Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η ομιλία του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ, ενώπιον του Κογκρέσου την Τρίτη το βράδυ, αποτελεί ορόσημο για την από εδώ και στο εξής πορεία της προεδρίας Τράμπ. Την ίδια στιγμή δείχνει, ότι σε ορισμένα κομβικά θέματα εξωτερικής πολιτικής ορισμένα πρόσωπα, στο παρασκήνιο, ασκούν πλέον σημαντική επιρροή στον αντισυστημικό – αντάρτη Πρόεδρο.
Η Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, η καρέκλα του Οβάλ Γραφείου, ασκούν τεράστια επιρροή στον εκάστοτε ένοικό τους, με αποτέλεσμα ημέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα η αλλαγή κυρίως στη συμπεριφορά και στην παρουσία του εκάστοτε Προέδρου να είναι εντυπωσιακή.
Ο Ντόναλντ Τράμπ, είναι μια εξαιρετικά δυναμική και ανεξάρτητη, προσωπικότητα. Αυτό τον δυναμισμό και την ανεξαρτησία την πέρασε με μεγάλη επιτυχία στον αμερικανική κοινή γνώμη κατά τη διάρκεια των εκλογικών αναμετρήσεων για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων και την Προεδρία, με αποτέλεσμα κόντρα σε όλες τις προβλέψεις να βρεθεί στο Λευκό Οίκο.
Όσοι γνωρίζουν την ιστορία της αμερικανικής Πρωτεύουσας, ξέρουν ότι ο Λευκός Οίκος και ιδιαίτερα το Οβάλ Γραφείο, έχουν κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να προκαλούν δέος και εκφοβισμό στους ξένους ηγέτες και στους επισκέπτες του Προέδρου. Από αυτό το δέος, τον εκφοβισμό και κυρίως το βάρος της ευθύνης του αξιώματος, δεν διαφεύγει ούτε ο ίσος ο εκάστοτε Πρόεδρος.
Ο πρώτος μήνας διακυβέρνησης του Ντόναλντ Τράμπ, σφραγίστηκε από το αντισυστημικό χαρακτήρα και την λογική του αντάρτη που διακρίνει τόσο τον ίδιο, αλλά και την ομάδα των στενών συμβούλων του, που τον συνόδευσαν στο Λευκό Οίκο, από την προεκλογική εκστρατεία.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τον αδυσώπητο πόλεμο που δέχεται από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και το σύστημα της Ουάσιγκτον, προκάλεσε μια τρομερή αναταραχή, κυρίως για λόγους ρητορικής, συμπεριφοράς και απειρίας χειρισμών από τον αντάρτη Πρόεδρο και το στενό επιτελείο του.
Το γεγονός ότι η αντιπολίτευση των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο, λόγω απουσίας θέσεων και προτάσεων, επέλεξε την τακτική της καθυστέρησης στην επικύρωση του Υπουργικού Συμβουλίου του προέδρου, πυροδότησε ακόμη πιο πολύ την ένταση, δηλητηρίασε την ατμόσφαιρα, και οδήγησε σε άστοχες ενέργειες και λάθη. Εάν μάλιστα προσθέσει κανείς σε αυτό το σκηνικό τον πόλεμο εκ των έσω από τα απομεινάρια της κυβέρνησης Ομπάμα στη γραφειοκρατία τότε το κοκτέιλ γίνεται εκρηκτικό.
Και ξαφνικά φτάνουμε στην ημέρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος, πρέπει να μιλήσει στο Κογκρέσο, ενώπιον Βουλής και Γερουσίας. Τα πράγματα έχουν αλλάξει σημαντικά. Οι βασικοί Υπουργοί του Ντόναλντ Τράμπ, βρίσκονται πλέον στις θέσεις τους, έχοντας περάσει έστω και δύσκολα την διαδικασία επικύρωσης της Γερουσίας. Ο Στρατηγός ΜακΜάστερ, έχει αντικαταστήσει τον προκλητικά συγκρουσιακό Στρατηγό Φλήν, στην κρίσιμη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, αλλά κυρίως ο ίδιος ο Πρόεδρος ακολουθώντας ένα πολύ έντονο σε δραστηριότητα πρόγραμμα, έχει προσθέσει ένα μήνα εμπειρίας στο Οβάλ Γραφείο, μια σειρά συναντήσεων και τηλεφωνικών επαφών με σημαντικούς ξένους ηγέτες, και έχει γίνει δέκτης της καθημερινής ενημέρωσης που λαμβάνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ σε καθημερινή βάση για ένα μήνα. Όλο αυτό το σκηνικό οδήγησε στον Ντόναλντ Τράμπ, που είδαμε και ακούσαμε την Τρίτη το βράδυ από το βήμα του Κογκρέσου. Έναν Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος συγκέντρωσε εκτός από τα μεγάλα ποσοστά θετικής αντιμετώπισης της ομιλίας του από τους Αμερικανούς πολίτες, και τα κομπλιμέντα ορισμένων από τους μεγάλους επικριτές του στο χώρο των μέσων ενημέρωσης.
Το δέος, η εμπειρία, και το βάρος της ευθύνης του Οβάλ Γραφείου, είναι οι αιτίες της σημαντικής ωρίμανσης του νέου Αμερικανού Προέδρου.
Και για να μπούμε και στην ουσία, ο Πρόεδρος Τράμπ, για όσους άκουσαν ή διάβασαν με προσοχή την ομιλία του, ούτε άλλαξε ούτε έκανε πίσω σε καμία από τις βασικές θέσεις και εξαγγελίες του. Απλά τις παρουσίασε με ένα πιο ορθολογικό, πιο χαμηλών τόνων, και με προεδρική αύρα τρόπο.
Για παράδειγμα είπε ότι στηρίζει το ΝΑΤΟ αλλά δεν παρέλειψε να επαναλάβει ότι οι σύμμαχοι πρέπει να συνεισφέρουν αυτά που τους αναλογούν. Καμία αλλαγή. Απλά το είπε και το παρουσίασε με έναν πολύ πιο εκλεπτυσμένο, σε σύγκριση με την προεκλογική περίοδο και κάποιες συνεντεύξεις του τρόπο. Επανέλαβε ότι θα χτίσει το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, αποφεύγοντας να επαναλάβει τις σκληρές για τη γειτονική χώρα ατάκες. Αντίθετα μίλησε πολύ σκληρά για τους παράνομους μετανάστες που ευθύνονται για σοβαρά εγκλήματα στο εσωτερικό της Αμερικής. Μίλησε εκτενώς για την πρόθεσή του να ακυρώσει και να αντικαταστήσει το σύστημα ασφάλισης γνωστό ως ObamaCare. Το έκανε με ποιο ώριμο και τεκμηριωμένο τρόπο. Μίλησε για την πρόθεσή του να μειώσει δραστικά τη φορολογία και να ενισχύσει τις επιχειρήσεις που δρουν και παράγουν στις ΗΠΑ. Το έκανε με επιχειρήματα. Μίλησε εμφατικά για την εξαφάνιση του Radical Islamic Terrorism. Και βέβαια τόνισε ότι δεν δουλεύει για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά για τους Αμερικανούς, μιλώντας για αισιοδοξία και ενότητα. Ο Ντόναλντ Τράμπ το βράδυ της Τρίτης, από αντάρτης έγινε Πρόεδρος.
Εξαιρετική είναι όμως η σημασία αυτών που παρέλειψε να αναφερθεί στην ομιλία του ο Αμερικανός Πρόεδρος. Δεν σχολιάστηκε εκτενώς, αλλά από την ομιλία του Ντόναλντ Τράμπ, απουσίαζαν αναφορές στο Ιράν, τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα.
Και εδώ είναι που πιστεύω ότι αυτό έγινε με σπουδή και σχέδιο. Πρόκειται για μια στρατηγική που αποδεικνύει ότι κάποια πρόσωπα και κάποιες δυνάμεις έχουν αρχίσει να αποτυπώνουν την επιρροή τους πάνω στον Πρόεδρο, αλλά και το στενό επιτελείο του, με σοβαρότητα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σε αυτή την κατηγορία εξέχουσα θέση έχουν ο Υπουργός Άμυνας, Στρατηγός, Τζέημς Mad Dog Μάτις, πρόσωπο το οποίο σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις βρίσκεται στην κορυφή της διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της Προεδρίας Τράμπ. Αργά αλλά σταθερά μπαίνει στο παιχνίδι και ο εξαιρετικά έμπειρος και διεθνώς δικτυωμένος, Τεξανός με το μειλίχιο ύφος, Υπουργός Εξωτερικών Ρέξ Τίλλερσον. Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Στρατηγός ΜακΜάστερ, ένα από τα κορυφαία στρατηγικά μυαλά στον πλανήτη, αφήνει επίσης έντονα τη σφραγίδα του πάνω στον Πρόεδρο. Το ίδιο και ο Υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, Στρατηγός Κέλυ, αλλά και οι Υπουργοί Οικονομικών, Στήβεν Μινιούτσιν, και Εμπορίου, Γουίλμπορ Ρός.
Οι σχέσεις και τα προβλήματα με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, είναι εξαιρετικά πολύπλοκα για να αποτελούν μέρος της δημόσιας ρητορικής του Αμερικανού Προέδρου, και το γεγονός ότι με σπουδή απέφυγε να τα σχολιάσει στην ομιλία του. Η Ομάδα του, και πολύ πιθανόν ο γκουρού της διεθνούς στρατηγικής, Χένρι Κίσινγκερ, με τον οποίο συνομιλεί τακτικά, τον έχουν συμβουλέψει και ο ίδιος επειδή είναι ιδιαίτερα οξυδερκής έχει ασπαστεί ότι σε κρίσιμα θέματα όπως αυτά είναι καλύτερο να δρας παρασκηνιακά και να όταν έρθει η ώρα να πράττεις χωρίς να λες πολλά και δημόσια.
Το εάν θα πετύχει ο Ντόναλντ Τράμπ ως Πρόεδρος, θα κριθεί από το πως θα τα καταφέρει στο εσωτερικό και εκεί θα παραμείνει αντάρτης γατί αυτό είναι που επιθυμεί η αμερικανική κοινωνία. Μόνο που θα το κάνει, και η ομιλία της Τρίτη το έδειξε, με έναν λιγότερο εκρηκτικό τρόπο και συμπεριφορά.
Στο εξωτερικό, επειδή γνωρίζει άριστα την τέχνη της επίτευξης επωφελών συμφωνιών θα παίξει δυνατά αλλάζοντας δραστικά τη μέχρι νωχελική και επικίνδυνη για τη σταθερότητα του πλανήτη πολιτική της Προεδρίας Ομπάμα. Και θα το κάνει με τρόπο έξυπνο βασισμένο στις συμβουλές αυτής της έμπειρης και άριστα δικτυωμένης ομάδας που έχει επιλέξει.
Βέβαια, ο Τράμπ παραμένει Τράμπ και είναι σίγουρο ότι εδώ και εκεί θα υπάρξουν και κάποιες φωτοβολίδες. Χρειάζονται άλλωστε, όταν έχεις να κάνεις με ένα διεθνές σύστημα που καμία σχέση δεν έχει με το τι πραγματικά γίνεται στον κόσμο.
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος
Πηγή: Η ωρίμανση του απρόβλεπτου Ντόναλντ Τράμπ: Μια ομιλία σταθμός στο αμερικανικό Κογκρέσο http://mignatiou.com/2017/03/i-orimansi-tou-aprovleptou-ntonalnt-tramp-mia-omilia-stathmos-sto-amerikaniko-kogkreso/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου