Πηγή : Αντιαιρετικόν εγκόλπιον
Η ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
υπό Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Τσιάκκα
Αμέθυστος
Η ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
υπό Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Τσιάκκα
Όλες οι ομάδες της κίνησης της «Νέας Εποχής» και γενικώτερα του Αποκρυφισμού και της παραθρησκείας, κηρύττουν την ιδέα μίας ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ γιατί, όπως υποστηρίζουν, όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο «Θεό» και οδηγούν στον ίδιο σκοπό, με τη μόνη διαφορά ότι η κάθε μία αποτελεί και ένα διαφορετικό δρόμο.
Η θέση της κίνησης αυτής είναι ξεκάθαρη: Ο Θεός των ορθοδόξων, καθολικών, προτεσταντών Χριστιανών είναι ίδιος με το Θεό του Σωκράτη, ίδιος με το Θεό των Βουδιστών, των Ινδουιστών, των Κινέζων των Μωαμεθανών κ.τ.λ. Στον ίδιο Θεό προσεύχονται όλοι αλλά με διαφορετικές μεθόδους. Ετσι καταλήγουν στην πρόταση για δημιουργία ενός «Παγκοσμίου Συμβουλίου Θρησκειών και Μεταφυσικών Οργανώσεων» κατά το πρότυπο του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών» (Άγη Σαρακηνού, οι Μεταφυσικές και Θρησκευτικές Οργανώνεις στην Ελλάδα, σελίς 12).
Με αυτόν τον τρόπο οι ποικιλόμορφες ομάδες σπέρνουν έντεχνα, χρησιμοποιώντας ακόμα και Χριστιανικούς όρους με διαφορετικό νόημα, την σύγχυση και την αμφιβολία ανάμεσα στους αστήρικτους και εν πολλοίς ακατήχητους Χριστιανούς. Συχνά ακούμε ανθρώπους που παγιδεύτηκαν στα πλοκάμια των οργανώσεων αυτών και υποστηρίζουν ότι από τότε που γνώρισαν την οργάνωση έγιναν καλύτεροι Χριστιανοί.
Ας πάρουμε μία τέτοια περίπτωση για να εξετάσουμε και να δούμε, εάν πράγματι γίνονται καλύτεροι Χριστιανοί ή όχι, όσοι ασπάζονται τέτοιες θέαεις ή εντάσσονται σε αιρετικές ομάδες.
Η περίπτωση που θα αναφέρουμε πιο κάτω αφορά την γκουρουϊστική οργάνωση της «Αρμονικής Ζωής» του Ρόμπερτ Νάτζεμυ, που δρα και στην Κύπρο.
Κάποια Κυριακή μας επισκέφτηκε ένας οπαδός του Νάτζεμυ, ο οποίος ήταν μορφωμένος και με θέση μέσα στην κοινωνία. Εκκλησιάστηκε στο Μοναστήρι μας και στο τέλος κάθησε στο Συνοδικό, όπου έλαβε μέρος σε συζήτηση πάνω σε θέματα πνευματικής οικοδομής. Μέχρις εκείνη την στιγμή δεν είχε κάνει φανερή την σχέση του με την πιο πάνω ομάδα αλλά ούτε και αντιλήφθηκα τίποτα στην αρχή.
Όταν καθήσαμε μόνοι να συζητήσουμε, μου απεκάλυψε ότι ανήκε στην οργάνωση της «Αρμονικής Ζωής» και ότι με επισκέφτηκε για να με πείσει ότι έκανα λάθος στις εκτιμήσεις μου για τον Ρ. Νάτζεμυ και την οργάνωσή του. Μου είπε ότι είναι μια φιλοσοφική σχολή, που βοηθά τον άνθρωπο να γίνει καλύτερος και να εξελιχθεί επαγγελματικά. Αυτός ήταν άνθρωπος, που από μικρή ηλικία αγαπούμε την Εκκλησία και ότι τίποτα το κακό ή αντιχριστιανικό δεν παρατήρησε στην οργάνωση αυτή. Η στερεότυπη φράση που επαναλάμβανε ήταν: «Πολλοί έγιναν καλύτεροι Χριστιανοί από τότε που πήγαν στην ‘Αρμονική Ζωή’».
Αφού τον άκουσα προσεκτικά, του υπέδειξα τις αντιχριστιανικές δοξασίες και διδασκαλίες της οργάνωσης, που προέρχονταν μέσα από τα δικά της έντυπα, τα οποία και ο ίδιος χρησιμοποιούσε στα σχετικά σεμινάρια. Παραθέτω ενδεικτικά μερικά τέτοια παραδείγματα:
Στο βιβλίο του Δασκάλου της «Αρμονικής Ζωής» Ρ. Νάτζεμυ, «Εισαγωγή στη Διδασκαλία του Sai Baba» εκδ. Αρμονική Ζωή, σελ. 11-13, Αναφέρεται το εξής χαρακτηριστικό κείμενο:
«Ο Satya Sai Baba γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1923, και ζει στην Ινδία... Ο ίδιος ο Sai Baba εξηγεί ότι έχει ενσαρκωθεί για ν' αλλάξει το ρεύμα της ανθρώπινης πορείας που οδηγεί προς μία καταστροφή, εξ αιτίας της γενικής ηθικής πτώσης, της έλλειψης αξιών και συνειδητότητας... Το μήνημα του Sai Baba είναι η βασική φιλοσοφία πίσω από κάθε θρησκεία... Ο Sai Baba περιέχει τις ιδιότητες της παντογνωσίας, της οικουμενικής αγάπης, της απόλυτης αταραξίας και θεϊκής δημιουργικής δύναμης. Γνωρίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον κάθε ατόμου που βρίσκεται εδώ πάνω στη γη... Για να έχει κάποιος την εμπειρία αυτών των ιδιοτήτων του, θα πρέπει να έρθει σ' επαφή μαζί του είτε στο υλικό επίπεδο, είτε νοερά, είτε υπερβατικά. Είθε η διδασκαλία του να σας βοηθήσει όσο βοήθησε κι εμένα».
Το κείμενο αυτό προσδιορίζει ξεκάθαρα το θρησκευτικό - αντιχριστιανικό χαρακτήρα της «Αρμονικής Ζωής». Πρόκειται περί παραθρησκευτικής -γκουρουϊστικής οργάνωσης, η οποία στηρίζει τη διδασκαλία της στον Ινδό Γκουρού Sai Baba τον οποίον και θεοποιεί.
Ο πιο πάνω χαρακτήρας της οργάνωσης φαίνεται και από το παρακάτω κείμενο που είναι παρμένο από το βιβλίο της, «Η υπερπροσωπική Ζωή», Αθήνα, Οκτώβριος 1998:
«Αφιερώνουμε την παρούσα δεκάτη τρίτη έκδοση στον συγγραφέα με την έννοια τόσο του υπερπροσωπικού του εαυτού σαν Χριστού, όσο και με την ανθρώπινή του έκφραση με την οποία Εκείνος εκδήλωσε τον Λόγο Του σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον εντός μας Πατέρα, του Οποίου η φωνή μίλησε μέσα απ' αυτές τις σελίδες, φέρνοντας ένα μήνυμα που τους ξύπνησε ώστε να αποκτήσουν επίγνωση του αληθινού τους εαυτού».
Είναι φανερό ότι η «Αρμονική Ζωή» θεοποιεί και ταυτίζει τον συγγραφέα του πιο πάνω βιβλίου με τον Χριστό.
Εάν κάποιος δε γνώριζε τα κείμενα αυτά της οργάνωσης και μιλούσε με οποιονδήποτε οπαδό της ή και τον ίδιο τον Δάσκαλό της, θα είχε την εντύπωση ότι έχει να κάνει με πάρα πολύ καλούς Χριστιανούς. Γνωρίζοντας όμως το αντίστροφο και αιρετικό περιεχόμενο, που δίνουν στους όρους «Χριστός», «Χριστιανοί», «Θεός», «Θρησκεία», τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, οι οποίοι διδάσκουν πράγματα, που είναι από κάθε άποψη ασυμβίβαστα με την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μας. Είναι δε, όχι μόνο ασυμβίβαστα με την ορθόδοξη πίστη, αλλά είναι και επικίνδυνα για τους δημοκρατικούς και ηθικούς θεσμούς της κοινωνίας μας.
Ο Ρ. Νάτζεμυ στο βιβλίο του η «Ψυχολογία της Ευτυχίας» (σελ. 147) γράφει:
«Πρέπει να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον εαυτό μας γι' αυτή την Αλήθεια. Πως τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά αλλά αφυπνιζόμενες ψυχές που πρέπει να εκπληρώσουν το δικό τους προορισμό. Ο σύντροφός μας δεν είναι δικός μας σύντροφος, Αλλά ένα αφυπνιζόμενο ον, ένα αθάνατο ον που έχει παίξει το ρόλο του συντρόφου πολλών άλλων σε πολλά άλλα θεατρικά έργα περασμένων ζωών. Πρέπει να δούμε πέρα από τα έπιφανειακά ρούχα της εθνικότητας, του πολιτικού κόμματος, της θρησκείας, του χρώματος, του φύλου, της ηλικίας, της εμφάνισης και της κοινωνικής τάξης και να δούμε κάθε άνθρωπο σαν ένα αφυπνιζόμενο ον που βρίσκεται στο δρόμο προς την Ανώτερη συνειδητότητα».
Οι επικίνδυνες δοξασίες του κάρμα και της μετενσάρκωσης, που προβάλλονται έντονα από την οργάνωση αυτή αλλά και από πολλές άλλες, ακυρώνουν κάθε ηθική παραδεδεγμένη αξία και ανατρέπουν όλους τους κοινωνικούς θεσμούς. Εαν κάποιο παιδί ή μεσήλικας διαβάσει τις παραπάνω θεωρίες και δώσει πίστη σ'αυτές, τότε οι σχέσεις με τους γονείς ή τους συζύγους ανατρέπονται εκ θεμελίων. Τα παιδιά, δεν θα υπακούουν στους γονείς τους αφού δεν θα ανήκουν σ'αυτούς, αλλά απλώς θα τους θεωρούν ως τα μέσα που τους έφεραν ως αφυπνιζόμενες ψυχές στον κόσμο. Οι δε σύζυγοι αφού δεν ανήκουν ο ένας στον άλλον, αλλά έχουν παίξει τον ρόλο πολλών άλλων συντρόφων σε προηγούμενες ζωές, θα μπορούν να απατούν ή να εγκαταλείπουν ο ένας τον άλλον όπως και όποτε θελήσουν.
Οι δοξασίες αυτές, ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι οι κακοδοξίες αυτές, ανατρέπουν την περί Θεού, ανθρώπου και κόσμου Χριστιανική αντίληψη, διότι θεμελιώνονται στην κοσμοθεωριακή αντίληψη των Ανατολικών θρησκειών και του αποκρυφισμού. Ακυρώνουν την Χριστιανική αντίληψη περί ελευθερίας, ευθύνης, μοναδικότητας του προσώπου, δικαιοσύνης και θεσμών κοινωνικής πρόνοιας (βλέπε και Πορίσματα Θ' Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως για θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας, Οκτώβριος 1997).
Παρ' ό,τι τα πιο πάνω φανερώνουν ξεκάθαρα τις αντιχριστιανικές θέσεις της οργάνωσης, οι οπαδοί της βρίσκονται σε τέτοια σύγχυση και εξάρτηση, ώστε να μην μπορούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από την πλάνη.
Ένδειξη αυτής της σύγχυσης είναι και η πιο κάτω επιστολή, που λάβαμε από οπαδό της «Αρμονικής Ζωής» και η οποία, αντί να αντικρούσει τις θέσεις μας, απλώς μας κατηγορεί για «συκοφαντίες». Έγραφε λοιπόν η επιστολή:
«Προς Σεβάσμιο Αρχιμανδρίτη Χρ. Τσιάκκα. Σεβάσμιε Πατέρα,
Εντελώς συμπτωματικά έπεσε στα χέρια μου η τελευταία έκδοση της «ΕΝΉΜΕΡΩΣΙΣ», όπου αναφέρεστε στον «Θεό της Αρμονικής Ζωής» και στο Νάτζεμυ. Πάτερ μου -με όλο τον σεβασμό- παρερμηνεύετε την πραγματικότητα μέχρι «συκοφαντίας».
Διερωτούμαι -έτσι εξαπλώθηκε και μεγαλούργησε ο Χριστιανισμός ή γιατί έλαμψε η πραγματική του Αλήθεια για ορθότητα; θα ήταν πολύ πιο σωστό - πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη- να μιλάτε για το τι κάνει ο Χριστιανισμός παρά να προσπαθείτε να τον «προστατεύετε» με αυτόν τον τρόπο! Ή μήπως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Με όλο μου το σεβασμό τόσο προς το σχήμα σας όσο και προς τις γνώσεις σας, Με εκτίμηση, Ν..... Ε..»
Για την οργάνωση αυτή, καθώς και για τον επιστολογράφο, αλήθεια την οποία και εμείς πρέπει να «δεχθούμε» για να είμαστε σωστοί Χριστιανοί, είναι η θέση του «Θεού της Αρμονικής Ζωής» Σάι Μπάμπα, ότι ο «Ιησούς Χριστός πρώτα είπε πως είναι ο Αγγελιοφόρος του Θεού, έπειτα ανάγγειλε πως είναι ο Υιός του Θεού και ακόμη αργότερα δήλωσε πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ' Αυτόν και στον Πατέρα Του, πως και οι δύο είναι Ένα. Μ' αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς περιέγραψε τα διαφορετικά είδη σχέσεων με το Θεό. Στην πρώτη σχέση νοιώθει κανείς ξεχωριστός από το Θεό. Έπειτα νοιώθει πως έχει δεσμό με το Θεό, όπως τον περιγράφει η δήλωση του Ιησού «Είμαι ο Υιός του Θεού». Η τελική σχέση είναι η ολοκληρωτική ταύτισή Του με τον Θεό. «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα». (Ρ. Νάτζεμυ, Εισαγωγή στη διδασκαλία του Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα, σελ.153).
Το πιο πάνω κείμενο αποτελεί την πιο φανερή και ξεκάθαρη αντιστροφή της Χριστιανικής διδασκαλίας και πίστεως, αφού θεωρεί ότι ο Χριστός πέρασε μέσα από τρία διαφορετικά είδη σχέσεων με τον Θεό για να φθάσει στο τελευταίο, που είναι η ταύτισή του με τον Θεό Πατέρα. Τον ίδιο δρόμο κατά τον Ρ. Νάτζεμυ μπορεί να τον βαδίσει ο κάθε άνθρωπος, ισχυρίζεται, και να γίνει Θεός όπως έγινε και ο Χριστός ή όπως έγινε και ο Σάι Μπάμπα.
Η Αγία Γραφή είναι πολύ σαφής όταν γράφει ότι «Εν Αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν Αρχή προς τον Θεόν, πάντα δι' αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν... και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και Αληθείας» (Ιωάν. α', 1-14).
Μ' αυτόν τον τρόπο οι ομάδες αυτές (Αρμονική Ζωή, Success Dynamics - Δυναμική της Επιτυχίας, Silva Mind Control - Έλεγχος του Νου με την μέθοδο Σίλβα, Υπερβατικός Διαλογισμός - Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι, Σωματεία Γιόγκα και γενικά τα νέα «Θρησκευτικά» και παραθρησκευτικά κινήματα), σπέρνουν την αβεβαιότητα και την σύγχυση στους αστήρικτους Χριστιανούς και διευκολύνουν μ' αυτόν τον τρόπο την ένταξή τους σ' αυτές. ιδίως, με τον ισχυρισμό ότι, μπαίνοντας κανείς μέσα στις οργανώσεις αυτές, δήθεν δεν αλλάζει πίστη, αλλά απλώς ακολουθεί έναν άλλο δρόμο, ο οποίος οδηγεί στο ίδιο τέρμα. Γι' αυτό μπορεί κανείς ταυτόχρονα να είναι και Χριστιανός και βουδδιστής και ινδουιστής και ισλαμιστής κ.ο.κ.
Τέτοιου είδους επικίνδυνες, πνευματικά και εθνικά, αντιλήψεις συναντούμε δυστυχώς όχι μόνο στα κείμενα των αιρετικών αλλά συχνά και σε εφημερίδες καθώς και σε πανεπιστημιακά βιβλία. Αναφέρουμε δύο τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1ον: Στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 25.10.95, με τίτλο «Οικουμενική κοινή λειτουργία του Θεού» γνωστός καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών έγραφε σε άρθρο του: «Με ευλάβεια πέρασαν μπροστά από το εικόνισμα της Παναγίας (της Τήνου), πολλοί άναψαν το κεράκι τους: ορθόδοξοι, καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, μουσουλμάνοι, βουδιστές, σιντοϊστές, ανεκδήλωτοι, καθώς και φανεροί άθεοι. Η βλάσφημη περιέργεια με παρεκίνησε να αναζητήσω με το βλέμμα του συναδέλφους από την Τουρκία. Έστεκαν με σεμνότητα εμπρός στο ιερό. Η κατάνυξη που επικρατούσε στο ναό ήταν «γέφυρα, μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν», ανεξάρτητα από το αν ο ένας προσβλέπει στο Χριστό, ο άλλος στο Μωάμεθ, ο παραπέρα στο Βούδδα κ.ο.κ.».
2ον: Σε πανεπιστημιακό βιβλίο διαβάσαμε το εξής απόσπασμα: «Από όλας τας ζώσας θρησκείας, το Ισλάμ ευρίσκεται πλησιέστερον -τόσον πνευματικώς όσον και γεωγραφικώς- προς τον Ορθόδοξον Χριστιανισμόν. Παρά τας βαθείας θεολογικάς διαφοράς και τας δραματικάς συγκρούσεις του παρελθόντος, ιστάμεθα εν πολλοίς επί κοινού πολιτιστικού και θρησκευτικού εδάφους˙ και η ουσιαστικωτέρα αλληλοκατανόησις του πνευματικού πλούτου των δύο κόσμων αποτελεί αμοιβαίον χρέος - μεστόν προσδοκίας».
Για τον σκοπό αυτό έχουν ετοιμάσει και τα προτεινόμενα σήματα της πανθρησκείας, τα οποία και καλούν όλους να τα αποδεχτούν, εάν επιθυμούν να επέλθει η ειρήνη πάνω στη γη.
Η νέα αυτή θρησκευτική τάση, όπως ήδη αναφέραμε, δεν αντιστρατεύεται ευθέως το Χριστιανισμό και τις αξίες που αυτός έχει δημιουργήσει αλλά προσπαθεί, με την χρησιμοποίηση δικών μας όρων και συμβόλων, να τους διαβρώσει και να τους αντιστρέψει. Έτσι χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, τους Πατέρες της Εκκλησίας κ.α. Σ' αυτά προσδίδουν αλλότριο νόημα, καθώς και περιεχόμενο που στρέφεται γύρω από ένα και μόνο άξονα: Την αυτοθέωση του ανθρώπου. Καμμιά απολύτως σχέση δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην αίρεση και την παραθρησκεία αφ' ενός, και στην αλήθεια της «μιας αγίας καθολικής και αποστολικης Εκκλησίας» αφ' ετέρου. Διότι οι «Θεοί» στους οποίους προσβλέπουν οι εκπρόσωποι της παραθρησκείας και του αποκρυφισμού, καθώς και των άλλων θρησκειών, είναι ψευδοθεοί. Ο προφήτης Δαυίδ επισημαίνει με έμφαση «ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95,5) κι ακόμη «τα είδωλα των εθνών, αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων- στόμα έχουσι και ου λαλήσουσιν, οφθαλμούς έχουσι και ουκ όψονται, ώτα έχουσι και ουκ ακούσονται, ρίνας έχουσι και ουκ οσφρανθήσονται, χείρας έχουσι και ου ψηλαφήσουσι, πόδας έχουσι και ου περιπατήσουσιν, ου φωνήσουσιν εν τω λάρυγγι αυτών. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οι πεποιθότες έπ' αυτοίς» (Ψαλμ. 113, 12-16).
Οι Χριστιανοί δεν έχουν να κάνουν απολύτως τίποτε με τους ψευδοθεούς των άλλων θρησκειών, αλλά πιστεύουν «εις ένα Θεόν Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων... και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή... ομοούσιον τω πατρί, δι'ου τα πάντα εγένετο... και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν...».
Ο Θεός των Ορθοδόξων Χριστιανών είναι Τριαδικός, κοινωνία δηλαδή προσώπων. Είναι Πατέρας, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Έχουμε τρία πρόσωπα, αλλά όχι τρεις διαφορετικούς Θεούς. Ο Θεός είναι ένας. Υπάρχει μόνο μία Θεία Ουσία, που είναι αδιαίρετη. Η μοναδική πηγή της μίας Θεότητας, της μίας ουσίας, είναι ο Πατέρας, ο οποίος γεννά προαιώνια, αϊδίως τον Υιό και εκπορεύει προαιώνια ο ίδιος το Άγιον Πνεύμα. Η λέξη Πατέρας δεν δηλώνει κάποια ανωτερώτητα εν σχέσει με τα άλλα πρόσωπα, αλλά είναι το υποστατικό ιδίωμα, δηλαδή ο τρόπος υπάρξεως του πρώτου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Τα τρία πρόσωπα είναι ίσα μεταξύ τους αφού είναι ομοούσια. Διαφέρουν μόνον ως προς τον τρόπον υπάρξεως. Ο Πατέρας είναι αγέννητος και γεννά τον Υιόν και εκπορεύει το Άγιον Πνεύμα. Ο Υιός είναι γεννητός και γεννάται μόνον από τον Πατέρα. Το Άγιον Πνεύμα είναι εκπορευτόν και εκπορεύεται μόνον από τον Πατέρα. Πάντως ο δικός μας Θεός είναι Τριαδικός, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα και πιστεύουμε και ομολογούμεν την μοναδικότητά Του, όπως αυτή μας αποκαλύφθηκε με την ενσάρκωση του Δευτέρου Προσώπου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας, αμέσως μετά την Κοινωνίαν του Σώματος και Αίματος του Χριστού διακηρύττει. «Είδομεν το Φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστην αληθήν, αδιαίρετον Τριάδα ομοούσιον, αυτή γαρ ημάς έσωσεν».
ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχη 18 & 19 (1999-2000)
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Σχόλιο: Ας προσέξουμε, πάρα πολύ το παρακάτω απόσπασμα:
«Αφιερώνουμε την παρούσα δεκάτη τρίτη έκδοση στον συγγραφέα με την έννοια τόσο του υπερπροσωπικού του εαυτού σαν Χριστού, όσο και με την ανθρώπινή του έκφραση με την οποία Εκείνος εκδήλωσε τον Λόγο Του σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον εντός μας Πατέρα, του Οποίου η φωνή μίλησε μέσα απ' αυτές τις σελίδες, φέρνοντας ένα μήνυμα που τους ξύπνησε ώστε να αποκτήσουν επίγνωση του αληθινού τους εαυτού».
Διότι, η ίδια διδασκαλία, προσφέρεται με Ορθόδοξο ένδυμα σαν θεολογία του προσώπου και απο τον Ζηζιούλα και απο τον Γιανναρά. Διότι περιγράφουν όλοι τους την φωνή της συνειδήσεως. Η διαφορά με τους μάγους των ινδιών είναι ότι συνήθως στο κενό του διαλογισμού που είναι το ζητούμενο τους, εγκαθίσταται ο εωσφόρος. Ας δούμε όμως και μια άλλη περίεργη ομοιότητα χωρίς περαιτέρω σχόλιο.
Δὲν εἶδα τὸν Κύριο σὲ ὅραμα· ὁράματα βλέπουν οἱ ἅγιοι, κ᾽ ἐγὼ ἅγιος δὲν εἶμαι. Δὲν εἶδα τὸν Κύριο, ὥστε νὰ πῶ ὅτι μοῦ παρήγγειλε κάτι. Ἄκουσα ὅμως τὴ φωνή του. –Μπᾶ; ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ;ὁ Χριστὸς εἶνε τώρα στὰ οὐράνια, πῶς ἀκούγεται ἐδῶ κάτω ἡ φωνή του;… Κι ὅμως ἀκούγεται.
Πρῶτα - πρῶτα μὲ τὴ συνείδησι, μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ καθενός. Ἔπειτα στὴ φύσι, ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν κτίσι· κ᾽ ἕνα φύλλο τοῦ δέντρου, ποὺ σείει ὁ ἄνεμος, κάτι σοῦ λέει. Πρὸ παντὸς ὅμως ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, καθαρὴ καὶ διαυγής, ἀκούγεται μέσα στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο.Μέσα λοιπὸν στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο ἀκούγεται τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ. –Ναί, θὰ πῆτε· θά ᾽νε λοιπὸν παράπονο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, ὄχι γιὰ μᾶς σήμερα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου