Στη Συρία, το δυτικό λάθος επαναλαμβάνεται

από Marcello Veneziani

Εδώ ξανάμαστε. Το σενάριο επαναλαμβάνεται με ακρίβεια, με όλα του τα λάθη και εμάς απρόσεκτους και αδιάφορους, παρά τα διδάγματα του παρελθόντος. Για αρκετές δεκαετίες, η Δύση, το ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ακολουθώντας τους η Ευρώπη και η Ιταλία χαίρονται για την πτώση του δικτάτορα και βαθιά μέσα τους πανηγυρίζουν, αν δεν υποστηρίζουν, άμεσα ή έμμεσα, την ένοπλη ανατροπή της εξουσίας. Βλέπουν στην πτώση του αυταρχικού καθεστώτος έναν θρίαμβο της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της ελευθερίας. Στη συνέχεια, μετά τον δικτάτορα έρχεται το τζιχαντιστικό χαλιφάτο ή εν πάση περιπτώσει το Ισλαμικό Κράτος, φτάνουν οι φανατικοί του Ισλάμ, που μέχρι χθες χαρακτηρίζονταν ως τρομοκράτες, και ξεσπά ο αιματηρός αγώνας μεταξύ των φατριών. Από την απολυταρχία στη θεοκρατία. Συνέβη στο Ιράκ την εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν, στη συνέχεια στη Λιβύη την εποχή του Καντάφι, τώρα στη Συρία την εποχή του Άσαντ, παρά τα καθησυχαστικά προκαταρκτικά. Και θα αναφέρω μόνο τις πιο διάσημες περιπτώσεις: θυμάστε τη δυτική αγαλλίαση για την Αραβική Άνοιξη στις χώρες του Μαγκρέμπ, όπου ανατράπηκαν αυταρχικά και πατερναλιστικά καθεστώτα και στη θέση τους έφτασαν οι φανατικοί της Ισλαμικής Αδελφότητας, τη βία και την αστάθεια στην περιοχή; Από την Αλγερία στην Τυνησία και την Αίγυπτο και πέρα από αυτήν. Εν τω μεταξύ, το ISIS έπαιρνε μορφή και η τρομοκρατική απειλή προσγειωνόταν στην Ευρώπη, με σφαγές και ενέδρες. 

Κάνουμε το ίδιο λάθος κρίσης όσον αφορά το Ιράν, το οποίο εδώ και δεκαετίες κατηγορείται ότι υποδαυλίζει την τρομοκρατία, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι η μήτρα της τρομοκρατίας, από την Αλ Κάιντα μέχρι το ISIS, περνώντας μέσα από πολλές ομάδες και μοναχικούς δολοφόνους, είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου σουνιτικός ισλαμισμός, ενώ το Ιράν είναι σιιτικό. Για δεκαετίες, τουλάχιστον από το Αφγανιστάν και μετά, η Δύση εξοπλίζει και υποστηρίζει φανατικούς για να ανατρέψουν άλλα καθεστώτα που θεωρεί εχθρούς, ενδυναμώνοντας ορδές πιο άγριων εχθρών. Η γεωπολιτική και γεωπολιτισμική άγνοια παράγει μερικές φορές άσχημα αποτελέσματα και κακόγουστα αστεία.

Μετράμε τον βαθμό εχθρότητας με λάθος παραμέτρους και με  λανθασμένους δείκτες. Μια δικτατορία είναι ένα απαράδεκτο βήμα οπισθοδρόμησης για μια δημοκρατία και για το κράτος δικαίου· Αλλά είναι ένα βήμα προς τα εμπρός σε σχέση με τη Σαρία και την Τζιχάντ, τον ισλαμικό ιερό πόλεμο. Πρέπει πάντα να κάνεις συγκρίσεις για να καταλάβεις αν κάνεις ένα βήμα μπροστά ή πίσω, να καταλάβεις τους παίκτες στο γήπεδο και τις εναλλακτικές λύσεις. Σε αυτά τα πλαίσια, οι δικτατορίες, αν και αιματηρές, ήταν καθεστώτα αυταρχικού εκσυγχρονισμού και στρατιωτικής μετάβασης, φράγματα σε φονταμενταλιστικά και αλάθητα καθεστώτα. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα παραδείγματα της δυτικής ιστορίας στην Αφρική, την Ασία ή τη Μέση Ανατολή. Γιατί τότε καταλήγουμε να σκοτώνουμε, όπως είπε ο Τσώρτσιλ, «το λάθος γουρούνι» και να χτυπάμε ένα μικρότερο και οριοθετημένο κακό, ανοίγοντας το δρόμο στο μεγαλύτερο και εκτεταμένο (επεκτατικό) κακό. Στην πραγματικότητα, αυτά τα αυταρχικά καθεστώτα είχαν κυρίως εθνικιστικό χαρακτήρα και ασχολούνταν εντός των συνόρων τους, δεν επεδίωκαν επεκτατικές συμμαχίες και ιερούς πολέμους. Το Ισλαμικό Κράτος, από την άλλη πλευρά, επεκτείνεται πέρα από τα εθνικά σύνορα, συνδέεται με την ισλαμική αδελφότητα, θέλει να επεκταθεί και επιδιώκει συμμαχίες για να κατακτήσει και να προσηλυτίσει και θέτει τον εαυτό του σε ριζικό ανταγωνισμό με την άπιστη Δύση, είτε είναι άθεη είτε χριστιανική. Και η Συρία περνά τώρα κάτω από την περιοχή επιρροής μιας ισλαμικής έμπνευσης απολυταρχίας, όπως η Τουρκία του Ερντογάν. Φυσικά, η ελπίδα είναι ότι μόλις βρεθούν στην εξουσία, οι χθεσινοί τρομοκράτες θα γίνουν φωτισμένοι και μετριοπαθείς και θα συγκρατηθούν από τον σύμμαχό τους Ερντογάν, ο οποίος τουλάχιστον έχει αίσθηση της πραγματικότητας. Αλλά δεδομένων των προηγούμενων στο Ιράκ, τη Λιβύη και άλλες αραβικές χώρες, δεν  μπορούμε νά έχουμε μεγάλες ελπίδες. Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ βομβάρδιζε επίσης τη Συρία με αμερικανική υποστήριξη.
Ένας κακός αέρας φυσάει στον κόσμο, ο οποίος συνέπεσε συμπτωματικά με την Δημοκρατική;;;; κυβέρνηση του Biden στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πάρα πολλές εστίες πολέμου, πάρα πολλά ανοιχτά μέτωπα, πάρα πολλά υφέρποντα πραξικοπήματα, υπερβολική διαλείπουσα κρίση των εκλογικών γύρων (πάρα πολλή αβεβαιότητα ως προς την αξιολόγηση των εκλογικών αναμετρήσεων): αν κερδίσουν τα κόμματα και οι ηγέτες που αρέσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι έγκυρα και σωστά, αν κερδίσουν αυτά που αρέσουν στη Ρωσία ή σε άλλες δυνάμεις, είναι άκυρα και νοθευμένα. Οι προσπάθειες χειραγώγησης και οι παρεμβολές είναι πιθανές, αλλά και από τις δύο πλευρές. Ευρωπαϊκοί λαοί, όπως οι Ρουμάνοι, χάνουν τη λαϊκή κυριαρχία τους, προϋπόθεση για την απώλεια της πολιτικής και εθνικής κυριαρχίας, αν αποκλίνουν στην ψήφο τους από τις Γενικές Οδηγίες που επιβάλλουν οι Διοικήσεις. Στη Δύση, προσπαθούν να εκδιώξουν ανένταχτους ηγέτες και κινήματα που δεν ευθυγραμμίζονται με δικαστικές έρευνες, ποινικοποιήσεις, υγειονομικούς κλοιούς και εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης, όπως συμβαίνει τώρα με τη Marine Le Pen. Αλλού φτάνουν στο σημείο να τροποποιούν ή να απορρίπτουν τις εκλογικές ετυμηγορίες ή ακόμα και να εμπνέουν πραξικοπήματα, εξολοθρεύσεις και να στρατολογούν υποταγμένες άρχουσες τάξεις.

Όλα αυτά, εκτός από την αλλοίωση της εικόνας πολλών χωρών και την έντονη παρέμβαση στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, παράγουν επιζήμια αποτελέσματα στη διεθνή σκακιέρα: οξύνουν τους ανταγωνισμούς, οπλίζουν, συσπειρώνουν και διογκώνουν εχθρικές παρατάξεις, δημιουργούν αντεπιθέσεις και αντιστρατηγικές αποικιοκρατικής διείσδυσης, θέτουν υπό αμφισβήτηση και αφυπνίζουν δυνάμεις που ήταν αδρανείς μέχρι τώρα.
Αυτό που συμβαίνει μεταξύ του Ισραήλ, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, ή στην Κορέα, την Ουκρανία και τώρα στη Ρουμανία, δηλαδή στην Ευρώπη, δεν ήταν αρκετό· τώρα είναι και η σειρά της Συρίας· στα τέσσερα χρόνια της αμερικανικής παρεμβατικής διακυβέρνησης, η παγκόσμια εικόνα έχει κλονιστεί βίαια, σε σημείο πυρακτώσεως, οι εντάσεις με τη Ρωσία και το Ιράν έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, η σχέση με τις BRICS έχει γίνει πιο ακανθώδης και ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου πολέμου έχει αυξηθεί πάρα πολύ. Πάρα πολλά πυρηνικά οπλοστάσια βρίσκονται σε αναταραχή. Και πρέπει να χαιρόμαστε γιατί ο δικτάτορας Άσαντ έπεσε και οι τζιχαντιστές τρομοκράτες κέρδισαν... Πόσοι εγκέφαλοι έχουν διαταραχθεί στο δρόμο προς τη Δαμασκό...

In Siria si ripete l’errore occidentale - Marcello Veneziani

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΕΤΥΧΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ, ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ, ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ  ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΤΙΤΛΟ: ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ!!!