Πηγή : Ρωμαϊκό Οδοιπορικό
Μετάφρασις ἀπὸ τὰ σερβικά: Μιλίτσα Βεσκωφ/ΠΗΓΗ (*) Ἐφημερ. « Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀριθ. 1579/7.1.2005, σέλ. 3.
Τo κείμενο, τὸ ὁποῖο ἐν συνέχεια ἀναδημοσιεύουμε, εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικὸ γιὰ τὴν τόλμη, τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀμεσότητά του. Τὰ ὅσα ἀναφέρονται σὲ αὐτὸ γιὰ τὴν τραγικὴ κατάσταση στὴν γείτονα χώρα τῆς Σερβίας, ἀντικατοπτρίζουν δυστυχῶς καὶ τὴν ζοφερὰ πραγματικότητα τῆς πατρίδος μας. Εἶναι παρήγορη ἡ ὕπαρξη ἀφυπνιστικῶν φωνῶν, ὅπως ἡ παροῦσα ἐκ Σερβίας, καὶ εἴθε αὐτὲς νὰ πολλαπλασιασθοῦν, νὰ διεγείρουν συνειδήσεις, νὰ ὁδηγήσουν σὲ μετάνοια καὶ νὰ παύση ἐπὶ τέλους τὸ Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἐκτρώσεων, ὥστε νὰ γίνη ὁ Θεὸς ἴλεως!…
Ὁ ἰατρὸς Στόγιαν Ἀδάσεβιτς εἶναι ὁ μοναδικὸς γυναικολόγος στὴν Σερβία, ὁ ὁποῖος δημοσίως ὁμολόγησε ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος, γιὰ τὸν ὁποῖο εὐθύνονται τόσο ὁ ἰατρός, ὅσον καὶ ἡ μητέρα. Μόλις κυκλοφόρησε (εἰς τὰ σερβικὰ) τὸ βιβλίο του: « Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς», τὸ ὁποῖο εἶναι μία συλλογὴ τῶν ἄρθρων τοῦ περὶ τῆς ἐνδομητρίου παιδοκτονίας. Παραθέτομε ἕνα μέρος αὐτῆς τῆς πολυτίμου μαρτυρίας, ἡ ὁποία Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας « Ὀρθοδοξία»:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποία ἦταν ἡ στιγμή, ποὺ καταλάβατε ὅτι ἐκτελοῦντες τὴν ἔκτρωσιν, φονεύετε τὸ ἀνθρώπινον ὄν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶμαι ἰατρός, γνωρίζω τὰς πράξεις μου, εἶμαι ἔνοχος δὶ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα ἐργαζόμενος ὡς γυναικολόγος καὶ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ μαρτυρήσω, νὰ ἀφυπνίσω, νὰ προειδοποιήσω ὅτι ἡ διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης οὐσιαστικῶς εἶναι φόνος τοῦ ἀγεννήτου ἀνυπερασπίστου παιδιοῦ. Εἰς τὰς ὁριζομένας ὑποχρεώσεις τῆς ἐργασίας μου ἤσαν καὶ αἳ νόμιμοι ἐκτρώσεις. Τότε δὲν ἐγνώριζα ὅτι πράττω φόνον, τώρα, ὅμως, ὑποστηρίζω καὶ γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν...
του Θεοῦ εἶναι μεγάλη.
Εἰς τὸ πανεπιστήμιον ἐδιδάχθην ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι ζωντανόν, μόλις γεννηθῆ μὲ τὸ πρῶτον του κλάμα. Πρὸ τοῦ κλάματος ὑπάρχει μόνον ὡς ἕνα τῶν ὀργάνων τῆς μητέρας του: ὡς ἕνα δόντι, ὡς ἕνας νεφρός, ὡς ἡ σκωληκοειδὴς ἀπόφυσις. Ἔκανα ἀπὸ 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις! Τοῦτο εἶναι ὡς νὰ ἔχω ἐξαφανίσει μίαν ὁλόκληρον πόλιν. Τὸ Βελιγράδιον ἔχει τόσα νοσοκομεῖα καὶ ἀρκετᾶς ἰδιωτικᾶς κλινικᾶς, ἔνθα γίνονται αἳ ἐκτρώσεις! Εἰς τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 80 ἐνεφανίσθη τὸ ὑπερηχογράφημα μὲ τὴν διαγνωστικήν του δυνατότητα καὶ μοῦ ἔφερε πολλᾶς ἐκπλήξεις. Εἶδα τὸ ἔμβρυον, τοὺς κτύπους τῆς καρδίας του, τὰς κινήσεις, τὸ ἄνοιγμα τοῦ στόματός του.
Εἰς τὰ μεγαλύτερα ἔμβρυα παρετήρησα τὸ «πιπίλισμα» τοῦ ἀντίχειρος. Τὸ ἔμβρυον ἐσκέπτετο καὶ ἠσθάνετο, διότι ἀντέδρα εἰς τοὺς βαθεῖς διαπεραστικοὺς ἤχους ἐπιταχῦνον τὰς κινήσεις του. Καὶ ὕστερα ἀπὸ 4-5 λεπτά, ὅσον διαρκεῖ ἡ ἔκτρωσις, τὸ ἔμβρυον τοῦτο, αὐτὸ τὸ ἴδιον ἀνθρώπινον ὄν, κεῖται τεμαχισμένον μεταξὺ τῶν ἐργαλείων εἰς τὸ τραπέζι.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε ἐπαύσατε νὰ κάνετε ἐκτρώσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς διηγηθῶ τώρα, εἶναι ὀχληρὸν καὶ πάρα πολὺ ἐπίπονον, ἀλλὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὡραιοποιοῦμεν κάτι, τὸ ὁποῖον ἂφ ἑαυτοῦ εἶναι φρικτόν. Πρὸς θλίψιν καὶ δυστυχίαν μου τὸ 1988 ἔκανα ἔκτρωσιν εἰς μίαν προχωρημένην ἐγκυμοσύνην τῶν 4, 5 μηνῶν. Κατὰ τὴν διάρκειαν αὐτῆς τῆς ἐγχειρήσεως, τῆς ὁποίας τὰς λεπτομερείας δὲν ἠμπορῶ νὰ περιγράψω ἄνευ ταραχῆς, φρικιῶν ἀνεκάλυψα τὸν φονέα ἐντός μου. Μία ἐγχείρησις, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ εἶναι μία πράξις ρουτίνας, μετετράπη εἰς ἕνα πραγματικὸν ἐφιάλτην.
Μὲ τὴν πρώτην κίνησιν τοῦ θλάστου ἔβγαλα τὸ χεράκι καῖτο ἔρριξα ἐπάνω εἰς τὸ τραπέζι τῶν ἐργαλείων. Ἰδοὺ – τὸ νεῦρον τοῦ χεριοῦ ἐπεσεν εἰς τὴν ἄκρην τῆς κομπρέσσας βρεγμένης μὲ ἰώδιον. Τὸ ἰώδιον ἐρέθισε τὸ νεῦρον καὶ τὸ μικρούλικον χεράκι ἄρχισε νὰ συσπᾶται. Μὲ τὴν ἑπομένην κίνησιν ἔβγαλα τὸ πόδι. Καὶ συνέβη τὸ ἴδιον – τώρα ἔτρεμε καὶ ἐσυσπάτο τὸ πόδι. Κάτι ὅμοιον δὲν μοῦ εἶχε συμβῆ ποτὲ πρίν.
Ὕστερον προσεπάθησα μὲ τὸν θλάστην νὰ συλλάβω καὶ τὴν καρδίαν, ἡ ὁποία ἀκόμη ἐκτύπα καὶ ὑπὸ τὸν θλάστην ἔκανε σπασμοὺς
ὁλοὲν καὶ ἀργότερον… καὶ ἀργότερον καὶ ἐπιτέλους ἔπαυσε.
Τότε ἐσυνειδητοποίησα ὅτι ἔπραξα φόνον, ὅτι ἐθανάτωσα ἄνθρωπον.
Ἡ γυναίκα αἱμορράγει πολύ, ἡ ζωὴ τῆς ἐκινδύνευε. Προσηυχήθην:
«Κύριε, βοήθησε μὲ νὰ σώσω αὐτὴν τὴν γυναίκα καὶ τιμώρησε ἐμένα!».
Ἔκτοτε ποτέ μου δὲν ἐπανέλαβα ὁμοίαν πράξιν. Ἔτυχε ἡ νέα μου γνῶσις νὰ συμπίπτη μὲ τὴν ἄποψιν τῆς Ἐκκλησίας – ὅτι τὸ ἔμβρυον εἶναι ζωντανὸν ἤδη ἀπὸ τὴν σύλληψίν του, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς γονιμοποιήσεως τοῦ ὠαρίου. Ἡ ἐνδομήτριος παιδοκτονία εἶναι πολὺ μεγαλυτέρα καὶ βαρυτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὸν ἁπλοῦν φόνον, ἐπειδὴ τὸ ἔμβρυον ἐντός της μήτρας εἶναι ἀδύναμον νὰ ἀμυνθῆ, ἐνῶ δὲν πταίει διὰ τίποτε· μόνον ἐκεῖνο εἶναι ἄνευ προσωπικοῦ πταίσματος εἰς ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος, διότι δὲν ἐγεννήθη καν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δία τὸ πὼς θὰ χρησιμοποιηθοῦν τὰ ἔμβρυα, τὰ ἐκτρωθέντα κατὰ τὴν διακοπὴν τῆς ἐγκυμοσύνης – τόσον τὴν φυσικὴν ὅσον καὶ τὴν τεχνητῶς προκαλουμένην – δὲν χρειάζεται ἡ ἄδεια τῆς μητέρας τοῦ ἐμβρύου. Ποία εἶναι ἡ τύχη αὐτῶν τῶν τεμαχισμένων μικροσκοπικῶν σωμάτων.
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτᾶται κανεὶς τί συμβαίνει μεαυτὰ τὰ ἔμβρυα εἰς τὰ νοσοσκομεία μας. Εἰς τὴν χώραν μᾶς κανεὶς δὲν ἀνακοινώνει καὶ δὲν δημοσιεύει πληροφορίας αὐτοῦ του εἴδους. Δὲν ὑπάρχουν αἳ κατάλληλοι βάσεις διὰ τὴν ἐπιστημονικὸ-ἐρευνητικὴν ἐργασίαν καὶ διὰ τὴν χρῆσιν αὐτῶν τῶν ἐμβρύων εἰς τὴν φαρμακευτικὴν βιομηχανίαν, διότι τοῦτο εἶναι ἑξαιρετικῶς δαπανηρόν. Καὶ πρὸς τὸ παρόν, ὅσον γνωρίζω, δὲν ὑπάρχουν καν αἳ συνθῆκαι διὰ τὴν ἐμπορευματοποίησιν.
Εἰς ἠμᾶς αὐτὰ τὰ ἔμβρυα ἀντιμετωπίζονται ὡς ἰατρικὸν ἀπόβλητον. Ἐναποτίθενται εἰς μαύρους σάκκους, μαζὶ μὲ τὰ λοιπὰ ὄργανα τὰ ἀπομείναντα ἀπὸ διαφόρους ἐγχειρήσεις εἰς τοὺς ἐνήλικας ἀσθενεῖς καὶ καίγονται ὅλα ὡς ἀπόβλητα.
Ὡς κοινωνία εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ προστατεύσωμεν τὸ παιδὶ ἰατρικῶς, ἠθικῶς, δικαστικῶς καὶ νομικῶς, διότι πρέπει νὰ ἔχη ὅλα τὰ δικαιώματα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἕνας ἐνῆλιξ. Τοῦτο εἶναι τὸ καθῆκον μας πρὸς ὅλα τὰ μέλη τῆς κοινωνίας μας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ὑπάρχει ἡ ἀκριβὴς στατιστικὴ πληροφορία περὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν διαπραττομένων ἐκτρώσεων εἰς τὴν Σερβίαν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρχη ἕνα τέτοιον εἶδος στατιστικῆς καὶ ὄλαι αἳ σχετικαὶ πληροφορίαι εἶναι ψευδεῖς. Ἡ μία στατιστική μας ἐνημερώνει ὅτι ἔχομεν 120.000 ἐκτρώσεις τὸν χρόνον, ἡ ἄλλη στατιστική μας ἐνημερώνει ὅτι αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς εἶναι πολλαπλάσιος – 420.000 ἐκτρώσεις τὸν χρόνον. Ἐγὼ θεωρῶ ὅτι εἰς ἕνα γεννημένον παιδὶ ἀντιστοιχοῦν 25 ἐκτρώσεις.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί ἄποψιν ἔχετε διὰ τὸ ζήτημα τῆς ἀντισυλλήψεως;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Ἡ ἀντισύλληψις σημαίνει τὸ πράττειν ἐναντίον τῆς συλλήψεως. Τὴν ταξινομῶ εἰς τρία εἴδη: Τὸ πρῶτον εἶδος εἶναι ἡ ἐγκράτεια καὶ εἶναι ἐπιτετραμμένον· τὸ δεύτερον εἶδος εἶναι ἡ ἱκανοποίησις τῆς ὁρμῆς ἄνευ ἐκσπερματώσεως καὶ δὲν εἶναι ἐπιτετραμμένον· τὸ τρίτον εἶδος εἶναι σατανικὸν καὶ δίδει τὴν δυνατότητα τῆς ἐφαρμογῆς μίας ὁλοκλήρου σειρᾶς εἰς τὴν οὐσίαν ἐκτρωτικῶν μέσων, ἀλλὰ τὰ ὁποία ὀνομάζουναντισυλληπτικα: τὸ σπιράλ, τὸ «χάπι» κ.τ.λ.
Τί εἶναι τὸ «σπιράλ»; Εἶναι ἕνα μηχανικὸν στοιχεῖον, τὸ ὁποῖον εἰσάγεται εἰς τὴν μήτραν, διὰ νὰ προκαλέση τὴν στείρωσιν. Τὸ κάθε «σπιρὰλ» εἶναι ἐκτρωτικόν. Τὰ πρώϊμα τέστ ἐγκυμοσύνης ἀποδεικνύουν ὅτι αἳ γυναῖκες, ἔχουσαι τὸ «σπιράλ», ἐγκυμονοῦν περισσοτέρας φορᾶς τὸν χρόνον. Τὸ «σπιρὰλ» μόνο ἐμποδίζει τὸ ἔμβρυον νὰ ἐμφυτευθῆ εἰς τὴν μήτραν καὶ ἐκεῖνο συνεπῶς ἀποθνήσκει εἰς τὴν ἡλικίαν τῆς μίας ἑβδομάδος. Τὸ ἴδιον πράγμα ἔχομεν καὶ μὲ τὰ «χάπια». Ταῦτα ἐμποδίζουν τὴν ὡρίμανσιν τοῦ ὠαρίου, ἀλλοιώνουν τὸν βλεννογόνον χιτώνα τῆς μήτρας, ὥστε νὰ μὴ γίνη δεκτικὴ διὰ τὸ ἔμβρυον.
Ὑπάρχουν πολλαὶ ἀπληροφόρητοι γυναῖκες, αἳ ὁποῖαι ἀφελῶς υἱοθετοῦν τὴν κοινὴν ἀνεύθυνον στάσιν ἀπέναντι εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο. Εἴδατε εἰς τὰ μέσα ἐνημερώσεως, τὰ γυναικεία περιοδικά, τὰς ἐκπομπᾶς καὶ ἠκούσατε κάπου ἡ ποτὲ κανένα λόγον ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων, τῶν ἀντισυλληπτικῶν καὶ τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί εἶναι ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τὸ ἔχω κάνει καὶ αὐτό. Ὑποστηρίζω ὅτι ἡ ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις εἶναι κακόν. Γονιμοποιοῦνται περισσότερα ὠάρια, ἐνίοτε 10, 20 καὶ παραπάνω, γίνεται διαφοροποίησις καὶ θανατώνεται πᾶν περισσευούμενον ἔμβρυον, διὰ νὰ διευκολυνθῆ ἡ ἐπιβίωσις τὸ πολὺ τριῶν ἐμβρύων. Ἐὰν ληφθοῦν περισσότερα ἀπὸ τὰ τρία, τότε εἶναι ἀνάγκη νὰ μειώσωμεν τὸν ἀριθμὸν τῶν, διότι ἡ μήτρα δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ ἀντέξη τὴν κυοφορίαν.
13 σχόλια:
Εξαιρετικό.
Εχω μιλήσει όχι μόνο με κοπέλες που είχαν τη φρικτή εμπειρία της έκτρωσης, αλλά και με τα αγόρια τους, του καιρού εκείνου.
Λοιπόν, το τραύμα του φόνου, το κουβάλαγαν στην ψυχή ΚΑΙ τα αγόρια εκείνα (ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ) και παρόλο που παντρεύτηκαν με άλλες γυναίκες,τελικά, το έγκλημα στο οποίο συναίνεσαν ώς ηθικοί αυτουργοί, δεν το ξεπέρασαν.
Δυστυχώς τα νέα παιδιά είναι ΑΚΑΤΗΧΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΕΝΗΜΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΩΕΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ...
Διάβασα το κείμενο και μου ήρθε ναυτία.Ο άνθρωπος αυτός κατάλαβε ευτυχώς τί έκανε..αλλά υποκριτές κ φαρισαίοι εκκλησιαστικοί,γιατί τον λέτε δολοφόνο;;είσαστε καλύτεροι εσείς;; έχω ζήσει αυτές τις καταστάσεις,κιέχω κλάψει,και κλαίω κ θα κλαίω όσο ζώ..αλλά το έλεος Του Θεού κ η εύσπλαγχνία Του συγχωρεί και περιθάλπει και παρηγορεί..
Αν κάποιος κάνει κάτι που ο νόμος του Θεού το κρίνει ως θανάσιμο αμάρτημα, ας ακουμπήσει στα χέρια Ορθόδοξου πνευματικού το κρίμα του, και ο Χριστός θα το εξαφανίσει.
Συγχωρείται κάθε αμαρτία, κάθε έγκλημα, κάθε λάθος, όσο μεγάλος και αν φαίνεται ανθρωπίνως, από τον Κύριο.
Γι αυτο μας χάρισε το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως και Μετανοίας.
Μετά, ο πιστός, αφού δείξει τις πληγές του τις πνευματικές στον πνευματικό γιατρό, οφείλει να προσέρχεται συνεχώς στο Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως και σιγά σιγά με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ιησού, ακόμα και τη χειρότερη οδύνη, σε ένα σύντομο σχετικά, βάθος χρόνου, θα την επουλώσει.
Προσωπικά, δεν έχω εμπειρία έκτρωσης.Έβλεπα όμως τη μητέρα μου, μπροστά μου, να κάνει στον εαυτόν της πράγματα, ώστε να μπορέσει το ανεπιθύμητο έμβρυο που είχε στη μήτρα της να το αποβάλει. Το έφερε βαρέως αυτό η συνείδησή της, μέχρι που ζήτησε του Χριστού τη θεία βοήθεια. Την θεράπευσε η προσφυγή της στην θεραπευτική αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, γι αυτό μπορώ να ισχυριστώ μετά λόγου γνώσεως ότι
Μεγάλος θησαυρός μας χαρίστηκε.
Ας μην τον αφήνουμε αναξιοποίητο, ευλογημένο μου.
Πολύ ευχαριστώ για απάντηση ανωνύμου,που με λέει και "εύλογημένο μου".Κι εγώ πιστεύω ότι η συνειδητή εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή είναι η απάντηση σ'όλο αυτό το βαθύ τραύμα ζωής,ψυχής,ελευθερίας,ευχαριστώ!
Συνειδητή Εκκλησιαστική ζωή και συνειδητός Χριστιανός δέν υπάρχουν. Μόνο στα όνειρα του Γιανναρά.
Α-συνείδητος χριστιανός = πολλά...Συνειδητός χριστιανός = συνειδητή εκκλησιαστική ζωή.Και δέν είναι όνειρα τού Γιανναρά, αλλά καυτή αγιοπνευματική εμπειρία, δοσμένη μέσα στίς κατηχητικές κ θεολογικές ομιλίες τών Αγίων Πατέρων.
Όταν δέν γνωρίζουμε τό περιεχόμενο τών όρων, φυσικά μπορούμε νά ισχυριζόμαστε ό,τι θέλουμε.
Ο όρος συνειδητός είναι τής μόδας, όπως είναι τής μόδας ένα ιστολόγιο.
Τώρα, νά μπλέκουμε στή μόδα τήν Αγιοπνευματική Παράδοση αυτό είναι ένα ανούσιο παιχνίδι μέ τίς λέξεις.
Σήμερα οι άνθρωποι είναι πεινασμένοι γιά εμπειρία καί ο πονηρός γνωρίζοντάς το, τό εκμεταλλεύεται.
Νομίζουμε ότι διακατέχεστε από τήν ιδέα ότι διαθέτετε κάποια πνευματική εμπειρία. ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΝΗ.
Πνευματικές εμπειρίες,κάποιου χαμηλού βαθμού ίσως, έχουν όλοι οι χριστιανοί Ορθόδοξοι άνθρωποι, εφόσον προσεύχονται,εξομολογούνται μεταλαμβάνουν, κάνουν αγώνα να πράττουν το θέλημα του Θεού κλπ.
Οι άγιοι μπορεί να βιώνουν και υψηλές θεωρίες, και χαρίσματα προφητείας ή διοράσεως.
Με διαφορετικό μέτρο δίδεται εκάστω, η Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Εσείς πώς μιλάτε ΤΟΣΟ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΠΟΤΕ, σαν να είστε ο γκραν πάπας και κριτής απάσης της οικουμένης; Δεν ανησυχείτε για την προσωπική σας πνευματική κατάσταση;
Κατηγορείτε τον πάπα στις αναρτήσεις σας, αλλά εσείς με τον αυταρχισμό του πάπα και ακόμη χειρότερα συμπεριφέρεστε. Σωτήρια θα απέβαινε μια αυτοεξέταση, πριν πετάξετε όλους τους άλλους στον Καιάδα της κατάκρισης.
Όταν ένας άνθρωπος υπερασπίζεται μέ τέτοιο πάθος καί μένος τον εαυτό του, αυτό είναι σημείο αλάνθαστο τής απουσίας χάριτος.
Όσο γιά τήν γενική χάρη, χαμηλού βαθμού, δέν είναι διαφορετική από τίς μωρές παρθένες ή τούς χλιαρούς χριστιανούς πού είναι τό ίδιο.
Χριστός=Εκκλησία= σώμα Χριστού και μέλη Χριστού=Αγάπη και Πίστη =Σταυρός=Συγχώρεση=ενότητα,συλλειτουργία,ευχαριστία,συνοδικότητα.Οτι είμαστε χριστιανοί αποδεικνύεται κατά τον Ιησού Χριστό με την αγάπη που έχουμε μεταξύ μας,αυτήν που περιγράφει ο απ.Παύλος."Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε,εάν αγάπη έχητε εν αλλήλοις"(Ιωάν).Ολα τα παραπάνω είναι η συνειδητότητα (το θέλω,η επιλογή,η πράξη)του χριστιανού.
H αλήθεια είναι πώς τέτοιες ομολογίες και αναρτήσεις θα πρέπει να είναι ρεαλιστικές,φρικτά ρεαλιστικές για να συμβάλουν στην αποτροπή του εγκλήματος. Αλλά επίσης αλήθεια είναι πώς ως τώρα δεν έχω διαβάσει λόγο παρηγορίας για τον άνθρωπο που υπέπεσε σε έκτρωση. Φανταστείτε πόσο τραυματική είναι για μια μητέρα αυτή η πράξη, ακόμα και για την πιο αναισθητη. Βέβαια, καλά κάνει η Εκκλησία και παίρνει συνηθως το μέρος του ανυπεράσπιστου βρέφους, αν σκεφτούμε πώς το...δικαίωμα της έκτρωσης ως φεμινιστική αυτοδιάθεση του σώματος (!) είναι νομικά κατοχυρωμένη ιδεολογία σε αυτό το αιματηρό μπορντέλο που ζούμε και λέγεται κοινωνία των πολιτισμένων ανθρώπων. Θα ήθελα να διαβάσω κάτι παρηγορητικό και για τους προς λιθοβολισμόν, από μας τους αναμάρτητους, μετανοήσαντες.
Π.Παντελ.,παρακαλώ προσευχηθείτε για την ψυχή μου.Ευχαριστώ πολύ όσους απάντησαν με τόσο όμορφο τρόπο στο σχόλιό μου και στην οδύνη μου. Κρατώ το "μεγάλος θησαυρός μας χαρίστηκε" και χαίρομαι γι'αυτό..ανώνυμος 18/1/12,11.53
@ Ανώνυμος 21/1/12 1:26 μμ
Θά φαίνονται σάν μαθητές , οι μαθητές καί μόνον.
Ο άνθρωπος έχει γνωμικό θέλημα. μπορεί νά τό επεξεργαστεί καί σέ συνειδητότητα. Μάς είναι αδιάφορο.
Ο μαθητής τού Κυρίου επαναλαμβάνει καρδιακώς γεννηθήτω τό θέλημά Σου
ΈΛΕΟΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΚΕΝΟΛΟΓΙΕΣ.
ΤΕΛΟΣ.
Δημοσίευση σχολίου