Γέροντας Σωφρόνιος του έσσεξ
Καταλαβαίνεις ότι τα γραφόμενά μου είναι μόνο μικροί υπαινιγμοί, σύντομα αποσπάσματα από την εικόνα που παρουσιάζεται στον νου μου, ιδιαίτερα κατά τις ώρες της Λειτουργίας, της αιώνιας αυτής θυσίας για τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Βέβαια θα ήθελα να συνομιλώ μαζί σου επί ώρες για τα ζωτικά αυτά θέματα, αλλά να που δεν μας δόθηκε αυτό στις ημέρες μας.
Ωστόσο, σου εύχομαι όλα τα καλύτερα, ανάμεσα στα οποία και υγεία, αλλά πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα την Άνωθεν έμπνευση, για να περάσεις επάξια τη γεροντική ηλικία που αρχίζει, και που είναι η πιο ευλογημένη περίοδος της ζωής μας επάνω στη γη.
Όλα τα μικρά και ταπεινά πράγματα υποχωρούν, εξαφανίζονται με φυσικό τρόπο, και η σκέψη για άλλη τάξη του Είναι γίνεται αδιάκοπη, εξαιτίας της προσεγγίσεως της θριαμβευτικής στιγμής της εξόδου μας από εδώ. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τί θα γίνει με μας, διότι η πείρα μας δεν επαρκεί για να κρίνουμε πλήρως το θέμα αυτό. Γνωρίζουμε μόνο ότι ο Χριστός αναστήθηκε και εν Αυτώ όλοι εμείς θα αναστηθούμε.
Όταν συντελεσθεί αυτό τελείως, ως πραγματοποίηση πλέον της δημιουργίας του Θεού, τότε σε όλους μας, με μεγαλύτερη από “μαθηματική” αξιοπιστία, θα αποκαλυφθούν όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο, και η γνώση μας θα πάρει εκείνο τον απόλυτο χαρακτήρα προς τον οποίο ορμά το πνεύμα του ανθρώπου σε όλους τους αιώνες».
πηγή: «Γράμματα στη Ρωσία» Αρχιμ. Σωφρονίου, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
3 σχόλια:
"..για να περάσεις επάξια τη γεροντική ηλικία που αρχίζει, και που είναι η πιο ευλογημένη περίοδος της ζωής μας επάνω στη γη.."
Σε ποιον να το πεις και δεν θα γελάσει; Εκτός από όσους έχουν ακλόνητη πίστη και ζωντανή κοινωνία με τον Χριστό.
Για να παρηγορήσουμε τη γιαγιά που μας έλεγε ότι "θα μας γίνει βάρος" ότι "ξεχνάει και φοβάται" κ.α., για να καταλάβει ότι σε όλους συμβαίνει όταν γερνάνε, να έχουν άλλη εικόνα για τον εαυτό τους και άλλη τα παιδιά και εγγόνια τους της βάλαμε να δει αυτό το βίντεο:
Προστατέψτε τους ήρωες μας
https://www.youtube.com/watch?v=VUYO-Z88MRA
Συγκινήθηκε και έκλαψε.
Όμως επί της ουσίας όλα αυτά είναι "κοσμικές παρηγοριές". Ακόμα και η αγάπη των ανθρώπων ανακουφίζει, αλλά αν δεν υπάρχει ισχυρή πίστη δεν μπορεί κανείς να περάσει αυτά τα πράγματα, την φθορά και το θάνατο, με ελπίδα δύναμη ακόμα και χαρά όπως βλέπουμε στους αγίους.Και να πω ακόμα κάτι πάνω στο λόγο του Απ.Παύλου:
"Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη."
Πραγματικά, όλα τα γήινα κάποτε θα τελειώσουν και η επιμέρους γνώση "δι' εσόπτρου εν αινίγματι" θα καταργηθεί.Αλλά ακόμα και αυτή προέρχεται από την πίστη.
Πίστη όμως δεν είναι μόνο η εγκεφαλική αποδοχή, γιατί και οι δαίμονες πιστεύουν την αλήθεια, αφού την γνωρίζουν.Η αληθινή πίστη δημιουργεί "καινό άνθρωπο".
Η αληθινή πίστη έχει καρπό, γιατί είναι "ελπιζομένων υπόστασις, έλεγχος πραγμάτων μη βλεπομένων". Ο καρπός είναι η ελπίδα. Και η εκδήλωση όλων αυτών είναι η αγάπη.
Μόνο ο άνθρωπος που πιστεύει και ελπίζει μπορεί τελικά και να αγαπήσει.Γιατί ότι και να του συμβαίνει, βαθιά μέσα στο άβατο της καρδιάς του έχει τον Κύριο, την Ίδια την πηγή της αγάπης και της ζωής, και έχει χαρά, γιατί δεν φοβάται. Έχει το Άγιο Πνεύμα που του χορηγεί αδιάλειπτα "τα σπλάχνα οικτιρμών" ώστε να μπορεί όχι μόνο να συγχωρεί αλλά και να αγαπά, να μπαίνει στην ψυχή του συνανθρώπου, να νιώθει τις δυσκολίες που ίσως έχει, και να μην κρατάει κακία για τίποτα. Και τότε είναι και ο ίδιος ευτυχισμένος.
Κατ' αρχάς τό λέμε στόν εαυτό μας. Αυτή είναι η αρχή τής χριστιανικής ασκητικής καί ονομάστηκε Μελέτη Θανάτου.Είναι καί η αρχή τής φιλοσοφίας όπως δείχνει η αμέσως επόμενη ανάρτηση.Καί η αρχαία φιλοσοφία ήταν ένας θάνατος γιά τό αισθητό καί ένας τόκος στό νοητό πού είχε σάν συνέπεια οι πληροφορίες τών αισθητηρίων νά καταλήγουν στόν νού καί όχι στήν φαντασία καί τό ΕΓΩ. Κάτι πού μάς εδραιώνει "σάν θεούς".
Αυτό το θέμα δεν είναι απλά μεγάλο ή πολύ μεγάλο, αλλά είναι ίσως το μόνο. Είναι η συμπύκνωση όλης της διδασκαλίας του Κυρίου και όλης της εσχατολογίας.Έχουμε όλοι ένα "θέμα" με την έννοια του χρόνου. Σαν να αδυνατεί το μυαλό μας να συλλάβει με τη λογική τη διάρκεια της εδώ ζωής μας. Ενώ σε άλλα θέματα αντιλαμβάνεται απόλυτα την χρονική διάρκεια όπως σπουδές ή διάρκεια εργασίας, ή αποπληρωμής κτλ.. Κάτι συμβαίνει σε όλους γενικά τους ανθρώπους ακόμα και σε αυτούς που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει άλλη ζωή και δεν μπορούν να συλλάβουν την έννοια του τέλους. Ίσως γιατί ακριβώς δεν υπάρχει τέλος.Η μνήμη θανάτου σε όσους πιστεύουν μπορεί να έχει αρνητική ή θετική μορφή.Με την αρνητική συνδέεται το αίσθημα του φόβου με την θετική η χαρά. Όλα είναι θέμα πνευματικής αύξησης στην επίγνωση του Κυρίου."Η αγάπη έξω βάλει τον φόβο".
Δημοσίευση σχολίου