«ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ 2024, ΗΛΙΘΙΑ ΧΡΟΝΙΑ» Από Μαρτσέλο Βενετζιάνι

Αντίο 2024: μια χρονιά ανάμεσα στο γκροτέσκο και το παράλογο

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ 2024 , ΗΛΙΘΙΑ ΧΡΟΝΙΑ​​

του Marcello Veneziani

                                  Goodnight 2024: Εις υγείαν τής πιο ανόητης χρονιάς όλων των εποχών. 

                                 Ανάμεσα σε αντιφάσεις, τρέλες και λίγο πικρό γέλιο, αποχαιρετάμε το 2024

                                                  με την ελπίδα ότι το 2025 θα τα πάει καλύτερα.

---

Η τρέχουσα και ετοιμοθάνατη χρονιά τελειώνει αφήνοντας τα πάντα ημιτελή ή νά μήν έχουν ακόμη ξεκινήσει. Μια χρονιά διάδρομος ,ένα πέρασμα, που δεν ξεκίνησε ούτε έλυσε κάτι καθοριστικό και σημαντικό, παρά μόνο συνέχισε τα πράγματα που ξεκίνησαν τα προηγούμενα χρόνια. Το '24 μεταφέρει στον διάδοχό του, το 2025, αυτό που έλαβε από τον προκάτοχό του, το 2023: ο πόλεμος στην Ουκρανία που προέρχεται από το προηγούμενο έτος, η σύγκρουση Ισραήλ-Μεσανατολής που εξερράγη στις 7 Οκτωβρίου του '23 και στη συνέχεια η ενδημική αδυναμία της Ευρώπης , η ρουτίνα της κυβέρνησης Μελώνης. Η μόνη αληθινή είδηση ​​που μας αφήνει είναι η ανακοίνωση μιας επιστροφής, αυτή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, αλλά θα συμβεί τον επόμενο χρόνο. τώρα βρισκόμαστε ακόμη στα τελικά στάδια του Μπάιντεν και των Δημοκρατικών. Εάν επιλυθούν αυτές οι συγκρούσεις, αυτός ο αποσπασματικός παγκόσμιος πόλεμος, όπως λέει ο Πάπας, ίσως θα συμβεί τον επόμενο χρόνο, αλλά μέχρι το 2024 τίποτα δεν έχει αλλάξει στο ανατολικό μέτωπο, ούτε στο βορρά ούτε στο νότο.

Ήμασταν κοντά σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, αλλά δεν έχουμε ξεφύγει. βρισκόμαστε ακόμα σε αυτόν τον θανάσιμο κίνδυνο. Έχουμε επιβεβαιώσει μόνο το έτος που πρόκειται να τελειώσει ότι η Δύση δεν είναι πλέον ο οδηγός του κόσμου, ο φάρος και ο πλανητικός φύλακας, αλλά ένα μεγάλο μέρος των λαών, των δυνάμεων και των ηγετών του κόσμου αποκλίνει σαφώς από τις δυτικές γραμμές και δεν αναγνωρίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ή το ΝΑΤΟ τον ρόλο του Παγκόσμιου Διαιτητή. Όποιος λέει ότι ζήσαμε μια κρίσιμη χρονιά στην ιστορία του κόσμου, μπερδεύει τα πραγματικά γεγονότα με τις υποκειμενικές αντιλήψεις, με τις διαθέσεις κάποιων και ανταλλάσσει τα γεγονότα με τις πιο μακροχρόνιες διαδικασίες που περνούν αυτά τα χρόνια, αλλά που δεν ήταν ούτε  γεννήθηκαν ούτε ολοκληρώθηκαν το έτος 2024.

Στην Ευρώπη, η Ursula van der Lewen παρέμεινε στο τιμόνι της επιτροπής, και μαζί της παρέμεινε η ταπεινή εικόνα μιας ηπείρου, χωρίς κυριαρχία και ανεξαρτησία, ανίκανη να έχει μια ενιαία και αυτόνομη γραμμή και να τοποθετηθεί ως αξιόπιστος και αξιόπιστος έγκυρη διεθνής οντότητα. Με τις δύο ευρωπαϊκές στήλες, τη Γαλλία και τη Γερμανία, που κάποτε αποτελούσαν τον καρολίγγειο άξονα στον οποίο στηρίζεται η Ευρώπη, τώρα χτυπημένες και κλονισμένες στις κυβερνήσεις τους.

Αλλά ακόμη και στην Ιταλία, αν κάναμε τον απολογισμό της χρονιάς που πρόκειται να κλείσει, δεν θα βρίσκαμε σημαντικά θέματα, αποφασιστικά σημεία καμπής, ανόδους ή πτώσεις που θα οδηγούσαν σε ομιλίες για μεγάλα αξιομνημόνευτα γεγονότα. Αν μη τι άλλο, υπάρχει μια μικρή σταθερότητα, είτε αρέσει είτε όχι. Καμία επανάσταση, μόνο συντήρηση, θα έλεγε ο Leo Longanesi: σύνεση και μικρές προσαρμογές ή, για όσους βρίσκονται στην αντιπολίτευση, μικρά σημάδια επιδείνωσης. Τίποτα όμως που να κάνει κάποιον να σκέφτεται σωτηρίες και καταστροφές, όπως αναγγέλλει η αντίπαλη προπαγάνδα. Είτε το βλέπεις από δεξιά, είτε το βλέπεις από αριστερά, είτε από το κέντρο είτε από άλλη θέση, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν υπήρξε κανένα κρίσιμο γεγονός, καμία αγχόνη, καμία αλλαγή ρυθμού. Μπορεί να αποσπάθηκα αλλά δεν μπορώ να βρω ούτε ένα γεγονός που άλλαξε τα πράγματα ή μετά από το οποίο τα πράγματα δεν θα είναι πια τα ίδια. Low Profile, θα έλεγαν οι ειδικοί, για να περάσεις απαρατήρητος ή για να επιβιώσεις αλώβητος. Ή ίσως χαμηλό προφίλ που αναφέρεται στο χαμηλό προφίλ των πρωταγωνιστών και των ανταγωνιστών, τουλάχιστον κατά γενικό μέσο όρο. Αν πρέπει να φανταστώ την εξουσία στην Ιταλία, σκέφτομαι μόνο την εικόνα της Giorgia Meloni να κρυφοκοιτάει ανέμελα στα διεθνή φόρουμ. Ή τόν θεσμικό της δάσκαλο, που είναι και το αντίβαρό της, τόν Ματαρέλα στο δέκατο έτος της προεδρίας της δημοκρατίας (δεν το είχε ξαναδεί αυτό).

Τίποτα καινούργιο δεν έρχεται από το έτος που λήγει , και το ίδιο ισχύει στους πιο σημαντικούς τομείς: την εκκλησία, την κοινωνία των πολιτών, τον πολιτισμό, τους θεσμούς. Δεν μπορώ να αναφέρω στις σημαντικές ειδήσεις της χρονιάς την πτώση του υπουργού Sangiuliano λόγω ενός σχεδόν ασήμαντου γεγονότος σε δημόσιο και πολιτικό επίπεδο, όπως η υπόθεση Boccia. Πολλή φασαρία για το τίποτα, ή εν πάση περιπτώσει για το πολύ λίγο και για μια ιστορία που σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο στις δευτερεύουσες εσοχές της εξουσίας. Κατά τα λοιπά, φέτος δεν έγινε τίποτα και ακόμη και τα δύο μεταρρυθμιστικά κεφάλαια, για την άμεση εκλογή πρωθυπουργού και για τη διαφοροποιημένη αυτονομία, αναβλήθηκαν για τον επόμενο χρόνο.

Μπορούμε λοιπόν δικαίως να συμφωνήσουμε ότι το 2024 ήταν μια ηλίθια χρονιά, συνολικά αναποφάσιστη, ανίκανη να δημιουργήσει εσωτερικές και διεθνείς καμπές. Και χρησιμοποιώ τη λέξη ηλίθιος όχι μόνο με την κλασική πλέον έννοια, με την οποία ο Léon Daudet αποκάλεσε έναν ολόκληρο αιώνα ηλίθιο, τον 19ο , έναν αιώνα πλούσιο σε ιστορικά γεγονότα, κοινωνικές αλλαγές και τον αιώνα στον οποίο η επιστήμη έκανε τεράστια βήματα και στον οποίο γεννήθηκαν όλα τα μεγάλα ονόματα, οι φιλόσοφοι της νεωτερικότητας οι οποίοι γεννήθηκαν, έζησαν ή πέθαναν: από τον Καντ στον Σοπενχάουερ, από τους ιδεαλιστές και τους θετικιστές, από τον Μαρξ στον Νίτσε, από τον Στίρνερ στον ντε Μάιστ, μέχρι τον Χάιντεγκερ, τον Βιτγκενστάιν και Bergson, Croce και Gentile. Μακάρι νά είχαμε χρόνια τόσο ανόητα όσο εκείνος ο αιώνας...

Αλλά η χρήση της έκφρασης ηλίθιος παραπέμπει επίσης σε κάτι που δεν συνδέεται με ιστορικά γεγονότα αλλά με το κλίμα της εποχής και τη σιωπηλή ανθρωπολογική μετάλλαξη που βιώνουμε: την ανθρωπότητα που βασίζεται στην τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη χωρίς κρίσιμα αντισώματα και ευφυή αντίβαρα. παραδίδεται καθημερινά όλο και περισσότερο στο παγκόσμιο πεπρωμένο της βλακείας. αποβλαλώνεται  από χρόνο σε χρόνο και μια ακόμη απόδειξη αυτού που συμβαίνει είναι ότι δεν το αντιλαμβάνεται καν, προχωρά προς τη βλακεία με τον αυτοματισμό, δηλαδή με τη χειρότερη μοιρολατρία, αυτή των μηχανών. και με το χειρότερο των φιδεισμών, αυτό στις μηχανικές διεργασίες. Χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση. Χωρίς κριτική επίγνωση. Χωρίς ιστορική μνήμη και πολιτισμό. Γλιστράμε ανόητα στη βλακεία. Goodnight stupid 2024, με την ελπίδα να δούμε όλο και λιγότερη βλακεία το επόμενο έτος.                                                                                                                                                                                                                              

«BUONANOTTE 2024, ANNO STUPIDO» - Inchiostronero