εμένα την αλήθεια, διότι δέν είναι ένας άνθρωπος που σας μιλά, αλλά το Άγιο Πνεύμα, ο ίδιος ο Κύριος.

Ολόκληρη η Αμερικάνικη θρησκευτικότης, των τηλεοπτικών αστέρων μοιάζει να έχει προετοιμαστεί ήδη στην Ευρώπη της Αναγεννήσεως. Καμπαλλιστές, μασώνοι ροδόσταυροι, προτεστάντες, αγκαλιά με τους Καθολικούς δημιούργησαν την Εκκλησία της Νέας Εποχής η οποία θα διαδεχθεί την Εκκλησία του Κυρίου. Η ένωση των Εκκλησιών και των θρησκειών έγινε ήδη στα μυαλά μας και διδάσκεται ήδη το νέο δόγμα στις θεολογικές σχολές.

Για την ιστορία. Στην Δύση, η κακοδοξία του Ιωακείμ ντα Φιόρε, καταδικάστηκε στην Σύνοδο της Arles,στα 1263.

Σήμερα στην Ελλάδα ο πιό μεγάλος οπαδός του Ιωακείμ ντα Φιόρε ζηλωτής τής Μεταρρυθμίσεως της Ορθοδοξίας, φορέας του πνεύματος, όχι του Αγίου πνεύματος, είναι ο Παντελής Καλαϊτζίδης. Μάλιστα. Ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος κατηγορεί τους Ορθοδόξους για φονταμενταλισμό, είναι ένας αιρετικός ζηλωτής, ένας Ταλιμπάν, που βάζει εδώ και χρόνια βόμβες στα θεμέλια της πίστεως μας, με τα Συνέδρια και την δραστηριότητα της Ακαδημίας Βόλου, με την κάλυψη του Δημητριάδος.

                                     ΤΕΛΟΣ

Αμέθυστος.