Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Εκλογές: «Κι είπαν θα δώσουν το βραβείο στην μεγαλύτερη ψευτιά»

Άρχισε η πολιτική παραπλάνηση για να μπούνε «τα πρόβατα στο μαντρί»

Γράφει η Σοφία

Η εκλογική διαδικασία και συγκεκριμένα όλα όσα προηγούνται στο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της προκήρυξης εκλογών έως ότου οι πολίτες βρεθούν στο εκλογικό παραβάν για να επιλέξουν τους κοινοβουλευτικούς τους εκπροσώπους, χαρακτηρίζονται από δύο λέξεις: «Προπαγάνδα» και «αποπροσανατολισμός». Μάλιστα, η «διαδικασία» αυτή (ελέω των ΜΜΕ της χώρας) έχει χαρακτηρίσει το πολιτικό προσωπικό ως επαγγελματίες ψεύτες και την πολιτική ως το επάγγελμα του ψεύδους.

Στην προεκλογική διαδικασία, λοιπόν, ακούγονται πολλά και διάφορα, συνήθως εξωφρενικά. Κάποιες άλλες φορές, όμως, με τον μανδύα της γνώσης των «ειδικών» (τηλεοπτικές ή διαδικτυακές «γλάστρες») τα στοχευμένα ψεύδη δημιουργούν πραγματικό πρόβλημα στους πολίτες της χώρας (που δεν φημίζονται για την γνωστική τους επάρκεια επί της πολιτικής)…

Εσχάτως, επανήλθε ένα ψέμα από εκείνα που χρησιμοποιούνται διαχρονικά. Το ψέμα της «βαρύτητας» της λευκής ψήφου. Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι ψηφοφόροι που αναρωτιούνται: «Τι συμβαίνει όταν το 50% + 1 του εκλογικού σώματος ψηφίσει λευκό;»
Στο διαδίκτυο (που έχει μετατραπεί σε χώρο διακίνησης κάθε είδους προπαγάνδας) κυκλοφορεί το τελευταίο διάστημα, μια λανθασμένη είδηση σχετικά με την λευκή ψήφο. Καλούν τον κόσμο να ψηφίσει λευκό στις εκλογές, διότι όπως ισχυρίζονται, αν υπάρχουν 51% λευκά επί του συνόλου των ψηφισάντων, τότε οι εκλογές ή ακυρώνονται ή επαναλαμβάνονται ή το αποτέλεσμά τους είναι αντισυνταγματικό, ανάλογα με την έκδοση που διαχέεται αυτή η εσφαλμένη πληροφορία στο διαδίκτυο.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, η λευκή ψήφος πλέον αθροίζεται και προσμετρείται με τα άκυρα. Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη διατύπωση στο Φύλλο εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ) της 7ης Φεβρουαρίου 2006, στο οποίο αναφέρεται ο νέος εκλογικός νόμος.
Πρόκειται για τον εκλογικό νόμο 3434/2006 (νόμος Παυλόπουλου), στο Άρθρο 1, του οποίου αναφέρεται ρητά ότι «τα λευκά ψηφοδέλτια ΔΕΝ προσμετρούνται στα έγκυρα».

Ως λογικό επακόλουθο τίθεται αυτομάτως το ερώτημα: «Ψηφίζοντας λευκό ενισχύουμε το πρώτο κόμμα;»
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως η λευκή ψήφος αποτελεί συνήθως ψήφο διαμαρτυρίας. Όμως όπως αναφέραμε παραπάνω η λευκή ψήφος δεν προσμετράται στα έγκυρα, οπότε τελικά πράγματι καταλήγει να ενισχύει το πρώτο κόμμα. Είναι μία «κενή» ψήφος. Χωρίς κανένα απολύτως αντίκρυσμα, πέραν από αυτό της άτυπης διαμαρτυρίας…

Επειδή όμως ζούμε σε μία χώρα που εσχάτως γίνονται πάρα πολλά παιχνίδια με τις λέξεις και τις έννοιές τους, αξίζει μετά το «ξεκαθάρισμα» περί της λευκής ψήφου, να «αγγίξουμε» και κάποιες λέξεις και έννοιες που έχουν παραποιηθεί σημαντικά, ενώ ταυτόχρονα έχουν βαρύνουσα σπουδαιότητα στην καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και στην ίδια τη λειτουργία της χώρας και του πολιτεύματος…
Έτσι, σε μία χώρα που είναι προφανές ότι υπάρχει τυπικά και όχι ουσιαστικά, σε ένα προτεκτοράτο (είναι η καλύτερη λέξη), αναλόγως των ορέξεων και των πολιτικών – οικονομικών συμφερόντων, εικάζεται ότι υπάρχει μία χώρα που είναι αντικείμενο κατευθυνόμενης εκμετάλλευσης και αντικείμενο προς ικανοποίηση των ορέξεων των ισχυρών. Είναι η χώρα που η απάτη βραβεύεται και οι καλύτεροι απατεώνες επιλέγονται για να την κυβερνήσουν… Είναι η χώρα που ζεις και που δεν έχεις μάθει ακόμη ότι δεν σου ανήκει…

Κυβέρνηση, πρέπει επιτέλους να το ομολογήσουμε, δεν υπάρχει. Ακόμη και εάν χαρακτηρίζαμε την κυβέρνηση ως εγκληματική ομάδα, θα την επαινούσαμε, αφού οι εγκληματικές ομάδες – οργανώσεις (π.χ. μαφία) είναι πολύ καλά δομημένες ιεραρχικά, με ανθρώπινο δυναμικό ιδιαίτερων προσόντων, με στόχους και σχέδια υλοποίησης αυτών των στόχων και, τέλος, με αποτελεσματικότητα στο εκτελεστικό τους μέρος. Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν έχει τίποτε τέτοιο… Είναι μία ομάδα ανθρώπων χαμηλού δείκτη νοημοσύνης, χωρίς ιδιαίτερα προσόντα, χωρίς ικανότητα ή θέληση για εργασία, χωρίς καν έναν βασικό σχεδιασμό για την εύρυθμη λειτουργία της προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης των θεσμικών – συνταγματικών απαιτήσεων για την ύπαρξή της. Είναι μία ομάδα ανθρώπων που όντας ανίκανη να σχεδιάσει και να εκτελέσει στην πράξη τον ό,ποιο σχεδιασμό της, αρκείται στο να αποδέχεται τους σχεδιασμούς τρίτων (εγχώριων και εξωχώριων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων) παραδίδοντας με τις πράξεις και τις παραλείψεις της την χώρα και τους πολίτες στις διαθέσεις και τα συμφέροντα ξένων…

Η εκάστοτε αντιπολίτευση ακολουθεί το κυβερνητικό μοτίβο της απόλυτης πολιτικής ανυπαρξίας. Αρκείται στο να συνεργάζεται με την κυβέρνηση προς την κατεύθυνση ψήφισης και υλοποίησης νόμων και μέτρων που διαλύουν την οικονομία της χώρας, αποσυνθέτουν τον κοινωνικό ιστό, κατακερματίζουν και χαρίζουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και, σε γενικές γραμμές, καλύπτει τα ό,ποια κυβερνητικά κενά της ψευδοκυβέρνησης στην ανάγκη νομιμοποίησης της πολυμέτωπης επίθεσης που υφίσταται η Ελλάδα. Η αντιπολίτευση, για τους τύπους και για την επόμενη ημέρα των εκλογών, αρκείται απλά στο να κραυγάζει ως «βιασθείσα κορασίς» για το κυβερνητικό έργο, και για τον εξαναγκασμό της στη συμμετοχή του βιασμού της χώρας!!!

Δυστυχώς, αυτά τα «έτσι πρέπει» τόσο της κυβέρνησης, όσο και της κλαίουσας αντιπολίτευσης, εξαναγκάζουν (εκείνους που αντιλαμβάνονται τον πολυετή εμπαιγμό και βλέπουν τους κινδύνους της ανυπαρξίας στην οποία κινείται η ελληνική πολιτική σκηνή) να κατανοούν τώρα, περισσότερο από ποτέ, πως είναι αναγκαία η δημιουργία και ανάδειξη προσώπων, που θα μεριμνήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την απομάκρυνση της χώρας από μνημονιακά διακυβεύματα. Κι αυτό, επειδή στην πορεία που σήμερα βρίσκεται η χώρα, κανένα καλό μέλλον δεν υπάρχει.

Όσο για την Ελληνική Βουλή, έχει καταστεί χώρος υποδοχής και στέγασης διαφόρων συμπλεγματικών προσωπικοτήτων (που δεν θα τους ήξερε ούτε ο διαχειριστής της πολυκατοικίας τους, όπως είπε πολύ επιτυχημένα κάποιος πολιτικός του παρελθόντος), άβουλων, οκνηρών και κενών ιδεολογικών, ηθικών και εθνικών αρχών. Η λήθη (απώλεια μνήμης) έχει αντικατασταθεί από την άνοια. Οι πολιτικοί επαναπροσανατολισμοί και επαναπροσδιορισμοί (οι συνεχείς μετακινήσεις – περιφορές – αλλαγές βουλευτών ξεπερνούν ακόμη και τον ορισμό του τυχοδιωκτισμού), είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα των «ταγών του έθνους», το οποίο άγεται και φέρεται σαν κλωτσοσκούφι, από τις αντικρουόμενες τοποθετήσεις των εκπροσώπων του, όταν αυτές γίνονται στον έντυπο ή ηλεκτρονικό Τύπο και στην Βουλή των αβούλων…

Δυστυχώς, σχέδιο αναστήλωσης της χώρας δεν υπάρχει. Και ποιος να το κάνει αυτό άλλωστε; Απαιτείται σοβαρότητα, γνώση, προσπάθεια, συνέπεια, σύγκρουση με δυνάμεις πανίσχυρες εντός και εκτός Ελλάδας, ήθος και, κυρίως, αίσθημα ευθύνης προς την πατρίδα και τους πολίτες.

Με όλα αυτά ως «προίκα», βαδίζει και πάλι η χώρα σε εκλογές! Εκλογές της απόλυτης ανυπαρξίας, όπου καλούνται οι πολίτες να αποφασίσουν το ποιος ή ποιοι θα είναι εκείνοι που θα διαχειριστούν την «ευθύνη» εφαρμογής των μνημονίων, ποιοι θα είναι εκείνοι που θα αναλάβουν να εκτελέσουν την χώρα…
Συνεπώς, δεν υφίστανται εκλογές. Διαδικασία επιλογής δημίων έχουμε. Αν κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν θα συμβεί αυτό, απλά ανήκουν στην μερίδα εκείνων που έχουν προ πολλού χάσει την επαφή με την σκληρή ελληνική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώθηκε στα χρόνια των μνημονίων με υπαιτιότητα των πολιτικών.
Αν θέλουμε όμως να είμαστε απολύτως ειλικρινείς θα πρέπει να ομολογήσουμε πως αυτό που θα έχουν να επιλέξουν στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι δεν είναι πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τον έπαρχο που θα παίρνει εντολές από τους δανειστές. Θα επιλεγεί ο καλύτερος προδότης.

Εμπρός, λοιπόν! Σηκωθείτε από τις καρέκλες, τα ντιβάνια, τις παραλίες και τα φουσκωτά σας στρώματα και τρέξτε να ψηφίσετε και πάλι τους κομπάρσους. Εκείνους που επανέρχονται δριμύτεροι για να αλλοιώσουν (και πάλι) την δημοκρατία.
Εμπρός, λοιπόν! Τρέξτε να τους τιμήσετε με την εμπιστοσύνη σας, ελπίζοντας πως θα σας χαρίσουν έναν σιωπηλό και χωρίς πόνο θάνατο… Τρέξτε για να τους ξαναδιορίσετε διαχειριστές της εμπιστοσύνης σας, που την επανειλημμένα καταχράστηκαν στο παρελθόν…
Τρέξτε να ορίσετε εκείνους που θα μοιραστούν τα ιμάτιά σας…

ΥΓ: Επειδή οι πολίτες της χώρας έχουν μπερδευτεί αρκετά με την σημασία λέξεων που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη ζωή τους, κι επειδή έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν άλλες περισσότερο «ελαφρές» λέξεις και εκφράσεις, σας παραθέτουμε μία διασκεδαστική (αλλά τραγικά αληθινή) αντιστοίχιση, σχετικά με τις 12 Κατηγορίες Μισθών… Εσείς αποφασίστε σε ποια κατηγορία βρίσκεστε…
1) Ο μισθός Κρεμμύδι: Τον βλέπεις, τον πιάνεις και μετά κλαις
2) Ο μισθός Σύντροφος: Σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά δεν ζεις χωρίς αυτόν
3) Ο μισθός Δίαιτα: Σε κάνει να τρως κάθε φορά λιγότερο
4) Ο μισθός Ατλαντίδα: Υπάρχουν αμφιβολίες για την ύπαρξη του
5) Ο Μαγικός μισθός: Εξαφανίζεται ως δια μαγείας
6) Ο μισθός Καταιγίδα: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει και πόσο θα κρατήσει
7) Ο μισθός Black Humor: Όταν τον δεις γελάς για να μην κλάψεις
8) Ο μισθός Προφυλακτικό: Σε ενοχλεί… αλλά σε σώζει
9) Ο Αφερέγγυος μισθός: Ποτέ δεν μπορείς να βασιστείς επάνω του
10) Ο μισθός Περίοδος: Έρχεται μία φορά τον μήνα…Και κρατάει 3 έως 5 ημέρες το πολύ
11) Ο μισθός Έβερεστ: Ποτέ δεν πρόκειται να κουνηθεί από την θέση του…
12) Ο μισθός Πρόωρη Εκσπερμάτωση: Μόλις τον βάλεις μέσα (στην τσέπη) τελειώνει…

Για δοκιμάστε τώρα και μία αντιστοίχιση βάζοντας στη θέση του μισθού την... ψήφο σας...
Πώς σας φαίνεται το αποτέλεσμα;
 kostasxan

Δεν υπάρχουν σχόλια: