Περιθωριακοί ψευδομεσσίες.--Ομιλία π. Ευθυμίου Τρικαμηνά)

 "ἐκεῖ ποὺ κοινωνοῦμε, ἐκεῖ κι ἀνήκουμε" 

   

 Γνωρίζετε ὅτι ἔχουμε προβλήματα στὴν Ἐκκλησία μας, τὰ ὁποῖα, ὅταν κάποιος δὲν τὰ βλέπει, ἂν δὲν βλέπει ποῦ βαδίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι λειψὸς ὀρθόδοξος. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἢ πρέπει νὰ εἶναι συμβιβασμένος μὲ τὸ κατεστημένο ἢ δὲν θέλει νὰ ἀγωνισθεῖ. Ἡ Ἐκκλησία συμβαδίζει μὲ τὴ νέα ἐποχή, μὲ τὸ κατεστημένο αὐτό, τὸ νέο μοντέλο ποὺ ἐφαρμόζεται παγκοσμίως, τῆς παγκοσμιοποίησης.

Συμφωνεῖ μὲ ὅλους καὶ μὲ ὅλα ἡ Ἐκκλησία· καὶ γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο, ἐπειδὴ θέλουμε νὰ διατηρήσουμε τὴ σωστή μας θέση μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ ποὺ δὲν εἶναι ἡμίθνητα, οὔτε ἀρρωστημένα μέλη (βέβαια πάθη ἔχουμε ὅλοι μας, ἀλλὰ μὲ τὴν διάθεση νὰ θέλουμε γιατρευτοῦμε, ὄχι νὰ θέλουμε νὰ βολευτοῦμε στὴν ἀσθένειά μας)· γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν λόγο ἔχουμε διαχωρίσει τὴ θέση μας ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους, γιὰ νὰ παραμείνουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ διατηρήσουμε τὴν Πίστη ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοί μας.

     Ἔχουμε διαχωρίσει τὴ θέση μας καὶ οἱ ἱερεῖς ποὺ ἀκολουθοῦμε αὐτὴ τὴ γραμμή, δὲν ἀναγνωρίζουμε τοὺς Ἐπισκόπους αὐτοὺς σὰν ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι εἶναι κανονικοὶ Ἐπίσκοποι, ἀλλ’ ὅτι ἔχουν καταλάβει τὶς θέσεις· ἔχουν τὴν Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ δὲν ἔχουν ὀρθόδοξη πίστη, ποὺ εἶναι τὸ βασικότερο ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχή. Ἐπειδὴ λοιπὸν δὲν ἔχουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη ἔχουμε διαχωρίσει τὴ θέση μας καὶ δὲν τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὅτι εἶναι οἱ κανονικοὶ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ’ ὅτιεἶναι λύκοι ἀντὶ ποιμένων, ὅτι εἶναι μισθωτοί, ἀντὶ νὰ εἶναι ἐργάτες τοῦ Θεοῦ, διότι θέλουν νὰ ὁδηγήσουν τὸ πλοῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι ἐκεῖ ποὺ θέλει ὁ Χριστός, ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ θέλει ὁ κόσμος, ἡ Ν. Ἐποχή, ὁ Πάπας, οἱ αἱρέσεις ὅλες.

Δὲν τοὺς ἀναγνωρίζουμε, λοιπόν, ὅπως καὶ δὲν μᾶς ἀναγνωρίζουν αὐτοὶ ἐμᾶς. Ἂν π.χ. πάει κάποιος ἀπὸ σᾶς σ’ αὐτοὺς καὶ πεῖ ὅτι κοινώνησε ἐδῶ, ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ ἱερέας ἐκεῖνος θὰ τοῦ πεῖ ὅτι, αὐτὰ ποὺ κάνουμε ἐμεῖς ἐδῶ, εἶναι ἄκυρα. Θὰ τοῦ πεῖ νὰ μὴν ξαναπάει, γιατὶ θὰ τοῦ ἐπιβληθεῖ Κανόνας μεγάλος. Δὲν μᾶς ἀναγνωρίζουν λοιπόν, ὅπως κι ἐμεῖς δὲν τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς κανονικοὺς Ἐπισκόπους.

Κι αὐτὴ ἡ διάσταση καὶ ἀπόσταση μέρα μὲ τὴ μέρα μεγαλώνει, ἀφοῦ ἡ πορεία τους πηγαίνει ὅλο πρὸς δυσμάς, ὅλο πρὸς τὴν Ν. Ἐποχή,  μεγαλώνει καὶ ἡ ἀπόσταση μεταξύ μας· κάθε μέρα καὶ νέες προδοσίες κ.λπ.   

    Δὲν τοὺς ἀναγνωρίζουμε λοιπόν σὰν κανονικοὺς Ἐπισκόπους, ἀλλὰ σὰν λύκους ποὺ κατέλαβαν τὸ θρόνο μὲ κάποιο τρόπο,    καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο αὐτοὶ οἱ ἀδελφοί μας ποὺ πηγαίνουν καὶ κοινωνοῦν στοὺς Ἐπισκόπους αὐτοὺς ποὺ θεωροῦμε αἱρετικούς, δὲν μποροῦν νὰ ἔλθουν καὶ νὰ μεταλάβουν ἐδῶ. Ὅποιος εἶναι ἀποτειχισμένος ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν αἵρεση, δὲν κοινωνεῖ μὲ Ἐπισκόπους ποὺ συμπορεύονται μὲ τὴν αἵρεση. Γιατὶ ἐκεῖ ποὺ κοινωνοῦμε, ἐκεῖ κι ἀνήκουμε· ἐκεῖ ποὺ κοινωνοῦμε, ἐκεῖ καὶἐνσωματωνόμεθα.

Ποῦ ἐνσωματωνόμεθα; Στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά –λένε οἱ Πατέρες– ὅταν ὑπάρχει αἵρεση, ἐνσωματωνόμεθα μὲ τὴν κεφαλή, μὲ αὐτὸν ποὺ μνημονεύεται. Ἄρα λοιπόν, εἴτε πιστεύεις σωστά, εἴτε δὲν πιστεύεις σωστά,ἐφ’ ὅσον κοινωνεῖς σὲ αἱρετικό, εἶσαι κι ἐσὺ αἱρετικός, ἐνσωματώνεσαι μὲ τὴν αἵρεση, συμβαδίζεις καὶ συμφωνεῖς μὲ τὴν αἵρεση, ἔστω κι ἂν διαφωνεῖς (μὲ τὰ αἱρετικὰ πιστεύματα τοῦ Ἐπισκόπου ἀπὸ τὸν ὁποῖον κοινωνεῖς).

Εἶναι σὰ νὰ βρίσκεσαι σὲ ἕνα πλοῖο, τὸ ὁποῖο πηγαίνει στραβά· ὄχι ἐκεῖ ποὺ θέλει ὁ Χριστός· καὶ διαμαρτύρεσαι μέσ’ στὸ πλοῖο, καὶ λές: ἐγὼ δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν πορεία αὐτή. Ναί, ἀλλὰ τὸ πλοῖο πηγαίνει στραβά (ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή).

Ἔτσι ἀδελφοί μου εἶναι τὰ πράγματα· νὰ τὰ κατανοήσουμε.

paterikiparadosi

Ούτε ο Αρειος δέν μπόρεσε νά φτάσει σέ τέτοια φαντασιοκοπήματα. 
Είχε κάποια μόρφωση. 

Σέ απόλυτη συμφωνία μέ την ευχαριστιακή εκκλησιολογία τού Ζηζιούλα.

Ενσωματωνόμεθα μέ τήν θ. Ευχαριστία; 
Αυτά τά βρίσκουμε καί στήν Καμπάλα. 

Εχουν όλοι τους τον ίδιο διδάσκαλο όπως προκύπτει. 
Πολύ αληθινός, δέν αντέχεται ο άνθρωπος.

Αμέθυστος
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ

   Ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία,

Εβρ. 10,26                Είναι δε ανάγκη να προσέχετε όλα αυτά και να αλληλοενισχύεσθε στον δρόμον της αρετής, διότι, όταν έπειτα από την βαθείαν και καθαράν γνώσιν της αληθείας που ελάβαμεν, θεληματικώς και επιμόνως αμαρτάνωμεν, περιφρονούντες έτσι την λυτρωτικήν θυσίαν του Χριστού, δεν απομένει πλέον άλλη θυσία δια την άφεσιν των αμαρτιών μας,

Εβρ. 10,27         φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους.

Εβρ. 10,27                αλλ' έχομεν, κατ' ανάγκην, να περιμένωμεν με φόβον και τρόμον την κρίσιν του Θεού και την καταδίκην, το πυρ της φοβεράς οργής του Θεού, το οποίον μέλλει να κατατρώγη εκείνους, που θεληματικά και αμετανόητα εντιστέκονται στο θείον θέλημα και το καταπατούν με περιφρόνησιν.

Εβρ. 10,28         ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶ μάρτυσιν ἀποθνήσκει·

Εβρ. 10,28                Εάν κανείς παραβή τον μωσαϊκόν Νομον, καταδικάζεται χωρίς καμμίαν επιείκειαν εις θάνατον “επί τη βάσει της καταθέσεως δύο η τριών μαρτύρων”.

Εβρ. 10,29         πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας;

Εβρ. 10,29                Ποσον όμως χειροτέρας τιμωρίας νομίζετε, ότι θα κριθή ένοχος εκείνος, που κατεπάτησε με πείσμα και περιφρόνησιν τον Υιόν του Θεού και εθεώρησε το τίμιον αίμα του ευτελές και ανάξιον προσοχής, με το οποίον εν τούτοις αίμα ο ίδιος είχε πάρει τον αγιασμόν, και ο οποίος παρ' όλ' αυτα ύβρισε, περιεφρόνησε και εχλεύασε το Αγιον Πνεύμα, που παρέχει την χάριν;

Εβρ. 10,30         οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος· καὶ πάλιν· Κύριος κρινεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ.

Εβρ. 10,30                Καμμία αμφιβολία δεν υπάρχει, ότι πράγματι θα τιμωρηθή δια την ασέβειάν του, διότι γνωρίζομεν καλά εκείνον ο οποίος είπε· “εις εμέ, τον δίκαιον και παντοδύναμον, υπάρχει η δικαιοσύνη, που τιμωρεί το κακόν. Εγώ θα ανταποδώσω στον καθένα κατά τα έργα του, λέγει ο Κυριος”· και πάλιν έχει λεχθή· “ο Κυριος θα κρίνη τον λαόν αυτού”.

Εβρ. 10,31         φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος.

Εβρ. 10,31                 Και είναι φοβερόν να πέση κανείς σαν ένοχος εις τα χέρια του Θεού του ζώντος.