Παρά τις αντίθετες απόψεις η οικονομία θα αναπτυχθεί με γρήγορους ρυθμούς, όταν ολοκληρωθεί η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας – με τις ιδιωτικοποιήσεις, με τις κατασχέσεις, με τους μαζικούς πλειστηριασμούς και με την ολοκλήρωση της μετατροπής των Ελλήνων σε φθηνούς σκλάβους χρέους, σε συνδυασμό φυσικά με το μεταναστευτικό εποικισμό που ευρίσκεται σε εξέλιξη και με τις ειδικές οικονομικές ζώνες που θα δημιουργηθούν.
Ανάλυση
Ως οικονομολόγος οφείλει να είναι κανείς αντικειμενικός, ψύχραιμος και χωρίς καθόλου φανατισμό για την ιδεολογία που ο ίδιος ενστερνίζεται. Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως ο κ. Τσίπρας εφαρμόζει μία συνεπή πολιτική, σε σχέση με αυτήν που υιοθέτησε μετά την εντυπωσιακή κυβίστηση του και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου – κυρίως με τη στήριξη τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφού εγκατέλειψε το κόμμα του ο ΣΥΡΙΖΑ, με την έννοια πως έφυγαν σχεδόν όλα τα ιδρυτικά του στελέχη, ενώ ο ίδιος απορρόφησε ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, ιδίως τον κρατικό του μηχανισμό.
Άλλωστε πήρε το ρίσκο να προσφύγει ξανά σε εκλογές, όπως πολλά άλλα ρίσκα στη συνέχεια, έχοντας αποδείξει επανειλημμένα πως ξέρει να κερδίζει τις πολιτικές μάχες, όταν στηρίζεται σε γερές πλάτες – αν και ο βασικός αντίπαλος του, η ΝΔ, είναι κατά πολύ κατώτερη των περιστάσεων, ενώ είναι αυτή που δρομολόγησε το βρώμικο 2012 μαζί με τον κ. Βενιζέλο και στήριξε μαζί με όλες τις έκτοτε κυβερνήσεις το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος που έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα από τις αρχές του 1980, ζώντας και βασιλεύοντας παρά τα μνημόνια.
Ειδικότερα, εφάρμοσε τα μνημόνια βασιλικότερα του βασιλέως, γνωρίζοντας πολύ σωστά πως είχε δύο μόνο επιλογές στη διάθεση του: (α) τη σύγκρουση με τους πιστωτές, την οποία όμως έχασε ως δυνατότητα παταγωδώς μετά την αποτυχημένη διαπραγμάτευση του 2015, λόγω της μη προετοιμασίας και των θηριωδών λαθών του υπουργού οικονομικών του, καθώς επίσης (β) την πιστή εφαρμογή των μνημονίων, υπερβαίνοντας σταθερά τους στόχους που του επέβαλλαν οι δανειστές (στην ουσία η Γερμανία, πάντοτε με υποχείριο της τις εξευτελιστικά αδύναμες γαλλικές κυβερνήσεις).
Αυτήν την πολιτική εφαρμόζει μετά τις δεύτερες εκλογές του 2015 με απόλυτη συνέπεια – ενώ φυσικά έδωσε τα ανταλλάγματα που απαιτούνται από τον εκάστοτε ηττημένο, όπως είναι το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, οι ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές ή/και το όνομα της Μακεδονίας. Πήρε όμως και ο ίδιος ανταλλάγματα, όπως η παραμονή του στην εξουσία, η έντοκη καθυστέρηση των 96 δις € για μετά το 2032, η μεταβίβαση δηλαδή των δικών μας υποχρεώσεων στα παιδιά μας, καθώς επίσης η μη περικοπή των συντάξεων του 2019.
Αντίθετα ο κ. Σαμαράς, ο συνυπεύθυνος του PSI, δεν εφάρμοσε μία συνεπή πολιτική – αφού το 2012 και το 2013 τηρούσε επακριβώς τα μνημόνια ενάντια στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ενώ το 2014 δεν το έκανε, όπως έχουμε τεκμηριώσει (γράφημα, άρθρο), με πολύ θετικά αποτελέσματα για την οικονομία μας. Σταμάτησε δηλαδή να παίζει το ρόλο του συνεργάτη των Γερμανών, του Τσολάκογλου της εποχής του κατά κάποιον τρόπο, οπότε ανατράπηκε – με τη βοήθεια φυσικά του κ. Τσίπρα, ο οποίος στηρίχθηκε ανάλογα, ενώ ο κ. Σόιμπλε γνώριζε μεν τις αντιδραστικές θέσεις του, αλλά ήταν σίγουρος πως θα κέρδιζε πολύ εύκολα τη σύγκρουση μαζί του.
Η οικονομία μας σήμερα
Στο θέμα τώρα της οικονομίας μας που υπέστη μία ακόμη καταστροφή το 2015, κόστους τουλάχιστον τα 40 δις € που χάθηκαν από τις τράπεζες, μαζί με τον αφελληνισμό τους, ασφαλώς δεν πηγαίνει καλύτερα – αφού είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο με την πολιτική των μνημονίων, μέσω των οποίων έχει καταδικαστεί η Ελλάδα στη χειρότερη δυνατή μορφή χρεοκοπίας: στην κυλιόμενη, σε μία οδύνη δίχως τέλος!
Όσον αφορά δε την έξοδο από τα μνημόνια, όλοι γνωρίζουν πια πως πρόκειται περί ενός μεγάλου μύθου – αφού δεν έχει καταργηθεί ούτε ένας νόμος από τους 800 περίπου που μας επιβλήθηκαν από την Τρόικα, η χώρα μας έχει υποχρεωθεί σε θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060, υποθηκεύθηκαν τα πάντα έως τον επόμενο αιώνα, είναι καταναγκαστικές οι ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές, ενώ ληστεύονται κυριολεκτικά οι Έλληνες, για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος (πάντοτε με εξαίρεση τις ελίτ που συνεργάζονται με την κυβέρνηση και με τους εισβολείς).
Ακόμη και η μείωση της ανεργίας στο 18% από 28% το 2014 που επικαλείται συχνά ο πρωθυπουργός, είναι ένα μεγάλο ψέμα – αφού δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν δεν αυξάνεται το ΑΕΠ, υπενθυμίζοντας πως για τη δημιουργία μίας σχετικά αξιοπρεπούς θέσης εργασίας απαιτείται μία ελάχιστη ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά 50.000 € (στη Γερμανία, όπου οι μισθοί είναι υψηλότεροι, το ποσόν είναι της τάξης των 80.000 €). Προφανώς λοιπόν δεν κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο, αλλά απλά μοίρασε τη μία αξιοπρεπή θέση εργασίας σε δύο αναξιοπρεπείς, ενώ εξόρισε σχεδόν 700.000 παιδιά μας.
Τα βασικότερα τώρα μεγέθη, όσον αφορά το «κατάντημα» της οικονομίας μας, είναι το εξαιρετικά ελλειμματικό εμπορικό μας ισοζύγιο που αποδεικνύει την αποψίλωση του παραγωγικού μας ιστού (πηγή), το επίσης ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μας, από το οποίο τεκμηριώνεται πόσο εξαρτημένοι είμαστε από τις εισαγωγές (πρόσφατα αυξήθηκαν μεν οι εξαγωγές μας κατά 7,5% περίπου, αλλά οι εισαγωγές μας κατά 15%, ενώ ακόμη και στον πρωτογενή τομέα για κάθε 1 € εισάγουμε τα 0,90 € – ανάλυση), καθώς επίσης ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου – ο οποίος έχει υποχωρήσει στα 22 δις € από 60 δις € το 2007 ή στο 12% περίπου του ΑΕΠ, το οποίο είναι το χαμηλότερο ποσοστό σε παγκόσμια σχεδόν βάση (επί πλέον, εξαιρετικά επικίνδυνο για το μέλλον μας).
Επίσης βασικά είναι το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου (4,19% τώρα) που δεν εξασφαλίζει το βιώσιμο δανεισμό μας από τις αγορές (εκτός εάν επιτραπεί από την ΕΚΤ στις αφελληνισμένες πλέον τράπεζες μας να αγοράσουν κρατικά ομόλογα άνω των σημερινών 8 δις €), η απροθυμία και όχι αδυναμία των τραπεζών να δανείσουν Έλληνες λόγω της μηδενικής πιστοληπτικής τους ικανότητας (ξένους δανείζουν, όπως τη FRAPORT), το υπέρογκο κόκκινο ιδιωτικό χρέος, μοναδικό στα διεθνή οικονομικά χρονικά, καθώς και το μη βιώσιμο φυσικά δημόσιο χρέος μας – το οποίο εξυπηρετείται στην πραγματικότητα μόνο με τη βοήθεια των δανειστών, έναντι υπέρογκων ανταλλαγμάτων.
Για το μελλοντικό δανεισμό μας, πιθανότερος είναι αυτός από τον ESM που συμμετέχει πλέον ως τέταρτη πλευρά στην Τρόικα – σημειώνοντας πως στην ουσία πρόκειται για το ΔΝΤ της Γερμανίας, με το οποίο φιλοδοξεί να υποδουλώσει οικονομικά ολόκληρη την Ευρώπη, θέτοντας κάποιες χώρες εκτός του ευρώ (η Ελλάδα είναι μακράν ο υποψήφιος νούμερο ένα, εάν επιλεχθεί τελικά η επόμενη χρεοκοπία της).
Σε σχέση τώρα με την πολιτική του κ. Τσίπρα, προφανώς είναι αριστερή στα πλαίσια που του επιτρέπεται από τη Γερμανία – αφού επιβάλλει υπέρογκους φόρους, εξαϋλώνει τη μεσαία τάξη, αδυνατεί να παράγει πλούτο όπως όλες οι αριστερές κυβερνήσεις μοιράζοντας αντί αυτού όσο καλύτερα μπορεί τη φτώχεια, αυξάνει τον κρατισμό (εν προκειμένω θα έπρεπε κανείς να μελετήσει τους νέους νόμους για την αυτοδιοίκηση, στην οποία η κυβέρνηση επιτρέπει πλέον τις επενδύσεις με τα χρήματα των δημοτών), λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό απολυταρχικά όπως στην περίπτωση της Μακεδονίας, όπου αδιαφορεί για τη βούληση της πλειοψηφίας (γράφημα) κοκ. – ενώ θα παραμένει στην εξουσία όσο τηρεί πιστά τις εντολές της Γερμανίας, η οποία του παρέχει τα μέσα για να εξασφαλίζει τους 151 βουλευτές, φυσικά με το αζημίωτο εκ μέρους τους.
Μπορεί λοιπόν να φαντάζεται η αξιωματική αντιπολίτευση πως θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά δεν πρέπει να είναι καθόλου σίγουρη – εκτός εάν ο κ. Τσίπρας κάνει μεγάλα λάθη και η ίδια σκύψει ακόμη πιο χαμηλά το κεφάλι, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της Γερμανίας. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως είναι εξασφαλισμένη η υπερψήφιση της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, παρά το ότι όλοι γνωρίζουν πως όταν δίνεις όνομα, δίνεις έδαφος – ενώ, όπως πολύ σωστά ανέφερε φίλος, «εάν οι Έλληνες ήθελαν πραγματικά να μην περάσει η συμφωνία, θα έκαιγαν το παλάτι».
Η επόμενη ημέρα
Περαιτέρω, «το τι μέλει γενέσθαι» στη χώρα είναι εύκολο να προβλεφθεί, εάν θεωρήσει κανείς βέβαιο πως δεν θα αντιδράσουν συλλογικά και ενεργητικά οι Έλληνες. Ειδικότερα, παρά τις αντίθετες απόψεις, η οικονομία θα αναπτυχθεί με γρήγορους ρυθμούς, όταν ολοκληρωθεί η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας – με τις ιδιωτικοποιήσεις, με τις κατασχέσεις, με τους μαζικούς πλειστηριασμούς και με την ολοκλήρωση της μετατροπής των Ελλήνων σε φθηνούς σκλάβους χρέους, σε συνδυασμό φυσικά με το μεταναστευτικό εποικισμό που ευρίσκεται σε εξέλιξη και με τις ειδικές οικονομικές ζώνες που θα δημιουργηθούν.
Εύλογα, αφού θεωρείται σήμερα ως η πιο φθηνή χώρα στον πλανήτη από πολλές διαφορετικές πλευρές (ανάλυση), ενώ θα είναι προς το συμφέρον των νέων ιδιοκτητών της να ανακτηθούν οι φυσιολογικές τιμές των περιουσιακών στοιχείων που θα έχουν υφαρπάξει – υπολογίζοντας πως έχουν χαθεί αξίες της τάξης του 1 τρις € (τιμές ακινήτων, οικοπέδων μετοχών, επιχειρήσεων κοκ.), τι οποίες θα εκμεταλλευθούν οι ξένοι.
Θα πρόκειται βέβαια για ένα γερμανικό προτεκτοράτο με έπαρχο σήμερα τον κ. Τσίπρα, το οποίο σύντομα θα κατατμηθεί μαζί με την αλλοίωση της κοινωνίας του, για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενο – με αφετηρία τη Μακεδονία, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική για τα σχέδια της Γερμανίας, για τον αγωγό TAP, για την πρόσβαση της στη Μεσόγειο, στους άλλους αγωγούς κοκ. Όπως είναι κατανοητό όλα τα έργα και οι επενδύσεις που θα δρομολογηθούν θα εκτοξεύσουν το ΑΕΠ – το οποίο όμως θα ωφελήσει ελάχιστους Έλληνες, όπως έχουμε ήδη τεκμηριώσει με την περίπτωση της Γουατεμάλας (ανάλυση).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, επιθυμούμε να τονίσουμε πως η Ελλάδα είχε, έχει και θα έχει βιώσιμες λύσεις στη διάθεση της – χωρίς να εξευτελίζονται οι Έλληνες διεθνώς σε τόσο μεγάλο βαθμό, να μην δίνεται καμία σημασία στην άποψη τους και να σκύβουν τόσο πολύ το κεφάλι, όσο κανένας από τους προγόνους τους έως σήμερα.
Με το υπάρχον όμως πολιτικό σύστημα κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο – ενώ εάν νομίζει κανείς πως οι λύσεις αυτές είναι εύκολες και δεν απαιτούν «αίμα, ιδρώτα και δάκρυα», τότε είναι καλύτερα να αποδεχθεί τα σημερινά δεδομένα, ελπίζοντας σε συνθήκες ανάλογες με την 400ετή υποδούλωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Δυστυχώς όμως οι Γερμανοί δεν πιστεύουμε πως θα επιτρέψουν τέτοιου είδους καταστάσεις, προσέχοντας μόνο τους συνεργάτες τους όπως στην κατοχή του 1940 – οπότε θα επρόκειτο για μία ουτοπία που είναι καλύτερα να μην την ενστερνίζεται κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου