Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, προσκεκλημένος στην ημερίδα της εφημερίδας Χριστιανική με θέμα «Ελλάδα, Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ευρωπαϊκή Ένωση - Σχέσεις, αντιθέσεις,που έγινε στις 25 Μαΐου 2016 στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα, εξετάζει τις προϋποθέσεις αλλά και τη σημασία ενός σημερινού διαλόγου με το άλλο μισό της Ευρώπης.
Έχουμε προχωρήσει στην μελέτη του δυτικού πολιτισμού, μας λέει, αλλά αυτή η διαδικασία χρειάζεται να συνεχιστεί. Όχι πλέον για να αντιπαρατεθούμε, αλλά για να βρούμε τους δρόμους μιας πέραν πάσης υποταγής συνύπαρξης.
ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ............
ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΑ.ΧΩΡΙΣ ΝΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ.ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΟΥ.
Η ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΚΟΒΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΑ ΔΥΟ ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΝΟΥ, ΤΟΝ ΝΟΗΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΤΟΥ ΠΟΠΕΡ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΤΟΥ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ, ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΧΕΓΚΕΛ.
ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΟΦΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΓΩ.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ ΚΥΛΑΕΙ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΛΟΥΘΗΡΟΥ ΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΙΔΗ.
Αμέθυστος
ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΑ.ΧΩΡΙΣ ΝΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ.ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΟΥ.
Η ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΚΟΒΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΑ ΔΥΟ ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΝΟΥ, ΤΟΝ ΝΟΗΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΤΟΥ ΠΟΠΕΡ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΤΟΥ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ, ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΧΕΓΚΕΛ.
ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΟΦΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΓΩ.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ ΚΥΛΑΕΙ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΛΟΥΘΗΡΟΥ ΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΙΔΗ.
Αμέθυστος
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 9
Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.
Εβρ. 9,2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.
Εβρ. 9,2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια.
Εβρ. 9,3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων,
Εβρ. 9,3 Εν συνεχεία δε προς τα Αγια υπήρχε δεύτερον εσωτερικόν καταπέτασμα, έπειτα από το οποίον ήτο το τμήμα της σκηνής, που ελέγετο Αγια Αγίων.
Εβρ. 9,4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης,
Εβρ. 9,4 Αυτά είχαν χρυσόν θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης, η οποία ήτο ολόγυρα σκεπασμένη από παντού με χρυσόν. Μεσα εις αυτήν υπήρχεν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, από εκείνο που ο Θεός έδιδεν στους Εβραίους εν τη ερήμω, και η ράβδος του Ααρών, που δια θαύματος Θεού είχε βλαστήσει, και αι πλάκες της Διαθήκης, επάνω εις τας οποίας ήτο χαραγμένος ο δεκάλογος.
Εβρ. 9,5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος.
Εβρ. 9,5 Επάνω δε από την κιβωτόν υπήρχον δύο χρυσά Χερουβίμ, συμβολίζοντα την δόξαν του Θεού, και τα οποία έρριπταν την σκιαν των πτερύγων των και εκάλυπταν το επάνω μέρος της κιβωτού, που ελέγετο ιλαστήριον. Δι' αυτά όμως τώρα δεν είναι καιρός να ομιλήσωμεν ιδιαιτέρως.
Εβρ. 9,6 Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες,
Εβρ. 9,6 Ενώ, λοιπόν αυτά έτσι είχαν κατασκευασθή, εις μεν το πρώτον μέρος της σκηνής, δηλαδή εις τα Αγια, εισήρχοντο πάντοτε οι ιερείς, δια να τελούν τας διαφόρους λατρευτικάς τελετάς.
Εβρ. 9,7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων,
Εβρ. 9,7 Εις δε το δεύτερον τμήμα της σκηνής, εις τα Αγια των Αγίων, εισήρχετο μία φορά το έτος, κατά την επίσημον ημέραν του εξιλασμού, μόνος ο αρχιερεύς και αυτός όχι χωρίς να είναι εφωδιασμένος με το αίμα της θυσίας, το οποίον επρόσφερε δια την εξιλέωσιν του εαυτού του και των αμαρτημάτων, τα οποία από άγνοιαν είχε διαπράξει ο λαός.
Εβρ. 9,8 τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν·
Εβρ. 9,8 Με αυτήν δε την απαγόρευσιν εδήλωνε συμβολικώς το Πνεύμα το Αγιον, ότι δεν είχεν ακόμη φανερωθή και ήτο απρόσιτος στους ανθρώπους ο δρόμος, που ωδηγούσεν εις τα αληθινά Αγια, δηλαδή εις την βασιλείαν των ουρανών, διότι ήτο ακόμη στημένη και είχε κύρος η παλαιά σκηνή.
Εβρ. 9,9 ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα, καθ᾿ ὃν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα,
Εβρ. 9,9 Αυτή δε ήτο αλληγορία και σύμβολον αυτών, που πραγματοποιούνται στον παρόντα καιρόν, εις την εποχήν της χάριτος· κατά την οποίαν εποχήν εξακολουθούν εν τούτοις να προσφέρωνται από τους Εβραίους δώρα και θυσίαι, που ώριζεν ο παλαιός Νομος, τα οποία όμως δεν είχαν και δεν έχουν την δύναμιν να δώσουν την ηθικήν τελείωσιν στον λατρεύοντα και να καθαρίσουν την συνείδησιν από την ενοχήν και την τύψιν της αμαρτίας.
Εβρ. 9,10 μόνον ἐπὶ βρώμασι καὶ πόμασι καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα.
Εβρ. 9,10 Ολα τα τελούμενα εις την σκηνήν αναφέροντο κυρίως στο σώμα και απέβλεπαν μόνον εις διακρίσεις επιτρεπομένων και μη επιτρεπομένων φαγητών και ποτών, εις διαφόρους πλύσεις και καθαρμούς και εις παραγγέλματα, που εκαθάριζαν το σώμα και ήσαν προσωρινά μέχρι του καιρού, κατά τον οποίον θα επραγματοποιείτο από τον Χριστόν η ριζική διόρθωσις και μεταβολή.
Εβρ. 9,11 Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως,
Εβρ. 9,11 Και πράγματι ο Χριστός, όταν ήλθεν ως Αρχιερεύς των αγαθών, τα οποία δια την Π. Διαθήκην ήσαν μέλλοντα, εισήλθε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, που δεν είχε κατασκευασθή από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή όχι δια μέσου των υλικών κτισμάτων, αλλά με το άγιον και τίμιον σώμα δια της αειπαρθένου Μαρίας. (Αυτό το σώμα ήτο η μεγαλυτέρα και τελειοτέρα σκηνή του Θεού).
Εβρ. 9,12 οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος.
Εβρ. 9,12 Εισήλθε δε άπαξ δια παντός εις τα επουράνια Αγια προσφέρων θυσίαν όχι αίμα τράγων και μόσχων, αλλά το ιδικόν του αίμα, και επέτυχε έτσι δι' ημάς τους αμαρτωλούς την αιωνίαν απολύτρωσιν και σωτηρίαν.
Εβρ. 9,13 εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,
Εβρ. 9,13 Διότι εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η ανακατωμένη με νερό στάκτη της δαμάλεως, που εκαίετο ολόκληρος στο θυσιαστήριον, ραντίζουσα τους μολυσμένους, τους δίδη καθαρισμόν και κάποιον αγιασμόν ως προς την καθαριότητα του σώματος
Εβρ. 9,14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;
Εβρ. 9,14 πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος με το ηνωμένον μαζή του αιώνιον Αγιον Πνεύμα προσέφερε θυσίαν τον εαυτόν του, τον τελείως καθαρόν και αμόλυντον και από την παραμικροτέραν ακόμη αμαρτίαν, θα καθαρίση την συνείδησίν σας από τα έργα της αμαρτίας, που οδηγούν στον αιώνιον θάνατον και θα σας δώση την παρρησίαν και την δύναμιν να λατρεύετε ορθώς τον ζώντα Θεόν;
Εβρ. 9,15 Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν, ὅπως, θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων, τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας.
Εβρ. 9,15 Και δια τούτο ακριβώς ο Χριστός έγινε μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, δια να συσταθή η νέα διαθήκη. Ετσι δε αφού θα επραγματοποιείτο ο σταυρικός θάνατος του μεσίτου Χριστού δια την απολύτρωσιν και συγχώρησιν των παραβάσεων, που έγιναν κατά την πρώτην διαθήκην, να λάβουν οι προσκεκλημένοι από τον Θεόν πιστοί την αιωνίαν κληρονομίαν.
Εβρ. 9,16 ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου·
Εβρ. 9,16 Διότι όπου υπάρχει διαθήκη, δια να τεθή αυτή εις ισχύν και πράξιν, πρέπει προηγουμένως να αναγγελθή και βεβαιωθή ο θάνατος του διαθέτου.
Εβρ. 9,17 διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος.
Εβρ. 9,17 Επειδή, ως γνωστόν, η διαθήκη είναι έγκυρος και υποχρεωτικώς εκτελεστή επί ανθρώπων, οι οποίοι έχουν πλέον αποθάνει. Διότι εφ' όσον χρόνον ζη ο διαθέτης, ουδέποτε ισχύει η διαθήκη.
Εβρ. 9,18 Ὅθεν οὐδ᾿ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται·
Εβρ. 9,18 Εκ τούτου δε εξηγείται το γεγονός, ότι και η πρώτη διαθήκη, που συνήψεν ο Θεός με τους Εβραίους, εγκαινιάσθηκε και απέκτησε κύρος, αφού είχε χυθή αίμα.
Εβρ. 9,19 λαληθείσης γὰρ πάσης ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου, αὐτό τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐῤῥάντισε
Εβρ. 9,19 Διότι, όταν εδόθη δια μέσου του Μωϋσέως και ανεπτύχθη εις όλον τον λαόν κάθε εντολή του Νομου, τότε αφού επήρε ο Μωϋσής το αίμα των θυσιασθέντων μόσχων και τράγων ανακατεμένο μαζή με το νερό, και με μαλλί κόκκινο και με κλωναράκια υσσώπου ερράντισε και αυτό το βιβλίον του Νομου και όλον τον λαόν
Εβρ. 9,20 λέγων· τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς ὁ Θεός.
Εβρ. 9,20 λέγων· ότι “αυτό το αίμα είναι δια την επικύρωσιν της διαθήκης, την οποίαν διέταξε και συνήψε προς σ·ας ο Θεός”.
Εβρ. 9,21 καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐῤῥάντισε.
Εβρ. 9,21 Και ερράντισεν επίσης με το αίμα ο Μωϋσής την σκηνήν του μαρτυρίου, τον φορητόν δηλαδή ναόν, και όλα τα σκεύη τα προωρισμένα δια την λατρευτικήν υπηρεσίαν.
Εβρ. 9,22 καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον, καὶ χωρὶς αἱματεκχυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις.
Εβρ. 9,22 Και σχεδόν όλα όσα έχουν ανάγκην καθαρισμού, πρόσωπα και πράγματα, καθαρίζονται, σύμφωνα με τας διατάξεις του Νομου, με αίμα. Και χωρίς να γίνη δια θυσίας χύσιμο αίματος, δεν δέδεται άφεσις.
Εβρ. 9,23 Ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι, αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας.
Εβρ. 9,23 Ετσι, λοιπόν, είναι ανάγκη όλα αυτά της Π. Διαθήκης, που ήσαν τύπος και σύμβολα εκείνων που υπάρχουν στους ουρανούς, να καθαρίζωνται με αυτάς τας θυσίας των ζώων. Οσον όμως αφορά τα επουράνια, έπρεπε να επιτευχθούν και να γίνουν κτήμα των ανθρώπων με θυσίας ασυγκρίτως ανωτέρας από τας θυσίας της Π. Διαθήκης.
Εβρ. 9,24 οὐ γὰρ εἰς χειροποίητα Ἅγια εἰσῆλθεν ὁ Χριστός, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν, ἀλλ᾿ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν, νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν·
Εβρ. 9,24 Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις Αγια κατασκευασμένα από χέρια ανθρώπων, αντίτυπα των πραγματικών και αληθινών Αγίων, αλλ' εισήλθεν εις αυτόν τούτον τον ουρανόν, δια να παρουσιασθή τώρα ενώπιον του Θεού πρεσβευτής και μεσίτης υπέρ ημών.
Εβρ. 9,25 οὐδ᾿ ἵνα πολλάκις προσφέρῃ ἑαυτόν, ὥσπερ ὁ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ Ἅγια κατ᾿ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ·
Εβρ. 9,25 Και εισήλθεν όχι δια να προσφέρη τον εαυτόν του πολλές φορές θυσίαν, όπως ο αρχιερεύς των Εβραίων εισέρχεται εις τα Αγια του ναού κάθε χρόνο με το ξένον αίμα των ζώων, που θυσιάζονται.
Εβρ. 9,26 ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται.
Εβρ. 9,26 Διότι άλλως έπρεπε αυτός να πάθη, να θυσιασθή δηλαδή επάνω στον σταυρόν πολλάκις από τότε που έλαβε σύστασιν ο κόσμος και υπάρχει η αμαρτία. Τωρα δε, όταν συνεπληρώθησαν και έληξαν οι χρόνοι της Π. Διαθήκης, μια φορά ενηνθρώπησε και εφανερώθη ο Χριστός, δια να καταργήση με την θυσίαν του την αμαρτίαν.
Εβρ. 9,27 καὶ καθ᾿ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις,
Εβρ. 9,27 Και καθ' όσον μια φορά επιφυλάσσεται στους ανθρώπους να πεθάνουν, έπειτα δε απακολουθεί κρίσιν και ανταπόδοσις κατά τα έργα των,
Εβρ. 9,28 οὕτω καὶ ὁ Χριστός, ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις εἰς σωτηρίαν.
Εβρ. 9,28 έτσι και ο Χριστός, αφού έγινε άνθρωπος, μίαν φοράν απέθανεν και προσέφερε τον εαυτόν του θυσίαν, δια να πάρη επάνω του τας αμαρτίας των ανθρώπων. Θα φανή δε δια δευτέραν φοράν ένδοξος εις εκείνους που τον περιμένουν, δια να πάρουν την σωτηρίαν από αυτόν χωρίς πλέον να βαστάζη τας αμαρτίας των ανθρώπων.
ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ.
ΕΔΩ ΡΙΖΩΝΕΙ Η ΑΓΙΟΤΗΣ, Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ.
ΕΔΩ ΡΙΖΩΝΕΙ Η ΑΓΙΟΤΗΣ, Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ.
8 σχόλια:
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ωπα μπερδευτηκα,γιατι οι Πατερες χρησιμοποιουν μελλοντα χρονο πχ.ο Ι.Χρυσοστομος οτι Θα κριθουμε ενωπιον των αγγελων και οτι Θα κριθουμε και αναμεταξυ μας και Θα υπαρξει αιωνια καταδικη εαν η Δευτερα Παρουσια αναφερεται σε αυτη τη ζωη;..ΑΠ.
Οι Αγιοι ζούν τήν πρώτη ανάσταση. Τήν οποία θά ζήσουμε όλοι μας όταν ο Κύριος έλθει μετά δόξης γιά ολόκληρη τήν κτίση. Πώς βλέπουμε σέ πολλούς Αγίους νά τούς παραλαμβάνει ο ίδιος ο Κύριος;
Γι' αυτό ο αποκαλυπτισμός, η θρησκεία τών ΗΠΑ, είναι ύποπτος, διότι υπερβαίνει καί αγνοεί τήν αγιότητα. Οπως καί στά δικά μας.
Καλημερα!διαλειμματακι απο τη δουλεια διαβαζοντας Αμεθυστο,οτι καλυτερο!αρα και ερχεται και θα ερθει;;γιατι και οι αγιοι αναφερονται και σε τωρινα αλλα και σε μελλοντικα πραγματα πχ.οι πνευματικες θεωριες,οι εφτα λενε ειναι αυτου του κοσμου η ογδοη του μελλοντος..ΑΠ.
Καί είναι πάντα μαζί μέ τούς μαθητές Του καί θά έλθει καί γιά όλους μας κρίναι ζώντας καί νεκρούς.
την γ....!!εγω να σου πω αδερφε μια φορα ενιωσα αυτο που λενε αγιαστικη χαρη,πνευματικη αναγεννηση την παρουσια Του τελοςπαντων μεσα μου κ.α.Ηταν πριν πολλα χρονια οταν ειχα κοινωνησει για πρωτη φορα σε αγρυπνια της Παναγιας15Αυγ.και ακομα το θυμαμαι γιατι δεν ηθελα να φαω,να πιω,να κοιμηθω κ.α.το μονο που ηθελα ηταν να απομονωθω καπου για να μην ξανααμαρτησω και να πεθανω νωριτερα να παω κοντα Του!!πληροτητα!!αλλα μετα με τον καιρο επεσα σε βαριες αμαρτιες κυριως σαρκικα και παπαλα..δεν με αφησε ομως,δεν ξερω αν θυμασαι μεσα απο εδω εγραφα πως ειχα αρχισει δειλα δειλα να διαβαζω καποιους τομους Πατερων αλλα επειδη δεν ειχα λεφτα να αγορασω αλλους προσευχηθηκα και σε μια-δυο βδομαδες ειχα τοσα πολλα που δεν ηξερα που να τα βαλω..βιβλιοπωλειο ανοιγα!!και φοβαμαι πως θα πεθανω και δεν θα προλαβω να διαβασω ουτε δεκα απο αυτα:αλλα πηγα στα χωρια,αλλα κατω απο στρωματα,αλλα σε βιβλιοθηκες,αναγκαστηκα καποια να πεταξω και αλλα να τα δωσω..αλλα και ακομη μια φορα που του ειπα δειξε μου εναν οχι πολλους εστω εναν τροπο πως μας γνωριζεις μου απαντησε μεσα σε 6-7 λεπτα..τα λεω αυτα γιατι ναι μεν νιωθω ας πουμε οτι καπως ειναι κοντα αλλα οπως εκεινη τη φορα τοτε που ενιωθα σαν χαζοχαρουμενο δεν ξανανιωσα παρα μονο κατι σκιρτηματα σαν αγαλλιαμα να το πω σαν γλυκασμο στην καρδια,μεχρι εκει..και αυτο με στεναχωρει,παω κοινωνω και τζιφος...θες απο μεριμνες,θες απο σαρκικα,θες απο υπερηφανεια,τα οικονομικα που παν χαλια δεν ξερω τι...πολυ δυσκολο να εισαι αληθινα μαθητης Του στον κοσμο,οσοι το καταφερνουν οτι και να πω θα ηχησει λιγο..ΑΠ.
Οπως μάς λένε και οι έμπειροι στά θεία η αμαρτία μετά τήν επίσκεψη τής Χάρης δέν είναι ίδια. Αυτός είναι ο αγώνας μας. Καλό δρόμο. Μήν αποθαρρύνεσαι. Οπως έλεγαν στό Γεροντικό. Εσύ αμαρτία τή δουλειά σου καί εγώ τή δουλειά μου.
ευχαριστω πολυ αδερφε,οτι μπορουμε κανουμε..και σενα ο Θεος να σου δινει σοφια και δυναμη να συνεχισεις να δειχνεις δρομο μεσα απο το ιστολογιο...αλλιως ειπαμε,Τζουμεεεερκαααααα...!!!!τα λεμε σε αλλο αρθρο..ΑΠ.
Δημοσίευση σχολίου