Ακόμη εθελοτυφλούμε

Πώς να ελπίζει κανείς ότι θα βγούμε από την κρίση, όταν όλοι οι πρωθυπουργοί της χώρας μας κατηγορούν και μας διασύρουν διεθνώς, χαρακτηρίζοντας μας από φοροφυγάδες και διεφθαρμένους, έως ανεγκέφαλους και ηλιθίους; Όταν δεν παύουν να μας εξευτελίζουν όπου βρεθούν; Όταν ετοιμαζόμαστε να εκλέξουμε στη Βουλή ξανά αυτούς που μας χρεοκόπησαν τόσες φορές;  

«Το θλιβερό γεγονός ότι, έχουμε καταντήσει να είμαστε η μεγάλη ντροπή της Ευρώπης, τεκμηριώνεται από το σύνθημα των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία, σύμφωνα με το οποίο «εμείς δεν είμαστε Έλληνες» (για να σκύβουμε το κεφάλι, να μας λεηλατείτε και να μας εξευτελίζετε)»

Επικαιρότητα

Για να καταφέρει η Ελλάδα να βγει από την κρίση, χρειάζεται πριν από όλα συναίνεση – η οποία όμως προϋποθέτει σύνεση που δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει, τουλάχιστον όσον αφορά τα κόμματα και τους φανατικούς τους οπαδούς. Η σύνεση με τη σειρά της απαιτεί να μην εθελοτυφλούμε, αξιολογώντας αντικειμενικά την κατάσταση μας– όπου εάν το επιδιώξουμε, θα διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, σε τρισχειρότερη θέση σε σχέση με το 2010. Το γεγονός αυτό αφορά τόσο το δημόσιο τομέα με φανερά χρέη της τάξης του 190% του ΑΕΠ μας και με κρυφά στο 144% (ανάλυση), όσο και τον ιδιωτικό – τα κόκκινα χρέη του οποίου έχουν υπερβεί το 130% του ΑΕΠ.

Εκτός αυτού, οι ελληνικές τράπεζες είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένες, παρά τα τεράστια ποσά που έχουν κοστίσει στους Έλληνες – όπως τα 40 δις € της κεφαλαιοποίησης τους, τα 17 δις € των αναβαλλομένων φόρων που δεν θα πληρώσουν, οπότε θα επιβαρύνουν εμάς, καθώς επίσης τα 150 δις € των προβλέψεων τους για ζημίες που σημαίνει ότι ξανά δεν θα πληρώσουν φόρους. Η σημερινή χρηματιστηριακή τους αξία τεκμηριώνει πως η χρεοκοπία τους είναι γνωστή στους επενδυτές – αφού οι τέσσερις μεγάλες κοστίζουν περί τα 3,7 δις €, έναντι 34 δις € στα μέσα του 2014, με φθηνότερη την Πειραιώς (γύρω στα 250 εκ. €).

Ο λόγος τώρα, για τον οποίο δεν αγοράζουν τα επενδυτικά κεφάλαια (funds) τα κόκκινα δάνεια τους είναι το ότι, οι ίδιες δεν μπορούν να τα πουλήσουν στις τιμές, για τις οποίες υπάρχει ζήτηση – επειδή τα πραγματικά τους κεφάλαια, χωρίς τον αέρα των αναβαλλομένων φόρων, είναι μικρότερα από 5 δις €. Ειδικότερα, η περυσινή πώληση κόκκινων δανείων λιγότερων από 20 δις € τους κόστισε κεφάλαια 7 δις € – οπότε, εάν τυχόν πουλούσαν ακόμη τόσα, θα έχαναν εντελώς τα κεφάλαια τους και θα έπρεπε να δηλώσουν πτώχευση.

Αυτή είναι η αιτία που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναφέρθηκε ξαφνικά στην ανάγκη κεφαλαιοποίησης τους – εάν δεν βρεθεί κάποιος τρόπος διαχείρισης των κόκκινων δανείων τους, χωρίς να μειωθούν τα κεφάλαια τους, όπως με τη μεταφορά μέρους τους σε ένα ειδικό όχημα τύπου «κακής τράπεζας» (bud bank). Πώς όμως να βρεθεί όταν δεν υπάρχει συναίνεση, σύνεση και συνεργασία ούτε καν μεταξύ της ΤτΕ και του ΤΧΣ, με την έννοια πως έχουν κατατεθεί διαφορετικά σχέδια;

Περαιτέρω, όσον αφορά αυτούς που θεωρούν πως ο δανεισμός της Ελλάδας από τις αγορές με 3,6% για το πενταετές ομόλογο είναι δείγμα καλής πορείας της οικονομίας της, η διαφορά επιτοκίου με τις άλλες χώρες του νότου, όπως με την Πορτογαλία που πληρώνει 0,47% ή με την Ισπανία (0,20%) τεκμηριώνει ακριβώς το αντίθετο. Με απλά λόγια, η Ελλάδα για τα 2,5 δις € θα πληρώνει τόκους 90 εκ. € ετήσια συν το κόστος των αναδόχων έκδοσης (ξένες τράπεζες), ενώ η Πορτογαλία θα πλήρωνε για το ίδιο ποσόν περί τα 12 εκ. € – ή, σε θέσεις εργασίας, η Ελλάδα πληρώνει όσο κοστίζουν 1.800 θέσεις απασχόλησης, όταν η Πορτογαλία μόλις 235. Εάν αναγάγει κανείς τώρα αυτές τις διαφορές στο σύνολο του χρέους μας, θα διαπιστώσει πως η Ελλάδα θα πλήρωνε περί τα 13 δις € ετήσια, ενώ η Πορτογαλία 1,7 δις € – οπότε η απόσταση μεταξύ τους είναι θηριώδης.

Γιατί μας δάνεισαν αφού είμαστε χρεοκοπημένοι; Επειδή πιστεύουν πως μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια δεν θα πτωχεύσουμε αφού διαθέτουμε ένα μαξιλάρι 24 δις €, τα ληξιπρόθεσμα χρέη μας είναι περιορισμένα (γράφημα, χωρίς τα 96 δις € που επιμηκύνθηκαν), το επιτόκιο είναι εξαιρετικά συμφέρον συγκριτικά με όλες τις άλλες χώρες  (18 φορές υψηλότερο από το ισπανικό) και η Ευρώπη θα συνεχίσει να μας στηρίζει – ακόμη και αν χρειαστεί να υπαχθούμε στο γερμανικό ΔΝΤ, δηλαδή στον  ESM. Φυσικά αγόρασαν πενταετή ομόλογα και όχι δεκαετή – όπως θα ήταν σωστό να εκδώσουμε, για να έχουμε πραγματικά ένα επιτόκιο αναφοράς για το δανεισμό των τραπεζών.

Όλα αυτά και πολλά άλλα σημαίνουν πως Η.Π.Α. και Γερμανοί θα μας αναγκάσουν να παραδώσουμε περισσότερη εθνική κυριαρχία – ενώ, έχοντας υποθηκεύσει τα πάντα, χωρίς να εξαιρούνται τα ιστορικά μας μνημεία, εκτός από το ξεπούλημα των περιουσιακών μας στοιχείων θα μας υποχρεώσουν να «εκποιήσουμε» ακόμη και εδάφη (όπως στο παράδειγμα της Μακεδονίας, όπου φοβόμαστε πως θα ακολουθήσουν και άλλες περιοχές – άρθρο).

Εν τούτοις, θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, εάν υπήρχε συναίνεση, σύνεση και δεν εθελοτυφλούσαμε, εκπονώντας ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την οικονομία μας – παύοντας να ασχολούμαστε μόνο με τα προβλήματα και αναζητώντας λύσεις που ασφαλώς υπάρχουν, ακόμη και όταν μία χώρα ευρίσκεται στην άκρη του γκρεμού.

Πώς όμως να ελπίζει κανείς σε κάτι τέτοιο, όταν όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί της χώρας μας κατηγορούν και μας διασύρουν διεθνώς, χαρακτηρίζοντας μας από φοροφυγάδες και διεφθαρμένους, έως ανεγκέφαλους και ηλιθίους; Όταν δεν παύουν να μας εξευτελίζουν όπου βρεθούν, απλά και μόνο επειδή οι ίδιοι είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν σωστά την Ελλάδα; Όταν ετοιμαζόμαστε να εκλέξουμε στη Βουλή ξανά αυτούς που μας χρεοκόπησαν τόσες φορές;

analyst