Συνέχεια από:Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017
Ουφολογία ως σωτηριολογική θρησκείαΤου Ernst Benz, από το βιβλίο:
Ausserirdische Welten, Von Kopernikus zu den Ufos.
(Εξωγήϊνοι κόσμοι, από τον Κοπέρνικο μέχρι τα ούφο), Aurum Verlag, Edition 2000
Αυτές οι επισημάνσεις δείχνουν το απίστευτα μεγάλο μέρος πού λαμβάνει η φαντασία στο οικοδόμημα τής κοπερνίκειας κοσμοθεωρίας, και τού νεότερου κλάδου της, τής ουφολογίας. Ήδη στους πρωτοπόρους τού ηλιοκεντρικού κοσμοειδώλου κατά τον 16ο αιώνα, η φαντασία έπαιζε ένα τεράστιο ρόλο, και έδινε φτερά στίς επιστημονικές τους θεωρήσεις. Φυσικά, οι μορφωμένοι αστρονόμοι, όπως οι Kopernikus, Kepler,Huygens, δεν παραδέχτηκαν ποτέ, πως αυτή η σαγηνευτική μορφή, η φαντασία, παίζει ρόλο στις έρευνες τους. Ως λόγιοι, οι οποίοι παρουσίαζαν μία για την ζωή τους τόσο επικίνδυνη θεωρία, έπρεπε να υπερτονίζουν τον επιστημονικό χαρακτήρα τών ανακαλύψεων τους, προς δική τους άμυνα. Στην πραγματικότητα όμως, δεν ήταν δυνατόν χωρίς την φαντασία να προωθηθεί η επιστημονική θεώρηση στα τόσο νέα και ανεξερεύνητα πεδία τού κόσμου.
Αυτό ισχύει κυρίως εκεί, όπου συνδυάζονται, όπως στην περίπτωση τού Giordano Bruno, η έντονη καλλιτεχνική διαίσθηση, η πλούσια φαντασία και η ακόρεστη επιθυμία για γνώση, με μια συστηματική μόρφωση.
Στην πνευματική ιστορία τής ανθρωπότητας υπάρχουν γεγονότα, τα οποία είχαν προκληθεί από την δημιουργική φαντασία αυτών που τα προκάλεσαν, και τα οποία προκάλεσαν ένα παγκόσμιο κύμα φαντασίας σε όλα τα σχετιζόμενα πεδία τής επιστήμης, τής πολιτικής και τής παιδείας. Τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν και την μυστική ώθηση για τις μεγάλες ανατροπές τής ανθρώπινης κοινωνίας. Ένα τέτοιο γεγονός ήταν η ανακάλυψη τής Αμερικής. Ο ίδιος ο Κολόμβος την προκάλεσε, με το αξεδιάλυτο μείγμα που τον χαρακτήριζε: επιθυμία για περιπέτεια, γνώσεις πλοήγησης, ναυτικές και αστρονομικές, αποκαλυπτικές προσδοκίες περί ανοικοδόμησης τού casa de dios στο όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ, επιθυμία να ανακαλύψει την χώρα Ophir, ώστε με το χρυσάφι της, με το οποίο ήταν κτισμένος ο ναός τού Σολομώντα, να κτίσει τον νέο ναό στο όρος Σιών, να συμβάλλει έτσι στην επιτάχυνση τής ανόρθωσης της Βασιλείας του Θεού. Το τελευταίο θα γινόταν εφικτό, εφόσον με την ανακάλυψη τού πιο σύντομου δρόμου προς την Ινδία, θα υπαγόταν στην επιταχυνόμενη ιεραποστολή και η τελευταία χώρα που αντιστεκόταν στην ιεραποστολή, και με τον τρόπο αυτό ως «στρατόπεδο τού σατανά» εμπόδιζε την επιστροφή τού Χριστού. Η ανακάλυψη τού νέου κόσμου αναζωογόνησε την φαντασία τών Ευρωπαίων λογίων, πολιτικών, μεταρρυθμιστών, σε όλους τούς τομείς, με ένα τρόπο που για μας είναι δύσκολο να φανταστούμε. Ολόκληρη η βιβλιογραφία περί πολιτικής και κοινωνικής ουτοπίας προκλήθηκε από το γεγονός πως προσφερόταν ένα υποτίθεται παρθένο έδαφος, όπου μπορούσαν να πραγματοποιηθούν όλες οι ιδέες μιας εκκλησιαστικής, πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μεταρρύθμισης, που δε βαρύνονταν από τα λάθη και την ενοχή τής Ευρώπης.
Η εξάπλωση τού κοπερνίκειου κοσμοειδώλου είχε ωθήσει την φαντασία με ένα τρόπο που είχε ακόμα πιο ευρεία επίδραση. Μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά δυο περιόδους: η πρώτη εποχή εκτείνεται μέχρι τις αρχές του 19ουαιώνα, κατά την οποία η γνώση τής θεώρησης τού Κοπέρνικου είναι προνόμιο τών ειδικών στην αστρονομία και στις σχετικές επιστήμες. Μόνο με την πλατιά διάδοση τής ανώτερης παιδείας, αλλά και με την εμφάνιση επιστημονικών όπως και με μια κάποια επιστημονική κατεύθυνση περιοδικών, απέκτησε η νέα κοσμοθεωρία ένα μεγαλύτερο κύκλο οπαδών.
Αλλά η επιβολή τής γενικής σχολικής παιδείας και η επέκταση των μέσων και ανώτερων σχολείων, δεν είχε επιφέρει μεγάλες αλλαγές. Τα διαστημικά ταξίδια έκαναν στο πλατύ κοινό σαφές, ότι κατοικούμε πάνω σε ένα πλανήτη που ανήκει σε ένα τεράστιο κοσμικό σύστημα. Η εμπειρία τής δυνατότητας πραγματοποίησης πτήσεων στο διάστημα, και συνεπώς η δυνατότητα επίσκεψης ουρανίων σωμάτων, έστω τής κοντινής, μικρής σελήνης, κατέστησε για πρώτη φορά την κοσμοθεωρία τού Κοπέρνικου οικεία στο πλατύ κοινό. Τον μεγαλύτερο θρίαμβο αυτής της εξέλιξης αποτελούν οι φωτογραφίες τής μπλέ, αιωρούμενης στο διάστημα γήινης σφαίρας, που τραβήχτηκαν από το φεγγάρι, και που στους κατοίκους τής γης έδωσαν την άσβεστη εντύπωση ότι κατοικούσαν πάνω σε μια κοσμική σφαίρα μέσα στο διάστημα.
Η κατάκτηση του διαστήματος ήταν το βασικό ερέθισμα για την φαντασία. Ο νέος κόσμος βρισκόταν αυτή την φορά στα άστρα. Η τεχνολογική πραγματοποίηση τής διαστημικής πτήσης είχε ως αποτέλεσμα την παγκόσμια επίκληση τής φαντασίας στα πλατύτερα στρώματα. Η λατρεία αυτή τής φαντασίας, από την πλευρά της έδωσε νέες αφορμές στην επιστήμη και επέφερε νέες καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Η εκρηκτική δύναμη αυτής τής πρόκλησης τής φαντασίας, εκφράζεται με τον σαφέστερο τρόπο με την αύξηση τής λεγόμενης Science Fiction λογοτεχνίας.
Ο συνδυασμός που λειτούργησε διεγερτικά σε όλες τις χώρες που είχαν κατακτηθεί από την μοντέρνα επιστήμη, είχε τις εξής συνιστώσες: α) την κοσμολογία πού εντυπωσίασε με την ανακάλυψη πως το διάστημα είναι ασύλληπτο και περιέχει μια ποικιλία αστρονομικών δομών, όπως σταθερά άστρα, σωροί άστρων, γαλαξίες, και γίνονται συνεχώς νέες ανακαλύψεις, β) την μοντέρνα τεχνολογία, η οποία είχε ήδη αποδείξει την δυνατότητα διαστημικών πτήσεων, και γ) την επέκταση της μοντέρνας ψυχολογίας, και των θεωρήσεων της περί δυνατοτήτων νέων μορφών αισθητηριακής εμπειρίας και διεύρυνσης της συνείδησης. Το χαρακτηριστικό τής Science Fiction είναι ακριβώς το γεγονός, πως οι κλασσικοί της, όπως ο Jules Verne και ο Herbert George Wells, με τις φανταστικές λογοτεχνικές τους δημιουργίες, περιέγραψαν πολύ πριν επέλθει, την πραγματική τεχνολογική εξέλιξη. Από την άλλη, οι αρχές τής μοντέρνας τεχνολογίας τούς ήταν τόσο οικείες, ώστε στις φανταστικές τους ιστορίες έδιναν την εντύπωση πως είναι δυνατή η πραγματοποίηση τών όσων περιγράφουν. Όταν οι τεχνικοί πράγματι κατασκεύασαν επινοήσεις που συμφωνούσαν με την τεχνολογική φαντασία τών συγγραφέων αυτών, θεωρήθηκαν ως προφήτες τής νέας αυτής εξέλιξης, και η αξιοπιστία τους είχε αναβαθμιστεί απρόσμενα.
Και η Science Fiction περιέχει μια σειρά θρησκευτικών στοιχείων, τα οποία παίζουν μεγάλο ρόλο τόσο στην κοσμολογία όσο και στην ηθική τους. Τα στοιχεία αυτά επανεμφανίζονται στην θρησκεία τής ουφολογίας.
Οι οπαδοί τής ουφολογίας δυσαρεστούνται όταν η ουφολογία χαρακτηρίζεται ως νέα θρησκεία. Τονίζουν ιδιαίτερα τον αυστηρά«επιστημονικό» χαρακτήρα της. Υπάρχει ένας αριθμός ουφολογικών ερευνητικών ιδρυμάτων, που ασχολούνται αποκλειστικά με τις παρατηρήσεις και με την εξέταση τών μαρτυριών περί υποτιθέμενων εμφανίσεων τών ούφο. Τα ιδρύματα αυτά αποποιούνται κάθε κοσμοθεωρητική ή θρησκευτική ερμηνεία. Αλλά και αυτά τα ιδρύματα δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν την χρήση τών αποτελεσμάτων τών ερευνών τους από αμέτρητες άλλες ουφολογικές οργανώσεις, οι οποίες προσδίδουν μια κοσμοθεωρητική ή θρησκευτική ερμηνεία στα αποτελέσματα αυτά. Και αυτά τα ιδρύματα δίνουν μεγάλη αξία στο να χαρακτηρίζονται ως «επιστημονικές» οργανώσεις. Αυτό το εκφράζουν στους τίτλους τών πολυάριθμων εκδόσεων τους.
Αυτή η επιμονή στην επιστημονικότητα δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό τής ουφολογίας, αλλά γενικό χαρακτηριστικό πολλών «νέων θρησκειών», και σχετίζεται με την μεταλλαγμένη κοσμική και ιστορική συνείδηση, η οποία αντιστοιχεί στην μοντέρνα τεχνολογική σκέψη και τον τρόπο ζωής. Σκοπός πολλών «νέων θρησκειών» είναι η σύνδεση μιας επιστημονικής κοσμοθεωρίας (που βρίσκεται στο ύψος τής μοντέρνας επιστημονικής εξέλιξης και που θεωρεί την επιστήμη ως την μοναδική δυνατότητα για την επιβίωσή μας) με μια θρησκευτική κατανόηση τής πραγματικότητας, η οποία παρά τις εκλογικεύσεις δεν έχει ξεχάσει την υπερβατική της ρίζα. Στην θεμελιώδη απαίτηση περί «επιστημονικότητας», αντικατοπτρίζεται το πνεύμα τής εποχής τού επιστημονικού θετικισμού κατά τον 19ο αιώνα. Ο επιστημονικός θετικισμός από την μεριά του, δεν ήταν σε θέση να αποκρύψει τα μυστικά εσχατολογικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά του, τα οποία εκφράζονταν στην προσμονή τής τελειότητας τής επιστημονικής γνώσης και τής λύσης όλων των «αινιγμάτων», που ήταν σκοπός τής πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου. Η διδασκαλία τού Auguste Comte περί των τριών επιπέδων, της θρησκευτικής, μεταφυσικής και θετικιστικής φάσης τής ανθρώπινης ιστορίας, ήταν ένα είδος εκκοσμίκευσης τής μυστικιστικής διδασκαλίας τών τριών επιπέδων, που εξέφρασε ο μεσαιωνικός προφήτης Joachim da Fiore, ο οποίος δίδασκε πως το τελευταίο επίπεδο που αντιστοιχεί στο άγιο πνεύμα, είναι η κοσμική εποχή της intelligentia spiritualis.
Η επανανακάλυψη τής ιαματικής δύναμης τού χριστιανικού μηνύματος πήρε από την Mary Baker-Eddy το όνομα Christian Science, η εκκλησία της ονομάζεται Church of Christ, Scientist. Το προδρομικό στάδιο αυτής της εξέλιξης είναι η «Scientology», ο ιδρυτής τής οποίας είναι ο L. Ron Hubbard. Η σχέση θρησκείας και επιστήμης είναι ιδιαίτερα εμφανής στον Hubbard, ο οποίος είχε αρχίσει την καριέρα του ως ιδρυτής θρησκείας με την συγγραφή μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας, όπου αναμιγνύονται μια τεχνολογική φαντασία εμπλουτισμένη κυρίως με εκλαϊκευμένες αστρονομικές γνώσεις, και μια τάση προς το απόκρυφο. Αλλά και ο πνευματισμός τού 19ου αιώνα, ο οποίος έλαβε τον χαρακτήρα διδασκαλίας από τον Alan Kardec, χαρακτηριζόταν ως «επιστημονικός πνευματισμός», και θεωρούσε τον εαυτό του, στην σχέση του με τον κόσμο τών πνευμάτων, ως εφαρμογή τής αρχής τής εμπειρίας τού Comte. Στην ίδια γραμμή ανήκει και η ουφολογία ως «επιστήμη».
Στην ιστορία των θρησκειών, η ουφολογία εμφανίζεται ως μια νέα μορφή σωτηριολογικής θρησκείας. Στην περίπτωσή της τον ρόλο του σωτήρα παίζουν οι τεχνολογικά τέλειοι μυστηριώδεις αρχηγοί τών κατοίκων των άλλων πλανητών. Οι αρχηγοί αυτοί προσπαθούν να σώσουν την ανθρωπότητα από την αυτοκτονία στην οποία τείνει μέσω των ατομικών όπλων. Ή τουλάχιστον προσπαθούν να σώσουν ένα «ιερό υπόλοιπο», μεταφέροντας τους σε ένα καλύτερο άστρο. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις υπονοείται, πως η πλανητική μορφή τού σωτήρος, που επεμβαίνει στην ιστορία τής γης με την αποστολή τών ούφο, δεν είναι άλλος από τον κοσμικό Χριστό, που εμφανίζεται με διαφορετικό όνομα.
Συνεχίζεται
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου