Ο Καρδινάλιος Κουρτ Κωχ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο (ΦΩΤΟ)

 ΠΗΓΗ: Φως Φαναρίου

  Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νικολάου Μαγγίνα 

Συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο είχε ο Καρδινάλιος Κουρτ Κωχ, Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Ενότητα των Χριστιανών, ως επικεφαλής διεθνούς ομάδας μελετητών του θεολογικού έργου του επιτίμου Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ (J. Ratzinger) που συνήλθε τις προηγούμενες ημέρες στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και στην Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη. 

Ο Καρδινάλιος Κωχ και τα μέλη «του κύκλου των μαθητών του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ (J. Ratzinger)», επισκέφθηκαν την Ιερή Καθέδρα της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Ορθοδοξίας και αφού προσκύνησαν στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου έγιναν δεκτοί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον οποίο είχαν την ευκαιρία να ενημερώσουν και για την πορεία των εργασιών του συνεδρίου τους. 

Στην ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αντιφώνηση του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αναφέρθηκε στη σημασία του θεολογικού έργου του J. Ratzinger και την συμβολή του για τη θεολογική έκφραση στον σύγχρονο μεταμοντέρνο κόσμο. 

Οι σύνεδροι ξεναγήθηκαν στους χώρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου ενώ παρακάθησαν σε γεύμα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

 ΕΝΑ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΥΤΗΣ

3. «Τρόπος ζωής» του Χριστιανού (Joseph Ratzinger)

Για να προχωρήσει σε μια θεολογική κατανόηση της Τριαδικής ομολογίας, ο Ράτζινγκερ χρησιμοποιεί τον στοχασμό πάνω στις δομές του χριστιανικού γεγονότος. Ένα από αυτά τα δομικά στοιχεία είναι η αρχή του ΓΙΑ: «στην λέξη κλειδί για εκφράζεται ο θεμελιώδης νόμος της χριστιανικής υπάρξεως, δεδομένου ότι η χριστιανική πίστη απαιτεί μια απάντηση εκ μέρους του ατόμου, διότι η χριστιανική πίστη πλησιάζει το άτομο για το ΟΛΟΝ και όχι μόνο για το πρόσωπό του, υπολογισμένο καθαυτό. Κατά μία έννοια δεν γινόμαστε Χριστιανοί για τους εαυτούς μας, αλλά για το ΟΛΟΝ, για τους άλλους, για όλους. Γίνομαι Χριστιανός λοιπόν δεν σημαίνει κατακτώ κάτι για μένα, αλλά σημαίνει αντιθέτως βγαίνω από τον εγωισμό μου, ο οποίος γνωρίζει μόνον τον εαυτό του, εκλαμβανόμενος σαν το τέρμα κάθε του σκέψης, και εισέρχομαι στην νέα μορφή υπάρξεως Αυτού που ζει για την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους».

Αυτή η βασική δομή της χριστιανικής υπάρξεως πρέπει να εμβαθύνει το περισσότερο δυνατόν, για να μην περιπέσει σ’ εκείνη την δικαιοσύνη για τα έργα που τόσο αμφισβητήθηκε από τον Παύλο και για να μην γονατίσει τους πιστούς κάτω από το βάρος σχεδόν υπεράνθρωπων απαιτήσεων. Ξεκινώντας από αυτή την προϋπόθεση ο Ράτζινγκερ αρχίζει την συστηματική έκθεση της πίστεως που είναι γι’ αυτόν «μια έκφραση της γενικής ανάγκης του ανθρώπου να αποδεχτεί κάτι, διότι χωρίς μια περιεκτική πίστη η αγάπη θα ήταν μια θεληματική πράξη».

Η εσωτερική πραγματοποίηση αυτών των δύο βασικών στάσεων του χριστιανού –δέχομαι και δίνω– επιτυγχάνεται κατ’ αρχάς με την ενσωμάτωση του βαπτισμένου στην σωτηριώδη ενέργεια του θεού, η οποία έλαβε χώρα μέσω της ενσαρκώσεως. Έτσι όπως ο Υιός απεστάλλη από τον Πατέρα, παρομοίως έτσι όπως το Είναι του Ιησού είναι μια κίνηση από – προς, έτσι ώστε να μην κλείνεται ποτέ στον εαυτό του και να μην βασίζεται μόνον στις δικές του δυνάμεις, καθίσταται δυνατόν μέσω της μυστηριακής και οντολογικής ενότητος μια ύπαρξη με Αυτόν «στην οποία παύει η απαίτηση γι’ αυτό που μας ανήκει και εμφανίζεται στην θέση της, ανεξάρτητη και καθαρή, η κίνηση από – προς».

Ο συγγραφέας εμβαθύνει αυτή την προσέγγιση η οποία λαμβάνει την έμπνευση από την θεολογία της ενσαρκώσεως στηριζόμενος στην πνευματολογική έννοια της παραμονής σε μια στάση αγάπης. Το Άγιο πνεύμα είναι αυτό που ενώνει, αυτό που μας είναι κοινό, ο δεσμός της αγάπης ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό και η ενέργεια του προς τα έξω επομένως είναι η αγάπη που ενώνει μόνιμα. Το ΓΙΑ κατανοημένο χριστολογικά γίνεται ένα εκκλησιολογικό εμείς: «Ένα από τα χριστιανικά χαρακτηριστικά είναι η αποδοχή από μέρους του ατόμου όλης της κοινωνίας των πιστών, η ταπεινότης της αγάπης, η αμοιβαία ανοχή – διότι διαφορετικά είναι σημείο πως απουσιάζει το Άγιο πνεύμα, που είναι το ενοποιό στοιχείο της Εκκλησίας»

Σχόλιο

Μιά θεολογία  πού καταργεί τήν  Υπόσταση τού Αγίου Πνεύματος είναι σημαντική γιά μελέτη, Βαρθολομαίε;; Θά αφήσουμε τούς Πατέρες γιά νά μελετήσουμε τά αμελέτητα Βαρθολομαίε; Τό Αγιο Πνεύμα είναι τό ενοποιό στοιχείο τής Εκκλησίας, μέ ποιόν;;; Ανήκει στήν εκκλησία μήπως καί τό διαχειρίζεται ο κάθε επιλοχίας κατά τό δοκούν;; Μιά ζωή αμελέτητος Βαρθολομαίε.  Μετά τό σφιχταγκάλιασμα τών Ιεροσολύμων μάλλον θά αναγκαστούμε νά σέ ονομάζουμε πλέον Βοθρολομαίο.

Αμέθυστος