Όσιος Πορφύριος (1906-1991).
Συνέχεια από εδώ: http://www.diakonima.gr/?p=511662
Έδινε μεγάλη σημασία στην υγεία, αποκάλυπτε κρυμμένες αρρώστιες, υποδείκνυε θεραπείες και σε Νοσοκομεία του εξωτερικού και κάποιοι τον είδαν να περιφέρεται στους διαδρόμους των νοσοκομείων.
Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έδινε στην αγωγή των παιδιών και ακόμη περισσότερο στην χαρά των παιδιών. Μας δίδαξε και μας το απέδειξε ότι η κακή διαγωγή των παιδιών οφείλεται στην αποτυχία των γονέων.
Ήθελε τους γονείς αγίους, εφ’ όσον αξιώθηκαν να γίνουν γονείς.
Και αφού είναι αδύνατοι για αγιότητα, να μην βασανίζουν τα παιδιά τους με τα μαλώματα τους.
Αντί γι’ αυτό να αυξήσουν την προσοχή τους και να επικαλούνται την βοήθεια του Θεού που έρχεται θαυματουργικά χωρίς επιχειρήματα.
Αντί γι’ αυτό να αυξήσουν την προσοχή τους και να επικαλούνται την βοήθεια του Θεού που έρχεται θαυματουργικά χωρίς επιχειρήματα.
Και προπαντός οι γονείς να βελτιώνουν την δική τους διαγωγή με στόχο την αγιότητα.
Κάποτε σε μία επίσκεψή μου στον Γέροντα πήγα μαζί με την γυναίκα μου. Στον Γέροντα δεν είχα πη τίποτε για την συμπεριφορά της γυναίκας μου.
Μόλις μπαίνομε μέσα στο καλυβάκι του, βάζει τις φωνές απευθυνόμενος στην γυναίκα μου και φωνάζει:
“Άστα, κυρά μου, τα παιδιά σου και μην τα βασανίζης. Τα ‘φαγες τα καημένα. Θα σας φύγουν”.
Εμείς με ένα στόμα πήγαμε να απολογηθούμε και είπαμε: “Μα για να γίνουν καλά παιδιά, Γέροντα, τα παλεύομε”.
“Εσείς να γίνετε καλύτεροι και αφήστε τα παιδιά σας ήσυχα”.
“Εσείς να γίνετε καλύτεροι και αφήστε τα παιδιά σας ήσυχα”.
Και ύστερα μου ζήτησε να πω τα ονόματα των παιδιών μας με την σειρά ηλικίας.
Τα μετρούσε με τα δάκτυλά του και μου είπε: “Πες τα μου πάλι”.
“Γιατί;”, ρωτάω εγώ.
“Για να τα θυμάμαι”, μου απαντάει. Έτσι και εγώ παρηγορήθηκα με την σκέψη ότι ο Γέροντας θα τα ‘χη πολύ καιρό στην προσοχή του.
Τα μετρούσε με τα δάκτυλά του και μου είπε: “Πες τα μου πάλι”.
“Γιατί;”, ρωτάω εγώ.
“Για να τα θυμάμαι”, μου απαντάει. Έτσι και εγώ παρηγορήθηκα με την σκέψη ότι ο Γέροντας θα τα ‘χη πολύ καιρό στην προσοχή του.
Κι επάνω που σκεφτόμασταν να πυκνώσουμε τις επισκέψεις μας, ο Γέροντας μας έφυγε, πρώτα λίγο καιρό στα Καυσοκαλύβια κι ύστερα για πάντα. Κρύφτηκε μέσα στο Άγιον Όρος, για να μην τον δοξάζουμε ούτε μετά τον θάνατο.
Αυτός με την χαρά του και την αγάπη του στον Χριστό “δεν κατάλαβε” πώς πέθανε.
Ένα ερωτικό ραντεβού του με τον Χριστό ήταν ο θάνατός του.
Ένα ερωτικό ραντεβού του με τον Χριστό ήταν ο θάνατός του.
Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία.
Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας.
Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του Θείου.
Ο Χριστός είναι το παν!
Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας.
Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του Θείου.
Ο Χριστός είναι το παν!
Μην πολεμάτε απ’ ευθείας τον πειρασμό και ο πειρασμός σφίγγει…
Η διάθεση για απαλλαγή βέβαια θα υπάρχη, αλλά θα είναι μυστική και λεπτή χωρίς να φαίνεται…
Με τέτοιες νουθεσίες μας εφοδίασε ο άγιος Πορφύριος, για να πορευώμαστε μέσα στην κόλαση του σημερινού κόσμου, κουβαλώντας μέσα μας τον Παράδεισο. Έτσι μπορούμε με λίγη καλή θέληση και υπακοή στις συμβουλές του να συντηρήσουμε την “μακαρίαν ελπίδα” μέσα στον απελπισμένο κόσμο.
Σ’ ευχαριστούμε, Άγιε Πορφύριε…
Από το βιβλίο ο “Όσιος Πορφύριος, Μαρτυρίες, διηγήσεις, νουθεσίες”, έκδοση Ενωμένη Ρωμιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου