Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Μοναχισμός καί μαρτύριο (Γέροντος Παϊσίου).

πηγή : Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό
«Πρέπει νά πέσουν μερικοί γιά νά σωθε κατάσταση!»
Δύσκολα χρόνια!… Θά περάσουμε τράνταγμα. Ξέρετε τί θά πε τράνταγμα; ν δέν χετε λίγη κατάσταση πνευματική, δέν θά ντέξετε. Θεός φυλάξοι, θά φθάσουμε νά χουμε κόμη καί ρνηση πίστεως. Κοιτάξτε νά δελφωθετε, νά ζήσετε πνευματικά, νά γαντζωθετε στό Χριστό. ν γαντζωθετε στό Χριστό, δέν θά φοβάστε οτε διαβόλους οτε μαρτύρια. Ο νθρωποι στόν κόσμο χουν πό πολλές πλευρές στριμώγματα, φόβους. λλά, ταν κανείς εναι κοντά στό Χριστό, τί νά φοβηθε; Θυμάστε τόν γιο Κήρυκο: Τριν χρονν ταν καί, ταν πγε νά τόν… κατηχήσει τύραννος, το δωσε μία κλωτσι. Διαβάστε Συναξάρια. Τά Συναξάρια πολύ βοηθον, γιατί συνδέεται κανείς μέ τούς γίους καί φουντώνει μέσα του ελάβεια καί διάθεση γιά θυσία.

Ατή ζωή δέν εναι γιά βόλεμα, θά πεθάνουμε πο θά πεθάνουμε, τουλάχιστον νά πεθάνουμε σωστά! Μία πο δέν κάνουμε τίποτε λλο, ν μς ξιώσει Θεός γιά να... μαρτύριο, καλά δέν θά εναι; [...]

μοναχός πρέπει νά εναι πάντοτε τοιμος, καί τότε δέν φοβται τίποτε. Τί νά φοβηθε; Τό θάνατο; Ατός θά το νοίξει τήν πόρτα το Παραδείσου, γιατί κάτω πό τήν πλάκα το τάφου εναι κρυμμένο τό κλειδί τς αωνιότητας. λλωστε μοναχός, ποτε καί ν πεθάνει, ν μετανοία βρίσκεται. φυγή του πό τόν κόσμο καί τό σχμα το ατό δηλώνουν. Μετανοε καί προχωρε νά κάνει λεπτή πνευματική ργασία. σο αξάνει γάπη γιά τό Θεό καί τόν πλησίον, τόσο λαττώνεται γάπη γιά τόν αυτό του, καί δέν τόν πολογίζει. Καί τότε σχύει κενο πού γράφει πόστολος Παλος: «Τίποτε δέν μπορε νά μέ χωρίσει πό τήν γάπη το Χριστο».

Τούς κοσμικούς σκέψη το μαρτυρίου τούς ναγκάζει νά καταφεύγουν στό Θεό καί νά λένε πό φόβο «Χριστέ μου, Παναγία μου», ν μοναχός θέλει νά εναι συνέχεια κοντά στό Θεό, γιατί Τόν γαπάει. Πολλοί πό τούς κοσμικούς κάνουν τό καλό, γιατί φοβονται νά μήν πνε στή κόλαση. μοναχός μως κάνει τό καλό πό εγνωμοσύνη, γιά νά εχαριστήσει τόν Εεργέτη το Θεό.

-Γέροντα, πς θά νιώσω τό μαρτύριο καί τήν σκηση;

-Γιά νά νιώσεις καί σύ λίγο τί θά πε μαρτύριο, νά δέχεσαι στω μέ χαρά τήν περιφρόνηση. κενοι πού θέλουν νά μαρτυρήσουν γιά τήν γάπη το Χριστο, λλά δέν πάρχει μαρτύριο, μπορον τήν γάπη τούς ατη, πό τήν ποία καίγονται, νά τήν κδηλώσουν μέ σκηση σωματική γιά τίς ψυχές τν κεκοιμημένων πού καίγονται, γιά νά βρον λίγη νάπαυση. πως τό μαρτύριο εναι πανηγύρι, τσι καί σκηση εναι πανηγύρι, γιατί ποφεύγει κανείς λη τήν νθρώπινη παρηγοριά καί βρίσκει τήν θεία,

Ο γιοι Μάρτυρες νίωθαν μεγάλη χαρά πού τούς δινόταν εκαιρία νά μαρτυρήσουν. πό τό μαρτύριο ξεκίνησε σκητισμός στήν πνευματική ζωή. ταν νέλαβε τήν ξουσία Μέγας Κωνσταντνος, βγαλε τούς Χριστιανούς πό τίς φυλακές -γιατί τούς εχαν κε, γιά νά τούς τελειώσουν- λλους σακατεμένους κ.λπ., καί σταμάτησαν τά μαρτύρια. λλά κενοι πού περίμεναν στίς φυλακές μέ χαρά τή σειρά τους, γιά νά μαρτυρήσουν, ταν λευθερώθηκαν, πολύ στενοχωρήθηκαν πού τούς χάλασε Μέγας Κωνσταντνος τή δουλειά. κε πού περίμεναν τό μαρτύριο μέ χαρά, βρέθηκαν λεύθεροι. ποτε, πό τήν γάπη τους πρός τό Θεό καί τή φλόγα πού εχαν νά μαρτυρήσουν, πραν τά βουνά. Γι’ ατό τά μαρτύρια πού θά τούς κανε Διοκλητιανός, Μαξιμιανός, τά καναν μόνοι τους στόν αυτό τους μέ τήν σκηση. λλος πήγαινε καί κρεμιόταν μέ σχοινιά πό τά χέρια σέ κανένα δένδρο· προσευχόταν μέ πόνο, λλά γαλλόταν θεϊκά. λλος δενόταν γιά τήν γάπη το Χριστο. «τσι θά μέ δενε, λεγε, Διοκλητιανός»! Καί νοίωθαν μεγάλη χαρά πού βασάνιζαν τόν αυτό τους. Ξεκίνησαν ο πρτοι μέ ατή τή θεία τρέλλα, τή θεία παλαβομάρα, καί δόθηκαν στήν σκηση γιά τήν γάπη το Χριστο καί μετά τούς μιμήθηκαν στήν σκηση καί λλοι. τσι μπκε σκητισμός στή θρησκεία μας. λλοι πάλι πιό…παλαβοί επαν «εμαστε πρόβατα το Χριστο!» καί τρωγαν μόνο χορτάρι πό τή γ. Ατοί ταν ο λεγόμενοι «βοσκοί». Ζοσαν τόσο ντονα τίς εεργεσίες το Θεο καί τή δική τους μηδαμινότητα. πο λεγαν: «Εμαι ζο χάριστο, σέ λη μου τή ζωή θά τρώω χόρτα», καί τσι καναν. τρωγαν χόρτα καί χαίρονταν. Φτερούγιζε καρδιά τους πό γάπη πρός τό Χριστό. «Πρόβατο το Χριστο, λεγαν, δέν εμαι; Θά τρώω χόρτα». ργότερα μως τό παγόρευσε κκλησία, γιατί ο κυνηγοί πολλούς τους περνοσαν γιά γρια ζα καί τούς σκότωναν.

Σήμερα ατά δέν μπορον νά τά καταλάβουν ο νθρωποι θεωρον νοησίες! «Γιατί νά τρώω χόρτα σάν τό ζο;», λένε «γιά ποιό σκοπό νά κρεμιέμαι τσι καί νά ταλαιπωρ τό σμα μου;». Εδες μως τί λέει ββάς σαάκ; «Μακάρι νά μς ξιώσει Θεός νά κάνουμε τέτοιες ταξίες», νά φθάσουμε σ’ ατή τήν πνευματική ταξία.

(Γέροντος Παϊσίου γιορείτου, «Λόγοι. Β΄» – Πνευματική φύπνιση. Ι. συχαστήριον Εαγγελιστής ωάννης Θεολόγος, Σουρωτή Θέσ/νίκης-ποσπάσματα)

Δεν υπάρχουν σχόλια: