Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Τι μας λέει το πιο πάνω; Ότι αν το συνδυάσουμε με τα λεγόμενα Τουσκ και τα ψελλίσματα του Αλέξη Τσίπρα και των συν αυτώ τις τελευταίες εβδομάδες, την ψυχραιμία με την οποία αντέδρασε η κυβέρνηση στο κλείσιμο της Ειδομένης, την έλλειψη αντίδρασης από τις διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στο γεγονός αυτό, την έλλειψη αντίδρασης της πολυπράγμωνος κυρίας Μέρκελ που περιορίστηκε να δηλώσει στενοχωρημένη, ότι «δεν είναι λύση το κλείσιμο των συνόρων», είναι εμφανές ότι υπήρχε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στο οποίο η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε (με ποια ανταλλάγματα η υποσχέσεις άραγε;) εν αγνοία μας.
Φαίνεται ότι η Ευρώπη αντιλαμβανόμενη την αναξιοπιστία της Τουρκίας, έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο B, ώστε να πιέσει κι αυτή με την σειρά της την Τουρκία και να μην εμφανιστεί η ίδια στις διμερείς διαπραγματεύσεις τελείως ανίσχυρη.
Η Τουρκία πιθανώς αιφνιδιάστηκε αρχικά, αλλά άρχισε να αντιδρά με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα, τον εκβιασμό. Οι ροές δείχνουν να μειώνονται αλλά δεν σταμάτησαν όπως πίστευαν οι εμπνευστές του σχεδίου Β.
Ακούστηκαν πολλά για το διάγραμμα που κυκλοφόρησε στην Ειδομένη που καλούσε τους μετανάστες να παρακάμψουν τον φράχτη στα σύνορα και να εκβιάσουν τα Σκόπια και τις άλλες βαλκανικές χώρες ώστε να συνεχίσουν την πορεία τους για την χώρα επιλογής τους.
Αναρωτιέμαι αν κάποιος σκέφτηκε τη MIT (τουρκικές μυστικές υπηρεσίες) εκτός από τις διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ). Εγώ στη θέση της κυβέρνησης και της Ευρώπης θα τη σκεφτόμουν πολύ σοβαρά.
Είναι προφανές ότι για να συνεχίζονται οι ροές από την Τουρκία έστω και κατά δήλωση μειωμένες, κάποιος πείθει τους μετανάστες ότι εάν συνεχίσουν να έρχονται στην Ελλάδα, η Ευρώπη δεν θα αντέξει το έμφραγμα στα Ελληνο-Σκοπιανά σύνορα και θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να ενδώσει.
Ο μετανάστης ήταν, είναι και θα είναι ιστορικά, κάποιος ο οποίος επιλέγει να εγκαταλείψει τον τόπο που ζει για έναν άλλο καλύτερο, δηλαδή είναι μία επιλογή λογικής που συνδέεται με τις συνθήκες ζωής. Παράδειγμα, οι Έλληνες της διασποράς. Φεύγει λοιπόν ο μετανάστης από την χώρα του από επιλογή.
Ο πρόσφυγας είναι αυτός που προσπαθεί να ξεφύγει από μία καταστροφή, μία πολεμική σύρραξη ή πολιτικές διώξεις, παράδειγμα οι Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό κατά την Δικτατορία.
Ο πρόσφυγας λοιπόν φεύγει από την χώρα του εξ ανάγκης και όχι από επιλογή. Η άποψη μου είναι ότι οι Σύροι, Ιρακινοί και Αφγανοί που φθάνουν στην Ευρώπη δεν έχουν πλέον την ιδιότητα του πρόσφυγα αλλά του μετανάστη. Ο ΟΗΕ καθώς και οι Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν σαφή νομολογία για τον χαρακτηρισμό του πρόσφυγα και ποιες συνθήκες ορίζουν αυτή την ιδιότητα.
Ορίζεται λοιπόν, ότι αν ένας πρόσφυγας καταφύγει σε μία ΑΣΦΑΛΗ ΧΩΡΑ (π.χ. Τουρκία), διατηρεί την ιδιότητα και τα όποια ευεργετικά μέτρα προβλέπονται για τον πρόσφυγα όσο διάστημα παραμένει στην ασφαλή χώρα της αρχικής του εισδοχής.
Εάν αυτοβούλως επιλέξει να μετακινηθεί σε άλλη ασφαλή χώρα, χωρίς να προσκληθεί από αυτήν, τότε χάνει το καθεστώς του πρόσφυγα και μετατρέπεται σε μετανάστη. Να γιατί λοιπόν όλοι αυτοί άνθρωποι από τις προαναφερθείσες χώρες που συρρέουν στην Ευρώπη είναι πλέον νομικά μετανάστες και όχι πρόσφυγες.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στο κύριο θέμα μας είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Ελλάδα για άλλη μια φορά αναλαμβάνει τον ρόλο του Ινδικού Χοιριδίου των εν Βρυξέλλες μαθητευόμενων μάγων.
Με φοβίζει πολύ αυτό, γιατί κάθε φορά που γίναμε πειραματόζωο, το πείραμα απέτυχε. Ομολογώ ότι τελευταίως έχω γίνει πολύ θρήσκος… όλο βοήθα Παναγιά λέω. Για να δούμε όμως θα βοηθήσει; Ή κουράστηκε κι αυτή από εμάς;
Πηγή Defence-Point
kostasxan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου