Ο πρ.Νικόλαος Λουδοβίκος, ένας άλλος σπουδαίος συνεργάτης τού κ.Ζηζιούλα, στον πρόλογο τού βιβλίου του «Θεοποιία» μάς διδάσκει πώς το βιβλίο του είναι «μιά προσφορά στην αγωνία και την αναζήτηση τής οικουμενικής Χριστιανικής θεολογίας σήμερα. Δέν υπάρχει πλέον ομολογιακή ταυτότητα. Η μόνη πραγματική ταυτότης είναι αυτή πού γεννάται μέσα σ`ένα αυθεντικό σημερινό διάλογο στόν πυρίκαυστο χώρο τών ουσιωδών του πνεύματος. Η ταυτότητα είναι κάτι πού συνεχώς έρχεται από το μέλλον ως άνθηση διαλογική του παρελθόντος μέσα στό παρόν».
Καί ως νέος Μωϋσής ατενίζει με χαρά την νέα γή τής επαγγελίας. Όλα είναι μιά επανάληψη.
«Η χαρά γεννιέται ακριβώς από τη χάρη πού μού δόθηκε να ατενίσω αυτή τη μελλοντική γή της οικουμενικής κοινωνίας περί τα μέγιστα και τα τίμια. Ένας νέος κοσμοπολιτισμός ανατέλλει αργά στό θεολογικό σύμπαν, στη σφαίρα της πολυδιάστατης συνάντησης τού Θεού με τον κόσμο».
Η χαρά του όμως συνοδεύεται από μελαγχολία, διότι στόν τόπο του η επανάληψη τού γράμματος της αλήθειας αποσβένει τα δικαιώματα τού πνεύματος.
Δυστυχώς ο πνευματικός θάνατος της παραδόσεώς μας είναι πιό σκληρός από όσο απεκαλύφθη στόν κ.Λουδοβίκο, τόσο πού μπροστά του τό όραμα του Λουδοβίκου δίνει μιά μικρή ανακούφιση.
Απόσπασμα από το κείμενο : Η Εκκλησία πρό των ευθυνών της Ε.Βολουδάκη, πηγή: Μικρα δοκίμια, του κ.Μόσχου Λαγκουβάρδου.
«Η Εκκλησία καθοδηγείται από τον Θεό, εκφράζεται δε και διοικείται επί τής γής με τήν πρωταρχική και καθοριστική ευθύνη του Ιερατείου Της, άνευ τού οποίου και τής συγκαταθέσεώς του, η Θεία Χάρις δέν μεταδίδεται στούς ανθρώπους. Καί πολιτική εξουσία χωρίς τη Θεία Χάρι έχει το ελεεινό αποτέλεσμα πού όλοι βιώνουμε σήμερα».
Αυτό είναι το περιεχόμενο τής κατηγορίας περί Χομεϊνισμού των αντιοικουμενιστών. Και είναι δίκαιη.
Καί ποιά είναι η αληθινή μας παράδοση τήν οποία εγκατέλειψαν και οι μέν και οι δέ;
Ας πάρουμε μιά γεύση από ένα σχόλιο τού κ. Χριστοδουλίδη.
Ο Άγιος Μάξιμος συνελήφθη και απέθανε στην εξορία στη Λαζική. Όταν σε ανάκρισι ο αιρετικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πέτρος του είπε να ενωθή με την καθολική (παγκόσμια) εκκλησία που είχε δεχθή την αίρεσι, ο Άγιος Μάξιμος απάντησε: «Ο Θεός των όλων (Χριστός), μακαρίζοντας τον Πέτρο για όσα είπε, ομολογώντας Αυτόν καλώς, είπε ότι Καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήριος ομολογία της πίστεως σ' Αυτόν» (και όχι η ενότητα μέσα στην αίρεσι, μέσα στην ψευδή πίστι).
Απόσπασμα από το http://www.impantokratoros.gr/CBBF5CE5.el.aspx
5 σχόλια:
Ο άγιος Μάξιμος είναι...λατρεία!
Όμως για να κάνει κόντρα με τους παπάδες του καιρού του, ναι μεν τον παραδεχτήκανε θέλοντας και μη μετά το μαρτυρικό του θάνατο, αλλά...για πολλούς αιώνες ούτε ναό...ούτε εικόνα δεν του έφτιαχναν ο πιστοί...
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ...ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΕΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ.
Τι τα ψάχνεις, λατρεμένο μου, και μου συγχύζεσαι;
Εγώ έχω ανεβεί στο σκουπόξυλο και πάω τσάρκα! :-)
Σ.
Συ, λατρεμένη μας, έχεις ανέβει στο σκουπόξυλο του οινο-πνεύματος,και κάνεις τις κόντρες σου,ο Α-μέθυστος ανέβηκε στον εξώστη του πνεύματος, και πουλάει λογοθεραπεία,(ολίγον ακατάληπτη,ίσως λόγω ύψους του εξώστη),ε, τι λες,δεν υπάρχει κάποια διαφορά στον ...προσανατολισμό σας; εμείς πάντως αντιστεκόμαστε, και στα σκουπόξυλα κ στους εξώστες,όπου κ νάναι αυτοί!
Η αντίληψη ότι το πνεύμα είναι ανάβαση σε κάποιο Θεωρητικό ύψος είναι πρόχριστιανική. Η αντίληψη όμως πώς η ψυχή μπορεί να βγάλει φτερά, ισχύει μέχρι σήμερα. Τό Χριστιανικό πνεύμα είναι κατάβαση όχι ανάβαση, περπατά στη γή, παρότι έχει τις ρίζες του στόν ουρανό. Πώς τον λέμε αυτόν πού αντιστέκεται στό πέταγμα τής ψυχής ή στον ρεαλισμό;
Καλή μας μέρα.
Ας μη μαλώνουμε, πουλάκια μου! :-)
Ο θάνατος είναι τόσο κοντά για τον καθένα μας!
Σε λίγο όλες οι θεωρητικές και πρακτικές απορίες θα μας λυθούν με τον οριστικότερο τρόπο.
Υπομονές!
Δημοσίευση σχολίου