ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΠΑ Laudato Si’ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΓΑΜΟΥ Ι.ΖΗΖΙΟΥΛΑ……ΚΑΙ «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ»

 Πόλη του Βατικανού 18 Ιουνίου 2015.

Αυτό το πρωί στην Αίθουσα της Συνόδου ο Καρδινάλιος Peter Kodwo Appiah Turkson Πρόεδρος του ποντιφικιανού Συμβουλίου  Iustitia et Pax παρουσίασε τη νέα εγκύκλιο  Laudato Si’ που ο πάπας Φραγκίσκος αφιερώνει στην προστασία της δημιουργίας και της αναπόσπαστης οικολογίας. Μετά τον πράσινο πατριάρχη στο Φανάρι προέκυψε και πράσινος πάπας στη Ρώμη νομίζω ότι οι οικολόγοι πράσινοι δικαίως μπορούν πλέον να εγείρουν θέμα πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτός προέβαλε  τους παρουσιαστές της εγκυκλίου τον ορθόδοξο Μητροπολίτη Περγάμου του Οικουμενικού πατριαρχείου Ιωάννη ο οποίος μίλησε για τη θεολογία και την πνευματικότητα της εγκυκλίου ..και τον Hans Joachim Schellnhuber  του (Institut του Potsdam για την έρευνα στις κλιματολογικές επιπτώσεις) που τοποθετήθηκε σχετικά με την θέση των φυσικών επιστημών όπως εμπεριέχονται  στην εγκύκλιο,την κ. Carolyn Y.Woo (Catholic Relief Services) που αναφέρθηκε στα οικονομικά  και εμπορικά  ζητήματα σε σχέση με το οικολογικό  ζήτημα ,την Valeria Martano (ερευνήτρια και εκαπιδευτικό) που κατέθεσε την 20ετή εμπειρία της για την κοινωνική και περιβαλλοντολογική επιδείνωση των περιχώρων της Ρώμης……

Ο Μητροπολίτης Ioannis Zizioulas θύμισε ότι το 1989 ο τότε οικουμενικός πατριάρχης Δημήτριος  με εγκύκλιο είχε προειδοποιήσει τους χριστιανούς για το οικολογικό πρόβλημα αλλά και είχε προτείνει να αφιερωθεί η 1 Σεπτέμβρη  για προσευχή για το περιβάλλον.Αυτή η ημερομηνία επειδή είναι η αρχή του εκκλησιαστικού έτους θα μπορούσε να γίνει  μια ημέρα προσευχής για όλους τους χριστιανούς και να αποτελέσει αφορμή για προσέγγιση όλων των χριστιανών: »Θεωρώ ότι το νόημα της εγκυκλίου  Laudato Si’ δεν περιορίζεται στο θέμα της οικολογίας  ως έχει αλλά οραματίζεται μια σημαντική οικουμενική διάσταση που εμψυχώνει όλους τους διηραιμένους χριστιανούς να επιτελέσουν ένα κοινό καθήκον. Ζούμε σε μια εποχή βαθύτατων υπαρξιακών προβλημάτων που υπερβαίνουν τις παραδοσιακές διαφορές μας… Αρκεί να δούμε αυτό που συμβαίνει στην Μέση Ανατολή: αυτοί που διώκουν τους χριστιανούς δεν τους ρωτούν σε ποιά ομολογία ανήκουν!

Εδώ η ενότητα των χριστιανών δομείται από τον διωγμό και το αίμα. Είναι ένας οικουμενισμός του μαρτυρίου…...(o πάπας πρωτοεπέβαλε τον όρο οικουμενισμός του πόνου με βάση τους διωγμούς στην Ανατολή)… Με αντίστοιχο τρόπο η απειλή της οικολογικής κρίσης οφείλει να βοηθήσει να υπερβούμε τα παραδοσιακά μας χάσματα.

Ο κίνδυνος που απειλεί το κοινό μας σπίτι ,ο πλανήτης στον οποίο ζούμε  περιγράφεται στην εγκύκλιο με αναντίρρητο τρόπο για τον υπαρξιακό κίνδυνο που είμαστε όλοι αντιμέτωποι. Αυτός ο κίνδυνος είναι κοινός κι ανεξάρτητα από την εκκλησία μας ή τις θρησκευτικές μας ταυτότητες .Ενέχει μια κοινή προσπάθεια για να αποφύγουμε τις καταστροφικές συνέπειες της σύγχρονης κατάστασης. Η εγκύκλιος του πάπα Φραγκίσκου είναι μια κλήση για ενότητα ,ενότητα δια της προσευχής για το περιβάλλον  …..»(news.va 18/6/15)

• Οι κοινοί εορτασμοί προτάσονται σε αυτήν τη φάση. Μετά το κάλεσμα του πάπα για κοινό εορτασμό του Πάσχα ακολουθεί το κάλεσμα του Φαναρίου για κοινή προσευχή για το περιβάλλον κάθε 1 Σεπτέμβρη.
• Ο οικουμενισμός του πόνου που κήρυξε ο πάπας επανέρχεται ως οικουμενισμός του μαρτυρίου από το Φανάρι.Αν ο όρος είναι απλώς διαπιστωτικός και παραπέμπει στην αδίρρητη πραγματικότητα ότι ο πόνος και το μαρτύριο των χριστιανών παγκοσμιοποιείται με την έννοια ότι γενικεύεται από τη Μέση Ανατολή ως την Αφρική και την Ευρώπη π.χ Αν.Ουκρανία ευσταθεί.
• «Η ενότητα των χριστιανών δομείται με το αίμα και το μαρτύριο. » αν ως ενότητα εδώ νοείται η ενδυνάμωση και σφυρηλάτηση  της αυτοσυνειδησίας του συλλογικού γίγνεσθαι της διαχριστιανικής και ομοχριστιανικής κοινωνίας σε ένα ευρύτερο χριστοκεντρικό ανήκειν λόγω των κοινών υφιστάμενων πλέον και όχι απλά ορατών απειλών.Η η επανεύρεση της συνειδητότητας σε επίπεδο πνευματικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας  του αναπαλλοτρίωτου χριστιανικού συνόλου πέραν των οποιονδήποτε επιμέρους διαφορών και πάλι ευσταθεί.Όντως το κοινό μαρτύριο επιβάλει ενωτικό πνεύμα και διάθεση για την αντιμετώπιση της κοινής απειλής. Αυτή η ενωτική διάθεση οφείλει να εκφραστεί σίγουρα σε επίπεδο πνευματικής αλληλεγγύης αλλά και να ενσαρκωθεί με όλους τους δυνατούς τρόπους και σε όλους τους τομείς από την πολιτική ως τον επιχειρησιακό βραχίονα και τον αμυντικό προσαντολισμό δια επιρροής ώστε να σταματήσει αύριο η αιμοραγία όχι μόνο των χριστιανών χωρίς σύνορα των χριστιανών του κόσμου αλλά και όλων των συμμάχων τους στα καυτά μέτωπα αλλά και όλων των υγειών και μη σκοταδιστικών ετερόδοξων μειονοτήτων ή συλλογικοτήτων στις ζώνες που πλήτονται.
• Ο ρόλος του ποιμένα είναι αυτοθυσιαστικός για την διάσωση του ποιμνίου.Οι διαπιστώσεις και οι φιλολογικοποιήσεις του θέματος δεν αυτοδικαιώνουν τις καλές προθέσεις όταν και όπου υπάρχουν των ιεραρχών σε εποχές μαρτυρίου όπως και οι ίδιοι πιστοποιούν.Στη βάση της ενότητας σε επίπεδο αλληλλεγγύης και φιλαλληλίας αναμένουμε τόσο από την Εκκλησία της Ρώμης όσο κι από αυτήν της Ανατολής εκτός των πνευματικών συμποσίων και της ρητορικής να περάσουν στην δράση στην από κοινού δράση για τη άμεση σωτηρία των εναπομεινάντων χριστιανών και των μη φανατικών πληθυσμών ανεξαρτήτως θρησκείας που υποβάλονται σε πρωτοφανές προγκρόμ από τους θεοφασίστες.Ήδη η ολιγωρία που επέδειξαν θεσμοί παγκόσμιας ισχύος και επιρροής σαν αυτούς οδήγησε στο μαρτύριο χιλιάδες χιλιάδων χριστιανούς ……η ιστορική τους ευθύνη είναι ανυπολόγιστη.(news.va 18/6/15)
•  dimpenews.com