(Τον Γέροντα που μας προφύλαξε από τόσες «φοβοσυμβουλές»)
Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους
___________________
Ολίγον
πριν την αναμενόμενη αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου, οφείλω ένα
μεγάλο ευχαριστώ στον σπουδαίον αυτόν Γέροντα, που κατά την περίοδο των
φοιτητικών μας χρόνων 1979-83 στη Θεσσαλονίκη, στάθηκε η παρηγοριά μας,
τόσον στα προσωπικά μας προβλήματα, όσον και στο μεγάλο πρόβλημα του
φόβου, από τις «ακοές πολέμων», (από γνωστό Κύπριο μοναχό που
εγκαταβιούσε στο Άγιον Όρος), που έκανε την κατ’ ευφημισμόν ξέγνοιαστη
φοιτητική μας ζωή, μια νύχτα αξημέρωτη. Οι «προφητείες» περί πολέμων,
είχαν τις επακόλουθες «φοβοσυμβουλές», «φύγετε από την Κύπρο για να
σωθείτε» και τόσα άλλα. Ομολογώ ότι τότε, «επεί γαρ αίσθησιν, ουκ
είχον», «μη λογισάμενος ταύτην εν εμαυτώ, φωνήν άδηλον»*, με
στενοχώρησαν τα λεγόμενα τούτα.
Η
φοιτητική μας νεότητα, για αρκετούς από εμάς, σημαδεύτηκε από φόβον
μεγάλον, εξ αιτίας των «αθεόφοβων απειλών». Θα προσθέσω τι είπε ένας
Αγιορείτης Ηγούμενος (που για ευνοήτους λόγους δεν αναφέρω το όνομα του,
ευελπιστώντας ότι η αξιοπιστία του κειμένου αυτού, ουδέ επ’ ελάχιστον
θα μειωθεί, εξ αιτίας της σπουδαιότητας των λόγων του Γέροντος Παϊσίου)
σε κάποιον νεαρόν Κύπριον, όταν του ανέφερεν ότι είχε σκοπόν να
επισκεφθεί τον Κύπριον αυτόν μοναχόν «Μην πας παιδί μου σ’ αυτόν, αυτός
όλο λέει πως θα γίνουν και τίποτα δεν γίνεται»
Οι
«φοβοσυμβουλές» αυτές λέχθηκαν κοντά στο 1980 και επαναλήφθηκαν με την
ίδια ένταση σε διαφορετικό επίπεδο πρίν το Καλοκαίρι του 1993. Πλήθος
Κυπρίων Φοιτητών, που έζησε στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο εκείνη,
καταμαρτυρεί με λύπη απογοητεύσεως τα γεγονότα τούτα. (Θεωρώ σκόπιμον
στο παρόν άρθρο, να μην αναφέρω το όνομα του Κυπρίου μοναχού, με τις
«προφητείες» αυτές, ούτε και τι εφύλαξαν στα σπίτια τους, ονομαστοί
«υποστηριχτές» του, για τον πόλεμο του 1993. Όμως θεωρώ ότι θα είναι
απαράδεκτο από μέρους μου οιαδήποτε ανώνυμη αναφορά, σε μελλοντικό
στάδιο. Θεωρώ σκόπιμον να προσθέσω ότι το «προφητικόν χάρισμα» του
Κυπρίου αυτού μοναχού, το αντιλήφθηκαν κάποιοι που τον γνώρισαν πολύ
μεταγενέστερα, νεώτεροι και αρκετοί εις αριθμόν. Είναι μεγάλη η ευθύνη,
να αφήνεται πλήθος κυρίως νέων, να τον θεωρούν ως προφήτην. Η ένοχη
σιωπή, συνένοχος γίνεται και στα τόσα απαράδεκτα που καταγράφονται στο
διαδύκτιο, όπως «ο μεγαλύτερος Άγιος των τελευταίων 500 χρόνων»,
«μεγαλύτερος και από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη», «ισάξιος με τον
Προφήτη Ιεζεκιήλ»και άλλα τόσα φαιδρά. Έχω βεβαίαν την πεποίθησιν ότι
αυτά τα απαράδεκτα, μια μέρα θα λάβουν τέλος. Με λυπεί ο λογισμός ότι
ίσως κάποιοι από αυτούς χάσουν και την τόσο διαφημιζόμενη πίστη τους).
Αν
και ο Γέροντας Παΐσιος στο πλήθος των προσκυνητών που επισκέπτονταν το
Κελλίον της Παναγούδας, το Κελλίον της καταφυγής στους πονεμένους,
κάποιες φορές αναγκάζετο, όπως ο ίδιος έλεγε με πολύ πόνο, να ομιλήσει
γι αυτά εξ αιτίας των «φοβοσυμβουλών» τούτων. «Αναγκάζομαι να μιλήσω»
έλεγε όταν μιλούσε γι αυτά τα θέματα. Επαναλαμάνων πολλάκις «μη ουν
φοβείσθαι αυτά» Επ. Ιερ. 1,22. Ο Γέροντας Παΐσιος στην κατάλληλη στιγμή
μας ανέπαυσε με λόγους παρηγοριάς και ελπίδας, τα «ευαίσθητα» εκείνα
χρόνια, με τις νωπές πληγές της βάρβαρης Τουρκικής εισβολής.
Παρετήρησα
ότι τις περισσότερες φορές, που ο Γέροντας Παΐσιος μίλησε γι αυτό το
θέμα, ήταν η απάντηση στην αγωνία των συνομιλητών του για «μελλούμενες
εθνικές συμφορές». Εκ των υστέρων αναλογίζομαι το του Αποστόλου Παύλου
«ο δε προφητεύων ανθρώποις λαλεί οικοδομήν και παράκκλησιν και
παραμυθίαν» Α΄Κορ. 14,3.
Επιπρόσθετα
με αυτά να αναφέρω ότι κατά παρόμοιον τρόπον, παρηγόρησε προσκυνητές
που ανησυχούσαν για τα απάνθρωπα μαρξιστικά καθεστώτα, του λεγομένου
«Ανατολικού μπλοκ», με τη χαρακτηριστική φράση «ο Μαρξισμός τα κόλλυβα,
τα έχει τυλιγμένα στο ζωνάρι του, λίγο να κουνηθεί θα πέσουνε» και
έπεσαν σχεδόν «εν μια νυχτί», όλα εκείνα τα απάνθρωπα καθεστώτα, προς
χαράν κάθε σώφρονος ανθρώπου αλλά κυρίως των Ορθοδόξων. Επίσης
παρήγορον λόγον έδωσε, στην αγωνία για τις επεκτατικές βλέψεις της Πρώην
Γιουγκοσλαβικής «Δημοκρατίας», με την αναφοράν ότι θα έχουν τέτοια
προβλήματα στα εδάφη τους, που δεν θα ασχοληθούν με την Ελλάδα. Να
σημειωθεί ότι η τότε Γιουγκοσλαβία είχε επεκτατικές βλέψεις, στην
Ελληνικήν Μακεδονίαν. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι παρόμοιον
παρηγορητικόν λόγον έδωσε και στη μαρτυρική αγωνία των ολίγων δυστυχώς
που συνέπασχαν με τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας, που υπέφεραν τα
πάνδεινα μαρτύρια στο αντιχριστιανικό καθεστώς του κομμουνιστή Εμβέρ
Χότζα. Θεωρώ λόγον εκ περισσού, οιονδήποτε σχολιασμόν στα γεγονότα που
επακολούθησαν.
Όντως
αναλογιζόμενος το του Αποστόλου Παύλου «ο δε προφητεύων ανθρώποις λαλεί
οικοδομήν και παράκκλησιν και παραμυθίαν» Α΄Κορ. 14,3, καθώς και τους
γεμάτους ελπίδα και παρηγοριά λόγους του Γέροντος Παϊσίου, οφείλω ένα
μεγάλο ευχαριστώ.
*«φωνή άδηλος» έκφραση παρμένη από τον Απόστολον Παύλον (Α΄Κορ. 14,8)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου