Και εμείς, αθόρυβα, με τις αμφιβολίες και τη σεμνότητα όσων γνωρίζουν ότι πλησιάζουν σε μια σκοτεινή, προδοτική περιοχή, έχουμε πείσει τους εαυτούς μας για την μή ανθρώπινη μόνο προέλευση όσων συμβαίνουν γύρω μας, ακατανόητων με κανονική λογική.
Είναι δυνατόν ένας μεγάλος πολιτισμός του οποίου η απαρχή χρονολογείται πριν από τρεις χιλιετίες να αυτοκτονεί με τη μανία και την ανέμελη αδιαφορία που βιώνουμε καθημερινά; Είναι δυνατόν να μισεί τον εαυτό του με τη μηδενιστική μανία που βλέπουμε; Είναι δυνατόν όλα αυτά να είναι καρπός διεστραμμένων μυαλών, όσο κακών θέλετε, αλλά μόνο ανθρώπινων, πολύ ανθρώπινων; Το θέμα δίνει ρίγη και πινελιές στην παράνοια, την παθολογική κατάσταση που βασίζεται σε ένα σύστημα πεποιθήσεων που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Είναι Δυνατόν; Ήταν όμως ο Charles Baudelaire -η διαίσθηση των ποιητών- που είπε ότι η πιο πονηρή απάτη του διαβόλου είναι να μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει. Αντίθετα, ο Κακός, το Κακό, υπάρχει και, με τη συνενοχή ανθρώπων και συστημάτων σκέψης που δηλητηριάζουν την ανθρωπότητα για τουλάχιστον δυόμισι αιώνες, έχει μεταμορφώσει αυτή τη γωνιά του κόσμου σε νεκροτομείο, το Rue Morgue στο οποίο συνεχίζονται συμβαίνουν εγκλήματα κατά του ανθρώπου, της αλήθειας, του πολιτισμού.
Αν εσύ, φίλε αναγνώστη, δεν πιστεύεις ότι αυτή η ερμηνεία του παρόντος είναι εύλογη -τουλάχιστον εν μέρει- καταλαβαίνω, ζητώ συγγνώμη και σε καλώ να μην συνεχίσεις την ανάγνωση. Ωστόσο, διαπράττονται πάρα πολλά εγκλήματα κάθε μέρα και πάρα πολλές φορές αναρωτιόμαστε πώς έχει γίνει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος που δέχεται αυτό που συμβαίνει χωρίς σοκ, χωρίς ντροπή και χωρίς καμία ηθική εξέγερση. Ο Πλάτων φαντάστηκε μια σπηλιά στην οποία ζούσαν άνθρωποι που ήταν ανίκανοι να φανταστούν το φως και τον έξω κόσμο. Αιχμάλωτοι του σκότους, στράφηκαν εναντίον του συντρόφου τους που είχε βγει από αυτό, είχε δει και σκόπευε να τους απελευθερώσει. Η ελευθερία της σκέψης είναι ένα βάρος, μια ευθύνη που είναι πολύ επαχθής, η εθελοντική δουλεία είναι καλύτερη.
Η αγελαία φύση της πλειονότητας των ανθρώπων είναι καλά γνωστή σε αυτούς που ασκούν εξουσία και τους εκμεταλλεύονται με κυνισμό από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος. Οι άνθρωποι πιστεύουν αυτό που τους κάνουν να πιστεύουν και τό ανταλλάσσουν εύκολα με μάταιες, εφήμερες απολαύσεις, αξιοπρέπεια, ελευθερία, καλοσύνη. Η εμπειρία και η ιστορία το αποδεικνύουν αυτό, και διάφορα πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας το έχουν επιβεβαιώσει. Ο κοινωνιολόγος Solomon Asch ετοίμασε ένα φύλλο χαρτιού με γραμμές διαφορετικού μήκους. Ζητούμενοι να υποδείξουν τη μεγαλύτερη διάρκεια, η πλειονότητα των ερωτηθέντων έδωσαν λανθασμένες απαντήσεις, λόγω των σαφώς εσφαλμένων απαντήσεων των άλλων συμμετεχόντων στο πείραμα, των συνεργών του Asch. Ο κομφορμισμός του ασυλλόγιστου κοπαδιού. Ο Ζιμπάρντο και ο Μίλγκραμ, σε άλλα συγκεκριμένα πειράματα, απέδειξαν ότι οι άνθρωποι, εάν εκτελούν μια λειτουργία ή παρακινούνται από μια εντολή, είναι πρόθυμοι να διαπράξουν τις χειρότερες ενέργειες χωρίς πόνους συνείδησης. Είναι εύκολο για τον Μεφιστοφελή να εξαπατήσει τον σύγχρονο Φάουστ, ο οποίος, σε αντίθεση με τον χαρακτήρα του Γκαίτε, δεν εμψυχώνεται από δίψα για γνώση, μόνο από επιθυμίες για ευχαρίστηση και κατανάλωση και δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει τη σωτήρια φωνή της Μάργκαρετ. Η κοινοτοπία του κακού που συγκλόνισε τη Hannah Arendt στη δίκη του Adolf Eichmann, ενός γκρίζου αξιωματούχου των Ναζί.
Η θρησκευτική παράδοση - ένα εγκαταλελειμμένο λείψανο του δυτικού παρελθόντος - αποκαλούσε τον Κακό πρίγκιπα αυτού του κόσμου. Τα θέματα είναι ένα πλήθος. Στο υπαίθριο νεκροτομείο του Παρισιού γίναμε μάρτυρες της ντροπής των σατανιστικών, ομο και τρανσέξουαλ εικόνων των Ολυμπιακών τελετών, αλλά και της κήρυξης της άμβλωσης ως συνταγματικό δικαίωμα. Ο πολιτισμός του νεκροτομείου νικά το ένστικτο της ζωής. Ο πρόεδρος Μακρόν δεν μπαίνει στον αναστηλωμένο καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (με πολύ αμφισβητήσιμα αποτελέσματα, άλλη μια πληγή των καιρών) στο όνομα της κοσμικότητας του γαλλικού κράτους. Οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν πιθανώς περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό της τουριστικής προώθησης. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα σε ένα άλλο νεκροτομείο, το ισπανικό, όπου η περιβαλλοντική εμμονή συνέβαλε, με την απαγόρευση του καθαρισμού των κοίτων και την κατασκευή δεξαμενών, στην τραγική πλημμύρα της Βαλένθια, η οποία πήρε ένα νέο, μεταμοντέρνο, επιστημονικά σωστό όνομα. DANA . Η τραγωδία μεταμορφώθηκε σε ακρωνύμιο: Depresiòn Aislada en Niveles Altos, κατάθλιψη απομονωμένη στα ανώτερα επίπεδα (της ατμόσφαιρας). Τα θύματα ευχαριστούν τους μάγους του Newspeak, ενώ ο αρχηγός της κυβέρνησης αποφεύγει να συμμετάσχει στη θρησκευτική τελετή ψηφοφορίας.
Το μίσος για το ιερό είναι κοινό χαρακτηριστικό των τακτοποιημένων νεκροτομείων της Δύσης. Ο σημερινός συμβολισμός - στα gay prides, σε πολλές παραστάσεις και φεστιβάλ - είναι ανοιχτά σατανικός. Ίσως ο γραφέας σου να μην είναι ακριβώς τρελός. Συγκινητική είναι η χειρονομία ενός Ισπανού ιερέα της ενορίας που, όπως ο Don Camillo του Guareschi, έσωσε τον σταυρό της εκκλησίας του. Είναι ένας Ιησούς καλυμμένος στη λάσπη και θα παραμείνει έτσι, από επιλογή των πιστών. Ένα ενοχλητικό σύμβολο. Ταλαιπωρημένος όπως η ανθρωπότητα που περιφρονήθηκε στη Γάζα, σε ολοένα και πιο απάνθρωπους πολέμους, που διευθύνονται εξ αποστάσεως από αυτούς που χειρίζονται drones, δορυφόρους, «έξυπνες» βόμβες και φρυγανίζουν το χτύπημα του στόχου όπως σε βιντεοπαιχνίδι. Ο πολιτισμός που μπερδεύει το πραγματικό και το εικονικό είναι ένα νεκρό προσομοιότυπο.
Ο ίδιος που μισεί τον εαυτό του τόσο πολύ που αντικαθιστά τα παιδιά του με σκυλιά, γατάκια και κουνάβια, που δεν αγανακτεί πια με την κακογουστιά, την ασχήμια, την υποβάθμιση, αλλά μάλλον την επικροτεί. Κυλιέται στη λάσπη σαν τόν σταυρό που κατακλύζεται από συντρίμμια. Θραύσματα μιας αποσυντιθέμενης κοινωνίας που έλκεται από την αυτοκτονία, νομιμοποιούνται στην Αγγλία, αρκεί να έχουν την υπογραφή του γιατρού και τη σφραγίδα του δικαστή. Το Δημόσιο εκφράζει κατά τήν διαδικασία την τελευταία πράξη ύπαρξης ανθρώπου, πρακτική που πρέπει να διαβιβαστεί στο οικείο πρόσωπο, ληξιαρχείο, συνταξιοδοτικό ταμείο, εταιρεία υγείας. Ένα οικονομικό βάρος λιγότερο, ένα πρόβλημα λυμένο για τους συγγενείς.
Νεκροτομείο, νεκροφυλάκιο χωρίς νεκροταφείο, αφού μέχρι και ο σεβασμός προς τον νεκρό έχει καταρρεύσει. Ο Emmanuel Todd στο The Defeat of the West το συμπεριλαμβάνει στους λόγους για ένα άδοξο τέλος. Εσείς όμως που γράφετε ήρεμα μπροστά στον υπολογιστή, τι θα κάνατε, μπορεί να αντιταχθεί ο αναγνώστης, αντιμέτωπος με την ακραία ταλαιπωρία σας ή όσων αγαπάτε. Δεν ξέρω, είναι ένα σοβαρό δίλημμα στο οποίο δεν μπορώ να βρω μια ενιαία απάντηση. Ωστόσο, ξέρω ότι δεν μπορούμε να γίνουμε απόβλητα για να αποτεφρωθούν γιατί είμαστε άρρωστοι, ηλικιωμένοι, μόνοι, φτωχοί, καταθλιπτικοί. Στον Καναδά, ο κρατικός θάνατος είναι η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου. Ένα νεκροτομείο χονδρικής.
Χειρότερο από το νεκροτομείο είναι το χειρουργικό και πολιτιστικό κρεοπωλείο εκείνων που προπαγανδίζουν, θεωρητικοποιούν ακόμη και ασκούν την αλλαγή φύλου σε παιδιά και ανηλίκους. Τρελοί είμαστε εμείς, απόλυτα υγιής είναι ο Αμερικανός γιατρός που ισχυρίζεται ότι κάνει επεμβάσεις αλλαγής φύλου χωρίς ανάπαυση, από το πρωί μέχρι το βράδυ, φοβούμενος ότι αυτή η βάρβαρη πρακτική -ή αυτό το νέο στοιχείο πολιτισμού, επιλέξτε τον ορισμό- θα καταργηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ . Στον παράδεισο των αστεριών μέ τίς ρίγες τών διαδρομών τους, ένας πατέρας έχασε τα γονικά δικαιώματα επειδή εναντιώθηκε σε μια από αυτές τις παρεμβάσεις στον δωδεκάχρονο γιο του. Ένα έγκλημα στην οδό Morgue πίσω από το Άγαλμα της Ελευθερίας.
Το μίσος για τη ζωή έχει άπειρες πτυχές και οι σκοτεινές φιγούρες στο νεκροτομείο δεν στερούνται φαντασίας. Στη Νορβηγία έχουν σκεφτεί ένα άλλο: στην περίπτωση γεννήσεων δίδυμων, τα έμβρυα των ανεπιθύμητων διδύμων μπορούν να αποβληθούν. Δεν είναι παράνοια να επισημαίνουμε ότι η μείωση του πληθυσμού είναι κεντρικό σημείο της ατζέντας των κυρίαρχων λαών. Στην Ιταλία οι εκτρώσεις αυξάνονται: προφανώς, στη ρευστοποίηση της οικογένειας και στην πνευματική έρημο, οι γενιές εκπαιδεύονται στην ανευθυνότητα, στον φόβο του μέλλοντος, σε έναν ηδονισμό που βασίζεται στην κατανάλωση και τις διακοπές. Δεν μπορούμε να το επαναλάβουμε αρκετά: διακοπές αρχικά σημαίνει απουσία. Οι θάνατοι από φαρμακολογικά αίτια αυξάνονται επίσης. σύντομα θα μάθουμε αν οι οροί που μας αναγκάζουν να πάρουμε έχουν κάποια σχέση.
Στην Αργεντινή στειρώνουν ανηλίκους ως αντίδοτο στη σεξουαλική βία (;!), δηλαδή χτίζουν ακρωτηριασμένες γενιές. Η ψυχική στειρότητα, εξίσου ανησυχητική, προχωρά σε ένα πολιτισμικό, ηθικό και συμπεριφορικό κενό. Ο Censis επιβεβαιώνει ότι ένας εντυπωσιακός αριθμός νέων με προσόντα είναι ανίκανοι να κατανοήσουν ένα κείμενο. Η άγνοια είναι επιθυμητή, την επιδιώκουν αυτοί που ελέγχουν το κράτος και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι αδαείς - είναι άχρηστο να θυμόμαστε αυτό, ή ίσως πολύ χρήσιμο, μια καινοτομία για πάρα πολλούς μη σκεπτόμενους - είναι εύκολη λεία χειραγώγησης, ψέματος και αρνητικών αξιών που επιβάλλονται από πάνω.
Ποια αρνητική αξία είναι πιο τρομερή από την περιφρόνηση για τη ζωή, τη γοητεία με τον θάνατο, το κοινό πλαίσιο των εθισμών, τη συναίνεση κατά του ναταλισμού και την ευθανασία, το μίσος για την οικογένεια; Ο θάνατος επεκτάθηκε στους δικούς του ανθρώπους, τη φυλή και τον πολιτισμό του. Σε ένα άλλο υποκατάστημα του νεκροτομείου, στη Γερμανία, σέ μια ηλικιωμένη κυρία επιβλήθηκε πρόστιμο οκτώ χιλιάδων ευρώ επειδή έγραψε όχι ύβρεις στο Facebook, αλλά ήρεμους προβληματισμούς κατά της μαζικής μετανάστευσης. Πρέπει να υπακούμε και να πεθάνουμε στη σιωπή. Η εθνοτική υποκατάσταση συμβαδίζει με την αντιστροφή των αρχών. Στο Βερολίνο μια νεαρή λευκή Αμερικανίδα συνελήφθη επειδή τραυμάτισε θανάσιμα έναν Αφρικανό που της επιτέθηκε. Μπορεί να υπερέβαλε, αλλά πού καταλήγουν οι ενάρετοι λόγοι κατά της βίας κατά των γυναικών; Ισχύουν μόνο για λευκούς; Αλλά πάνω από όλα, μια κοινωνία που αρνείται την αυτοάμυνα, ένα φυσικό δικαίωμα σε όλους τους πολιτισμούς, είναι κλινικά νεκρή. Άλλο ένα σημάδι ότι το δικό μας δεν είναι πια τέτοιο. Ο Μαξ Βέμπερ όρισε το κράτος ως το μονοπώλιο της νόμιμης δύναμης. Έκανε λάθος: έπρεπε να πει νομική, όχι νόμιμη, δηλαδή σωστή. Παράνομο πλέον νά υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τα πράγματά μας. Υλικός και ηθικός αφοπλισμός.
Έχουμε μόνο ένα καθήκον: να σβήσουμε τον εαυτό μας. Με εύθυμο τρόπο, σαν παιχνίδι, για το καλό του πλανήτη, που -περίεργη ομωνυμία- ονομάζεται Γαία, όχι πια Γη. Σπεύδουμε στο νεκροτομείο εν μέσω προηχογραφημένων χειροκροτημάτων, όπως στην τηλεόραση, προς ανακούφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ας μην ξεχνάμε να κάνουμε μια διαθήκη υπέρ μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης (τα λόγια προς τα πίσω). Ο τελευταίος κλείνει την πόρτα. Το φως είναι ήδη σβηστό.
Είναι δυνατόν ένας μεγάλος πολιτισμός του οποίου η απαρχή χρονολογείται πριν από τρεις χιλιετίες να αυτοκτονεί με τη μανία και την ανέμελη αδιαφορία που βιώνουμε καθημερινά; Είναι δυνατόν να μισεί τον εαυτό του με τη μηδενιστική μανία που βλέπουμε; Είναι δυνατόν όλα αυτά να είναι καρπός διεστραμμένων μυαλών, όσο κακών θέλετε, αλλά μόνο ανθρώπινων, πολύ ανθρώπινων; Το θέμα δίνει ρίγη και πινελιές στην παράνοια, την παθολογική κατάσταση που βασίζεται σε ένα σύστημα πεποιθήσεων που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Είναι Δυνατόν; Ήταν όμως ο Charles Baudelaire -η διαίσθηση των ποιητών- που είπε ότι η πιο πονηρή απάτη του διαβόλου είναι να μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει. Αντίθετα, ο Κακός, το Κακό, υπάρχει και, με τη συνενοχή ανθρώπων και συστημάτων σκέψης που δηλητηριάζουν την ανθρωπότητα για τουλάχιστον δυόμισι αιώνες, έχει μεταμορφώσει αυτή τη γωνιά του κόσμου σε νεκροτομείο, το Rue Morgue στο οποίο συνεχίζονται συμβαίνουν εγκλήματα κατά του ανθρώπου, της αλήθειας, του πολιτισμού.
Αν εσύ, φίλε αναγνώστη, δεν πιστεύεις ότι αυτή η ερμηνεία του παρόντος είναι εύλογη -τουλάχιστον εν μέρει- καταλαβαίνω, ζητώ συγγνώμη και σε καλώ να μην συνεχίσεις την ανάγνωση. Ωστόσο, διαπράττονται πάρα πολλά εγκλήματα κάθε μέρα και πάρα πολλές φορές αναρωτιόμαστε πώς έχει γίνει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος που δέχεται αυτό που συμβαίνει χωρίς σοκ, χωρίς ντροπή και χωρίς καμία ηθική εξέγερση. Ο Πλάτων φαντάστηκε μια σπηλιά στην οποία ζούσαν άνθρωποι που ήταν ανίκανοι να φανταστούν το φως και τον έξω κόσμο. Αιχμάλωτοι του σκότους, στράφηκαν εναντίον του συντρόφου τους που είχε βγει από αυτό, είχε δει και σκόπευε να τους απελευθερώσει. Η ελευθερία της σκέψης είναι ένα βάρος, μια ευθύνη που είναι πολύ επαχθής, η εθελοντική δουλεία είναι καλύτερη.
Η αγελαία φύση της πλειονότητας των ανθρώπων είναι καλά γνωστή σε αυτούς που ασκούν εξουσία και τους εκμεταλλεύονται με κυνισμό από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος. Οι άνθρωποι πιστεύουν αυτό που τους κάνουν να πιστεύουν και τό ανταλλάσσουν εύκολα με μάταιες, εφήμερες απολαύσεις, αξιοπρέπεια, ελευθερία, καλοσύνη. Η εμπειρία και η ιστορία το αποδεικνύουν αυτό, και διάφορα πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας το έχουν επιβεβαιώσει. Ο κοινωνιολόγος Solomon Asch ετοίμασε ένα φύλλο χαρτιού με γραμμές διαφορετικού μήκους. Ζητούμενοι να υποδείξουν τη μεγαλύτερη διάρκεια, η πλειονότητα των ερωτηθέντων έδωσαν λανθασμένες απαντήσεις, λόγω των σαφώς εσφαλμένων απαντήσεων των άλλων συμμετεχόντων στο πείραμα, των συνεργών του Asch. Ο κομφορμισμός του ασυλλόγιστου κοπαδιού. Ο Ζιμπάρντο και ο Μίλγκραμ, σε άλλα συγκεκριμένα πειράματα, απέδειξαν ότι οι άνθρωποι, εάν εκτελούν μια λειτουργία ή παρακινούνται από μια εντολή, είναι πρόθυμοι να διαπράξουν τις χειρότερες ενέργειες χωρίς πόνους συνείδησης. Είναι εύκολο για τον Μεφιστοφελή να εξαπατήσει τον σύγχρονο Φάουστ, ο οποίος, σε αντίθεση με τον χαρακτήρα του Γκαίτε, δεν εμψυχώνεται από δίψα για γνώση, μόνο από επιθυμίες για ευχαρίστηση και κατανάλωση και δεν θα μπορούσε να αναγνωρίσει τη σωτήρια φωνή της Μάργκαρετ. Η κοινοτοπία του κακού που συγκλόνισε τη Hannah Arendt στη δίκη του Adolf Eichmann, ενός γκρίζου αξιωματούχου των Ναζί.
Η θρησκευτική παράδοση - ένα εγκαταλελειμμένο λείψανο του δυτικού παρελθόντος - αποκαλούσε τον Κακό πρίγκιπα αυτού του κόσμου. Τα θέματα είναι ένα πλήθος. Στο υπαίθριο νεκροτομείο του Παρισιού γίναμε μάρτυρες της ντροπής των σατανιστικών, ομο και τρανσέξουαλ εικόνων των Ολυμπιακών τελετών, αλλά και της κήρυξης της άμβλωσης ως συνταγματικό δικαίωμα. Ο πολιτισμός του νεκροτομείου νικά το ένστικτο της ζωής. Ο πρόεδρος Μακρόν δεν μπαίνει στον αναστηλωμένο καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (με πολύ αμφισβητήσιμα αποτελέσματα, άλλη μια πληγή των καιρών) στο όνομα της κοσμικότητας του γαλλικού κράτους. Οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν πιθανώς περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό της τουριστικής προώθησης. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα σε ένα άλλο νεκροτομείο, το ισπανικό, όπου η περιβαλλοντική εμμονή συνέβαλε, με την απαγόρευση του καθαρισμού των κοίτων και την κατασκευή δεξαμενών, στην τραγική πλημμύρα της Βαλένθια, η οποία πήρε ένα νέο, μεταμοντέρνο, επιστημονικά σωστό όνομα. DANA . Η τραγωδία μεταμορφώθηκε σε ακρωνύμιο: Depresiòn Aislada en Niveles Altos, κατάθλιψη απομονωμένη στα ανώτερα επίπεδα (της ατμόσφαιρας). Τα θύματα ευχαριστούν τους μάγους του Newspeak, ενώ ο αρχηγός της κυβέρνησης αποφεύγει να συμμετάσχει στη θρησκευτική τελετή ψηφοφορίας.
Το μίσος για το ιερό είναι κοινό χαρακτηριστικό των τακτοποιημένων νεκροτομείων της Δύσης. Ο σημερινός συμβολισμός - στα gay prides, σε πολλές παραστάσεις και φεστιβάλ - είναι ανοιχτά σατανικός. Ίσως ο γραφέας σου να μην είναι ακριβώς τρελός. Συγκινητική είναι η χειρονομία ενός Ισπανού ιερέα της ενορίας που, όπως ο Don Camillo του Guareschi, έσωσε τον σταυρό της εκκλησίας του. Είναι ένας Ιησούς καλυμμένος στη λάσπη και θα παραμείνει έτσι, από επιλογή των πιστών. Ένα ενοχλητικό σύμβολο. Ταλαιπωρημένος όπως η ανθρωπότητα που περιφρονήθηκε στη Γάζα, σε ολοένα και πιο απάνθρωπους πολέμους, που διευθύνονται εξ αποστάσεως από αυτούς που χειρίζονται drones, δορυφόρους, «έξυπνες» βόμβες και φρυγανίζουν το χτύπημα του στόχου όπως σε βιντεοπαιχνίδι. Ο πολιτισμός που μπερδεύει το πραγματικό και το εικονικό είναι ένα νεκρό προσομοιότυπο.
Ο ίδιος που μισεί τον εαυτό του τόσο πολύ που αντικαθιστά τα παιδιά του με σκυλιά, γατάκια και κουνάβια, που δεν αγανακτεί πια με την κακογουστιά, την ασχήμια, την υποβάθμιση, αλλά μάλλον την επικροτεί. Κυλιέται στη λάσπη σαν τόν σταυρό που κατακλύζεται από συντρίμμια. Θραύσματα μιας αποσυντιθέμενης κοινωνίας που έλκεται από την αυτοκτονία, νομιμοποιούνται στην Αγγλία, αρκεί να έχουν την υπογραφή του γιατρού και τη σφραγίδα του δικαστή. Το Δημόσιο εκφράζει κατά τήν διαδικασία την τελευταία πράξη ύπαρξης ανθρώπου, πρακτική που πρέπει να διαβιβαστεί στο οικείο πρόσωπο, ληξιαρχείο, συνταξιοδοτικό ταμείο, εταιρεία υγείας. Ένα οικονομικό βάρος λιγότερο, ένα πρόβλημα λυμένο για τους συγγενείς.
Νεκροτομείο, νεκροφυλάκιο χωρίς νεκροταφείο, αφού μέχρι και ο σεβασμός προς τον νεκρό έχει καταρρεύσει. Ο Emmanuel Todd στο The Defeat of the West το συμπεριλαμβάνει στους λόγους για ένα άδοξο τέλος. Εσείς όμως που γράφετε ήρεμα μπροστά στον υπολογιστή, τι θα κάνατε, μπορεί να αντιταχθεί ο αναγνώστης, αντιμέτωπος με την ακραία ταλαιπωρία σας ή όσων αγαπάτε. Δεν ξέρω, είναι ένα σοβαρό δίλημμα στο οποίο δεν μπορώ να βρω μια ενιαία απάντηση. Ωστόσο, ξέρω ότι δεν μπορούμε να γίνουμε απόβλητα για να αποτεφρωθούν γιατί είμαστε άρρωστοι, ηλικιωμένοι, μόνοι, φτωχοί, καταθλιπτικοί. Στον Καναδά, ο κρατικός θάνατος είναι η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου. Ένα νεκροτομείο χονδρικής.
Χειρότερο από το νεκροτομείο είναι το χειρουργικό και πολιτιστικό κρεοπωλείο εκείνων που προπαγανδίζουν, θεωρητικοποιούν ακόμη και ασκούν την αλλαγή φύλου σε παιδιά και ανηλίκους. Τρελοί είμαστε εμείς, απόλυτα υγιής είναι ο Αμερικανός γιατρός που ισχυρίζεται ότι κάνει επεμβάσεις αλλαγής φύλου χωρίς ανάπαυση, από το πρωί μέχρι το βράδυ, φοβούμενος ότι αυτή η βάρβαρη πρακτική -ή αυτό το νέο στοιχείο πολιτισμού, επιλέξτε τον ορισμό- θα καταργηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ . Στον παράδεισο των αστεριών μέ τίς ρίγες τών διαδρομών τους, ένας πατέρας έχασε τα γονικά δικαιώματα επειδή εναντιώθηκε σε μια από αυτές τις παρεμβάσεις στον δωδεκάχρονο γιο του. Ένα έγκλημα στην οδό Morgue πίσω από το Άγαλμα της Ελευθερίας.
Το μίσος για τη ζωή έχει άπειρες πτυχές και οι σκοτεινές φιγούρες στο νεκροτομείο δεν στερούνται φαντασίας. Στη Νορβηγία έχουν σκεφτεί ένα άλλο: στην περίπτωση γεννήσεων δίδυμων, τα έμβρυα των ανεπιθύμητων διδύμων μπορούν να αποβληθούν. Δεν είναι παράνοια να επισημαίνουμε ότι η μείωση του πληθυσμού είναι κεντρικό σημείο της ατζέντας των κυρίαρχων λαών. Στην Ιταλία οι εκτρώσεις αυξάνονται: προφανώς, στη ρευστοποίηση της οικογένειας και στην πνευματική έρημο, οι γενιές εκπαιδεύονται στην ανευθυνότητα, στον φόβο του μέλλοντος, σε έναν ηδονισμό που βασίζεται στην κατανάλωση και τις διακοπές. Δεν μπορούμε να το επαναλάβουμε αρκετά: διακοπές αρχικά σημαίνει απουσία. Οι θάνατοι από φαρμακολογικά αίτια αυξάνονται επίσης. σύντομα θα μάθουμε αν οι οροί που μας αναγκάζουν να πάρουμε έχουν κάποια σχέση.
Στην Αργεντινή στειρώνουν ανηλίκους ως αντίδοτο στη σεξουαλική βία (;!), δηλαδή χτίζουν ακρωτηριασμένες γενιές. Η ψυχική στειρότητα, εξίσου ανησυχητική, προχωρά σε ένα πολιτισμικό, ηθικό και συμπεριφορικό κενό. Ο Censis επιβεβαιώνει ότι ένας εντυπωσιακός αριθμός νέων με προσόντα είναι ανίκανοι να κατανοήσουν ένα κείμενο. Η άγνοια είναι επιθυμητή, την επιδιώκουν αυτοί που ελέγχουν το κράτος και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι αδαείς - είναι άχρηστο να θυμόμαστε αυτό, ή ίσως πολύ χρήσιμο, μια καινοτομία για πάρα πολλούς μη σκεπτόμενους - είναι εύκολη λεία χειραγώγησης, ψέματος και αρνητικών αξιών που επιβάλλονται από πάνω.
Ποια αρνητική αξία είναι πιο τρομερή από την περιφρόνηση για τη ζωή, τη γοητεία με τον θάνατο, το κοινό πλαίσιο των εθισμών, τη συναίνεση κατά του ναταλισμού και την ευθανασία, το μίσος για την οικογένεια; Ο θάνατος επεκτάθηκε στους δικούς του ανθρώπους, τη φυλή και τον πολιτισμό του. Σε ένα άλλο υποκατάστημα του νεκροτομείου, στη Γερμανία, σέ μια ηλικιωμένη κυρία επιβλήθηκε πρόστιμο οκτώ χιλιάδων ευρώ επειδή έγραψε όχι ύβρεις στο Facebook, αλλά ήρεμους προβληματισμούς κατά της μαζικής μετανάστευσης. Πρέπει να υπακούμε και να πεθάνουμε στη σιωπή. Η εθνοτική υποκατάσταση συμβαδίζει με την αντιστροφή των αρχών. Στο Βερολίνο μια νεαρή λευκή Αμερικανίδα συνελήφθη επειδή τραυμάτισε θανάσιμα έναν Αφρικανό που της επιτέθηκε. Μπορεί να υπερέβαλε, αλλά πού καταλήγουν οι ενάρετοι λόγοι κατά της βίας κατά των γυναικών; Ισχύουν μόνο για λευκούς; Αλλά πάνω από όλα, μια κοινωνία που αρνείται την αυτοάμυνα, ένα φυσικό δικαίωμα σε όλους τους πολιτισμούς, είναι κλινικά νεκρή. Άλλο ένα σημάδι ότι το δικό μας δεν είναι πια τέτοιο. Ο Μαξ Βέμπερ όρισε το κράτος ως το μονοπώλιο της νόμιμης δύναμης. Έκανε λάθος: έπρεπε να πει νομική, όχι νόμιμη, δηλαδή σωστή. Παράνομο πλέον νά υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τα πράγματά μας. Υλικός και ηθικός αφοπλισμός.
Έχουμε μόνο ένα καθήκον: να σβήσουμε τον εαυτό μας. Με εύθυμο τρόπο, σαν παιχνίδι, για το καλό του πλανήτη, που -περίεργη ομωνυμία- ονομάζεται Γαία, όχι πια Γη. Σπεύδουμε στο νεκροτομείο εν μέσω προηχογραφημένων χειροκροτημάτων, όπως στην τηλεόραση, προς ανακούφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ας μην ξεχνάμε να κάνουμε μια διαθήκη υπέρ μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης (τα λόγια προς τα πίσω). Ο τελευταίος κλείνει την πόρτα. Το φως είναι ήδη σβηστό.
Ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος που γράφει τόσο ωραία;
1 σχόλιο:
Ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος που γράφει τόσο ωραία;
Δημοσίευση σχολίου