Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Νοιώθουμε πτωχοί συγγενείς;

Νοιώθουμε πτωχοί συγγενείς;

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η επίσκεψη του Πάπα στους Αγίους Τόπους έλαβε τέλος. Το πρώην υψηλό στέλεχος του τάγματος των Ιησουιτών προετοίμασε άριστα την επίσκεψη του και πέτυχε να στείλει ανά τον κόσμο μηνύματα θετικά για τον ίδιο και την υπ’ αυτόν εκκλησία. Η επίσκεψη του είχε κυρίως πολιτικό και επικοινωνιακό χαρακτήρα.

Θέλησε να ευχαριστήσει όλους, Ιορδανούς, Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς. Οι σε βάρος του διαδηλώσεις ήσαν μεμονωμένες και πνίγηκαν στη γένεσή τους. Το κύριο που πέτυχε ήταν  μελλοντικά να συναντηθούν στο Βατικανό ο Πρόεδρος του Ισραήλ και ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής και από κοινού να «προσευχηθούν υπέρ της ειρήνης»! Άλλη δηλαδή μια παράσταση,  που θα έχει το ρόλο του πρωταγωνιστή…  

          Στα πλαίσια των καλά μελετημένων ενεργειών του ο Πάπας συνέφαγε στη Βηθλεέμ με πτωχές χριστιανικές οικογένειες, επισκέφθηκε το τείχος που έχουν ανεγείρει οι Ισραηλινοί, ικανοποιώντας τους Παλαιστινίους, επισκέφθηκε το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, το Μνημείο κατά της τρομοκρατίας και τον Αρχιραββίνο του  Ισραήλ, ικανοποιώντας τους Ισραηλινούς, επισκέφθηκε τους Ιμάμηδες στον χώρο τους, στην Πλατεία των Τεμενών, και εισήλθε ανυπόδητος στο εκεί Τέμενος με τον χρυσό θόλο καθώς και στο τέμενος Αλ Ακσά, με τον ασημένιο θόλο, ικανοποιώντας τους Σουνίτες Μουσουλμάνους, επισκέφθηκε  το τείχος των δακρύων,  ιερό τόπο προσευχής των Εβραίων, ικανοποιώντας τους  φανατικούς τους, φίλησε τα χέρια των επιζησάντων από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ως μια ένδειξη αλλαγής στάσης, σε σχέση με εκείνη που τήρησε ο Πάπας Πίος  ΙΒ΄ έναντι των ναζιστικών θηριωδιών, ικανοποιώντας τους Σιωνιστές….

         

                    Το εκκλησιαστικό μέρος  της επίσκεψης

Ο  Πάπας στους Αγίους Τόπους συναντήθηκε και με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τους  χριστιανούς ηγέτες, που έχουν έδρα τα Ιεροσόλυμα. Ο  Ποντίφικας, με τον τρόπο του, πρόβαλε τον ηγετική του θέση μεταξύ των Χριστιανών, έχοντας τη συνδρομή του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Κατά την αγγλική εφημερίδα «The Guardian» ο κ. Βαρθολομαίος έκαμε την πρόταση στον Πάπα να συναντηθούν στα Ιεροσόλυμα, με την ευκαιρία  της  συμπληρώσεως 50ετίας από τη συνάντηση του Πατριάρχου Αθηναγόρα με τον Πάπα Παύλο Στ΄, που πάντως είχε γίνει μήνα Ιανουάριο… Ο Πάπας αξιοποίησε υπέρ του την πρόσκληση. Αντίθετα από τη σκέψη του κ. Βαρθολομαίου για τη συνάντηση στα Ιεροσόλυμα και το  πώς εκείνος την ανέμενε, ο Πάπας περιόρισε στο ελάχιστο τον χρόνο  των  συναντήσεων τους και τις κατέστησε, πραγματικά και επικοινωνιακά,  παρεμπίπτουσες στο 3ήμερο πρόγραμμα του. Η ίδια η συνάντηση τους ελάχιστα καλύφθηκε από τα διεθνή ΜΜΕ.

Το θέμα για τους Ορθοδόξους βεβαίως δεν είναι τί έκανε ο Πάπας, αλλά οι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων. Ο Κωνσταντινουπόλεως, με όσα  επικοινωνιακά μέσα διέθετε, θέλησε  να προβάλει μέχρι υπερβολής τη συνάντησή του με τον Πάπα ως «ιστορικό γεγονός», ως το κύριο θέμα της επίσκεψης του  Ποντίφικα στους Αγίους Τόπους, ως το εφαλτήριο  «προώθησης της ένωσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας  με τη Λατινική και τη συμμετοχή όλων στη  Θεία Κοινωνία». Επίσης μίλησε με έντονο συναίσθημα προς τον Πάπα και τους Ρωμαιοκαθολικούς, τονίζοντας συχνά την «αγάπη» που έχει προς αυτούς. Έφτασε στο σημείο να στείλει μήνυμα στον Πάπα, την παραμονή της συνάντησης τους, στο οποίο έγραψε: « Αδελφέ μου, ανυπομονώ να σε δω αύριο στην Ιερουσαλήμ»… 

Ο απροκάλυπτος οίστρος «αγάπης»  των Φαναριωτών προς τον Πάπα και  το πάθος τους για «ένωση» - διάβαζε υποταγή στην Παπική εκκλησία-  αναβιώνει τους εφιάλτες της προ της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως εποχής και των ενωτικών  Πατριαρχών  Μητροφάνους (1440-1443)  και  Γρηγορίου Μάμμαντος (1445-1450). Οι υπερβολικές συναισθηματικά εκδηλώσεις προς τον Πάπα οδηγούν σε απάρνηση των Πατέρων της Εκκλησίας  και ειδικότερα των Αγίων Γρηγορίου του Παλαμά και Μάρκου του Ευγενικού. Όλοι, που καταδίκασαν τις αιρέσεις και τις κακοδοξίες των Λατίνων δεν είχαν αγάπη; Δεν ήξεραν τα περί αγάπης και ενότητας των χριστιανών  χωρία της Καινής Διαθήκης;… Τώρα όλα αυτά ανακαλύφτηκαν;… Ο κ. Βαρθολομαίος ψυχικά έδειχνε τόσο κοντά στον Πάπα, ώστε στις συναντήσεις  του με τους ηγέτες Ισραήλ και Παλαιστίνης που ακολούθησαν αυτές του ηγεμόνος του Βατικανού  «εξέφρασε τη χαρά του που αποδέχθηκαν την πρόσκληση του αδελφού του Φραγκίσκου να μεταβούν στο Βατικανό και να  ανταποκριθούν στην πρωτοβουλία του για ειρήνευση στην περιοχή». Με τη λογική αυτή δεν αποκλείεται ο κ. Βαρθολομαίος αργότερα  να προτείνει τον Πάπα για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης…     

Στη συνάντηση των Ιεροσολύμων οι εκπρόσωποι των Ορθοδόξων φαίνονταν ως οι πτωχοί και άσημοι συγγενείς πλούσιου και ισχυρού ηγεμόνα, που έκαναν το παν για να του δείξουν τη χαρά τους  που τους τίμησε με την, έστω στιγμιαία, προσοχή  του. Οι επικοινωνιακοί παράγοντες του Φαναρίου θέλησαν να προβάλουν ότι ο Πάπας τιμά και σέβεται τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με το επιχείρημα  ότι του φίλησε το χέρι και του έδωσε την προτεραιότητα κατά την είσοδό τους στον Πανάγιο Τάφο. Λέγοντας αυτά προβάλλουν τον  Πάπα, που επειδή είναι «ο διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και βικάριος του Χριστού» ταπεινοφρονεί και φιλάει τα χέρια των παιδιών, των θυμάτων του ναζισμού και του Πατριάρχη και κάποτε του δίνει και το προβάδισμα…

 Το Φανάρι δεν έχει κανένα λόγο να εντυπωσιάζεται από την ισχύ του Πάπα, ούτε να την ζηλεύει. Δεν έχουν κανένα λόγο τα προσκείμενα σ΄ αυτό επικοινωνιακά μέσα να αναφέρουν ανακρίβειες, όπως ότι ο Πατριάρχης  είναι «ο πνευματικός ηγέτης 300 εκατομμυρίων χριστιανών Ορθοδόξων». Το Φανάρι από μόνο του και με τις 2000 ψυχές, που είναι το ποίμνιό του, έχει τη μοναδική και  αιώνια πνευματική και εκκλησιαστική του αξία και προσφορά, και την πρώτη θέση τιμής, σεβασμού και αγάπης μεταξύ των Ορθοδόξων και όχι μόνο.    

Στις προσπάθειες του Φαναρίου  για την προώθηση της ένωσης των Παπικών με τους Ορθοδόξους περιλαμβάνεται και το Β΄ Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, το οποίο διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Ι. Μονή Βλατάδων, στη Θεσσαλονίκη, την 27^η  και 28^η  λήγοντος  Μαΐου. Συνδιοργανωτές η Μονή Βλατάδων, το Τμήμα Θωμά Ακινάτη της  Ποντιφικικής Θεολογικής Σχολής της Μεσημβρινής Ιταλίας και το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών. Τίτλος  του «…Ίνα υμείς υπάγητε και καρπόν φέρητε (Ιωαν. 15,16), με υπότιτλο «Ο διάλογος της αγάπης και της αλήθειας μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων 50 χρόνια μετά την πρώτη συνάντηση του Πάπα Παύλου του Στ΄ με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα τον Α΄ στα Ιεροσόλυμα». Πολλοί εισηγητές από τους Λατίνους και από τους Ορθοδόξους ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο Αρχιμανδρίτης Μακάριος Γρινιεζάκης και οι πανεπιστημιακοί Γ. Μαρτζέλος, Αντ. Παπαδόπουλος και  Γρ. Λιάντας. Πρόεδρος του Συνεδρίου ο Επίσκοπος Αμορίου Νικηφόρος και μέλος της επιστημονικής επιτροπής ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος.

Η Ιστορία πάντως αποδεικνύει ότι στην πράξη δεν είναι καθόλου εύκολη η υλοποίηση ενωτικών επιθυμιών και μεθοδεύσεων. Στην προ της Αλώσεως εποχή οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων με σύνοδό τους στα Ιεροσόλυμα, το 1443, αποκήρυξαν την ψευδοένωση της Φλωρεντίας και αποδοκίμασαν την από τον Πατριάρχη Μητροφάνη προτίμηση ενωτικών για τους χηρεύοντες επισκοπικούς θρόνους. Και  τώρα θα βρεθούν Πατριάρχες, Προκαθήμενοι Εκκλησιών και αρχιερείς που θα συνεχίσουν την Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δεν θα επιτρέψουν παρεκκλίσεις από αυτήν. 

Ως προς τη στάση του Πατριάρχου Ιεροσολύμων πρέπει να επισημανθεί ότι έκανε αισθητή την παρουσία του, μόνο με τη σύντομη και τυπική προσφώνησή του στη συνάντηση των εκκλησιαστικών ηγετών με τον Πάπα. Στον κ. Βαρθολομαίο και στην προσφώνησή του σημείωσε  πάντως ότι τον συνοδεύει – ως οικείος Πατριάρχης – στη συνάντησή του με τον Πάπα.  Όμως το πρόγραμμα δεν τον ευνοούσε, ούτε η εθιμοτυπία, όπως την επέβαλαν οι Παπικοί. Ο κ. Θεόφιλος, εκών άκων, στην επίσκεψη του Πάπα  αποδέχθηκε το ρόλο του  πτωχού και άσημου συγγενούς των Λατίνων.
Μια άλλη διάσταση της συνάντησης στα Ιεροσόλυμα και του Συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη είναι το ποιός πληρώνει τις μεγάλες δαπάνες των οδοιπορικών και της διαμονής δεκάδων ανθρώπων του Φαναρίου. Ελπίζεται να μην είναι ο δεινοπαθών ελληνικός λαός.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ 

Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΚΙΝΗΤΗ, ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ, ΑΙΩΝΙΩΣ ΙΔΙΑ, ΕΞΩΤΙΚΗ, ΣΑΝ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΠΕΤΡΙΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΠΟΥ ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ.
Αμέθυστος