Του Πρωτοπρ. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών
Χρυσοστόμου
Προλογίζοντας την διπλωματική εργασία του Αιδεσιμολoγιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Αναστασίου Γκοτσοπούλου, Κληρικού της καθ᾽ ημάς Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως, με θέμα: «Η Εκκλησία της Ρώμης και ο Επίσκοπός της στα πρακτικά και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων», αισθάνομαι την ανάγκη να σημειώσω κάποιες σκέψεις τόσο για το θέμα με το οποίο ασχολείται ο π. Αναστάσιος στην ως είρηται εργασία, όσο και για τον ίδιο.
Είναι ενδιαφέρουσα η ενασχόληση με τα περί την Εκκλησία της Ρώμης στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο και μάλιστα σε σχέση με τα πρακτικά και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, καθ᾽ όσον πολλή συζήτησις γίνεται και στις ημέρες μας για την θέση της πρεσβυτέρας Ρώμης στην πορεία των εκκλησιαστικών πραγμάτων από της αρχής έως της σήμερον.
Η μελέτη της ιστορίας από τας αψευδείς πηγάς, φωτίζει τις πτυχές του τόσο ενδιαφέροντος διαχρονικά ζητήματος, ιδιαιτέρως δε το περί του «πρωτείου» θέμα και εκείνο περί της «ουνίας». Ακανθωδέστατα ζητήματα, τα οποία δυναμιτίζουν τον όποιο διάλογο ήθελε διεξαχθή, ανάμεσα στην Ορθόδοξη Ανατολική, μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία και στην Δύση.
Ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, είναι κληρικός ζηλωτής με ενθουσιασμό και σφρίγος πνευματικό. Η ενασχόλησή του με τα θέματα της πίστεως και της Ορθοδόξου Θεολογίας και μάλιστα λεπτομερώς και εις βάθος, το ενδιαφέρον του για τις διαχριστιανικές σχέσεις με γνώμονα πάντοτε την από τον Θεό αποκεκαλυμμένη αλήθεια και η σταθερά προσήλωσή του στην αγία παράδοση της Αγιωτάτης ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας τον έχουν αναδείξει βαθυνούστατον μελετητήν και αυστηρόν θεολόγον μεταξύ των συμπρεσβυτέρων του.
Τον συνοδεύει πάντοτε η αγάπη μας και η ευχή μας για ό,τι καλόν και πνευματικόν προς δόξαν του εν Τριάδι ορθοδόξως προσκυνουμένου Θεού ημών και φωτισμόν μέσω των της Εκκλησίας μας δογμάτων και σωτηρίαν των ανθρώπων.
Τον επαινούμε για το ωραίο ανά χείρας πόνημά του και δεόμεθα του Κυρίου υπέρ αυτού και της ευσεβούς οικογενείας του, στην οποία εν συγκινήσει εδιαβάσαμε, ότι αφιερώνει την παρούσα εργασία του.
Eξεδόθη η διπλωματική εργασία του π. Αναστασίου Γκοτσοπούλου με τίτλο "Η Εκκλησία της Ρώμης και ο επίσκοπός της στα πρακτικά και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων" από τις εκδόσεις Greek Orthodox Books, Νοέμβριος 2016. Δείτε περισσότερα στοιχεία για την εργασία στο greekorthodoxbooks.com
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου
π. Θεοδώρου Ζήση
Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.Με πολλή χαρά χαράσσω λίγες γραμμές για την θαυμάσια μελέτη του πρωτοπρεσβυτέρου και αγαπητού αδελφού και συλλειτουργού π. Αναστασίου Γκοτσοπούλου με θέμα «Η Εκκλησία της Ρώμης και ο επίσκοπός της στα πρακτικά και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων». Η μελέτη υπεβλήθη ως διπλωματική εργασία στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εχάρισε στον συγγραφέα το δίπλωμα ειδίκευσης (master) στον Τομέα του Κανονικού Δικαίου με βαθμό «Άριστα».
Εδικαιούτο πολύ ενωρίτερα τον τίτλο αυτό ο π. Αναστάσιος, όταν συνέγραψε και εξέδωκε το 2008 άριστη μελέτη, επίσης στον χώρο του Κανονικού Δικαίου, με θέμα «“Ου δει αἱρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι”. Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας», η οποία επανεξεδόθη για δεύτερη φορά στις εκδόσεις «Θεοδρομία» (2009) με τίτλο «Η Συμπροσευχή με αιρετικούς. Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας», και η οποία δικαίως χαρακτηρίσθηκε ως η καλύτερη, πληρέστερη και αυθεντικώτερη μελέτη για το θέμα των συμπροσευχών.
Στην ανά χείρας μελέτη για την Εκκλησία της Ρώμης και τον επίσκοπό της επιχειρεί ο συγγραφεύς να προσεγγίσει το τεράστιο σε σημασία και βιβλιογραφικό όγκο θέμα του «πρωτείου» μέσα στην Εκκλησία, ειδικώς δε του «πρωτείου» του πάπα, το οποίο εταλαιπώρησε την Εκκλησία επί αιώνες και εξακολουθεί να την ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα. Ακόμη και πίσω από το Filioque, που ήταν η βασική αιτία της αποσχίσεως των Δυτικών από την Εκκλησία, αλλά και πίσω από το σύνολο των πολλών διαφορών που χωρίζουν Ανατολή και Δύση, ευρίσκεται ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, η διεκδίκηση μοναρχικής εξουσίας επί της παγκοσμίου Εκκλησίας εκ μέρους του πάπα, η «δυτική οφρύς», όπως διεπίστωνε ήδη τον 4ο αιώνα ο Μ. Βασίλειος (Επιστολή 239, 2).
Η αξία της παρούσης μελέτης στοιχειοθετείται διά των εξής ολίγων. Πάμπολλες άλλες μελέτες έχουν γραφή για το «πρωτείο» του πάπα και από Ορθοδόξους και από ετεροδόξους ερευνητάς, που αναφέρονται στην ιεροκανονική Παράδοση της Εκκλησίας, στις επί του θέματος του «πρωτείου» θέσεις αυτών ή εκείνων των Ιερών Κανόνων. Μία συναγωγή όμως και μελέτη όλων των Ιερών Κανόνων, των πρακτικών και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων απουσίαζε από την θεολογική έρευνα, και αυτήν μας προσφέρει τώρα μετά από πολύ κόπο και ιδρώτα ο π. Αναστάσιος.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο της έρευνας, η οποία καθίσταται έτσι ιστορικοκανονική, είναι ότι παρατίθενται και αναιρούνται με βάση την πατερική και συνοδική παράδοση οι αξιώσεις των παπών περί παγκοσμίου πρωτείου εξουσίας, αλλά και συγχρόνων παπικών ή φιλοπαπικών ερευνητών, που ή παρερμηνεύουν τους Ιερούς Κανόνες ή αποκρύπτουν την συνολική εικόνα.
Και το τρίτο και σημαντικώτερο, για να περιορισθώ σε ολίγα, είναι η ανταπόκριση της μελέτης στη ζέουσα, στην καυτή επικαιρότητα του θέματος του «πρωτείου», το οποίο άρχισε να συζητείται επί τέλους στον Θεολογικό Διάλογο Ορθοδόξων και Παπικών, αλλά προσκρούει και πάλι στην αδιάλλακτη αξίωση της Ρώμης να θέτει τον πάπα επί κεφαλής της όλης Εκκλησίας, όχι με «πρεσβεία τιμής», τα οποία δεν του αρνούνται οι Ορθόδοξοι, εφ᾽ όσον βέβαια ορθοδοξεί, αλλά με μοναρχική αξίωση «πρωτείου εξουσίας», υπεράνω και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, ως δήθεν διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος ασκούσε δήθεν παρόμοιο λειτούργημα μεταξύ των λοιπών Αποστόλων. Τις αξιώσεις αυτές τις αντιβιβλικές, αντικανονικές, αντιπατερικές και αντισυνοδικές, όπως δείχνει η μελέτη του π. Αναστασίου, δεν πρόκειται ποτέ να τις δεχθεί η Ορθόδοξη Ανατολή, παρά μόνον εάν χάσει την Ορθοδοξία της, όπως συνέβη με την περιλάλητη Ουνία.
Παράπλευρη σύγχρονη επικίνδυνη διάσταση, όπως δείχνει η μελέτη, είναι η διολίσθηση και μερικών «Ορθοδόξων» θεολόγων, ευτυχώς ολίγων και ασημάντων, οι οποίοι προσπαθούν να αποδώσουν «πρωτείο» σε παγκόσμιο επίπεδο, στο χώρο βέβαια της Ορθοδοξίας, και στον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, κατηγορούντες ως αιρετικούς όσους δεν αποδέχονται αυτό το πρωτείο, και αγνοούντες είτε από αμάθεια είτε από σκοπιμότητα όσα περί πρώτου και πρωτείων ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες. Το χειρότερο όλων είναι ότι για πρώτη φορά, καινοτομούντες και αιρετίζοντες, επιχειρούν να θεμελιώσουν και τριαδολογικά το «πρωτείο», επικαλούμενοι το δήθεν «πρωτείο» του Πατρός επί των δύο άλλων Προσώπων της Αγίας, αδιαιρέτου, ισοσθενούς, ομοθρόνου, ομοτίμου, ισοστασίου, συμπροσκυνουμένης Αγίας Τριάδος, την οποία έτσι διαιρούν και τέμνουν σε ομότιμα και άνισα Πρόσωπα.
Συγχαίρουμε ευγνωμόνως τον π. Αναστάσιο και για την δεύτερη αυτή ορθοδοξότατη συμβολή του στην κατίσχυση της «φίλης Ορθοδοξίας», σε καιρούς μάλιστα κατά τους οποίους οι άνεμοι του Οικουμενισμού σαρώνουν ορθόδοξες συνειδήσεις, και είναι ελάχιστοι εκείνοι για τους οποίους ισχύει το ρηθέν υπό του Κυρίου για τον Άγιο Ἰωάννη τον Πρόδρομο, ότι δεν είναι «κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος» (Ματθ. 11, 7). Περιμένουμε και άλλους παρόμοιους ερευνητικούς καρπούς και δοξάζουμε τον Θεό, διότι χαρίζει στην Εκκλησία Του νέους ιερείς, μοναχούς και θεολόγους που βαδίζουν επί της οδού των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων.
Συγχαίρουμε ευγνωμόνως τον π. Αναστάσιο και για την δεύτερη αυτή ορθοδοξότατη συμβολή του στην κατίσχυση της «φίλης Ορθοδοξίας», σε καιρούς μάλιστα κατά τους οποίους οι άνεμοι του Οικουμενισμού σαρώνουν ορθόδοξες συνειδήσεις, και είναι ελάχιστοι εκείνοι για τους οποίους ισχύει το ρηθέν υπό του Κυρίου για τον Άγιο Ἰωάννη τον Πρόδρομο, ότι δεν είναι «κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος» (Ματθ. 11, 7). Περιμένουμε και άλλους παρόμοιους ερευνητικούς καρπούς και δοξάζουμε τον Θεό, διότι χαρίζει στην Εκκλησία Του νέους ιερείς, μοναχούς και θεολόγους που βαδίζουν επί της οδού των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων.
Καί δεύτερον ιστορικά καί αποδεδειγμένα ο Απ. Πέτρος δέν επισκέφθηκε ποτέ του τήν Ρώμη
Αμέθυστος
6 σχόλια:
Αυτά είναι λάθη του Αγίου Νεκταρίου.Ο Απ.Πέτρος και ο Απ.Παύλος έχουν πάει στην Ρώμη.
Εχουν γίνει πάμπολες σχετικές εργασίες φίλε. Μόνον ο Απ. Παύλος τήν επισκέφθηκε. Μία από αυτές τήν έχουμε ήδη αναρτήσει, ίσως τήν επαναλάβουμε. Αμέσως τά λάθη. Παλαιοημερολογίτης είσαι;
ολοι οι σοβαροι ακαδημαικοι θεολογοι γνωριζουν οτι ο Αποστολος Πετρος δεν βρεθηκε ποτε στη Ρωμη, ουτε ηταν ποτε επισκοπος της Ρωμης, ως εκ τουτου. Ολα ειναι απατη της μαφιας, οπως εξελιχθηκε, του Βατικανου. Αλλα ολοι κανουν γαργαρα τα δεδομενα τα ιστορικα, οπως και πολλα αλλα. Γιατι να χασουν την ζωαρα στα βατικανα και στα σαμπεζια; Εξαλλου το ηθικο πλεονεκτημα ειναι γερο καθρεφτακι για το ποπολο. Καθηγητης Θεολογος γαρ σου λεει ειναι.
Ας αναφέρωμεν ολίγων Αγίων της αρχαίας Εκκλησίας ονόματα,που μαρτυρούν οτι οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος,εθεμελίωσαν την Εκκλησία της Ρώμης,εθαυματούργησαν και έλαβον του Μαρτυρίου τον στέφανον εις την Ρώμην υπό του Νέρωνος.Πάσα άλλη πληροφορία περιττεύει.
Ιδού τα ονόματα των Αγίων:
1)Λίνος,πρώτος διάδοχος του Απ.Πέτρου εις Ρώμην 78 μ.Χ.
2)Μάρτυς Ιουστίνος ο Φιλόσοφος 100 μ.Χ.
3)Ιερομάρτυς Κλήμης 100 μ.Χ.
4)Ιερομάρτυς Ειρηναίος 178 μ.Χ.
5)Πρεσβύτερος Γάϊος 200 μ.Χ.
6)Άγιος Ευσέβιος Καισαρείας,Μέγας εκκλησιαστικός συγγραφεύς 295 μ.Χ.
7)Άγιος Ευσέβιος Παμφίλου 339 μ.Χ.
8)Ιερομάρτυς Γρηγόριος Νεοκαισαρείας ο θαυματουργός 210 μ.Χ.
9Ιερομάρτυς Πισιδίας 730 μ.Χ
10)Ιερομάρτυς Ιππόλυτος 253 μ.Χ
11)Ιερομάρτυς Διονύσιος Κορίνθου 170 μ.Χ.
12)Άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ θεολόγος 329 μ.Χ.
13)ΆΓΙΟΣ ΙΩΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 400 μ.Χ
Όλοι αυτοί οι Άγιοι δεν είναι σοβαροί θεολόγοι;
Γράφει ο Χρυσόστομος Ιωάννης:''Να μιμηθήτε τον Απ.Πέτρο,όταν βρισκόταν εις την Ρώμην και ήτο εκεί ο τρισκατάρατος Σίμων ο Μάγος,συστήνοντας τον ευτόν του ως Θεόν,πως δεν εσιώπησε,ούτε ανέβαλεν,αλλά ελέγξας αυτόν ως ψεύστην και ληστήν και αντίχριστον,τον έρριξε απο το ύψος του αέρος και τον παρέδωσε εις απώλειαν''.
Αυτές τις αλήθειες κυρύττει ο Μέγας της Εκκλησίας ρήτωρ.
Αρκετά όμως,διότι εάν θέλαμε να φέρωμεν εις το μέσον τις μαρτυρίες όλων των Αγίων που επιβεβαιώνουν τα της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως ιστορικά περί του θέματος τούτου,δεν θα μας έφθανε ολόκληρο βιβλίο.
Εχεις δίκαιο φίλε. Δέν φάνηκε αμέσως ότι πρέπει νά έχεις πάντα δίκαιο. Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν τήν προπαγάνδα τής Ρώμης. Δέν είσαι ο μόνος. Οι άνθρωποι δέν είχαν κάποιο λόγο νά μήν τό δεχθούν. Μέχρις ότου η Ρώμη κατέστησε δόγμα τό γεγονός ότι έγινε καί ο πρώτος της επίσκοπος. Κάτι πολύ περίεργο καί παράλογο. Από τότε άρχισαν τίς έρευνες. Κοινός νούς χρειάζεται.
μαλλον ειναι και ο αγαπητος διάδοχος της απατης του βατικανου, διοτι με περισση βεβαιότητα αναφερει
1)Λίνος,πρώτος διάδοχος του Απ.Πέτρου εις Ρώμην 78 μ.Χ.
βρε καυμενε αστα αυτα και κοιτα να δεις σε ποια βαρκα μεσα εισαι. Μηπως πατας σε πολλες βαρκες ταυτοχρονα; Μηπως μπαζει νερα η βαρκα σου; Παραδοση και ιερα μυθολογια παρουσιάζουν ενιοτε μια διαθεση ωσμωσης. Οι μυθοι που πηγαζουν απο την ευσεβεια, θα μπορουσαμε να πουμε οτι δεν δημιουργουν ζητημα, εφοσον μενουν στο διδακτικο, κατηχητικο επιπεδο. Αν ομως αρχιζουν και οικοδομουν μια ετερα αληθεια ή αναληθεια ακριβεστερα, τοτε αν θελουμε να ειμαστε εντιμοι με τον Κυριο, θα παμε στην παράδοση, στην αληθεια και στην ακριβεια. Οταν μιλας στα παιδια για τον Θεο, τι τους λες οτι η θεληση ειναι της φυσεως και οχι της υποστασεως ή αρχιζεις και μυθολογεις μη αφιστάμενος της αληθειας; Ψαξτο λιγο.
Δημοσίευση σχολίου