File Photo: Εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς στην Ακρόπολη μετά το πέρας της τελετής του εορτασμού για την 73η επέτειο από την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Ναζί το 1944, Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017. ΑΠΕ - ΜΠΕ, Αλέξανδρος ΜπελτέςΤου ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
«Θα έχουμε πόλεμο με την Τουρκία»; Αυτό το ερώτημα ακούω μόνιμα το τελευταίο διάστημα από πολίτες που συναντώ, και οι οποίοι εκφράζουν δικαιολογημένη ανησυχία, διαβάζοντας τις δηλώσεις του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Φαντάζομαι ότι το ίδιο ερώτημα έχουν ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Αλέξης Τσίπρας και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, όπως και οι αρμόδιοι υπουργοί τους των Εξωτερικών και της Άμυνας, οι οποίοι ασχολούνται συστηματικά με την πραγματική απειλή της Τουρκίας στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ.
Η απάντηση είναι εύκολη:
Ποιος μπορεί να απαντήσει το ερώτημα;
Ποιος μπορεί να γνωρίζει την απάντηση;
Ποιος ξέρει τι συμβαίνει στο ταραγμένο μυαλό του Ταγίπ Ερντογάν; Ουδείς εκτός του ιδίου..
Η αλήθεια είναι ότι έχει ξεσαλώσει στον υπερθετικό βαθμό και προκαλεί σε όλα τα μέτωπα. Στη Συρία ήδη επιχειρεί, στις κουρδικές περιοχές σκορπά τον φόβο και τον τρόμο, στο Αιγαίο και στην κυπριακή έχει δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Το κλίμα που συντηρεί ο ίδιος είναι ήδη πολεμικό, όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα επιχειρήσει το απονενοημένο βήμα και να χρησιμοποιήσει τη δύναμη των όπλων.
Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Υπό την έννοια πως εάν κτυπήσει στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ η Αθήνα και η Λευκωσία δεν μπορούν να καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Ελπίζω πάντα πως θα επικρατήσει η λογική, μία άγνωστη λέξη για τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας. Το έχω αποδείξει άπειρες φορές πως δεν μπορούμε να του έχουμε καμία απολύτως εμπιστοσύνη. Σκοτώνει και φυλακίζει συμπατριώτες του. Εμάς θα σκεφθεί; Δεν βλέπετε πως αντιμετωπίζει ακόμα και την Αμερική;
Το πλέον ανησυχητικό για μένα, είναι ότι δεν υπάρχει καμία ξένη δύναμη, εκτός της Ρωσίας και του Βλαντιμίρ Πούτιν, που να έχουν την παραμικρή επιρροή επί του Ερντογάν. Για την Ευρώπη ουδείς λόγος. Την έχει του κλώτσου και του μπάτσου, και απειλεί κανονικά τους Ευρωπαίους, οι οποίοι δυστυχώς τον ανέχονται. Ο εκβιασμός με τους πρόσφυγες είναι συνεχής σε σημείο που να δείχνει ασήμαντη η ενωμένη Ευρώπη. Οι Αμερικανοί δεν μπορούν πλέον να τον χαλιναγωγήσουν και οι ίδιοι, άλλωστε, έχουν άπειρα ανοικτά θέματα μαζί του. Ακόμα και να υποχωρήσουν οι Αμερικανοί στα παράλογα αιτήματα του, θα προσθέσει άλλα δέκα. Οι σχέσεις της Αμερικής και της Τουρκίας έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και δεν υπάρχει στον ορίζοντα δρόμος προς την έξοδο από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Είναι τέτοιος ο έλεγχος του Βλαντιμίρ Πούτιν επί του Ερντογάν, που τον χρησιμοποιεί ασύστολα για να διαλύσει το ΝΑΤΟ, που δεν πρόκειται να ξεφύγει από τον ρωσικό κλοιό.
Θα μπορούσε να βοηθήσει ο πρόεδρος της Ρωσίας; Βεβαίως είναι η αβίαστη απάντηση. Θα το πράξει; Αμφιβάλλω… Το ρήγμα στο ΝΑΤΟ είναι σχέδιο της Μόσχας. Θα δούμε και χειρότερα φοβάμαι. Οπότε, το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ανεξέλεγκτο Ερντογάν, ο οποίος πιστεύει πως είναι άτρωτος και χρησιμοποιεί τον ισλαμικό εθνικισμό για να διατηρείται στην εξουσία.
Η Ελλάδα και η Κύπρος βιώνουν μία δυσάρεστη κατάσταση και η απειλή του πολέμου θα είναι μόνιμη. Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να τον ακολουθήσουμε και να συντηρούμε τις πολεμικές του διαθέσεις. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε πως δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην απαντήσουμε όταν επιχειρήσει να προσβάλει την κυριαρχία της Ελλάδας και της Κύπρου. Είναι μονόδρομος. Ας ελπίσουμε πως δεν θα φτάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο, που δεν έχει επιστροφή…
Σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας πρέπει να αφήσει κατά μέρος όσα τον χωρίζουν και να ενωθεί πριν γίνει κάποιο μεγάλο κακό. Το να ενωθούν μετά την τραγωδία θα είναι πολύ αργά. Η Πατρίδα πρέπει να βρίσκεται πάντα πάνω από τα κόμματα.
Πηγή: Μόνο ο Σουλτάνος το γνωρίζει: “Θα γίνει πόλεμος” είναι το βασανιστικό ερώτημα των πολιτών http://hellasjournal.com/2018/03/mono-o-soultanos-to-gnorizi-tha-gini-polemos-ine-to-vasanistiko-erotima-ton-politon/
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ, ΤΙ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ.
5 σχόλια:
Καλημερα . Αντιθετα απο πολλους που βασιζουν τις γνωμες τους σε αναλυσεις διεθνολογων , εγω εχω την κακια συνηθεια να βασιζω την γνωμη μου πανω στα γεγονοτα των τελευταιων πολλων δεκαετιων δηλαδη στην συγχρονη ιστορια . Ετσι λοιπον απαντω αδιστακτα οτι ΟΧΙ πολεμος δεν θα γινει γιατι το ερντογανικο καθεστως τρεμει τετοιο ενδεχομενο ακομη και στην σκεψη μονο . Και αρα κακως ειμαστε τοσο υποχωρητικοι απεναντι στην Τουρκια . Και δεν θα τολμησουν ποτε οι wannabe νεοοθωμανοι ερντογανιστες πολεμο με την Ελαδα που δεν ειναι η καθημαγμενη τριτοκοσμικη Συρια γιατι πρωτον ως επιτιθεμενοι θα βλαστημησουν το γαλα της μανας τους και δευτερον θα σημανει την αποπομπη τους απο το ΝΑΤΟ οποτε θα βρεθουν στο ελεος της Ρωσσιας και του αραβικου κοσμου . Το ερντογανικο καθεστως δεν ειναι ουτε κοινοβουλευτικο καπιταλιστικο καθεστως οπως τα δυτικα με πειρα αιωνωψν ουτε αυταρχικο κρατικιστικο οπως το ρωσσικο επισης με πειρα αιωνων απο τον καιρο του Μεγαλου Πετρου και ακομη πιο πισω . Ειναι οπως και των μουλαδων στο Ιραν και του οικογενειακου των Κιμ στην Β.Κορεα κατι τυποι σαν τους Συριζαιους απλως στο πιο μπρουταλ που εκμεταλευομενοι την δυσαρεσκεια απο τους προηγουμενους στρογκυλοκαθισαν στην εξουσια και θα αποφυγουν καθε σοβαρο εξωτερικο τριγμο που θα τους ριξει πραγμα που θα σημανει και την φυσικη εξοντωση τους απο τους αντιφρονουντες ( που ειναι ο μισος λαος )οπως ακριβως οι τριτοκοσμικοι τυχοδιωκτες Σανταμ και Κανταφι που τους αδειασαν αφου πρωτα τους φουσκωσαν τα μυαλα οι Ρωσοι που φυσικα δεν ηταν διατεθειμενοι να κανουν παγκοσμιο πολεμο για χαρη τους . Γιατι οι Ρωσοι απο τον καιρο του Μεγαλου Πετρου ειναι αντιπαλοι και ταυτοχρονα συνεταιροι των Αγγλοσαξονων και τους μεν Χιτλερ και Ναπολεοντα τους καναν σαντουιτς σε συνεργασια με τον αγλοφωνο κοσμο και τυχοδιωκτες σαν τγους Σανταμ , Μιλοσεβιτς και Κανταφι που νομισαν οτι η Ρωσσια ειναι μπραβος τους καταλαβαν μετα το αδειασμα οτι η Ρωσσια ηταν ο νταβατζης τους και οχι ο μπραβος τους . Αυτα γνωριζοντας ο Ερντογαν αν του δειξουμε τα μπροστινα μας δεν θα ξανακανει κιχ . Οσο για τον συμπαθεστατο μπουλη Μπουλουτ μου θυμιζει την αξιαγαπητη Βορειοκορεατισα παρουσιαστρια με το κιμονο που εδω και 20 χρονια αναγγελει με υφος Ρομελ τον βομβαρδισμο Ν.Κορεας Ιαπωνιας και ΗΠΑ γινεται viral και γελα ο καθε πικραμενος . Αυτα και αρκετα μας τα ζαλισαν οι νεοραγιαδες με την ψευτοισχυ του μαχαλομαγκα Ερντογαν . ΑΜ
Συμφωνώ με τον Α.Μ. ότι (και) η Τουρκία τρέμει τον πόλεμο (τον τρέμει και η Ελλάδα), γιατί ούτε η οικονομία αντέχει, έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα, και επιπλέον θα την πετάξουν απ΄το ΝΑΤΟ, και έτσι μένει εκτεθειμένη στις διαρκείς αλλαγές συσχετισμών (διάβασα ότι αυτό είναι πρωτοφανές δηλ. το πόσο εύκολα αλλάζουν τα τελευταία χρόνια οι συσχετισμοί στη Μέση Ανατολή και οι συμμαχίες ή οι έχθρες με τις μεγάλες δυνάμεις), με κίνδυνο τελικά να χτυπηθεί από παντού.
Όμως αυτό που έγινε με τους 2 στρατιωτικούς δείχνει προκλητική κλιμάκωση.Ίσως παίζουμε τη γάτα με το ποντίκι. Ίσως επειδή φοβούνται και οι δύο, προσπαθεί να μας καταβάλει σε ψυχολογικό επίπεδο.
Το σίγουρο είναι ότι η Τουρκία διεκδικεί μερίδιο απ΄τα κοιτάσματα. Επίσης νιώθει προσβεβλημένη που οι "πραξικοπηματίες" έχουν εδώ άσυλο, και τους θέλει πίσω..
Η ελληνική Δικαιοσύνη υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη. Δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να παρέμβει το κράτος.
Να σας πω ακόμα κάτι που διάβασα σχετικά με τα γεγονότα. Πολλές φορές έχει συμβεί να περνάνε οι μεν στο έδαφος των δε. Όπως επίσης γίνονται και εσκεμμένες παραβιάσεις θαλάσσιου ή εναέριου χώρου.
Οι διεθνείς κανονισμοί λένε ότι σε αυτή την περίπτωση γίνεται ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ, και όχι σύλληψη.
Αντιγράφω από το άρθρο που διάβασα (είναι μεγάλο αλλά αξίζει να το διαβάσουμε):
"...στην υπόθεση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών συντελείται κάτι πρωτοφανές. Έχουν παραδοθεί στην τακτική δικαιοσύνη της Τουρκίας μέλη στρατιωτικού προσωπικού γειτονικής και τύποις σύμμαχης χώρας για παραβίαση της μεθορίου εν ώρα καθήκοντος.
Αυτό σίγουρα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία!
Γιατί;
Διότι το στρατιωτικό προσωπικό μιας χώρας με βάση τα προβλεπόμενα από τις διεθνείς συμβάσεις και το διεθνές δημόσιο δίκαιο δεν μπορεί να παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη μιας άλλης χώρας για οιονδήποτε λόγο.
Το στρατιωτικό προσωπικό έχει καθεστώς ανάλογο με το διπλωματικό προσωπικό μιας χώρας και επομένως προστατεύεται και διαθέτει καθεστώς ετεροδικίας.
Ειδικά όταν το στρατιωτικό προσωπικό βρίσκεται εν ώρα υπηρεσίας, όπως στην περίπτωση των δυο Ελλήνων.
Γιατί αυτό; Διότι το στρατιωτικό προσωπικό ακόμη κι όταν διαπράττει παραβάσεις και παρανομίες με βάση το δίκαιο μιας άλλης χώρας, δεν παύει να τελεί υπό τις διαταγές και να εκπροσωπεί άμεσα το κράτος το οποίο υπηρετεί.
Επομένως σε περίπτωση παραβάσεων σε βάρος μιας άλλης χώρας, τότε την ευθύνη δεν φέρουν τα πρόσωπα που ενέχονται ευθέως στην παράβαση, αλλά το κράτος το οποίο υπηρετούν.
Ειδικά όταν κατά την διάπραξη των αδικημάτων φέρουν εμφανώς στολή, διακριτικά του στρατεύματος που υπηρετούν και τελούν εν υπηρεσία..
Το καθεστώς αυτό για το στρατιωτικό προσωπικό ισχύει από την πρώτη Συνδιάσκεψη - την Συνδιάσκεψη των Βρυξελλών του 1874 – περί των κανόνων που οφείλουν να διέπουν τις σχέσεις οργανωμένων στρατών σε συνθήκες πολέμου και ειρήνης. Επομένως δεν μπορεί στρατιωτικό προσωπικό το οποίο συνελήφθη εν ώρα υπηρεσίας να παραπέμπεται στην τακτική δικαιοσύνη του κράτους που το συνέλαβε.
Ακόμη κι αν διέπραξε ανοιχτά εχθρικές ενέργειες εναντίον του κράτους, που το συνέλαβε. Ακόμη κι αν έχει διαπράξει κατασκοπία. Ακόμη κι αν τα δυο κράτη βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, ή έστω η συγκεκριμένη περιοχή όπου συνέβη το περιστατικό είναι διαφιλονικούμενη.
Για να συλλάβεις και να κρατήσεις στρατιωτικούς εν υπηρεσία άλλου κράτους θα πρέπει πρώτα να κηρύξεις πόλεμο εναντίον αυτού του κράτους.
Αλλά ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση – δηλαδή στην περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης ανάμεσα στις δυο χώρες – οι συλληφθέντες στρατιωτικοί εν ώρα άσκησης των καθηκόντων τους, αποκτούν καθεστώς αιχμαλώτων πολέμου.
Κι επομένως ισχύουν γι’ αυτούς οι προβλέψεις των σχετικών Συνθηκών και Πρωτοκόλλων της Γενεύης του 1949.
Από την εποχή των Συνθηκών της Χάγης του 19ου αιώνα οι στρατιωτικοί που συλλαμβάνονται για σκόπιμες εχθρικές ενέργειες εναντίον άλλου κράτους, δεν μπορούν να παραπεμφθούν σε δίκη για τις ενέργειές τους.
Ακόμη κι αν οι χώρες βρίσκονται σε συνθήκες πολέμου. Ακόμη κι αν οι πράξεις τους έχουν βλάψει κατάφωρα το κράτος εναντίον του οποίου κινήθηκαν.
Η διεθνής νομολογία και πρακτική ξεχειλίζει από παραδείγματα. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιάπωνες επιχείρησαν να δικάσουν στα δικά τους δικαστήρια πληρώματα των βομβαρδιστικών της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, που κατέρριψαν κατά την διάρκεια αεροπορικών βομβαρδισμών (carpet bombing) εναντίον πόλεων και κατοικημένων περιοχών της Ιαπωνίας με χιλιάδες θύματα αμάχων. Οι δίκες αυτές ήταν κατάφωρα παράνομες ακόμη κι αν πρόκειται για εγκλήματα πολέμου. Τα πληρώματα που αιχμαλωτίστηκαν δεν φέρουν ατομική ευθύνη για τα εγκλήματα αυτά από την στιγμή που εκτελούσαν εντολές του κράτους τους.
Την ευθύνη την έχει το κράτος και η ηγεσία την οποία οι συλληφθέντες στρατιωτικοί υπηρετούν. Έτσι έκριναν τα δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου, τόσο στο Τόκιο, όσο και στη Νυρεμβέργη μετά τον πόλεμο.
Εκτός βέβαια κι αν αποδειχθεί ότι όντως οι στρατιωτικοί δεν εκτελούσαν εντολές, αλλά διέπραξαν εγκλήματα με δική τους πρωτοβουλία. Αν και για να αποδειχθεί κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρξει συνεργασία, ανακριτική και δικαστική συνδρομή ανάμεσα στα δυο κράτη.
[...]
Η σύλληψη στρατιωτικού προσωπικού που εισήλθε παράνομα σε ξένο έδαφος, χωρίς να υπάρξει διαδικασία προειδοποίησης στα πλαίσια αναχαίτισης αυτής της ενέργειας, σημαίνει ότι η Τουρκία επέλεξε καθαρά και εξαρχής την εμπλοκή.
Αυτό που όφειλαν να κάνουν οι δυνάμεις της ήταν να προειδοποιήσουν πρώτα την ελληνική περίπολο και να της δώσουν αυστηρή διορία να εγκαταλείψει το τουρκικό έδαφος υπό επιτήρηση. Αν πράγματι δεχθούμε ότι το περιστατικό συνέβη σε τουρκικό έδαφος.
Τέτοιο πράγμα δεν έκανε η Τουρκία. Κι αυτό συνιστά βαρύτατη παραβίαση των διεθνών κανόνων ειρηνικής γειτονίας ανάμεσα σε δυο χώρες. Θα ήταν το ίδιο σαν να κατέρριπτε η αντιαεροπορική άμυνα της χώρας μας ένα τουρκικό αεροσκάφος χωρίς κανενός είδους εμφανή και σαφή προειδοποίηση ότι έχει εισέλθει σε ξένο εναέριο χώρο.
Μια τέτοια ενέργεια υπό προϋποθέσεις μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα σε βάρος της χώρας της οποίας το αεροσκάφος καταρρίφθηκε. Άσχετα με την παραβίαση που είχε διενεργηθεί.
Γιατί προβλέπονται οι προειδοποιήσεις κατά τη διάρκεια της αναχαίτισης; Για να αποκλειστεί στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού η περίπτωση του λάθους, δηλαδή της παραβίασης που συνέβη εκ λάθους εν καιρώ ειρήνης. Κι έτσι να αποφευχθεί ένα θερμό επεισόδιο, ή και πόλεμος από λάθος, ή επειδή ο καπετάνιος ενός πολεμικού, ο πιλότος ενός αεροσκάφους, ή η περίπολος σε κάποια θέση της οριογραμμής των συνόρων, προβαίνουν σε παραβίαση γιατί «χάθηκαν».
Μόνο αν επιμένει η παραβίαση μετά τις προειδοποιήσεις. Μόνο αν η περίπολος αρνηθεί να επιστρέψει πίσω στο δικό της έδαφος υπό επιτήρηση.
Μόνο αν αντισταθεί στην αυστηρή επιτήρηση που της επιβάλλεται για να επιστρέψει πίσω στο δικό της έδαφος. Μόνο τότε μπορούν οι ένοπλες δυνάμεις που υπερασπίζουν τον εθνικό χώρο να προβούν σε περαιτέρω ενέργειες.
Όπως είναι η σύλληψη των μελών της περιπόλου που όχι μόνο γιατί παραβιάζει, αλλά γιατί επιμένει να παραβιάζει παρά και ενάντια στις προειδοποιήσεις που δέχθηκε.
Η επιλογή της σύλληψης είναι καθαρά απόφαση εμπλοκής από μεριάς της Τουρκίας. Δηλαδή καθαρά πολεμική ενέργεια εκ μέρους της. Αποφάσισε να εμπλακεί ακόμη κι αν μ’ αυτό ρίσκαρε να υπάρξει θερμό γενικευμένο ή μη επεισόδιο. Μιας και στην περίπτωση αυτή, η ελληνική περίπολος όπως και η μονάδα στην οποία ανήκε είχε κάθε δικαίωμα να αντισταθεί ακόμη και ένοπλα στην επιχείρηση σύλληψης από τους Τούρκους. Δηλαδή είχε κάθε δικαίωμα να ανοίξει πυρ για να αποφύγει τη σύλληψη.
Ο στρατός κάθε χώρας έχει ως raison d'etre τον πόλεμο, όπως αναφέραμε ήδη και μας λένε σαφώς οι διεθνείς συνθήκες. Έχει κάθε δικαίωμα λοιπόν στην ένοπλη αντίσταση όταν και όποτε δεχθεί άμεση απειλή. Δεν υπάρχει στρατός σ' ολόκληρο τον κόσμο που να επιτρέπει στις δυνάμεις του να εγκαταλείψουν σημαία, σύμβολα και αποστολή υπό την άμεση απειλή της σύλληψης.
Άλλωστε χωρίς ξεκάθαρη προειδοποίηση ότι βρίσκεται σε ξένο έδαφος, δεν μπορεί να ξέρει κανείς από όσους φέρονται ότι παραβίασαν την εθνική επικράτεια, γιατί διεξάγεται επιχείρηση σύλληψης εναντίον τους.
Από την στιγμή λοιπόν που η τουρκική πλευρά επιλέγει να συλλάβει την περίπολο, χωρίς κανενός είδους προειδοποίηση, επιλέγει ανοιχτά και συνειδητά να σπρώξει την κατάσταση στα άκρα. Ακόμη και σε ανοιχτή πολεμική αναμέτρηση με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Ίσως έχοντας διαβεβαιώσεις από την ελληνική πλευρά ότι δεν θα υπάρξει αντίδραση. Είτε γιατί πόνταρε στην τέλεια ανικανότητα και αδυναμία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Όχι απλά της περιπόλου, αλλά και συνολικά των ελληνικών δυνάμεων, μιας και σε τέτοιες περιπτώσεις πολεμικής προκλητικότητας είναι απολύτως νόμιμη ακόμη και επιχείρηση διάσωσης των συλληφθέντων στρατιωτών.
Βλέπετε, κανένα στρατός στην υφήλιο που σέβεται τον εαυτό του, δεν εγκαταλείπει σε ξένα χέρια στελέχη. Ιδίως μετά από μια τέτοια ευθέως προκλητική και επιθετική ενέργεια, όπως ήταν των Τούρκων.
Με την πράξη της αυτή η τουρκική πλευρά επέλεξε να διαρρήξει τις τύποις ειρηνικές σχέσεις ανάμεσα στις δυο χώρες, διότι έτσι όπως έπραξαν οι δικές της ένοπλες δυνάμεις, πράττουν μόνο υπό καθεστώς εμπόλεμης κατάστασης.
Μόνο σε συνθήκες πολέμου εμπλέκεσαι χωρίς καν να προειδοποιήσεις.
Όμως, ακόμη κι έτσι. Ακόμη κι αν παραβλέψουμε την ξεκάθαρα πολεμική ενέργεια της Τουρκίας, έχει το δικαίωμα η Γείτονα να παραπέμψει στα δικαστήριά της τους συλληφθέντες στρατιωτικούς; Ούτε επί ναζιστικής Γερμανίας δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ούτε καν για κατασκοπεία. Ακόμη κι αν οι Τούρκοι είχαν αδιάσειστα στοιχεία ότι η ελληνική περίπολος όντως είχε εισέλθει στο τούρκικο έδαφος για λόγους κατασκοπείας.
Στην περίπτωση της ελληνικής περιπόλου δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός και τυπικός λόγος για την παραπομπή της στην τουρκική δικαιοσύνη. Ακόμη κι αν ασκούσε κατασκοπεία, το έκανε εν ώρα υπηρεσίας με εμφανή διακριτικά και εκτελώντας εντολές.
Επομένως, η Τουρκία όφειλε πάραυτα να διαμαρτυρηθεί στην ελληνική πλευρά δια της προβλεπόμενης διεθνώς οδού και να παραδώσει χωρίς καμιά καθυστέρηση τους Έλληνες στρατιωτικούς και τον εξοπλισμό τους πίσω στην Ελλάδα.
Αντί γι’ αυτό, τι έκανε;
Κράτησε τους Έλληνες στρατιωτικούς παράνομα και παρέπεμψε στα δικά της δικαστήρια με την εξωφρενική κατηγορία περί «παράνομης εισόδου». Λες και πρόκειται για τουρίστες, ή για λαθρομετανάστες.Τα μέλη ενός στρατού δεν εισέρχονται σε ξένο έδαφος ακόμη και εν καιρώ ειρήνης παρά μόνο εκτελώντας εντολές και αποστολή. Επομένως δεν διαπράττουν «παράνομη είσοδο», αλλά παραβίαση κυριαρχίας ξένης επικράτειας, ή εισβολή και κατοχή ξένου εδάφους.
Και ποιος τους αντιμετωπίζει; Οι δικαστικές αρχές του κράτους που παραβιάστηκε η κυριαρχία του; Όχι βέβαια.
Τους αντιμετωπίζει αποκλειστικά με τις κατάλληλες και προβλεπόμενες ενέργειες ο στρατός του κράτους που δέχθηκε την παραβίαση, ή την εισβολή, αλλά και οι διπλωματικές αρχές.
Κανένας άλλος.
Η Τουρκία υποβίβασε τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς σε περιφερόμενους τουρίστες και τους έστειλε να δικαστούν για «παράνομη είσοδο».
Στην ουσία τους αντιμετωπίζει νομικά ως alien, δηλαδή ως άτομα χωρίς εθνική ταυτότητα.
Για την Τουρκία οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί δεν είναι καν πολίτες άλλου κράτους που η ίδια αναγνωρίζει ως τέτοιο και έχει ειρηνικές σχέσεις μαζί του.
Στην ουσία και στην πράξη, τους έχει υποβιβάσει σε καθεστώς χειρότερο του λαθρομετανάστη, διότι ακόμη κι ο λαθραίος που περνά υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες τα σύνορα χωρίς τις επιβαλλόμενες νόμιμες διατυπώσεις, οι διεθνείς συμβάσεις επιτάσσουν να αντιμετωπιστεί ως θύμα. Θύμα πιθανής λαθρεμπορίας κυκλωμάτων διακίνησης προσώπων (trafficking). Κι επομένως δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται από τις κατασταλτικές και δικαστικές αρχές της χώρας όπου εισήλθε. Οι αρχές οφείλουν να του παράσχουν προστασία και ανθρώπινη μεταχείριση εκτός φυλακής.
Ούτε αυτό το καθεστώς δεν αναγνωρίζει η Τουρκία στους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Παρακρατά με έτσι γουστάρω ακόμη και τον οπλισμό που έφεραν.
Η Τουρκία είναι σαφές ότι νομικά και με βάση το διεθνές δίκαιο δρα έναντι της Ελλάδας σαν να της έχει κηρύξει τον πόλεμο.
Σαν να την έχει κατακτήσει και οι ένοπλες δυνάμεις να έχουν συνθηκολογήσει άνευ όρων.
Προβαίνει σε ενέργειες που δεν είναι σύννομες ακόμη κι αν όντως είχε κηρύξει επίσημα τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Να το έχουμε ξεκάθαρο.
Η Τουρκία όχι μόνο διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, χωρίς να τον έχει επίσημα κηρύξει, με κανόνες εμπλοκής του Οθωμανικού μεσαίωνα, που τόσο πολύ θαυμάζει το καθεστώς Ερντογάν. Αντιμετωπίζει την επίσημη Ελλάδα ως κτήση της και τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ως υποτελείς του δικού της δικαίου.
Κι αυτό να το έχουμε στο μυαλό μας για ότι συμβεί από εδώ και μπρος.
Οι πράξεις αυτή τη στιγμή τόσο της ελληνικής κυβέρνησης, όσο και της στρατιωτικής ηγεσίας έναντι τόσο των δυο στελεχών του στρατού ξηράς που κρατούνται παράνομα στην Τουρκία, συνιστούν καθαρά πράξεις εσχατοπροδοτικές εναντίον της εθνικής ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μιας και εκθέτουν επίσημα πια τη χώρα σ’ έναν ακήρυχτο πόλεμο εναντίον της.
Εσχατοπροδοτικές επίσης και έναντι των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, μιας και θέτουν τα στελέχη τους στην δικαιοδοσία της τουρκικής δικαιοσύνης. Και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν από όλους μας.."
Δημοσίευση σχολίου