«Μακάρι να ήταν έτσι…» του @I_Raskolnick

Μακάρι να ήταν έτσι…

Ακούω προσεκτικά, τον Κώστα Λαπαβίτσα σε αυτό το βίντεο, αλλά δεν με πείθει για πολλούς λόγους.

Η κυριότερη αδυναμία στην ανάλυσή του, αφορά στην απαρχαιωμένη πια έκθεση του 2011 την οποία επικαλείται και στον εκτιμώμενο πληθωρισμό της τάξης του 9%, που όπως ισχυρίζεται θα παρατηρηθεί. Αλλά με πολύ μεγάλη πιθανότητα, για να μην πούμε με βεβαιότητα, ο πληθωρισμός με δεδομένα τα στοιχεία του εμπορικού ισοζυγίου θα είναι πολύ μεγαλύτερος.

Για να αρχίσουμε να φτιάχνουμε τα δικά μας ρούχα και να αναστηλώσουμε τις όποιες παραγωγικές εγκαταστάσεις που σήμερα σκουριάζουν, όπως πρέπει να γίνει, διότι αλλιώς δεν γίνεται, και είναι κρίσιμο αυτό για να το καταλάβουμε, χρειάζεται λεπτομερής σχεδιασμός (η δουλειά του μυρμηγκιού που λέει κι ο ίδιος ο Κ.Λ. ), οργάνωση των ανθρώπινων πόρων για την υλοποίηση των σχεδιασμών και εξεύρεση χρηματικών πόρων για την αποκατάσταση κι επέκταση των εγκαταστάσεων. Επειδή ο μηχανολογικός εξοπλισμός, όταν δεν είναι αχρηστευμένος, είναι εισαγόμενος, όπως και τα ανταλλακτικά του, η ανάγκη συναλλαγματικών αποθεμάτων είναι αναγκαία σ’ αυτήν την προσπάθεια, αλλά στο αφήγημα του Κ.Λ. δεν προσδιορίζονται αυτά τα αποθέματα.

Τα καταναλωτικά πρότυπα (πέρα από τις ανάγκες σε κεφαλαιουχικό εξοπλισμό που πρέπει εδώ να προστεθούν) δημιουργούν ένα τερατώδες εμπορικό έλλειμμα.

Εμπορικό έλλειμμα, είναι το ποσό της αξίας των εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών που δεν καλύπτονται από τις εξαγωγές. Αλλά σήμερα το έλλειμμα εισαγωγών-εξαγωγών είναι πάνω από 20 δισ. ευρώ, σε ετήσια βάση.

Ευρώ, όχι ελληνικές δραχμές!

Με εθνικό νόμισμα, τυπικά, η προσφορά και η ζήτηση δραχμών στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος θα προσδιορίζουν και την τιμή της δραχμής σε σχέση με τα άλλα νομίσματα. Η προσφορά και η ζήτηση συναλλάγματος είναι απολύτως συνυφασμένη με την προσφορά και τη ζήτηση ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών (πρωτίστως, σήμερα, τον τουρισμό) Αλλά όσο το ελληνικό ισοζύγιο παραμένει αρνητικό, όπως είναι σήμερα, τόσο αυτή η δραχμή θα υποτιμάται, κάνοντας απαγορευτικά για τους οικονομικά ασθενέστερους -μέχρι και αν παραχθούν εγχωρίως-, όλα τα εισαγόμενα προϊόντα.

Αυτή τη στιγμή είμαστε ελλειμματικοί ως οικονομία, σε προϊόντα όπως η ζάχαρη ή τα άλευρα και φυσικά εισάγουμε το πετρέλαιο (οι ροές που λέει κι ο Κ.Λ.στο παραπάνω βίντεο). Άρα, η συνεχώς υποτιμώμενη δραχμή, θα κάνει όλο και ακριβότερο το κόστος παραγωγής του ψωμιού του φτωχού.

Όταν και αν αναπτύξουμε ξανά τους σιτοβολώνες μας και βάλουμε ξανά μπροστά τα εργοστάσια ζάχαρης, αν μπορούμε να αντέξουμε τον φορτίο του εισαγόμενου κόστους παραγωγής, όπως είναι τα καύσιμα, οι πρώτες και βοηθητικές ύλες  και τα ανταλλακτικά, τότε θα μπορούμε να ξαναμιλήσουμε.

Άλλη μια φορά: λείπει η δουλειά του μυρμηγκιού. Όταν κι αν τα μυρμήγκια αρχίσουν να δουλεύουν, θα φανούν τα κενά του μοντέλου που έχει στο μυαλό του ο Κ.Λ.

Όλα τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι δεν πρέπει από τώρα να συζητάμε πώς θα ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια… Καιρός να μάθουμε και να ψαρεύουμε, που λέγαμε πριν κάμποσο καιρό, στις εποχές των φρούδων ελπίδων…

Υ.Γ. Και κάποιες σχετικές σκέψεις εδώ, διατυπωμένες προ καιρού.

olympia