Γιά νά είμαστε ειλικρινείς καί τίμιοι, πρέπει να ευχαριστούμε τόν Καλαϊτζίδη γιά τήν ύπαρξή του, διότι αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τήν καταστροφή τής εκκλησιαστικής ζωής από τόν κληρικαλισμό καί τήν ταυτότητά του μέ τόν οικουμενισμό. Άς τό επαναλάβουμε γιά άλλη μιά φορά. Η επικρατούσα εκκλησία, αυτή πού γνωρίζουμε όλοι μας, δέν είναι η παραδοσιακή εκκλησία τού Κυρίου, είναι η εκκλησία πού προσαρμόστηκε στόν Διαφωτισμό καί κυνήγησε καί σκότωσε τούς κολλυβάδες. Σήμερα, δαρβινικά, ο οικουμενισμός πιέζει τήν ήδη ξεπερασμένη εκκλησία τού διαφωτισμού, πού εμφανίζεται μέ χριστιανικό ένδυμα, νά κάνει άλλη μία προσαρμογή. Μέ τήν ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ. Νά δείξει τήν δύναμή της καί νά μήν χάσει τό τραίνο τής ιστορίας. Καί δαρβινικά πάντοτε, ο κληρικαλισμός, σάν τούς δεινόσαυρους καί τούς δράκους τής επιστημονικής φαντασίας, δυσκολεύεται νά αφήσει τά κεκτημένα του. Τόσους τυφλούς οπαδούς, πού δέν καταλαβαίνουν ότι οδηγούνται από τυφλούς, τόση δόξα, τόση σπουδαιοφανή κενολογία. Τόσους κανόνες πού προστατεύουν τήν εξουσία τους. Καί έχουν δίκαιο. Πρέπει νά ανανεωθούν, νά αλλάξουν εικόνα, συνήθειες, ομιλία, νά χάσουν τή μάσκα πού τούς κρύβει από τά μάτια τών πιστών, ότι στήν πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν τήν εκκλησία τής ερήμου, τήν εκκλησία πού προσέφερε ο εωσφόρος στόν Κύριο, τήν εκκλησία τών τριών πειρασμών. Τήν εκλησία τους, η οποία θεμελιώνεται στόν πειρασμό τής ψευδο-προφητείας, και να επινοήσουν έναν τρόπο που θα στηρίζεται στον πειρασμό της πορνείας, στην αυτοκρατορία της οποίας ανήκει η νεωτερικότης.
Όπως γνωρίζουμε οι τρείς πειρασμοί που εμφανίστηκαν στον Κύριο, έχουν καταγραφεί και σαν η αιτία του Τρωικού πολέμου. Οι τρείς μεγάλες θεές, εμφανίστηκαν στον μοναχικό Πάρη και εκείνος προτίμησε το μήλο της Αφροδίτης. Τον αφρό του κύμματος, τον αφρό της ταραχής του πάθους της ηδονής και της οδύνης. Γνωρίζουμε από την ιστορία πώς η λατινική Εκκλησία προτίμησε το μήλο της Ήρας και η Ρωσική, της σοφίας της Θεάς Αθηνάς.
Σάν νέος Πάρης ο κ.Καλαιτζίδης διαλέγει το δώρο της Αφροδίτης ξανά, και προσπαθεί να κατακτήσει την ωραία του Ελένη, την Νεωτερικότητα. Γράφοντας το έπος του Οικουμενισμού, την κατάκτηση της νέας Τροίας, δηλαδή της Αγίας Τριάδος, με την βοήθεια όλων των μυθικών ηρώων που τον περιτριγυρίζουν. Τον Ζηζιούλα, τον Δημητριάδος, τον Βαρθολομαίο και τον υπόλοιπο θίασο των οπλιτών που δίνουν τις μάχες στα τείχη των εκδόσεων της Ακαδημίας Βόλου.
Η νεωτερικότης λοιπόν, παιδί του διαφωτισμού, πέτυχε εκεί που απέτυχε ο διαφωτισμός. Διότι η Γαλλική επανάσταση απέτυχε, όπως και όλες οι ανθρώπινες επαναστάσεις στην ιστορία μας. ΑΠΕΤΥΧΕ. Όπως και ο Κομμουνισμός, όπως και η επανάσταση των φοιτητών, η επανάσταση των παιδιών των λουλουδιών κ.τ.λ. Η Γαλλική επανάσταση έκλεισε το παράθυρο της με τον Ναπολέοντα. Μαζί της και ο διαφωτισμός. Πέτυχε μόνον σαν Γερμανική επανάσταση, αλλά με όχημα τον Ρομαντισμό και αποκορύφωμα τον Χίτλερ, τον διάδοχο του Ναπολέοντος. Σήμερα παρακολουθούμε τον Παγκόσμιο αγώνα εξουσίας που διεξάγεται από την επανάσταση της οικονομίας, η οποία αντικατέστησε την παραδοσιακή εξουσία. Στηρίζεται στην τύχη, στον τζόγο, στην βούληση για δύναμη των Golden boys τύπου Καλαιτζίδη. Αυτή είναι η Νεωτερικότης. Με την οποία πρέπει να ανοίξουμε διάλογο, και γιατί όχι; Να πετύχουμε και την σύνθεση Ορθοδοξίας και νεωτερικότητος, σύμφωνα με το όραμα του Καλαιτζίδη. Τί να κάνουμε, η Ελλάδα μέχρι χτές γεννούσε ποιητές, τώρα ήρθε η σειρά των Οραματιστών.
Με τον θίασο της Ακαδημίας και το έργο που ανέβασε πρίν λίγα χρόνια, «Ορθοδοξία και Νεωτερικότητα» θα ανακατευτούμε στα επόμενα, για όποιον έχει όρεξη για ζωή.
Αμέθυστος
10 σχόλια:
Τί καλά πού εγκατέλειψα την Αθήνα και ιερώθηκα στα ξεχασμένα Δωδεκάνησα!Mακρυά από την μοντέρνα ελλαδίλα και τους μοντερνισμούς γενικώς.
Παπούλη τήν ευχή σου. Δέν ξέρουμε άν τό έχεις συναντήσει, αλλά καί ο Παπαδιαμάντης αναφέρεται στή μεγάλη διαφορά πού υπάρχει ανάμεσα στούς ιερείς τής πρωτεύουσας καί στούς ιερείς τής επαρχίας μας.
Ο καλός μου πνευματικός, αναπολούσε το ορεινό χωριό του (έμενε στην Αθήνα) και επαναλάμβανε το ψαλμικό: Ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα όρη όθεν ήξει η βοήθεια μου κτλ.
Ε λοιπόν εγώ ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα πελάγη. Χαχα.
Και όταν ήμουν φοιτητής στην Κοινωνική Θεολογία ημουν παθιασμένος με όλα αυτά: μεταφράσεις, μοντερνισμούς, σας πάω μας πάτε κτλ. Η περιρέουσα ατμόσφαιρα και η εξιδανίκευση των διδασκάλων κάνει μεγάλο κακό!Όταν γίνεις χωριάτης γυρνάς στην φυσικότητα σου. Βέβαια, εγώ παραμένω ένας αμαρτωλός αστός. Αλλά αρχίζει και με ωφελεί ο αιγαιοπελαγίτικος αέρας.
Θέλω να πώ καμιά φορά δεν φταίνε οι ιερείς και οι θεολόγοι. Δεν υπάρχει πια χρόνος και τόπος και διάθεση για κρησάρα,κριτική. Όλα τα δεχόμαστε, φτάνει να είναι από την εκκλησία ή από τις σχολές μας. Οι σημερινοί χριστιανοί ζώντας τον φόβο της εκκοσμίκευσης και του κόσμου, παραδίνονται με καλή πίστη στον κύκλο και την παρέα και τον περίβολο. Φοβούνται τη διαφορετικότητα για να μην νιώσουν ξένοι και κοσμικοί. Και πάνε και αγκαλιάζουν την εκκλησιαστική εκκοσμίκευση και ότι γενικά σερβίρεται.
Παπούλη κάπως έτσι έχουν τα πράγματα σίγουρα. Αλλά το μόνο πρόβλημα σήμερα είναι ότι κανένας Χριστιανός δέν γνωρίζει ότι ο σκοπός του Εκκλησιασμού και ο σκοπός της πίστεως είναι η ένωση μας με τον Κύριο. Και δέν επιτυγχάνεται με την εξομολόγηση και την Θεία Ευχαριστία, μόνον. Γι'αυτό και σήμερα οι πιστοί κατέχονται απο τον φόβο του θανάτου. Απολύτως παράδοξο για την Εκκλησία. Σήμερα η Εκκλησία έχει ανάγκη απο μια γερή μπουγάδα και ένα καλό σφουγγάρισμα. Ας ελπίσουμε για το καλό μας. Καλή εβδομάδα.
"Η μαγκιά έχει τρία θεμελιώδη αξιώματα: σοβαρότητα, σύνεση, συνέπεια"(http://www.paradoxon.gr/paramithi/binis.html).
Τα τρία μέρη της ψυχής είναι το λογιστικόν, το θυμικόν και το επιθυμητικόν.(http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=afier&contents=contents_MegaliSarakosti.asp&main=kat007&file=2.16.htm).
http://www.egolpion.com/evagrios_diakrisis.el.aspx
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/betsakos_pathi.html
http://ka8odon.com/index.php?option=com_content&view=article&id=198:2011-03-26-01-42-26&catid=60:2010-10-10-15-27-11
http://www.apologitis.com/gr/ancient/pathi.htm
Η φ ι λ α ρ χ ί α, η φ ι λ α ρ γ υ ρ ί α και η φ ι λ η δ ο ν ί α είναι, κατά τους Πατέρας, οι μεγάλες θυγατέρες της φιλαυτίας, από τις οποίες γεννώνται όλα τα άλλα πάθη(http://1myblog.pblogs.gr/tags/patir-georgios-kapsanis-gr.html).
Τα πάθη,τα τερατουργήματα αυτά που έχουν συντρίψη και συνθλίψη πολλάκις και πλειστάκις την ανθρωπότητα έως σήμερα και που (θα;) εξακολουθούν να τη συντρίπτουν και να τη συνθλίβουν έως άρτι,έως συντελείας του αιώνος,των αιώνων,λόγω της γενικευθείσης απιστίας των ανθρώπων προς τον Κύριο,της κακότητός των,της αγνοίας των και αμαθείας.
είπες δέν επιτυγχάνεται με την εξομολόγηση και την Θεία Ευχαριστία, μόνον και ο θαλασσινός παπούλης σώπασε.
Έχεις μπεί σε τροχιά φανατισμού και ο Θεός να σε βοηθήσει αδερφέ.
Η σωτηρία τού ανθρώπου συνίσταται στήν απόκτηση τού Αγίου Πνεύματος, όπως διδάσκει καί ο Άγιος Σεραφείμ τού Σάρωφ.
Η Θεία Ευχαριστεία είναι η ανάμνηση τής θυσίας τού Κυρίου, γιά τήν οποία φέρουμε ολόκληρη τήν ευθύνη καί γι αυτό είναι καί αρχή μετανοίας.
Η Θεία Ευχαριστία αποτελεί τύπο της θυσίας και όχι ανάμνηση. Ανάμνηση είναι η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου.
Επίσης προσωπικά δεν φταίω για την παρακοή των πρωτοπλάστων και επίσης δεν μπορώ να φταίω για τη θυσία του Κυρίου που έγινε 2000 χρόνια πρίν, ειδικά εφόσον αποτελεί ανάμνηση όπως λές.
Η έννοια της ευθύνης υπάρχει στην Ιουδαϊκή θρησκεία και στις Δυτικές κακοδοξίες με τον εξιλασμό του Κυρίου και όχι στην Ορθόδοξη Eυχαριστιακή ζωή εντός Εκκλησίας.
Ο Αγιος Σεραφείμ δεν λέει τίποτα καινούριο, περιγράφει το Ορθόδοξο βίωμα: Τη ζωή εντός Εκκλησίας.
Πως λαμβάνεις όμως τη Θεία Χάρη, κάνοντας χαρούμενες σκέψεις ή σταυροφορίες; Ο Άγιος Σεραφείμ πως την έλαβε, διάβαζε πολύ;
Η Θεία Ευχαριστία δεν είναι η αρχή της μετανοίας, είναι το τέλος της.
Το ότι δεν το αντιλαμβανόμαστε έτσι είναι διότι ώς αμαρτωλοί δεν φτάνουμε σ'αυτό το τέρμα. Κάνουμε όμως ό,τι καλύτερο μπορούμε και ο παπάς, ο οποίος έχει την ευλογία απο τον Δεσπότη, ο οποίος έχει την ευλογία απο τον ίδιο τον Χριστό του Δεσμείν και λύειν, μας λέει "αφέονταί σου οι αμαρτίες" και ενώ είμαστε ατελείς, μας δίδεται η χάρη της πρόγευσης της Ουράνιας Βασιλείας. Της Κοινωνίας.
Αλλιώς ο Άγιος Χρυσόστομος έλεγε ό,τι να 'ναι.
Αδερφέ τα έχεις κάνει μπάχαλο και μου πήρε μια ολόκληρη Κυριακή να διαβάζω το blog σου και ν' αναρωτιέμαι για να το καταλάβω.
Πάντως έχεις ωραία θέματα και όντως αυτά τα "Νεοπατερικά" -με τα οποία τα έχεις βάλει- κάποιων θεολόγων είναι χαζομάρες, αλλά δεν είναι κάτι τόσο επικίνδυνο που αλλοιώνει την πίστη και την Αλήθεια της Εκκλησίας -ακόμη τουλάχιστον. Για την ώρα είναι περισσότερο "κουβέντα να γίνεται". Θεολογούμενο.
Ας μην το ανάγουμε στα επίπεδα της εικονομαχίας.
Act accordingly.
Εις τήν εμήν ανάμνησιν είναι ό Λόγος τού Ευαγγελίου.
Εσύ γράψε καινούριο.
Η Θεία Ευχαριστεία είναι άφεσις αμαρτιών. Η Πεντηκοστή είναι τό κεντρικό μυστήριο τής Εκκλησίας.
Κανένας ιερέας δέν έχει τήν χάρη τού δεσμείν καί λύειν.
Στή χειροτονία δέν πέρνει κανείς τίποτα. Από ποιόν νά πάρει;
Δέν μπορούμε νά τό αποκτήσουμε τό Άγιο Πνεύμα, όχι να μπορούμε νά το δώσουμε κι όλας.
Πρέπει νά γίνεις πιό έμπειρος στό νά μή χάνεις χρόνο τσάμπα.
Αναρωτιέμαι, δέν σημαίνει καί καταλαβαίνω, φίλε...φίλε...
Δημοσίευση σχολίου