Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Βιβλίο χλευάζει την Ευχή!

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

«Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων
κατηρτίσω αίνον»

(Ψαλμ. 8,2)

Ρώτησαν τους πατέρες για την ποιότητα της Ευχής κι οι Πατέρες απάντησαν ότι η ποιότητα της Ευχής δεν εξαρτάται από εμάς. Από μας εξαρτάται η ποσότητα της Ευχής (εύξαι εκτενώς). Εμείς έχουμε ανάγκη να προσευχόμαστε αδιαλείπτως και δεν πρέπει να αποδίδουμε την ποιότητα της Ευχής στην αξιοσύνη μας και στην νοητική μας προσπάθεια. Εμείς πρέπει να λέμε τα λόγια της Ευχής ακαταπαύστως ακόμα κι όταν εργαζόμαστε και δεν έχουμε το νου μας στα λόγια της Ευχής ή δεν κατανοούμε πλήρως το νόημά τους, επειδή ο Θεός το εννοεί για μας. «Το πνεύμα του Θεού υπερντυγχάνει εν ημίν στεναγμοίς αλαλήτοις»!

Κάποτε μιλώντας σ΄ ένα φίλο μου θεολόγο καθηγητή εξέφρασα τη λύπη μου γιατί κάποιο κείμενο ορθοδόξου χριστιανικού προσανατολισμού που έγραψα δεν το διάβασε σχεδόν κανείς. «Δεν πειράζει» μου είπε ο φίλος μου. « Εσύ να συνεχίσεις να γράφεις κι ας μην τα διαβάζει κανείς. Ο Θεός θεωρεί ότι τα διαβάζουν».

Το βιβλίο για το οποίο λυπήθηκα που το αγόρασα και έκλαψα τα χρήματά μου γράφει ότι δεν έχουν αξία τα λόγια της Ευχής, αλλά οι σκέψεις και τα αισθήματα. Το βιβλίο συνιστά εμμέσως πλην σαφώς να αφήσουμε την προσευχή αφού το ουσιώδες δεν είναι τα λόγια και το Όνομα αλλά τα αισθήματα και οι σκέψεις.

Στην προσευχή ο άνθρωπος μιλάει στο Θεό. Στο διαλογισμό δε μιλάει ο άνθρωπος στο Θεό, αλλά ο Θεός στον άνθρωπο. Το να μη μιλάει ο άνθρωπος στο Θεό (προσευχή) ταιριάζει σε όσους δεν έχουν προσωπική σχέση με το Θεό και δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός όπως είναι οι διάφοροι λάτρεις του απολύτου ινδουιστές, βουδιστές, ορθολογιστές, οικουμενιστές κ.α. Αυτός είναι ο λόγος που για τους οικουμενιστές δεν είναι εμπόδιο να συμπροσεύχονται ή και να λατρεύουν το Θεό με αλλοθρήσκους.

Τα λόγια δεν είναι αναγκαία, είναι μόνον ήχοι όπως τα «μάντρα» στο διαλογισμό διεγείρουν τα «τσάκρα» στα οποία σύμφωνα με τους ινδουιστές και τη γιόγκα εδρεύει η ψυχική και η σωματική δύναμη του ανθρώπου. Ο διαλογισμός με λίγα λόγια είναι μια μέθοδος αυτοβελτίωσης, αυτοτελείωσης και αυτοσωτηρίας. Απόδειξη ότι τον ασκούν και πιστεύουν σ΄ αυτόν οι βουδιστές, των οποίων η θρησκεία δεν έχει θεό. Οι βουδιστές πιστεύουν στο κενό, στην ανυπαρξία και είναι μια καθαρά δαιμονική θρησκεία αφού η ανυπαρξία είναι η απειλή του Διαβόλου κατά του Θεού.

Δεν έχουν σημασία τα λόγια της προσευχής αλλά οι σκέψεις και τα αισθήματα αυτού που προσεύχεται διότι ο Θεός ξέρει τι ανάγκες έχουμε. Η δικαιολογία της αχρήστευσης της προσευχής είναι ότι ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας. Δεν πρέπει να λέμε στο Θεό τι να κάνει. Έτσι λένε οι Ινδουιστές, έτσι λένε οι Βουδιστές, έτσι λένε οι παπικοί έτσι λένε οι οικουμενιστές όπως φαίνεται απ΄ το οικουμενιστικό βιβλίο των εκδόσεων της Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης, έτσι λένε όλοι όσοι φανερά ή κρυφά ασκούνται στο διαλογισμό της ινδουιστικής γιόγκα και της βουδιστικής ζεν και εγκατέλειψαν την προσευχή. Παράδειγμα ο Εβραίος Αϊνστάιν ο οποίος έγραψε ολόκληρο βιβλίο (!) με τίτλο «Να μη λέμε στο Θεό τι να κάνει», για να πείσει τον κόσμο να εγκαταλείψει την προσευχή όπως και ο αμερικανός Άλλαν Γουάτς. Πόσο η σοφία του κόσμου είναι άχρηστη, αν δεν υπάρχει η ανάλογη εμπειρία!

Ένα βιβλίο των Εκδόσεων Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης με τίτλο «Μυσταγώγηση στην Σωτήρια Προσευχή», που εν αγνοία του περιεχομένου του το αγόρασα διαπίστωσα με λύπη μου ότι εμμέσως χλευάζει την ευχή κι αυτούς που την τηρούν προσέχοντας τα λόγια της Ευχής. Ωσάν να είναι η αξία της Ευχής το αποτέλεσμα της νοητικής προσπάθειας του ευχομένου και της αξιοσύνης του. Δεν είναι αυτό υπερηφάνεια και υποκρισία; «Ευχαριστώ Κύριε ότι δεν είμαι καθώς οι άλλοι που ψελίζουν τα λόγια της Ευχής δίχως να τα εννοούν!» Παρακάτω θα δώσουμε με θλίψη ένα μικρό δείγμα της χλεύης του βιβλίου, του οποίου αγνοούμε τον μεταφραστή κι αυτόν που έκαμε την επιλογή να το συμπεριλάβει στις εκδόσεις της Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης.

Για κανένα μα κανένα βιβλίο δεν έκλαψα τα λεφτά μου και το πιο χειρότερο από όλα δεν πληγώθηκα στην ψυχή μου απ΄ τις κρυφές δαγκανιές της χλεύης εκτός από αυτό. Είναι ένα βιβλίο με όμορφη εμφάνιση, με όμορφο πορτραίτο του Ρώσου συγγραφέως κληρικού , ένα βιβλίο- άγγελος φωτός που κρύβει κακία και πονηρία.

Ο Διάβολος χρησιμοποιεί τη χλεύη, τη λάσπη, την απειλή, τρεις μεθόδους εναντίον της προσευχής και εναντίον των ορθοδόξων χριστιανών που προσεύχονται:

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου , είναι τα λόγια του αγίου Θεοφάνη του έγκλειστου. Συγγραφεύς του βιβλίου είναι ο πρωθιερέας Βαλεντίνος Σβεντσίτσκι, ο οποίος έκανε μια συλλογή από κείμενα των αγίων Πατέρων για την προσευχή. Τα λόγια που ακολουθούν είναι του αγίου Θεοφάνη του έγκλειστου των οποίων το νόημα αλλάζει εντελώς αν παραλειφθεί το όνομα του Ιησού «Η "ευχή" ή προσευχή είναι πολύ απλή: *Στάσου όρθιος *Με το νου και την καρδιά. *Ενώπιον του Κυρίου (παραλείπεται το όνομα του Ιησού) *και επικαλέσου Τον! Η δύναμη της προσευχής δεν ευρίσκεται στα λόγια, αλλά στα νοήματα και στα αισθήματά μας».

Στην σελίδα 144 ο άγιος αναφέρει πάλι το όνομα του Ιησού. Με αυτό το όνομα πρέπει να γίνουν κατανοητά τα λόγια του για την προσευχή. Αν παραλειφθεί το όνομα του Ιησού, τα λόγια του αγίου χλευάζουν την προσευχή και τους προσευχομένους και δίνουν αξία σε άλλης μορφής λατρείες, όπως είναι π.χ. ο διαλογισμός. Να τι γράφει επί λέξει ο άγιος (ή ο πρωθιερέας Βαλεντίνος Σβεντιτσκι;) στη σελίδα αυτή: «Και που να ήξερες πως την "βλέπουν" τώρα την ευχή του Ιησού! Ω, τι αστεία και καλαμπούρια που επενόησαν για την ευχή!... Και ξεχνούν εντελώς την ουσία της. Και έτσι συμβαίνει, και μερικοί μένουν στα λόγια. Σταματούν σ΄ αυτά. Τα λένε σωστά: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με. Τα λένε, χωρίς να τα σκέπτωνται. Χωρίς να τα αισθάνονται. Εγώ αυτούς τους ξεχωρίζω σ΄ εκείνους που "κινούν τα χείλη τους, χωρίς να μιλούν". Και σ΄ εκείνους που "κάτι ψιθυρίζουν, χωρίς κανείς να το ακούει"! Κι άλλοι, κολλούν στην ταύτιση της ευχής με την ρινική αναπνοή, και απλά "ρουθουνίζουν". Είναι οι "ρουθούνοι"! Έκαναν την εμφάνισή του και κάτι άλλοι, που μη έχοντας την δύναμη να σταματήσουν την εσωτερική τους κίνηση, (προφανώς εννοεί την αυτενεργούμενη ευχή όταν η καρδιά είναι καθαρή από λογισμούς), αρχίζουν να ξεφωνίζουν (νευρικά): Ιησού, Ιη…Ιη… Αυτοί είναι οι "φωνακλάδες"»!

Αναρωτιέται κανείς αν κάποιος γράφει με αυτό το πνεύμα για την Ευχή έχει την παραμικρή εμπειρία της! «Θεού δει μνημονεύειν ημάς ει γε δια τούτο εποιήθημεν» (Όσιος Φιλόθεος, Νηπτικά Κεφάλαια).

Ο άγιος Ιωάννης ο έγκλειστος δεν φαντάζεται ότι κάποιο πονηρό πνεύμα θα αφαιρέσει από τα λόγια του το Όνομα του Ιησού για να αλλάξει εντελώς το νόημα των λόγων του περί προσευχής. Μετά από αυτό δεν θέλησα να διαβάσω τίποτε άλλο απ’ το βιβλίο αυτό έστω κι αν με κατηγορήσουν ότι έκρινα ένα βιβλίο χωρίς να το διαβάσω. Δεν θεωρώ ότι από λάθος παραλείφθηκε το όνομα του Κυρίου Ιησού από το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Η επιγραφή ενός καταστήματος μαρτυρεί πρώτον το περιεχόμενόν του και δεύτερον το πνεύμα υπό το οποίο είναι διευθετημένο.

ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ:

"Ευχή", "Λόγια προσευχής", "το Όνομα του Ιησού", "μνεία του Θεού", "νοήματα", "διαλογισμός", "μάντρα"
 
Πηγή: ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ (short essays in greek)
 
          Αφιερωμένο σε όσους παρακολουθούν την Φιλοκακία του Ράμφου για να έχουν γρήγορο νού, σώφρονα λογισμό.
 
       Αμέθυστος

12 σχόλια:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Να, λοιπόν, που ήρθε η ώρα να ανακαλύψει η δική μας "οικουμενικότητα" - για τους παπικούς καθολικότητα, ίδια γεύση - και την ορθοδοξότητα της διαλογικότητας. Θα την κάνουμε κι αυτή δική μας, με την προϋπόθεση, μην απατάσθε, του ορθόδοξου διαλογισμού! Είπατε τίποτα;

Ανώνυμος είπε...

Ο φίλος σου ο π.Παντελεήμων, βάζει κείμενα ακόμα και του αντίχριστου Καζαντζάκη.
Να τον χαίρεσαι!
Σ'αυτό το κατάντημα έχει φθάσει.

Παμβώ

Ανώνυμος είπε...

Μην σας κάνει εντύπωση! Εδώ ο Ρόμπερτ Νατζέμυ, ο εκπρόσωπος του Σάι Μπάμπα στη χώρα μας και ιδρυτής της παραθρησκευτικής οργάνωσης "Αρμονική Ζωή" ταυτίζει την ευχή με τα μάντρα! Αναφέρει βέβαια τα λόγια της ευχής αλλά τα συνδυάζει με τη φαντασία αποκλείοντας έτσι τη προσευχή κάνοντας διαλογισμό.
Η φαντασία είναι για τους Αγίους το γεφύρι των δαιμόνων.
(ΞΔ Κεφάλαιο Καλλίστου και Ιγνατίου Ξανθοπούλων, Φιλοκαλία Ιερών Νηπτικών)
Αυτό που λένε "Στο διαλογισμό δε μιλάει ο άνθρωπος στο Θεό, αλλά ο Θεός στον άνθρωπο" προέρχεται από τη πλανεμένη πεποίθηση ότι η διαίσθησή μας είναι η "φωνή του Θεού" κατά την πανθειστική αντίληψη της Νέας Εποχής που ταυτίζονται τα δημιουργήματα με τον Θεό ο οποίος αντιμετωπίζεται ως απρόσωπη παγκόσμια συνειδητότητα. Οι διαλογιστικές φράσεις μάντρα (ΜΑΝ = σκέπτομαι, tra= απελευθέρωση) αποσκοπούν στο να θέσουν εκτός λειτουργίας τη λογική και τη συνείδηση.
Το χειρότερο όμως είναι ότι είναι ή φανερώνουν ειδωλολατρικές θεότητες αποτελώντας πρόσκληση προς αυτές (Πάντες Θεοί Εθνών Δαιμόνια, Ψαλμός 95).

Ανώνυμος είπε...

Άνθρωποι που δεν αγανακτούν για τον αντίχριστο Καζαντζάκη και προσπαθούν να τον κρατήσουν ήπια ή ουδέτερη στάση έναντι αυτού, προδίδουν τον Χριστό και παύουν να είναι αληθινοί χριστιανοί!

Κρίσπος

Ανώνυμος είπε...

Ο Νατζέμυ κ η Αρμονική Ζωή είναι η χαλάρωση του απελπισμένου..΄μαζεύονται εκεί οι αδύναμες ψυχούλες,που δεν βρίσκουν λόγο αλήθειας κ αγάπης στήν εκκλησία,που τις διώχνει η εκκλησία με την υποκρισία της.Και δυστυχώς περιφέρονται από ομάδα σε ομάδα αναζητώντας συμπάθεια, αλλά και επιβεβαίωση εγωκεντρική.Ο διαλογισμός δίνει πολληηηή αυτοεπιβεβαίωση!..Η προοπτική του Νατζέμυ κ κάθε Νατζέμυ,είναι το μηδέν.Το περιεχόμενο της "διδασκαλίας"είναι καθαρά ψυχολογικό,κ το νοητικό περιεχόμενο καθαρά παιδικό.Ο πραγματικός κίνδυνος σε αυτές τις ομάδες κατά την γνώμη μου,είναι πνευματικός:Προσφέρει τροφή στον Πονηρό.Eleni

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Η προοπτική του Νατζέμυ κ κάθε Νατζέμυ,είναι το μηδέν"

Ας είναι καλά οι Γιανναράδες και η αποφατική τους θεολογία. Θεολόγος ο Νίτσε, θεολόγος ο Χαϊντέγκερ, θεολόγος ο Βίτγκενστάϊν (η εικόνα προηγείται του λόγου), θεολόγος και ο Καζαντζάκης. Εκ του μη όντος εις το είναι, μας έπλασε ο Θεός. Αρα, σωστή και η θεολογία του μη όντος. Όλα επιστρέφουν στο "μη ον". Αυτή είναι η φιλοσοφία τους. Βρίσκονται στην κατάσταση του όντος και παραλογίζονται γράφοντας για το "μη ον". Σπατάλη φαιάς ουσίας που την αποκαλούν θεολογία ή φιλοσοφία, τρομάρα τους.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

"Η υποκρισία της Εκκλησίας". Η Ορθοδοξία είναι πολεμουμένη και οι ορθόδοξοι το ίδιο. Δεν είναι εύκολο να είσαι ορθόδοξος. Οι πειρασμοί το κάνουν δύσκολο.
Η Εκκλησία είναι ιατρείο. Προϋποθέτει ότι θέλεις να θεραπευτείς. Θυμήσου τα λόγια του Κυρίου Ιησου προς την Χαναναία που τον παρακαλούσε να θεραπεύσει την κόρη της: "Δεν παίρνουν το ψωμί από τα παιδιά να τα δώσουν στους σκύλους".
Η Χαναναία είχε να διαλέξει ανάμεσα στη θεραπεία της κόρης της και στον εγωισμό της.
Όταν η θεραπεία της Εκκλησίας είναι πολυτιμότερη από οτιδήποτε άλλο δεν μας νικούν οι πειρασμοί.
Θα συναντήσουμε πειρασμούς. "Τειχείον χαλκούν μεταξύ των ορθοδόξων και του Θεού".
(Όσιος Νείλος).
Μπορεις να φανταστείς τον πειρασμό που ο εγωισμός της έμπαινε ανάμεσα σ΄ αυτήν και στον Κύριο Ιησού. Αλλά η πίστη της και η επίγνωση ότι η θεραπεία της κόρης της είναι το πολυτιμότερο τη βοηθησε να τον ξεπεράσει.
Σήμερα ο ψευδοπολιτισμός που δεν έχει επίγνωση ότι είναι άρρωστος (πρέπει να πούμε σ΄ αυτούς που κυβερνούν ότι είναι άρρωστοι) και που δεν έχει τη δυνατότητα να διακρίνει το πολυτιμότερο από το ευτελέστερο ευτυχώς καταρρέει.
Η διάκριση έχει τώρα τη μεγαλύτερη αξία από ποτέ.
Δεν είναι παράξενο ότι όσο πιο άρρωστος είναι κανείς τόσο λιγότερο το ξέρει. Αρχίζει κανείς να θεραπεύεται απ΄ τη στιγμή που αποκτάει επίγνωση ότι είναι άρρωστος.
Η επίγνωση της ματαιότητας του κόσμου (ταπείνωση) είναι χάρισμα για το οποίο πρέπεινα είμαστε εύ΄γνώμονες προς τον Κϋριο όπως για όλα. Ένας μοναχός έγραφε "98 χρονών και δε συνάντησα άνθρωπο χειρότερο από μένα". Και ο άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης, στις τελευταίες στιγμες της ζωής του, αν είναι έτοιμος να αποθάνει απάντησε ότι δεν μετενόησε ακόμα. Αλίμονο αν μας αφήσει ο πειρασμός. Τους αυτοπειραζομένους δεν τους πειράζει ο πειρασμος.

Ανώνυμος είπε...

Ισως δεν έγινα σαφής.Η θεσμοθετημένη Εκκλησία είναι φαρισαική κ δεν προσφέρει ίαση και παράκληση.Οι Αγιοί μας είναι η Εκκλησία πρός την οποία προσβλέπουμε κ οι σκανδαλισμένοι κ οι ασκανδάλιστοι κ ο Κύριος είναι η προοπτική μας.Μέσα σ'αυτήν την Εκκλησία παρακαλάμε για έλεος.Ελπίζω να συμφωνείτε κ.Μόσχο,Eleni

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Αρχίζει κανείς να θεραπεύεται απ΄ τη στιγμή που αποκτάει επίγνωση ότι είναι άρρωστος."

Υπάρχουν αρρώστιες που ευθύς εκδηώνονται, πχ με ένα "σαραντάρι" και υπάρχουν αρρώστιες που δεν εκδηλώνονται, παρά μόνο πχ όταν ο άρρωστος έχει γεμίσει μεταστάσεις.

Τις έκδηλες και πρώιμες, εύκολα τις αντιμετωπίζουμε, όταν είναι δεκτικές στα διαθέσιμα φάρμακα που έχουμε και υπάρχουν. Τι γίνεται όμως με εκείνες, που μας προδιαθέτουν σε νεοπλασίες, και εκδηλώνονται όταν είμαστε γεμάτοι από μεταστάσεις;

Νομίζω ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε περισσότερες τις δεύτερες και λιγότερο τις πρώτες. Εμβόλιο μας χρειάζεται και λιγότερο η θεραπεία. Άλλωστε, καλύτερα να πρλαβαίνεις, παρά να θεραπεύεις.

Ο οικουμενισμός μας προδιαθέτει σε καρκίνους. Αν το καταλάβουμε έχει καλώς.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Η μητέρα μου λέει: "Πηγαίνω στην Εκκλησία άρρωστη και επιστρέφω υγιής". Η Εκκλησία θεραπεύει το σώμα και την ψυχή. ¨
Η επίγνωση της αρρώστειας (αμαρτωλότητας) πρέπει να είναι πολύ σημαντική. Κάποιος άγιος είπε, αυτός που έχει επίγνωση ότι είναι αμαρτωλός είναι ανώτερος από αυτόν που ανασταίνει ανθρώπους! Το λέει προφανώς με την έννοια ότι το να ανασταίνεις ανθρώπους άυτό εξαρτάται απ΄ το Θεό. Το να θέλω να ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός και ότι ο κόσμος είναι μάταιος και ο άρχοντας αυτού είναι ο σατανάς, αυτό εξαρτάται από τη θέλησή μου, όχι απ΄ το Θεό. Η θέλησή μου εμποδίζει το Θεό. Αν δεν τον εμπόδιζε δεν θα αμάρτανε κανείς.
Ο Παράκλητος έχει αντίπαλο τον άρχοντα του κόσμου τούτου. Ο Κύριος είπε οτι ο άρχων του κόσμου τούτου δεν είναι Θεός, αλλά ο ο σατανάς. Ο Θεός είναι βασιλεύς και η Βασιλεία Του είνα μέσα σε κείνους που Τον πιστεύουν και Τον αγαπούν και που Τον επικαλούνται: Έρχου, Κύριε".
Η επίγνωση είναι μα μορφή της ταπείνωσης. Ό,τι και να κάνουμε "αχρείοι δούλοι του Κυρίου εσμέν".
Για τις σωματικές αρρώστιες, (αν υπαρχουν μόνο σωματικές), δεν ξέρω.
Ο Κϋριος Ιησούς είπε: "Μη φοβάστε εκείνους που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα και την ψυχή δεν μπορούν να την κάνουν τίποτε".
Αν η Βασιλεία των ΟΥρανών είναι εντός μας, το σκοτάδι της νύχτας είναι πιο φωτεινό κι απ΄ την πιο φωτεινή ημέρα.
Η Εκκλησία αγιάζει τον κόσμο. Ο αγιασμός φέρνει μέσα μας τον Παράκλητο. "εισέλθομεν εν αυτω και μονήν ποιήσωμεν".

Η νέα εποχή άλλαξε τα ονόματα νομίζοντας ότι θα αλλάξει και τα πράγματα. Οι δαίμονες τώρα λέγονται φοβίες ή επί το επιστημονικότερον ψυχικές καιπνευματικές καταστάσεις οι οποίες δρουν αυτόνομα.

΄Ξέρω κάποιον που πάσχει από κοσμοφοβία,αρρωστοφοβία,φαρμαφοβία,ιατροφοβία, θανατοφοβία κ.α.
Μια φορά έτυχα σε μια παρέα αδελφών που έπασχαν όλοι (τέσσερα αδέρφια, δυο αδερφές και μια αδερφή, όλοι ελεύθεροι γέροι στην ηλικία). Τους ρώτησαν γιατί δεν μπορούν να κοιμηθούν και ο ένας μετά τον άλλον μου είπε το λόγο πουτον εμποδίζει να κοιμηθεί. Μόνο ένας από αυτούς, ένας πολύ λεπτός με κατακόκκινα απ την αϋπνία μάτια δεν είπε τίποτα.
"Εσείς για ποιο λόγο δεν κοιμάστε;", τον ρώτησα. Χαμήλωσε το βλέμμα του και είπε: "Εγώ φοβάμαι μήπως δεν κοιμηθώ".

Μετα απανωτά δρακόντεια μέτρα της κυβέρνησης πολύς κόσμος , κρίνοντας απ΄ τον εαυτό μου, δεν θα κοιμάται από το φόβο μήπως κλείσουν τα σουπερ μάρκετ κα πεθάνει απο την πείνα.
Αυτή είναι μια νέα μορφή αϋπνίας,
απρόβλεπτη πριν λίγο καιρό.

Ένας μοναχός έδωσε μια θετική απάντηση. Ο μοναχός Συμεών του Άγίου΄Ορους (κατά κόσμον Περουβιανός). Είπε ότι ζούμε σε προνομιακή εποχή γιατί ο αντιχριστιανισμός και οι ψευδοαξιες του καταρρέουν.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Κάποιος άγιος είπε, αυτός που έχει επίγνωση ότι είναι αμαρτωλός είναι ανώτερος από αυτόν που ανασταίνει ανθρώπους! Το λέει προφανώς με την έννοια ότι το να ανασταίνεις ανθρώπους άυτό εξαρτάται απ΄ το Θεό."

Το λέει, διότι προφανώς είναι άγιος και οι άγιοι έχουν χάρισμα προφητικό.
Θα εννοούσε τις "αναστάσεις" που κάνουν σήμερα η ιατροί αποδίδοντας τα πάντα στην επιστήμη. Για να τηρούνται δε τα προσχήματα από μερικούς, και στη φώτιση που μας δίνει ο Θεός για γνώση. Θαύματα δεν γίνονται, πώς να το κάνουμε. Εμείς τα κάνουμε.

"... ζούμε σε προνομιακή εποχή γιατί ο αντιχριστιανισμός και οι ψευδοαξιες του καταρρέουν."

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Αν δεν πισεύουμε ότι τα θαύματα δεν γίνονται απ΄ το Θεό ή δεν γίνονται καθόλου ούτε άγιοι υπάρχουν. Αλλά άγιοι υπάρχουν και ο Χριστός Ανέστη! 'Ενα θαύμα περιμένουμε όλοι μας να σωθούμε γιατί είμαστε αθεράπευτα αμαρτωλοί.
Νομίζω ότι το κριτήριο της αγιότητας είναι ότι ο Θεός ποιεί θαυμάσια (θαύματα) μέσω δια των αγίων Του.
Δεν καταλαβαίνω τα λόγια "θαύματα δε γίνονται, εμείς τα κάνουμε".

Ο Ηράκλειτος πίστευε στα θαύματα.
Πίστευε ότι η ελπίδα, αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστο δεν είναι ελπίδα κι ότι αυτός που ελπίζει μόνο στο εφικτό είναι ένας απελπισμένος.