«Δεν βλέπετε; Οι πάντες είναι λαχανιασμένοι, οι πάντες είναι κυριευμένοι από άγχος· κι εκείνοι που έχουν πολλά, κι εκείνοι που έχουν λιγότερα, αλλά θέλουν να αποκτήσουν περισσότερα…»
~ Να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας βοηθήσει να αρχίσουμε να βλέπουμε μέσα από το πνεύμα του, μέσα από το πνεύμα των Πατέρων και των αγίων τα πράγματα, τη ζωή, και όχι μέσα από το κοσμικό πνεύμα. Σήμερα, προπαντός σήμερα, είναι πολύ άσχημη η κατάσταση· πάρα πολύ άσχημη.
Αγαπούν τόσο πολύ το χρήμα οι άνθρωποι, αγαπούν τόσο πολύ τα τόσα και τόσα που προσφέρει ο σημερινός πολιτισμός, που εάν, π.χ., έχεις πλυντήριο, έχεις ψυγείο, έχεις τις άλλες ανέσεις που παρέχει ο σημερινός πολιτισμός, νομίζουν ότι αυτό σημαίνει πως ο Θεός σε αγαπά. Εάν τυχόν δεν τα έχεις αυτά, σημαίνει ότι ο Θεός δεν σε αγαπά. Τόσο έχουμε διαστρέψει τα πράγματα, τόσο τα βλέπουμε στραβά και ανάποδα, τόσο τα βλέπουμε λανθασμένα μέσα από το κοσμικό πνεύμα, ώστε έχουμε φθάσει σ’ αυτό το σημείο.
Το πνεύμα που επικρατεί σήμερα είναι αυτό· άνθρωπος πετυχημένος θεωρείται εκείνος ο οποίος βγάζει πολλά χρήματα. Άνθρωπος πετυχημένος θεωρείται εκείνος ο οποίος μεγαλώνει την επιχείρησή του. Άνθρωπος πετυχημένος θεωρείται εκείνος ο οποίος έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις στο σπίτι του. Άνθρωπος πετυχημένος είναι εκείνος ο οποίος φτιάχνει και ξαναφτιάχνει διαμερίσματα, ο οποίος μπορεί και σπουδάζει, ο οποίος μπορεί και παίρνει πολλά πτυχία. Αυτό είναι το πνεύμα της εποχής.
Δεν είναι βέβαια κακό να σπουδάσει κανείς. Μην το πάρετε έτσι. Ούτε είναι κακό να έχει κανείς στο σπίτι του ό,τι χρειάζεται να έχει· αλλά δεν είναι αυτό η ζωή. Δυστυχώς, νομίζουμε ότι αυτό είναι η ζωή. Αυτό το πνεύμα κυριαρχεί σήμερα και έχει κατακλύσει όλες τις καρδιές, όλες τις ψυχές, και μέσα από αυτό το πνεύμα τα βλέπουμε όλα, τα κρίνουμε όλα, τα καταλαβαίνουμε όλα, και έξω από αυτό το πνεύμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε τίποτα. Και μπλέξαμε μέσα σ’ αυτή την πλεκτάνη, μέσα σ’ αυτό το οποίο μας πνίγει, μας καταστρέφει, μας οδηγεί στον μηδενισμό.
Δεν βλέπετε; Οι πάντες είναι λαχανιασμένοι, οι πάντες είναι κυριευμένοι από άγχος· κι εκείνοι που έχουν πολλά, κι εκείνοι που έχουν λιγότερα, αλλά θέλουν να αποκτήσουν περισσότερα. Βλέπετε κανέναν άνθρωπο που να μην είναι έτσι; Είναι θανατηφόρο το πνεύμα αυτό, και χρειάζεται οι χριστιανοί να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να επηρεασθεί. Οι άλλοι τουλάχιστον δικαιολογούνται, και μπορεί να βρουν κάποιο έλεος από τον Θεό. Εμείς όμως, που υποτίθεται ότι διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, ότι γνωρίζουμε την Αγία Γραφή, ότι γνωρίζουμε τη ζωή των Πατέρων, τη ζωή των αγίων, που υποτίθεται ότι τα γνωρίζουμε όλα αυτά, δεν δικαιολογούμαστε να επηρεαζόμαστε τόσο πολύ από το κοσμικό πνεύμα, το πνεύμα της εποχής, και αυτό να μας άγει και να μας φέρει και μέσα εκεί να πνιγόμαστε. Δεν δικαιολογούμαστε. Είναι μωρία αυτό, είναι ανοησία, και μόνο γι’ αυτό ο Θεός θα μας αποδοκιμάσει.
«Δύο και πονηρά εποίησεν ο πρωτότοκος υιός μου Ισραήλ· εμέ εγκατέλιπε, πηγήν ύδατος ζωής, και ώρυξεν εαυτώ φρέαρ συντετριμμένον», λέει ένα τροπάριο του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής, παίρνοντας τα λόγια από την Παλαιά Διαθήκη (Ιερ. 2:13). Είναι το παράπονο του Θεού. «Δύο φοβερά πράγματα», λέει ο Θεός, «έκανε ο Ισραήλ· εγκατέλειψε εμένα, που είμαι η πηγή της ζωής, που είμαι η πηγή του νερού που δίνει ζωή, και τι πήγε και έκανε; Δεν είναι ότι εγκατέλειψε εμένα, αλλά πήγε και άνοιξε «φρέαρ συντετριμμένον», πηγάδι κατεστραμμένο!» Μπορείς να πάρεις νερό από ένα τέτοιο πηγάδι; Μπορείς να κουβαλήσεις νερό με το κόσκινο; Αυτό εννοεί με τη φράση «φρέαρ συντετριμμένον»· άνοιξαν πηγάδι, αλλά αφού είναι κατεστραμμένο, φεύγει το νερό, και ούτε στάλα δεν θα μπορέσεις να πιείς. Ένα τέτοιο πράγμα έπαθε ο άνθρωπος σήμερα, μολονότι φαίνεται ότι το πηγάδι του κόσμου, του κοσμικού αυτού πνεύματος, έχει, και τι δεν έχει! Είναι όμως ένα κατεστραμμένο πηγάδι.
Αφήσαμε λοιπόν το πνεύμα της ζωής, το Πνεύμα του Θεού, την πηγή που είναι ο Θεός, το αφήσαμε αυτό, το οποίο ο Θεός μας το έδωσε πλούσια, και το έχουμε μέσα στην Αγία Γραφή, μέσα στην Εκκλησία, και επηρεασθήκαμε από το πνεύμα της εποχής. Αφήσαμε τον Θεό και όλοι τρέχουμε αγκομαχώντας να βρούμε στο πνεύμα της εποχής τη λύτρωση, την άνεση, την ανάπαυση, τη χαρά.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Ο άνθρωπος του Θεού», Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2002, σελ. 42 -Σημεία των Καιρών
ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ, ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ. ΚΥΡΙΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ
"έχουμε χάσει πλέον την επαφή μας με την πραγματικότητα, δεν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει, επειδή ο φόβος απέναντι στο σκοτεινό μέλλον που προδιαγράφεται ολοκάθαρα μπροστά μας έχει πάρει τα ηνία, θολώνοντας τις αισθήσεις μας για λόγους αυτοσυντήρησης. Διαφορετικά δεν επεξηγείται η ραγδαία πτώση του πνευματικού μας επιπέδου , καθώς επίσης η αποστασιοποίησή μας από τα γεγονότα, ταυτόχρονα με την άνθιση διαφόρων θεωριών συνωμοσίας που προσπαθούν να δώσουν ερμηνείες, οι οποίες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά που πράγματι συμβαίνουν".
Αμέθυστος
9 σχόλια:
Αμεθυστε εξω απο τον χορο...πως να το κανουμε ρε αδερφε αλλιως μιλας οταν εχεις σταθερο μηνιατικο..Μια παροιμια λεει:μη με κρινεις προτου περπατησεις ενα μιλι δρομο φορωντας τα δικα μου παπουτσια...φορεσε τα τα ρημαδια πρωτα και επειτα πες οτι θες...ΑΠ..
Γειά σου φίλε. Στήν κοινή εμπειρία τής πτώσεως ισχύει γιά όλους μας ο νόμος τών δερμάτινων χιτώνων. Ο ιδρώτας τού προσώπου καί ο πόνος τής γέννας καί τής διαιωνήσεως. Κανένας δέν μπορεί νά ξεφύγει αυτή τήν συνέπεια τού νόμου τού καλού καί τού κακού. Διότι είναι ενωμένα. Οπως λένε ουδέν καλόν αμιγές κακού καί τό αντίστροφο.Πλούσιοι καί φτωχοί κολυμπούν στήν ίδια δυστυχία. Μάλιστα δέ οι φτωχοί μπορεί νά έχουν καί κάποιο πλεονέκτημα μερικές φορές. Οποιος κι' άν είναι ο τρόπος πού ζούμε, στόν αισθητό κόσμο, είναι κοινή η εμπειρία τής ζωής.Δέν χρειάζεται νά μοιραστούμε μιά εμπειρία γιά νά τήν κατανοήσουμε. Χρειάζεται ψυχραιμία μόνον.
συμφωνω για τα της πτωσεως αλλα θα διαφωνησω στα περι κατανοησεως..δεν θεωρω πχ.κοινη εμπειρια ζωης καποιον παντρεμενο με παιδια,χρεη και ευθυνες η καποιον που μεγαλωνει αρρωστο παιδι με καποιον ανυπανδρο..μπορει να εχουμε κοινες αξιες και αναγκες ομως αλλιως θα κατανοησει μια μανα που εχασε το παιδι της οταν ακουσει για μια αλλη παρα καποιος που δεν ειχε παιδια να πει ok κατανοω τι περναει..και ο Παισιος κατανοουσε προσευχομενος τους καρκινοπαθεις οταν ομως επασχε και ειδε τι εστι καρκινος δεν μπορουσε καν να προσευχηθει απο τους πονους..αλλοτε στεκοταν με το ζορι ορθιος και αλλοτε κουλουριαζοταν..προσπαθουμε για ψυχραιμια γι αυτο πινουμε και κρασακι,εις υγειαν..φιλικα διαφωνω παντα,να ξερεις..ΑΠ..
Η αγωνία ανήκει στήν ψυχή. Τί εννοείς ότι ο Παίσιος τούς καταλάβαινε αλλά στήν συνέχεια τούς καταλάβαινε καλύτερα ή τούς ξέχασε από τούς πόνους; Ο εργένης ο λεφτάς κατά τήν γνώμη σου δέν πληρώνει τόν οβολό του στήν δυστυχία όπως καί ο παντρεμένος μέ τίς υποχρεώσεις του; Απ' έξω τά βλέπεις τά πράγματα.
ναι,πιστευω οτι τους κατανοουσε καλυτερα,πιο βαθια απο οτι πριν..πριν ας πουμε μπορει να ελεγε κανε προσευχη παιδακι μου και εχει ο Θεος,μετα βλεπεις ομως πως δεν μπορεις ουτε αυτο να κανεις..μπορει η ψυχη να παρεμενε υγιης σωματικα ομως υπαρχει διαφορα..οχι τον ιδιο οβολο,μπορει η ριζα να ειναι κοινη πχ.ο πονος αλλα δεν πιστευω πως εχει τον ιδιο αντικτυπο..αλλιως αισθανεται τον πονο καποιος που ειναι σε βασανα απο παιδι και αλλιως τον πονο καποιος λεφτας που μεγαλωσε σε σχετικα καλο οικογενειακο περιβαλλον..μπορει,εγω ετσι τα βλεπω και τα χω βιωσει μεχρι στιγμης..δεν επανερχομαι στο θεμα γιατι εχουμε διαφωνησει και παλαιοτερα..τα ξαναλεμε..ΑΠ...
Σάν νά μήν ήταν Αγιος τά λές!
οχι ρε φιλε προς Θεου...απλως πιστευω και ενας αγιος σαν τον Παισιο θα διαπιστωσε μια διαφορα στην αισθηση του πονου απεναντι σε καποιον καρκινοπαθη οντας ο ιδιος υγιης και αλλιως καρκινοπαθης ο ιδιος..εξαλλου το ζητησε και ο ιδιος για να παιρνουν οι πολλοι πιστοι με αυτη την ασθενεια κουραγιο..ετσι διαβασα σε ενα post εδω μεσα...ΑΠ..
Είχε μισό πνεύμονα ο Αγιος από καιρό. Ας μήν τό γενικεύσουμε. Καλή Κυριακή.
δεν το γνωριζα αυτο..ευχαριστω πολυ και σε σενα Καλη Κυριακη και μακρυα απο ιωσεις..κανουν παρτυ αυτον τον καιρο,ενα χωριο κοντα στη Θεσ/νικη ολοι αρρωστησαμε..ΑΠ..
Δημοσίευση σχολίου