Eχετε δει σε ζούγκλα οποιοδήποτε ζώο να «δεσμεύεται» με τον λόγο του; Γιατί να δείτε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα;
Ο ένας είναι πιο παρακμιακός κι από άνεργο καπνοδοχοκαθαριστή της Αγγλίας του Ντίκενς που δεν βρίσκει δουλειά γιατί είναι ντίρλα στο μεθύσι από αψέντι τρίτης διαλογής. Γίνεται στελεχάρα της κυβέρνησης και η εικόνα που εκπέμπει, όταν αναλαμβάνει το πόστο, είναι ακόμα πιο παρακμιακή και από την πρωτύτερή του!
Η άλλη έχει μόνο τις ακόλουθες, μοναδικές δεξιότητες: Βαστάει την ομπρέλα στον Αφρικανό φύλαρχο που φοβάται να βραχεί, περπατάει σε λεωφόρους δόξας που μόνο εκείνη κατάλαβε και δείχνει να μην έχει πλήρη αντίληψη του κόσμου που την περιβάλλει. Για όλα τα παραπάνω -και κυρίως για την ομπρέλα- γίνεται υπουργός.
Ο άλλος καντήλιαζε τον Αφρικανό φύλαρχο Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή, τη φυλή του Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο και την Κυριακή έπαιρνε ρεπό γιατί υπουργοποιήθηκε, πλακώθηκε στα ταξίδια και ήταν βαρύ το γκούλας που έφαγε στη Βουδαπέστη, ενώ δεν είχε προλάβει να χωνέψει το μπιλτόνγκ (νοτιοαφρικανική λιχουδιά: αλατισμένο κομμάτι από βοδινό παστό κρέας) που χλαπάκιασε στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής.
Ο παράλλος καντήλιαζε τον Αφρικανό φύλαρχο (που είναι τόσο αδαής, ώστε δεν έχει βγει ακόμα για κυνήγι επειδή περιμένει τις οδηγίες χρήσης για το τόξο) και πάλι έγινε υπουργός διότι ο φύλαρχος θέλει να μοιάσει σ' έναν άλλον φύλαρχο που πέθανε αλλά ακόμα στοιχειώνει τη ζούγκλα.
Εν κατακλείδι, tο βασικό μήνυμα που στέλνει ο φύλαρχος (και οι βαστάζοι του, που κάποτε τον αναθεμάτιζαν αλλά τώρα προσκυνούν) στους ιθαγενείς είναι ότι έπαψε να ισχύει για εκείνους η ιδιότητα του ιθαγενούς. Είναι θηράματα που πρέπει να ζήσουν σε μια ζούγκλα. Κανένας λόγος δεν μετράει, κανένα ήθος, καμία λογική. Μόνο οι σάρκες, τα αίματα, τα κουφάρια των αδυνάτων μετρούν. Τα πας στη σπηλιά και τα κατασπαράζεις και δεν υπολογίζεις διάφορα ανθρώπινα κι άπιαστα πράγματα που τα λένε ιδανικά. Γρύλισε, τρέχα, όρμα! Το κυβερνητικό λεξιλόγιο δεν έχει λέξεις αλλά κραυγές: μούργκλε, σναρλ, αργκ και άλλες παρόμοιες.
Ο άλλος καντήλιαζε τον Αφρικανό φύλαρχο Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή, τη φυλή του Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο και την Κυριακή έπαιρνε ρεπό γιατί υπουργοποιήθηκε, πλακώθηκε στα ταξίδια και ήταν βαρύ το γκούλας που έφαγε στη Βουδαπέστη, ενώ δεν είχε προλάβει να χωνέψει το μπιλτόνγκ (νοτιοαφρικανική λιχουδιά: αλατισμένο κομμάτι από βοδινό παστό κρέας) που χλαπάκιασε στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής.
Ο παράλλος καντήλιαζε τον Αφρικανό φύλαρχο (που είναι τόσο αδαής, ώστε δεν έχει βγει ακόμα για κυνήγι επειδή περιμένει τις οδηγίες χρήσης για το τόξο) και πάλι έγινε υπουργός διότι ο φύλαρχος θέλει να μοιάσει σ' έναν άλλον φύλαρχο που πέθανε αλλά ακόμα στοιχειώνει τη ζούγκλα.
Εν κατακλείδι, tο βασικό μήνυμα που στέλνει ο φύλαρχος (και οι βαστάζοι του, που κάποτε τον αναθεμάτιζαν αλλά τώρα προσκυνούν) στους ιθαγενείς είναι ότι έπαψε να ισχύει για εκείνους η ιδιότητα του ιθαγενούς. Είναι θηράματα που πρέπει να ζήσουν σε μια ζούγκλα. Κανένας λόγος δεν μετράει, κανένα ήθος, καμία λογική. Μόνο οι σάρκες, τα αίματα, τα κουφάρια των αδυνάτων μετρούν. Τα πας στη σπηλιά και τα κατασπαράζεις και δεν υπολογίζεις διάφορα ανθρώπινα κι άπιαστα πράγματα που τα λένε ιδανικά. Γρύλισε, τρέχα, όρμα! Το κυβερνητικό λεξιλόγιο δεν έχει λέξεις αλλά κραυγές: μούργκλε, σναρλ, αργκ και άλλες παρόμοιες.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου