Οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου κάθε τόσο μᾶς παραπέμπουν στὸν Γέροντα Φιλόθεο, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν προσεχώρησε στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, οὔτε ἀσφαλῶς τὸ ἐξέλαβε ὡς θέμα καὶ Δόγμα Πίστεως, παρότι τόνιζε τὴν ἐπαναφορά μας σ' αὐτό, ἀλλ' ὄχι βέβαια στὶς παρατάξεις. Εἴδαμε στὸ διαδίκτυο καὶ δημοσιεύουμε τὴν παρακάτω ἀνάρτηση.
Δύο θαύματα αποδεικτικά ότι δεν σώζει το ημερολόγιο
(† ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ)
"Εάν θελήσω να απαριθμήσω τας πλάνας και τας αιρέσεις των παλαιοημερολογιτών εις τας οποίας υπέπεσον μετά την εισαγωγήν του νέου εορτολογίου, δεν με εξαρκεί ο χρόνος. Εκτός του αναβαπτισμού, της αναμυρώσεως, το να τολμήσουν μερικοί να μη εισέρχωνται εις τας εκκλησίας των χριστιανών νεοημερολιτών, να μη προσκυνούν τας ιεράς εικόνας, να περνούν έξω από τας εκκλησίας και να μη κάνουν το σημείον του Σταυρού ...
Ταύτα σοι γράφω δια να μη πλανηθής και δια να μη νομίσης ότι τα λέγω προς υπεράσπισιν του νέου ημερολογίου. Απ' αρχής ήμην, είμαι και θα είμαι εναντίον της απερισκέπτου, αντικανονικής και παρανόμου εισαγωγής του νέου εορτολογίου. Ηγωνίσθην, αγωνίζομαι και θα αγωνίζωμαι άχρι τέλους διά την επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου, όχι ότι παραδέχομαι το ημερολόγιον, ότι αυτό μόνον θα με σώση. αγωνίζομαι διά την ομόνοιαν, την ενότητα και ειρήνην της Εκκλησίας, άνευ των οποίων και το έθνος και η Εκκλησία θα ναυαγήσουν...
Πρόσεχε, να αγαπάς τον Θεόν και να είσαι πάντοτε κοντά Του."
Ακολουθεί η πραγματικά σοκαριστική περιγραφή του π. Φιλόθεου Ζερβάκου (για κάποιους που παρά την σωστή τους αρχικά επιλογή, έφτασαν δυστυχώς από άγνοια και υπερβάλλοντα ζήλο στο άλλο άκρο).Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
«ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»
† ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ
…Οι μοναχοί της Λογγοβάρδας δεν ακολουθούν ημερολόγια, ακολουθούν τον Χριστό ο Οποίος είπεν. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μάρ. 8, 34).
Δεν είπε να ακολουθήση το άψυχον ημερολόγιον και ο πιστεύσας και βαπτισθείς (εις αυτό) σωθήσεται. Ο πιστεύσας εις τον Χριστόν και εις το Ευαγγέλιον σωθήσεται, όχι εις το παλαιόν ημερολόγιον.
Πλανώνται δεινήν πλάνην πολλοί των φανατικών και ζηλωτών παλαιοημερολογιτών πιστεύοντες ότι χωρίς το ημερολόγιον δεν σώζετε ο άνθρωπος. Οι Άγιοι Πάντες, Προφήται, Απόστολοι, Μάρτυρες και Όσιοι, δεν εσώθησαν και δεν εθαυματούργησαν με τα ημερολόγια αλλά διά της πίστεως….
Τα μυστήρια τα τελούμενα υπό των νεοημερολογιτών είναι έγκυρα, διότι δεν τα τελειοί και αγιάζει το ημερολόγιον, αλλά τα τελειοί το Άγιον Πνεύμα, το οποίον επικαλούνται και οι νεοημερολογίται να τα αγιάση, και ο άνθρωπος σώζεται διά της ορθής πίστεως, της αγάπης και των καλών έργων, όχι διά των ημερολογίων…. Η λατρεία, την οποίαν απονέμουν πολλοί των παλαιοημερολογιτών εις το παλαιόν ημερολόγιον και κατήντησαν αληθείς χρονολάτραι, η έλλειψις της πραγματικής, της ειλικρινούς αγάπης προς τον Θεόν και τον πλησίον, η έλλειψις της αγάπης προς αλλήλους και αυτών των παλαιοημερολογιτών ακόμη, η ασέβεια, η απιστία, η κακή πολιτεία, η καταφρόνησις προς τον νόμον του Θεού, τας θείας εντολάς και τας ιεράς παραδόσεις των πλείστων κληρικών και λαϊκών νεοημερολογιτών, παρατείνουν την διαίρεσιν, το σχίσμα. αυξάνουν τα πάθη, τα μίση, την κακίαν, τας αμαρτίας. σκληρύνουν τας καρδίας αμφοτέρων, απομακρύνουν την μετάνοιαν και πλησιάζομεν, εάν δεν μετανοήσωμεν, εις την απώλειαν.
«Εάν μη μετανοήτε», είπεν ο Κύριος, «πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. 13, 3).
Εγίναμεν οι πάντες, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, γενεά πονηρά, σκολιά και διεστραμμένη. και προς τους σκολιούς σκολιάς οδούς εξαποστέλλει ο Κύριος. Τους πονηρούς εξολοθρεύει, καθώς και πάντας τους αμαρτωλούς, και φυλάσσει Κύριος πάντας τους αγαπώντας Αυτόν. Δεν θα κριθούν και καταδικασθούν οι άνθρωποι τόσον δια τα ημερολόγια, όσον θα καταδικασθούν δια την έλλειψιν της αγάπης και των καλών έργων. Ας αγαπήσωμεν τον Κύριον, ας φυλάξωμεν τας εντολάς Του και, εάν ως άνθρωποι αμαρτήσωμεν, ας μετανοήσωμεν δια να μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος Χριστού.
Αναγκαίον κρίνω να αναφέρω εδώ δύο θαύματα αποδεικτικά, ότι τα μυστήρια τα υπό των νεοημερολογιτών τελούμενα είναι έγκυρα και ότι τον άνθρωπον δεν το σώζουν τα ημερολόγια, αλλά τον σώζει η μετάνοια, η εξομολόγησις, η πίστις, η αγάπη, τα καλά έργα, ο Θεός.
Εις το χωριόν του Παρθενίου ήτο νέος τις τον οποίον μερικοί εις την Πάρον παλαιοημερολογίται τον έπεισαν να μη πηγαίνη εις την Εκκλησίαν, να μη εξομολογήται, να μη κοινωνή των αχράντων μυστηρίων, διότι θα κολασθή, επειδή με το νέον ημερολόγιον δεν γίνεται λειτουργία, μυστήριον. όσοι πηγαίνουν εις την Εκκλησίαν με το νέον ημερολόγιον, εξομολογούνται, κοινωνούν, όλοι είναι κολασμένοι. Φοβηθείς ο νέος απεμακρύνθη από την Εκκλησίαν και την αγίαν Κοινωνίαν και έπαθεν, ο δυστυχής, εκείνο το οποίον λέγει ο Άγιος Κύριλλος. οι μακρύνοντες εαυτούς της Εκκλησίας και των αγίων Μυστηρίων εχθροί του Θεού και φίλοι του διαβόλου καθίστανται. Ο Εύσπλαγχνος όμως Θεός δεν τον αφήκε να χαθή, διότι από απλότητα επλανήθη από παλαιοημερολογίτας. και όταν ησθένησε και επλησίασε εις τον θάνατον, μίαν ημέραν εισήλθον εις το δωμάτιόν του πλήθος δαιμόνων, τον ησπάζοντο και του έλεγον. Ήλθαμε να σε πάρωμε, είσαι ιδικός μας. Εις την παρουσίαν και θέαν των μιαρών δαιμόνων ο νέος ετρόμαξε και γοερώς εφώναξε. Βοήθεια! βοήθεια! Βγάλτε αυτούς τους μαύρους που ήλθαν να με πάρουν. Τρέχουν οι γονείς έντρομοι, οι γείτονες, και τον ερωτούν, τί έπαθε. Αυτός περισσότερον εφώναζε. Βγάλτε τους μαύρους που ήλθαν να με πάρουν. Οι γονείς και οι προσδραμόντες δεν έβλεπον ουδένα και προσεπάθουν να τον παρηγορήσουν, αλλ” εκείνος διαρκώς έτρεμε, έκλαιε και εφώναζε τα τους βγάλουν έξω.
Αφού είδε ότι ουδεμίαν βοήθειαν έδιδον εις αυτόν, λέγει εις τους γονείς του. Φέρετέ μου τον παπά Φιλόθεον να εξομολογηθώ, και επειδή τω είπον, ότι απουσίαζον, τους λέγει. Φέρετε τον παπά Μανώλη. Τω λέγουν. Είναι νεοημερολογίτης, και εσύ δεν επήγαινες εις την εκκλησίαν, επειδή ήτο νεοημερολογίτης και δεν τον εχαιρέτας. πώς τώρα τον γυρεύεις; Έσφαλα, έσφαλα. φέρετέ τον να εξομολογηθώ. Τον ειδοποίησαν, μετέβη και εξωμολογήθη. Όταν όμως εισήλθεν ο Ιερεύς, οι δαίμονες εξήλθον και ίσταντο εις την θύραν. όταν δε ο Ιερεύς τω ανέγνωσε την συγχωρητικήν ευχήν, οι μεν μαύροι και δυσειδείς δαίμονες έφυγον κλαίοντες, εισήλθον δε μερικοί νέοι ωραίοι, θαυμάσιοι εις την μορφήν, τον ησπάσθηκαν και τω λέγουν. Επειδή εξωμολογήθης καθαρά, ήλθομεν εις βοήθειάν σου.
Έπαυσε ο νέος να κλαίη, να φοβήται, και με φωνάς ευχαριστηρίους, με πρόσωπον φαιδρόν και ιλαρόν, εκαλούσε τους γονείς και γείτονας να ίδουν την λαμπρότητα και ωραιότητα των νέων εκείνων, αλλά ως ανάξιοι δεν έβλεπον. Μετά τρεις ημέρας λέγει εις τους γονείς του. Ειδοποιήσατε τον παπά Μανώλη αύριον εις τας 9π.μ. να έλθη να με κοινωνήση διότι οι νέοι οι οποίοι με συντροφεύουν μου είπαν θα με πάρουν μαζί των. Έτσι και έγινε, και απήλθε γελαστός και με χρηστάς ελπίδας εις την άνω Ιερουσαλήμ.
Εις την Σύρον ήσαν δύο Ιερομόναχοι και Πνευματικοί φανατικοί και ζηλωταί θερμότατοι του παλαιού ημερολογίου, οι οποίοι συνεβούλευον και εδίδασκον τους ανθρώπους, τους χριστιανούς, να μη πηγαίνουν εις την εκκλησίαν, να μη κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων. Αντί να κοινωνούν, να προτιμούν να γεμίζουν ένα ποτήρι κρασί και να βουτούν μία φέτα ψωμί να τρώγουν, αυτό θα είναι προτιμότερον. Επίσης τα βρέφη των, αντί να τα βαπτίζουν νεοημερολογίται ιερείς, να προτιμούν να τα κάμουν ένα μπάνιο εις την θάλασσαν ή να βάζουν σε μια σκάφη νερό και να τα πλένουν. Ο ένας μάλιστα φανατικώτερος έλεγεν, ότι την κονωνίαν των νεοημερολογιτών την βάζει κάτω και την πατά και έλεγε μίαν αισχράν λέξιν. Είχον δε αναμεταξύ των τόσον μίσος, φθόνον και κακίαν, ώστε δεν ησχολούντο εις άλλο τι τόσον, όσον εις το να πηγαίνουν εις ανθρώπους γνωστούς των και αγνώστους, να κατηγορή ο ένας τον άλλον, με φοβεράς φρικτάς κατηγορίας και συκοφαντίας. Έγινε μέγα σκάνδαλον εις την πόλιν της Σύρου.
Μερικοί φρόνιμοι και θεοφοβούμενοι με παρεκάλουν να τους ειρηνεύσω. Προσεπάθησα να τους πείσω, ότι οφείλουν ως χριστιανοί και περισσότερον ως ιερομόναχοι και πνευματικοί να συγχωρηθούν, να συνδιαλλαγούν, να διαλύσουν τον φθόνον και την έχθραν, διά να μη αποθάνουν εν έχθρα. αλλά εστάθη αδύνατον. Τον ένα, με πολλά παραδείγματα και διδασκαλίας εκ του Ευαγγελίου, τον έπεισα να παραδεχθή να συγχωρηθούν. ο άλλος εστάθη αδύνατον, οπότε τω είπον. Εάν δεν τον συγχωρήσης, να μη λειτουργήσης, διότι ο Χριστός λέγει. πρώτον να καταλλαγής με τον εχθρόν σου και τότε να προσφέρης το δώρον σου ή την θυσίαν. Εγώ, μοι λέγει, θα λειτουργήσω…..Αλλά αντί να λειτουργήση, μετ” ολίγας ημέρας από τότε που τω είπον να μη λειτουργήση, επήρε ένα μαχαίρι και πήγε να σφάξη τον ανεψιόν του εργοστασιάρχην, ότι του επήρε τα χρήματα. και επειδή ο Αστυνόμος τον εφυλάκισε ολίγας ημέρας και τον ηπείλησε να μη ενοχλήση άλλοτε τον ανεψιόν του διότι θα τον ετιμώρη, επήγε ως άλλος Ιούδας και επήρε σχοινίον και έδεσε βρόγχον δια να πνιγή, αλλά την στιγμήν εκείνην τον είδε κάποια γυνή, η οποία εφώναξε και έσπευσαν και έκοψαν το σχοινί και εσώθη. Αλλ” επειδή παρεφρόνησε, τον έκλεισαν εις το άσυλον. και ότε επλησίαζε εις τον θάνατον, επήγε ο Ιερεύς να τον κοινωνήση, τον εύρε και έτρωγε τας ακαθαρσίας του! Και ούτω ακοινώνητος απέθανε αυτός που έλεγε ότι την Κοινωνίαν των νεοημερολογιτών την βάζει κάτω και την πατά και την χρίει με ακαθαρσίας. Όταν δε τον εξέθαψαν ήτο άλυτος, το λείψανόν του μαύρον, δυσωδίαζε, το στόμα του ανοικτόν και η γλώσσα του εκρέματο έξω του στόματος. Αυτά είναι τα κατορθώματα των φανατικών παλαιοημερολιτών των αποβαλόντων την αγάπην και κρατούντων σφικτά το παλαιόν ημερολόγιον να μη το χάσουν.
Εάν θελήσω να απαριθμήσω τας πλάνας και τας αιρέσεις των παλαιοημερολογιτών εις τας οποίας υπέπεσον μετά την εισαγωγήν του νέου εορτολογίου, δεν με εξαρκεί ο χρόνος. Εκτός του αναβαπτισμού, της αναμυρώσεως, το να τολμήσουν μερικοί να μη εισέρχωνται εις τας εκκλησίας των χριστιανών νεοημερολιτών, να μη προσκυνούν τας ιεράς εικόνας, να περνούν έξω από τας εκκλησίας και να μη κάνουν το σημείον του Σταυρού και να λέγουν αι εκκλησίαι εφράγκεψαν, αι εικόνες εμολύνθησαν. και ότε εσήμαινον οι κώδωνες των εκκλησιών δι” εορτήν Αγίου μερικοί παλαιοημερολογίται έλεγον είναι η εορτή των Φράγκων Αγίων. Κάποια καλογραία εις γυναικείαν Μονήν της Τήνου παλαιοημερολογίτισσα, διαβαίνουσα προ της θύρας του Ναού της Μονής την Μ. Παρασκευήν και ιδούσα τον Χριστόν επί ξύλου κρεμάμενον εις το μέσον της εκκλησίας, έστρεψε προς τον Χριστόν τα οπίσθιά της. Εις παρατηρήσεις καλογραίας άλλης παλαιοημερολογιτίσσης διατί δεν εντρέπεται, απήντησεν αυθαδώς και ασεβώς. Αυτός ο Χριστός δεν είναι ο ιδικός μας, είναι των Φράγκων. Παύω, δεν λέγω άλλο. λέγω μόνον «Πάτερ, άφες αυτοίς. ου γαρ οίδασι τί ποιούσι», ουδέ τί λέγουσι.
Ταύτα σοι γράφω δια να μη πλανηθής και δια να μη νομίσης ότι τα λέγω προς υπεράσπισιν του νέου ημερολογίου. Απ” αρχής ήμην, είμαι και θα είμαι εναντίον της απερισκέπτου, αντικανονικής και παρανόμου εισαγωγής του νέου εορτολογίου. Ηγωνίσθην, αγωνίζομαι και θα αγωνίζωμαι άχρι τέλους διά την επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου, όχι ότι παραδέχομαι το ημερολόγιον, ότι αυτό μόνον θα με σώση. αγωνίζομαι διά την ομόνοιαν, την ενότητα και ειρήνην της Εκκλησίας, άνευ των οποίων και το έθνος και η Εκκλησία θα ναυαγήσουν….
Πρόσεχε, να αγαπάς τον Θεόν και να είσαι πάντοτε κοντά Του.
Μετά πατρικής αγάπης και ευχών εγκαρδίων
Αρχιμ. Φιλόθεος
«ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»
† ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ
Ηγουμένου Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ
paterikiparadosi
ΣΧΟΛΙΟ: Δυστυχώς οι παλαιοημερολογίτες παρέσυραν τούς πάντες στό σχίσμα ανάμεσα στήν λειτουργική ζωή καί στήν ζωή τής προσευχής, τής μετανοίας,τής οδού τής ασκήσεως καί τών αρετών.Δέν σώζει αυτομάτως η απλή συμμετοχή στά Μυστήρια. Η Λειτουργία δέν είναι η Βασιλεία επί τής γής. Σήμερα εξαρτήθηκε η Θ. Ευχαριστία από τήν εξομολόγηση καί τήν συγχωρητική ευχή. Αλλά η Θ.Ευχαριστία είναι εις άφεσιν τών αμαρτιών καί εις ζωήν αιώνιον. Τί κάνει ο Κύριος; Επικυρώνει τήν συγχώρεση τού Ιερέως; Μεταλλάξαμε τήν ευχή σέ προσταγή; Ο Κύριος κάνει υπακοή στόν κλήρο; Καί δυστυχώς χωρίς νά τό κατανοήσουμε βοηθήσαμε στήν επιτυχία τού Διαφωτισμού ο οποίος πολιορκούσε τήν εκκλησία από τήν εποχή τών κολλυβάδων. Σήμερα βαδίζουν πρός ένα νέο σχίσμα οι αποτειχισμένοι, οι σημερινοί διάδοχοι τού Παλαιού, νομίζοντας ότι μπορούν νά εξουσιάσουν τήν σωτηρία εξουσιάζοντας τήν Θ. Ευχαριστία. Σέ απόλυτη συμφωνία μέ τόν οικουμενισμό τού Ζηζιούλα καί τήν ευχαριστιακή του εκκλησιολογία.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Περί της επιγνώσεως του θελήματος του Θεού
Περί της επιγνώσεως του θελήματος του Θεού
Έλεγεν ο Γέρων: «Είναι καλόν πάντοτε να ζητής παρά του Θεού “σύνεσιν εν πάσι”, τί και πώς πρέπει να πράξης ή να είπης» Άλλαις λέξεσιν, εις εκάστην περίπτωσιν δέον όπως ζητής την επίγνωσιν του θελήματος του Θεού και τας οδούς προς εκπλήρωσιν αυτού.Η εκζήτησις του θελήματος του Θεού είναι το σπουδαιότερον έργον της ζωής ημών, διότι «οδεύοντες την οδόν» του θελήματος του Θεού γινόμεθα μέτοχοι της αιωνίου θείας ζωής Η γνώσις του θελήματος του Θεού είναι δυνατή δια διαφόρων οδών Μία εξ αυτών είναι ο λόγος του Θεού, αι εντολαί του Χριστού Αλλ’ εν ταις ευαγγελικαίς εντολαίς, παρά την τελειότητα αυτών ή μάλλον λόγω της τελειότητος αυτών, το θέλημα του Θεού αποκαλύπτεται εις την τελικήν γενικήν αυτού έννοιαν, και ο άνθρωπος εις την ζωήν αυτού, αντιμέτωπος προς ατελείωτον ποικιλίαν περιστάσεων, συχνάκις δεν γνωρίζει πώς πρέπει να ενεργήση, ίνα ευρεθή η πράξις αυτού εντός του ρεύματος του Θείου θελήματος Ίνα έχη πράξις τις, ενέργειά τις, καλόν τέλος, δεν αρκεί να γνωρίζης μόνον την γενικήν έκφρασιν του θελήματος του Θεού εις τας εντολάς, ήτοι:«αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου, και τον πλησίον ως σεαυτόν», είναι απαραίτητος εισέτι ο εκ Θεού φωτισμός περί του τρόπου της εν τη ζωή πραγματοποιήσεως των εντολών Πλέον τούτου απαραίτητος είναι και η «εξ ύψους δύναμις» (Μάρκ κδ’ )
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Ηγάπα πολύ ο Γέρων τας μακράς ιεράς ακολουθίας εν τω ναώ, απεράντως πλουσίας εις πνευματικόν περιεχόμενον, και ετίμα το έργον των ψαλτών και των αναγνωστών, πολύ δε προσηύχετο δι’ αυτούς παρακαλών τον Θεόν όπως βοηθή αυτούς, ιδιαιτέρως κατά τον καιρόν των ολονυκτιών αγρυπνιών Παρά την αγάπην όμως αυτού προς την μεγαλοπρέπειαν, το κάλλος και την μουσικήν των ακολουθιών, έλεγεν ότι, αν και διετάχθησαν αύται κατά τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος, αποτελούν κατά την μορφήν αυτών ατελή προσευχήν, και εδόθησαν εις τους πιστούς ως προσιταί και ωφέλιμοι εις πάντας
«Ο Κύριος έδωκεν εις ημάς τας εκκλησιαστικάς ακολουθίας μετά
ψαλμωδίας ως εις αδύναμα παιδία Δεν γνωρίζομεν εισέτι να προσευχώμεθα, ως θα έπρεπε, και ούτως η ψαλμωδία είναι ωφέλιμος δι’ όλους, όταν ψάλλωμεν μετά ταπεινώσεως Αλλ’ είναι καλύτερον, όταν η καρδία ημών καθίσταται ναός του Κυρίου και ο νους θρόνος Αυτού» έγραφεν ούτος Και προσέθετεν:
«Ο Κύριος δοξάζεται εν τοις ναοίς, οι δε μοναχοί‐ερημίται δοξάζουν τον Θεόν εν ταις καρδίαις αυτών Η καρδία του ερημίτου γίνεται ναός, ο δε νους αυτού θυσιαστήριον, διότι ο Κύριος αγαπά να κατοική εν τη καρδία του ανθρώπου»
Έλεγε δε προσέτι ότι, όταν η αένναος προσευχή ριζωθή εις τα βάθη της καρδίας, όλος ο κόσμος μεταβάλλεται εις ναόν Θεού
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου