Έπεισαν τον Βαρθολομαίο με... χρυσάφι
Γιατί άλλαξε ξαφνικά γνώμη ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Η μακρινή ιστορία από το 1922, που ανέτρεψε τους σχεδιασμούς των πολιτικών
Θα θυμάστε την πρόσφατη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την περίπτωση της «Εκκλησίας της Μακεδονίας». Πριν από μήνες είχαν δημιουργηθεί οι προσδοκίες και ήταν τόσο κοντά η Εκκλησία της γειτονικής χώρας στο όνειρο να αποκτήσει την Αυτοκεφαλία της, βασισμένη στο μοντέλο της Ουκρανίας.
Οι Σέρβοι, που παραδοσιακά είχαν την εκκλησιαστική διοίκηση της περιοχής, γκρίνιαζαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι Ρώσοι σιγόνταραν. Και ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σφύριζε αδιάφορα στις πιέσεις των Σέρβων. Ήταν αποφασισμένος να δώσει Αυτοκεφαλία, που τάχα θα ενθάρρυνε και το εθνικό αίσθημα στους γείτονες και θα έκανε τη δουλειά του Ζάεφ πιο εύκολη.
Τελικά, προ ημερών το Φανάρι μεμιάς έβγαλε απόφαση ορθή και κοφτή. Έκοψε τον… βήχα για την Αυτοκεφαλία. Σε ποιους; Στην Εκκλησία της «Μακεδονίας», φυσικά! Κι όχι μόνο τους είπε: «Ξεχάστε την Αυτοκεφαλία», αλλά ξεκαθάρισε: «Α, μην ξεχάσω: Τα εδάφη αυτά είναι της Σερβίας!» Και, να, χτυπούσαν τα τηλέφωνα στα δημοσιογραφικά γραφεία. Να οι ψίθυροι σε διπλωματικά και σε εκκλησιαστικά πηγαδάκια, γιατί τέτοια στροφή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Γιατί το «γύρισαν»
Πίσω από την υπαναχώρηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο θέμα της Αυτοκεφαλίας της «Εκκλησίας της Μακεδονίας» πολλοί «διάβασαν» πολιτικούς σχεδιασμούς και παρεμβάσεις. Αλλοι «είδαν» ξεκάθαρες γεωπολιτικές στρατηγικές και άλλοι εξύφαναν σενάρια που μπέρδευαν το ράσο με τη διπλωματία, την πολιτική και την κατασκοπία. Από αυτά που ξοδεύεις τόνους μελάνης και γεμίζουν χιλιάδες σελίδες οι μπλόγκερ.
Περισπούδαστες αναλύσεις για «απόφαση υψηλής πολιτικής και διπλωματικής αξίας» και για την κίνηση ματ του Οικουμενικού Πατριαρχείου να κρατήσει τους Σέρβους κοντά του και να κόψει τις γραμμές επικοινωνίας με τη Ρωσική Εκκλησία. Δεν διαφωνώ, και αυτά έπαιξαν τον ρόλο τους. Έχουν τη σημασία τους οι ισορροπίες στον ορθόδοξο κόσμο τώρα που οι σχέσεις κρέμονται από μια κλωστή και οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ντόμινο, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Πάντως, οι πληροφορίες μου λένε πως στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έπαιξε ρόλο ακόμα ένας παράγοντας. Πιο σημαντικός. Εξηγούμαι:
Αλήθειες καρατίων
Πριν από την απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη είχε γίνει, μαθαίνω, επίσκεψη αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Σερβίας στο Φανάρι. Εκεί υπήρξε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
Μίλησαν για εκκλησιαστική ιστορία και για την παραχώρηση της διοικητικής δικαιοδοσίας των επαρχιών του Νότου (Σκόπια, Μοναστήρι, Στρώμνιτσα) στο Πατριαρχείο Σερβίας με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο. Σημαντική λεπτομέρεια που μου επισήμαναν οι πηγές μου: Μαζί με τον Πατριαρχικό και τον Συνοδικό Τόμο του 1922, οι Σέρβοι έφυγαν και με πολλά κιλά χρυσό ελαφρύτεροι. Ηταν στο πλαίσιο της συμφωνίας τότε.
Δίνουμε τις επαρχίες αυτές στην Εκκλησία της Σερβίας, στηρίζετε οικονομικά το Πατριαρχείο. Ολα αυτά έγιναν το μαρτυρικό -για τη Μικρασία- 1922. Αυτά θυμήθηκαν, λοιπόν, οι Σέρβοι στην πρόσφατη επίσκεψή τους στην Κωνσταντινούπολη. «Αμα πάρετε πίσω τις επαρχίες και δώσετε Αυτοκεφαλία, τότε να επιστρέψετε τον χρυσό που αναλογεί σε όσα δώσαμε πριν από σχεδόν 100 χρόνια» είπαν πάνω κάτω οι Σέρβοι. Επειτα από πολλή σκέψη, συζήτηση και μελέτη, οι πατριαρχικοί είδαν πως οι Σέρβοι είχαν δίκιο και είχαν και χαρτιά στα κιτάπια τους που το επιβεβαίωναν. Γι' αυτό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο έχασαν κάθε διάθεση να δώσουν Αυτοκεφαλία στη «Μακεδονία». Και το διευκρίνισαν κιόλας: «Τα εδάφη ανήκουν στο Πατριαρχείο Σερβίας». Αλήθειες πολλών καρατίων…
Τα σέβη μου,
ο Μελχισεδέκ
Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια &dimokratianews29.10.2018
Οικουμενικός Πατριάρχης: Η αγαπητική μέριμνα της Εκκλησίας μοναδικό κίνητρο και κριτήριο για το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία
Στην θυσιαστική αποστολή της Εκκλησίας ως διακονία αγάπης και φιλανθρωπίας προς κάθε πάσχοντα και εμπερίστατο άνθρωπο, αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, μετά την Θεία Λειτουργία, κατά την οποία χοροστάτησε, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ξυλόπορτας. Όπως επεσήμανε, αυτή η αγαπητική μέριμνα της Εκκλησίας ήταν το αποκλειστικό κίνητρο και το αμετακίνητο κριτήριο και για την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να χορηγήσει το Αυτοκέφαλο στον πιστό λαό της Ουκρανίας. «Όσα λέγονται και γράφονται, ανερυθριάστως, περί άλλων κινήτρων εις την σχετικήν απόφασιν του Οικουμενικού Θρόνου, είναι μυθεύματα», τόνισε ο Παναγιώτατος.
Συγκεκριμένα, o Οικουμενικός Πατριάρχης, στην ομιλία του, σημείωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Πιστή εις τον Κύριόν της, η Εκκλησία, είναι αδύνατον να παραμένη αδιάφορος και αδρανής, όταν ακούη την κραυγήν αγωνίας των πασχόντων, των εμπεσόντων εις τους ληστάς, των κοπιώντων και πεφορτισμένων, των περιφρονημένων και αδικημένων, των μη εχόντων που την κεφαλήν κλίναι, των προσφύγων, των εξουθενωμένων και πεινασμένων παιδιών, των αθώων θυμάτων της πολεμικής βίας, των διώξεων και των διακρίσεων.
Όλη η ιστορική πορεία της Εκκλησίας είναι χείμαρρος φιλανθρωπίας, μικροδιακονίας και μακροδιακονίας ιστορία αγώνων διά την προστασίαν της ιερότητος του ανθρωπίνου προσώπου, διακονία και συμπαράστασις, αλληλεγγύη και θυσιαστική αγάπη. Υπάρχει παντού αξιοθαύμαστος δυναμισμός, πνεύμα προσφοράς και βοηθείας, στάσεις, αι οποίαι προκαλούν θαυμασμόν ακόμη και εις τους πολεμίους της Εκκλησίας.Σκοπός της ζωής του χριστιανού ήταν και παραμένει, όπως έλεγε ο μέγας «προφήτης της φιλανθρωπίας» και προκάτοχος μας εις τον αποστολικόν Θρόνον της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «τους πλησίον διά πάντων ωφελείν» [...].
«Το επαναλαμβάνομεν και το τονίζομεν πάλιν και πολλάκις: Η Εκκλησία του Χριστού είναι θυσιαστική και διακονική, όλη η ζωή της είναι μέριμνα και αγών διά τον άνθρωπον, διά την ένθεον διακονίαν του επιγείου και του ουρανίου προορισμού του. Εις την συναφείαν αύτην επιθυμούμεν να καταστήσωμεν εις πάντας σαφές, ότι η αγαπητική μέριμνα διά τον λαόν του Θεού εις την Ουκρανίαν, ο οποίος λαός υπέφερε, λόγω των διασπάσεων και των ποικιλομόρφων αναστατώσεων, και επιθύμησε διακαώς την εν Χριστώ κοινωνίαν και ενότητα, ήτο το κίνητρον και το αμετακίνητον κριτήριον διά την απόφασιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου να χορηγήση το Αυτοκέφαλον εις αυτόν. Διά την Εκκλησίαν του Χριστού ισχύει, διηνεκώς και αμετακινήτως: «Ουδέν όσον άνθρωπος ιερόν, ω και φύσεως εκοινώνησεν ο Θεός» (Νικόλαος Καβάσιλας, ο. π., στ’, 14). Όσα λέγονται και γράφονται, ανερυθριάστως, περί άλλων κινήτρων εις την σχετικήν απόφασιν του Οικουμενικού Θρόνου, είναι μυθεύματα».
ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ΣΤΕΡΕΨΕ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου