Πηγή: Ακτίνες
“Το πρόσωπο σήμερα είναι δυσδιάκριτο”
Στίς μέρες μας τό πρόσωπο ἔχει ὑποστεῖ φοβερή ἀλλοίωση.
Βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο καί δέν μπορεῖς νά καταλάβεις, ὅσο σοφός καί ἄν εἶσαι, ὅση πεῖρα καί ἄν διαθέτεις, ἄν εἶναι καλός, ἄκακος, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἤ ἄνθρωπος πού φιλοξενεῖ μέσα του κάθε κακία.
Κάποτε, ἀλλά ὄχι παντοτε, μπορεῖς νά ὑποψιαστεῖς, ὅτι αὐτό τό ἀγγελικό πρόσωπο, αὐτός ὁ εὐγενικός ἄνθρωπος ἴσως νά κρύβει μέσα του τόν παλαιό Ἀδάμ.
Μπορεῖ γιά τόν κάθε συνάνθρωπό μας «ὁ παλαιός ἄνθρωπος» νά μήν ἔχει «πεθάνει» ἀκόμη. Μπορεῖ τά πάθη, ἡ ἁμαρτία καί ἄλλες ἀδυναμίες νά κατευθύνουν τή ζωή του.
Μπορεῖ νά ζεῖ μιά διπλή ζωή καί μέ τίς δύο ὄψεις ἄψογες. Μπορεῖ νά διαθέτει μιά ζωή πού τή χαρακτηρίζει ἡ καλοσύνη, ἡ εὐγένεια, ἡ προθυμία καί νά κάνει ἐπίσης σέ ἄλλο τόπο καί σέ ἄλλο χρόνο αἴσχη, ἀνήθικες καί ἀνέντιμες πράξεις πού προσβάλλουν τόν ἄνθρωπο καί ζημιώνουν τόν συνάνθρωπο.
Μπορεῖ νά τρέχει στήν Ἐκκλησία ἀπό πολύ πρωί καί συχνά πυκνά νά τρέχει ἐπίσης σέ ἄλλες στιγμές στά καταγώγια.
Νά ὁμιλεῖ γιά τόν Χριστό μέ γλῶσσα πού στάζει μέλι καί σέ κάποιες στιγμές ἀδυναμίας νά ὑβρίζει τόν Θεό, νά βλασφημεῖ τόν Κύριό μας καί νά προσβάλλει κάθε ἱερό καί ὅσιο.
Νά ὁμιλεῖ γιά τόν Χριστό μέ γλῶσσα πού στάζει μέλι καί σέ κάποιες στιγμές ἀδυναμίας νά ὑβρίζει τόν Θεό, νά βλασφημεῖ τόν Κύριό μας καί νά προσβάλλει κάθε ἱερό καί ὅσιο.
Μπορεῖ νά διδάσκει σάν τόν Χρυσόστομο τήν ἀξία τῆς ἁγνῆς ζωῆς καί νά ἀναλαμβάνει καί ἔργο διαφωτιστῆ ἀνάμεσα στούς νέους, περιγράφοντάς τους τήν ἀξία τῆς ἐγκράτειας καί τά ἀγαθά ἀποτελέσματά της, καί σέ ἄλλο τόπο καί σέ ἄλλη στιγμή νά κυλιέται σάν τό χοιρινό στή διαφθορά καί νά ζεῖ χωρίς ἠθικούς φραγμούς.
Μπορεῖ νά κόπτεται γιά τήν κλεψιά ἀνθρώπων τῆς ἀνώτατης τάξης καί ὁ ἴδιος νά πίνει τό αἷμα τῶν ἐργαζομένων στό σπίτι του καί στίς δουλειές του.
Σέ κάποιες στιγμές τόν καμαρώνεις, τόν θαυμάζεις καί τόν ἐπαινεῖς καί σέ ἄλλες στιγμές τόν κοιτάζεις ἀπό τά νύχια ἕως τήν κορυφή καί δέν ἀναγνωρίζεις στό πρόσωπό του τόν προηγούμενο ἄνθρωπο, γιατί τό προσωπεῖο του ἦταν ἄριστα προσαρμοσμένο στό πρόσωπό του.
Σέ κάποιες στιγμές τόν καμαρώνεις, τόν θαυμάζεις καί τόν ἐπαινεῖς καί σέ ἄλλες στιγμές τόν κοιτάζεις ἀπό τά νύχια ἕως τήν κορυφή καί δέν ἀναγνωρίζεις στό πρόσωπό του τόν προηγούμενο ἄνθρωπο, γιατί τό προσωπεῖο του ἦταν ἄριστα προσαρμοσμένο στό πρόσωπό του.
Ὤ, ἄν μπορούσαμε νά ἰδοῦμε τόν καθένα ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα! Ὤ, ἄν εἴχαμε τήν ἱκανότητα νά ξεκλειδώνουμε τά κρανία τῶν ἀνθρώπων, γιά νά μαθαίνουμε τί σκεπτονται! Ὤ, ἄν εἴχαμε τή δύναμη νά μποῦμε μέσα στίς καρδιές τους καί νά δοῦμε τί φιλοξενοῦν οἱ ἄνθρωποι!
Ὅμως, τέτοιες ἱκανότητες δέν ἔχουμε. Αὐτές τίς ἔχει μόνο ὁ Θεός καί μάλιστα στόν ἀπόλυτο βαθμό τους.
Ἐκεῖνος γνωρίζει τά λόγια μας καί τό βαθύτερο περιεχόμενό τους. Ἐκεῖνος γνωρίζει τή σιωπή μας καί τό νόημά της. Ἐκεῖνος γνωρίζει μέ ἐνάργεια τούς λογισμούς καί τίς ἐπιθυμίες μας, τίς ἐνθυμήσεις μας καί τίς λεπτομέρειες τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς.
Ἐμεῖς, ἐπειδή δέν ἔχουμε αὐτές τίς ἱκανότητες, καλό εἶναι νά προσέχουμε καί νά προσευχόμαστε νά μᾶς φυλάει ὁ Θεός ἀπό τά πρόσωπα πού εἶναι κοντά μας ἤ μακριά μας. Νά μᾶς προστατεύει ἀπό τούς ἐχθρούς μας, ἀλλά περισσότερο ἀπό τούς φίλους μας καί τούς συνεργάτες μας. Ἀπό ἐκείνους πού κόπτονται γιά μᾶς φανερά καί ἀπό ἐκείνους πού κρυφά θέλουν νά μᾶς ζημιώσουν. Ἀπό ἐκείνους πού περιμένουμε νά ἐκδηλωθεῖ ἡ κακία τους καί νά ξεσπάσει ἡ ὀργή τους, ὥστε, ὅταν ἐκδηλωθοῦν τά αἰσθήματά τους, νά ἔχουμε ἠρεμία. «Ἡτοιμάσθην καί οὐκ ἐχαράχθην» ἔλεγε ὁ Δαυίδ. Δηλαδή, ὅταν περιμένεις κάτι κακό ἀπό κάποιον, εἶσαι ἕτοιμος καί δέν ταράζεσαι πολύ, ὅταν γίνει. Νά μᾶς προστατεύει, ὅμως, περισσότερο ἀπό ἐκείνους πού δείχνουν ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον καί παρουσιάζουν τό καλό πρόσωπό τους, γιατί αὐτῶν ἡ κακία, ὅπου ὑπάρχει, ὡς ἀπρόσμενη εἶναι πιό πικρή καί περισσότερο ἐπικίνδυνη.
Τέλος, ἄς ἔχουμε κατά νοῦ, καί πρῶτος ὁ γράφων, αὐτό πού ἔλεγε ἕνας Γέροντας σοφός «τη διαίρεση γιά τόν κάθε ἀνθρωπο νά μήν τήν κάνεις 4 διά 2, ἀλλά 5 διά 2 γιά νά μένει καί ἕνα κρατούμενο!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου