Ένας παληός καλός μονόλογος του κ.Ράμφου
Ο σκοπός της Νεωτερικής κοινωνίας είναι η απελευθέρωση από τους γονείς, από το γένος, από την Μεταφυσική! Η απελευθέρωση από την Εκκλησία, καθώς είναι επίσης αδύνατον να αγαπήσεις τον άλλον σαν αδελφό σου. Στερνή ελπίδα, να αγαπήσει κάποιος τον εαυτό του! Η ενδοστρέφεια! Η οποία απαιτεί όμως περισσότερο κόπο απ’ ό,τι δείχνει, καθώς η ενδοστρέφεια είναι μια δύναμη της ψυχής και απαιτεί τουλάχιστον ψυχή. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει ψυχή. Έτσι καταλήγει ο άνθρωπος να πιστεύει στη γνώμη του ή στην άποψή του, εκλαμβάνοντάς την σαν εσωτερικότητα, και υποκειμενική ζωή. Όπως ακριβώς και οι Νεοέλληνες αερολόγοι, οι οποίοι έχουν αναλάβει να μας φωτίζουν τα σκότη!
Ας δούμε επί τροχάδην τις προχειρότητες του Ράμφου γύρω από τις φωτιές των Αθηνών. Η φωτιά δεν καίει μόνο αλλά ταυτόχρονα φωτίζει και θερμαίνει! Πώς και ο κ. Ράμφος κάηκε μόνο;
«Μας κατέχει -λέει- ένα αίσθημα υπερβατικού, με περιεχόμενο τον εαυτό του, αίσθημα το οποίο εσωτερικεύουμε σαν μελαγχολικό καημό!». Υπάρχει καλύτερος ορισμός της εφηβείας; «Μεταπολιτευτικό παραπροϊόν συνδυασμού ιδεολογικής ορμής και πνευματικής ένδειας, που συν τω χρόνω μετατράπηκε σε αγωνιώδες άρπαγμα από τον δικό του μακρόβιο επιθανάτιο ρόγχο!». Ένα αποκορύφωμα αυτογνωσίας, πρέπει να το ομολογήσουμε, Μπράβο! «Η Δυτική χριστιανοσύνη άρχισε τον 12ο αιώνα να συμφιλιώνεται με τον φυσικό κόσμο». Ακριβώς μετά την καταστροφή και λεηλασία της ΠΟΛΗΣ! Μετά την εκπλήρωση του σκοπού της, η Δυτική χριστιανοσύνη άρχισε να χαλαρώνη κάνοντας περιπάτους στη φύση. Εκείνον, τον 12ο αιώνα, εμφανίζεται και ένας ξαφνικός πλουτισμός στη Δύση, “ανεξήγητος” μάλιστα για τους Ιστορικούς. Ιδρύονται σημαντικές Ατομικές περιπατητικές σχολές, όπως του Ρουσσώ! «Η Δυτική χριστιανοσύνη πλέον, περιλαμβάνει στα μέσα για την εξύψωση του ανθρώπου τον παράγοντα του πολιτισμού». Στην φαντασία του, η ενσάρκωση και η Εκκλησία είχαν σαν σκοπό να βοηθήσουν τον άνθρωπο να κερδίση ύψος! Εγένετο φως, τί να πούμε! «O Διαφωτισμός ελευθέρωσε μαζί με το άτομο και την εσωτερική του ζωή». Και αυτή η “εσωτερική” ζωή τον καθοδηγεί να αγαπά την Φύση, τα ζώα και τον κόσμο. Αυτή η “εσωτερική” ζωή, λοιπόν, μετατρέπει σιγά-σιγά, όπως βλέπουμε, την Φύση και τον κόσμο σε έναν μεγάλο κήπο και τον άνθρωπο σε φράουλα θερμοκηπίου! Το έλεγαν και οι Αρχαίοι μας! Δώσε ευκαιρία στον σοφό, να γίνη σοφότερος!
Φτάσαμε όμως στον πυρήνα της Φιλοσοφίας της Ιστορίας του κ. Ράμφου. Στην αγαπημένη του σύνθεση! Για όλο το κακό που δέρνει τον τόπο μας, ευθύνεται η Εκκλησία, για το σκότος ευθύνεται το Φως, εάν δεν υπήρχε το Φως, τί πρόβλημα θα υπήρχε!;
«Ως γνωστόν η ανατολική χριστιανική παράδοσι αρνείται στον ασκητικό πυρήνα της τον πολιτισμό, αφού θέλει να σώζεται ο άνθρωπος εκτός κόσμου». Θεωρούσαμε όλοι μας “ως γνωστόν” μέχρι σήμερα, πως η ανατολική Εκκλησία είναι Εκκλησία λατρείας! Φαίνεται πως ο φιλόσοφός μας εργάζεται πολύ και δεν διαθέτει το ημερολόγιό του Κυριακές, διότι σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητος, πολιτισμό δημιουργεί η λατρεία, σε όλα τα επίπεδα! Διότι στην λατρεία της “Χριστιανικής ανατολής”, και όχι της Ορθοδοξίας πλέον, εφόσον της αφαιρέθηκε η αλήθεια, βρήκε την πληρέστερη μέχρι στιγμής έκφραση ο θείος έρως! Η λατρεία όμως, περιέργως, για τον ερμηνευτή μας είναι απλώς μια “τυποτελετουργική θρησκευτικότης”!
Δεν καταλαβαίνουμε δυστυχώς, πολύ καθαρά, τον λόγο της προτιμήσεώς του του Δυτικού πολιτισμού, του μόνου υπαρκτού, καθότι και ο πολιτισμός αυτός, παράγεται από την Λατρεία. Λατρεία παράφορη μάλιστα, κάποιου “πράγματος”. Συνεχίζουμε όμως την σύνθεση!
«Με τον πολωτικό ψυχισμό που διαμορφώνει η εσχατολογική πίστι της Ορθοδοξίας –κάπως σαν τους Χιλιαστές, ας πούμε –, τα αισθήματα της υπερβατικής λυτρώσεως – κάτι σαν τον Βουδισμό, ας πούμε – και η δίψα της θείας δικαιοσύνης – όπως, να ευτυχούμε στον παράδεισο ακούγοντας τις κραυγές των κολασμένων – τρέπονται εύκολα σε παράφορη αποκαλυπτική πεποίθησι – όπως το Γ΄ Ράιχ, ας πούμε, το οποίο ενσάρκωνε την εποχή του Αγίου Πνεύματος – που κάνει τον άνθρωπο υπερευαίσθητο με τον εαυτό του και τρυφερό με την καταστροφή – σαν τον Στάλιν, ας πούμε –!»
Όπως βλέπουμε λοιπόν Ορθοδοξία είναι μια παναίρεση, μέσα στην οποία περιέχονται όλα τα σκουπίδια της Ιστορίας, πριν ανακαλυφθεί η ανακύκλωση! Ο Διανοητής μας διαθέτει δυνατό δημιουργικό φως: η θρησκεία είναι το όπιο του λαού! Καθυστερημένο ιστορικό φαινόμενο πλέον, διότι ο πολιτισμένος λαός σήμερα, καταναλώνει κόκα!
Αυτό είναι το κατά Ράμφον ανέκδοτο, η σύνθεση της Ιστορίας! Όπου βρεθεί και όπου σταθεί επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο ανέκδοτο. Τώρα πιά γελάει μόνος του! Η ερμηνεία του “φαινομένου” είναι εύκολη, αρκεί να ξεφύγουμε για λίγο από την ειδωλολατρία!
Στο μάθημα της ζωολογίας, ο έξυπνος Μπόμπος, αιωνίως αδιάβαστος, μαθαίνει καλά μόνο το μυρμήγκι! Πιστεύει στην τύχη του, αλλά πέφτει θέμα ο ελέφαντας! Ο Μπόμπος δεν διστάζει, στόχος είναι η επίδειξη γνώσεων εξάλλου! Γράφει: ο ελέφαντας είναι το μεγαλύτερο ζώο που περπατά πάνω στη Γη, στη Γη μέσα στην οποία ζει το μικρό μυρμήγκι. Το μυρμήγκι ……
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου