Το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου, στη Ρωσία εφέτος (2018), είναι διαγώνισμα των εθνικών ομάδων του αθλήματος, που σημαίνει: των άριστων στην υφήλιο παικτών. Είναι και χρυσοπληρωμένο τηλεοπτικό θέαμα, αυτονόητα επιβαλλόμενο για ένα μήνα, κάθε βράδυ, σε κάποια δισεκατομμύρια (ασφαλώς) ανθρώπων πάνω στον πλανήτη μας.
Ο πλανήτης μας στροβιλίζεται ατέρμονα στο αχανές σύμπαν κουβαλώντας (μόνος αυτός, από όσο ξέρουμε ώς τώρα, στην ιλιγγιώδη απειρία των αστρικών σωμάτων) λογικές υπάρξεις και τεράστια πλήθη ποδοσφαιρόφιλων. Καμιά ποτέ ιδεολογία, καμιά θρησκεία, κανένα όραμα γενικής ευτυχίας δεν απέκτησε ώς τώρα στην ιστορία του πλανήτη τόσους ένθερμους (ή και τυφλά φανατισμένους) πιστούς όσους το ποδόσφαιρο στις μέρες μας και στο παγκοσμιοποιημένο πολιτισμικό μας «παράδειγμα».
Είναι άθλημα εξαίρετο, απαιτεί το μέγιστο της ευκινησίας όλων των μελών του σώματος. Και, ταυτόχρονα, τη μέγιστη ταχύτητα αντίληψης και ετοιμότητα αντίδρασης, οξύνοια ευρηματική «στρατηγικών» τεχνασμάτων και λήψης αποφάσεων, ακαριαία διάγνωση των προθέσεων του αντιπάλου και των δυνατοτήτων του. Ο συνδυασμός όλων αυτών των οξυμμένων ικανοτήτων είναι φυσικό ταλέντο, αλλά και αποτέλεσμα επίμονης και πολύμοχθης άσκησης – όπως συμβαίνει και με τον πιανίστα, τον βιολιστή ή τον μαέστρο.
Το ταλέντο του πιανίστα, του βιολιστή ή του μαέστρου μπορεί να υπηρετήσει ενδεχομένως τη ματαιοδοξία, τον ναρκισσισμό του ταλαντούχου, μπορεί και να εμπορευματοποιηθεί, να υποταχθεί στη φιλοκέρδεια και φιλοχρηματία του. Δεν μπορεί όμως ποτέ να αφιονίσει τη μάζα, να καταργήσει τη λογική για χάρη της ατομικής προτίμησης, να οδηγήσει στην εξηλιθίωση του φανατικού. Το ποδόσφαιρο μπορεί. Γιατί;
Προφανώς, επειδή είναι αγώνισμα, αρχετυπική εικόνα αγωνίσματος, σωματικής αντιμαχίας, πάλης σώμα με σώμα. Και με τη νίκη ή την ήττα θεαματική, μετρητή – ο θεατής τη βιώνει σαν άμεσος, ενεργός συντελεστής. Πάντοτε, σε κάθε εποχή της Ιστορίας, οι άνθρωποι εφεύρισκαν θεαματικά αγωνίσματα, όπου η θέα - θέαση των αγωνιστών προκαλούσε στον θεατή την ευεξία της ψευδαίσθησης ότι μετέχει στα δρώμενα – με ιαχές, επιδοκιμασίες ή αποδοκιμασίες, επαίνους ή ύβρεις, παροτρύνσεις ή απειλές επηρεάζει ή καθορίζει το αποτέλεσμα.
Οι άνθρωποι σήμερα, στα περισσότερα επαγγέλματα, δεν δημιουργούν, διεκπεραιώνουν. Αποφάσεις παίρνουν οι ελάχιστοι, πρωτοβουλίες οι ακόμα λιγότεροι. Η «μάχη» των πολλών για να κερδίσουν τον βιοπορισμό τους, δεν είναι αγώνας, είναι ρουτίνα: η πλήξη της επανάληψης, η αδημονία να συμπληρωθεί το ωράριο. Τέλμα και βυθισμός στο τέλμα, καθημερινά, προσδοκώντας τη σύνταξη, μήπως και τότε αρχίσουν να «ζουν».
Εχει πια αποκλειστεί και το επίσης ψευδαισθητικό αναπλήρωμα της αγωνιστικότητας: το ενδιαφέρον για τα κοινά, η στράτευση σε πολιτικούς αγώνες. Δεν υπάρχει στίβος πολιτικού ανταγωνισμού, αφού δεν υπάρχουν διαφοροποιημένα «πιστεύω», ούτε ιδεολογίες με στόχους κοινωνικούς που να ποικίλλουν. Ο στόχος είναι ένας και μόνος: η μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας. Τα κόμματα διαφοροποιούν τις ονομασίες τους σύμφωνα με τις υποδείξεις των εμπείρων του μάρκετινγκ, όχι για να δηλώσουν πολιτική ταυτότητα – «Ποτάμι», «Κίνημα αλλαγής», «Νέα Δημοκρατία», ονομασίες του ωραιοποιημένου τίποτα, του απόλυτου κενού. Η συγκυβέρνηση της «Ριζοσπαστικής» Αριστεράς με τη φανφαρόνικη πατριδοκαπηλία θα υπονομεύει, για πολλά ακόμα χρόνια, κάθε πολιτική αξιοπιστία στην Ελλάδα.
Στο ποδόσφαιρο εκτονώνεται και «ανεπαισθήτως» αποσβήνεται το πάθος για τις κοινωνικές επιδιώξεις – δεν συγκρίνονται τα συνθήματα που ακόμα γεννιώνται στις κερκίδες, με την αποχαυνωμένη, βαριεστημένη επανάληψη των υπαγορεύσεων της ντουντούκας στις πορείες του ΠΑΜΕ. Στις κερκίδες συνεχίζεται σταθερά και η εύτολμη σε κραυγές σεξουαλική αναπλήρωση: οι προτροπές για ευστοχία και οι ιαχές της επιτυχίας αναπαράγουν με χυδαιολογία κάτι από την εκρηκτική μέθη του οργασμού.
Οταν τελειώνει ο αγώνας και σβήνουν οι ιαχές, η ριζική και απότομη αλλαγή της εικόνας καταπλήσσει: οι άνθρωποι αποχωρούν από το γήπεδο με την ίδια ανέκφραστη μάσκα εκτόνωσης, σαν να βγαίνουν από ραντεβού με ψυχαναλυτή ή από την τουαλέτα. Δεν είναι ίδια η εικόνα όμως του ταξιτζή που μαστουρώνει ακούγοντας αδιάλειπτα, νύχτα - μέρα, ραδιοφωνικούς σταθμούς ποδοσφαιρικής καφρίλας. Με μονότονο, εγκεφαλοκτόνο καταιγισμό, άνθρωποι τηλεφωνούν για να «σχολιάσουν» αγοραπωλησίες παικτών, στιγμιότυπα αγώνων, συμπεριφορές διαιτητών, συνθέσεις ομάδων (από τον διεθνή χώρο!) – με απίστευτο έλεγχο του χάους των ονομάτων, των περιστατικών, των πιο ασήμαντων πληροφοριών. Ζουν γι’ αυτό, μόνο με αυτό, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Οπιο του λαού, μεθοδική εξηλιθίωση άγνωστο πόσου πλήθους ανθρώπων. Κόλαση εφιαλτική της πιο στυγνής απανθρωπίας, δίπλα στην ξέφρενη σπατάλη για μεγαλειώδη γήπεδα, σε χώρες όπου η ανεργία, η στέρηση, ο απελπισμός αναιρούν την ανθρωπιά του ανθρώπου.
Το φετεινό Παγκόσμιο Κύπελλο γέννησε και μια πρόσθετη ανησυχία: Η βία ανάμεσα στους παίκτες, μέσα στο παιχνίδι, μοιάζει πια μια αυτονόητη πρακτική: Οταν δεν επαρκεί η τεχνική δεξιότητα, επιστρατεύεται η σωματική βιαιοπραγία για την απώθηση ή η δόλια τρικλοποδιά. Η υφήλιος εξαμερικανίζεται ραγδαία.
3 σχόλια:
Καλημερα .Ο συμπαθεστατος ( οντως συμπαθης ) καθηγητης κυριος Γιανναρας ο οποιος αν και δεξιος παλιας καλης κοπης και οντως πιστος χριστιανος πηγε και μπλεχτηκε με τον εσμο των νεορθοδοξων μαρξιστων του πισινου Ραμφοζουραριδων , κανει ενα λαθος . Ασχολειται με πραγματα που δεν γνωριζει . Γιατι το ποδοσφαιρο οπως ορθα αναφερει ειναι το πολυπλοκοτερο ομαδικο σπορ ( ακομη και το αμερικανικο φουτμπολ μπροστα του ειναι παιδικη χαρα )πραγματικη προσομοιωση πολεμου . Και σαν συγκεκριμενο γνωστικο αντικειμενο , σχεδον φυσικη επιστημη , απαιτει πολυχρονη ενασχοληση για την δημοσια εκφορα γνωμης . Αλλο αυτο που γραφει ο κυρΓιανης σε σχολιο στο Χ η Ψ blog και αλλο κοτζαμ καθηγητης θεωρητικων επιστημων να γραφει πραγματα που δειχνουν βαθια αγνοια . Γραφει λοιπον οτι παρατηρησε οτι σκληρυνε το αθλημα . ΛΑΘΟΣ . Εδω και 25 χρονια ορθως προστατευεται ο τεχνιτης επιθετικος . Παλια ο Κροιφ απο τα 27του και ο Κεμπες απο τα 26του ειχαν ηδη χαμηλη σχετικα αποδοση εν σχεσει με τα παλια τους στανταρ λογω του τσεκουρωματος που εμενε ατιμωρητο . Και αλλοι οπως ο Βαν Μπαστεν σταματησαν τελειως πριν τα 30 λογωω θανασιμων κλαδεματων . Γραφει μετα οτι αμερικανοποιειται . ΛΑΘΟΣ . Αν αμερικανοποιουνταν στην τετραδα θα ηταν ηδη η πορτογαλια του Ροναλντο η Αργεντινη του Μεσι και η Βραζιλια του Νευμαρ . Ηδη δικαιως και οι 3 πηγαν εκτος προς νερου τους . Οι ομαδες παραμενουν σημαντικοτερες των σταρς στο ποδοσφαιρο εν αντιθεσει με τον αμερικανικο αθλητισμο οπου ο σταρ ηδη απο τον καιρο του Babe Routh ειναι πανω απο την ομαδα . Ας ασχοληθει λοιπον ο κυριος Γιαναρας ( συμπαθης σε μενα γιατι ειχε το σθενος οντας πανεπιστημιακος να ξεχεσει την ΚΝΕ ) με αερολογιες του στυλ θρησκειοποιειται το εκλησιαστικο γεγονος εν αντιθεσει με παλια που στην κοινωνια των σχεσεων μετα που λειτουργιονταν οι χριστιανοι ο παπας επινε κατω απο το πλατανι καφε με τον ενωματαρχη και ο δασκαλος επεζε ταβλι με τον παρεδρο και η κυρα Σοφια εψηνε πλαι στα προσφορα φανουροπιτες . Για αυτα οπως και για εικονοστασια , καντηλια , λαδια ξυδια και λαδοξυδα ειναι μανα καημενη που λεν και στην Ρουμελη . Με αυτα αλλωστε εξασφαλισε 30 χρονια μισθους καθηγητη , εφαπαξ και επιφυλιδες . Εδω ο Ζηζιουλας εγινε δογματολογος θα με πεις επειδη οταν απο το κουτσοχωρι του ειδε προς εκπληξη του οτι στην Πολη τρων και φρεσκα ψαρια και οχι μονο παστο μπακαλιαρο του Ευαγγελισμου . Και εκτοτε χαριν της παλαμιδοσυναγριδας εγινε κερβερος του Φαναριου . Το ποδοσφαιρο ομως δεν ειναι θεολογια του 20ου και 21ου αιωνα οπου ο καθεις λεει την παρολα του . Απαιτει ως θετικη επιστημη γνωσεις . Αλλωστε η αγορα που ποτε δεν κανει λαθος κοστολογει τον εκαστοτε προεδρο του ΔΝΤ με 400 χιλιαδες τον χρονο και τον Ροναλντο με τα εκατονταπλασια . Γιατι ο δευτερος πρεπει στο 90λεπτο να σκεφτει μονος του ενω ο αλλος δουλευει με εντολες των ιδιοκτητων των τραπεζων . Κυριε Γιαναρα οταν δεν γραφεται για θρησκειοποισεις κλπ και ασχολειστε αυστηρα με τα πολιτικα γραφεται διαμαντια . Μην μπαινετε στις τεχνικες λεπτομερειες θετικων επιστημων . Η μακαριτισα μητερα μου συνδρομητρια της Ζωης σας συμπαθουσε και γω το ιδιο . Φιλικα . ΑΜ
Τά αγόρια καί τά κορίτσια από μικρά αγωνίζονται καί τά αγόρια μαθαίνουν αργότερα καί τόν πόλεμο. Σήμερα τά πιτσιρίκια δέν παίζουν ποδόσφαιρο καί φοβούνται καί τόν ίσκιο τους. Πολιτισμός σημαίνει τέχνη. Εάν δέν φανατιστεί ο άνθρωπος πώς θά πολεμήσει. Μέ κιθάρες καί τραγούδια όπως οι Ιταλοί πού τούς πήρε τελικά ο αέρας καί τούς σήκωσε; Πατήρ πάντων πόλεμος. Ο Γιανναράς είναι ένας πάρα πολύ διαβασμένος καί ευγενικός άνθρωπος. Ακόμη καί τούς ασκητές τού Αγίου Ορους τούς θεωρεί ακοινώνητους καί σκληρούς. Είναι άνθρωπος μέ στύλ. Βιαστές κερδίζουν καί τούτη καί τήν άλλη ζωή.
ΑΠΛΑ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ Η ΝΕΑ ΘΕΟΤΗΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ,Η ΣΠΑΤΑΛΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ.
Δημοσίευση σχολίου