Ἡ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ πρόκειται γιὰ μιὰ ἐμπειρικὴ πίστη καὶ ὄχι στοχαστικὴ διακήρυξη (Β, 48). Οἱ θεοπτες, κατὰ τὴν ἐμπειρία, βλέπουν «τρίφωτον θεότητα». Τὰ δυὸ Φῶτα ἔχουν πηγὴ τὸ πρώτον Φῶς, τὸ δεύτερο προέρχεται ἀπὸ τὸ πρῶτο, ἀλλὰ ἔχει σῶμα, καὶ τὸ τρίτο ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸ πρῶτο Φῶς, ἀλλὰ δὲν ἔχει σῶμα (Β, 49).
Κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μόνη ἀπόδειξη περὶ τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεού δεν εἶναι ἡ εὐδαιμονία (Θωμὰς Ἀκινάτης), ἀλλά η ἀποκάλυψή Του στοὺς ἁγίους μεσα στὴ δόξα Του καὶ ἡ μετοχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὴν θέα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς θεώσεώς του (Β, 50). Ὁ Θεὸς ἀνήκει στὸ ἀΐδιο, οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἄγγελοι στὸ αἰώνιο καὶ ὁ ἄνθρωπος στὸν χρόνο. Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ στὸν κόσμο δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ὅλα ὅσα γίνονται στὸν χρόνο Β, 52).
Γιὰ τὴν τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ δὲν ὁμιλεῖ μόνον ἡ Καινὴ Διαθήκη, ἀλλὰ καὶ ἡ Παλαιά, μὲ ἄλλη ὁρολογία. Ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὀκτακόσια χρόνια πρὸ Χριστοῦ, εἶδε «τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου» καὶ ἦταν «πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ». Ἐδῶ ὑπάρχει ἐμφάνιση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ Κυρίου τῆς δόξης, τοῦ Γιαχβέ. Ἔτσι εἶναι: ὁ Θεὸς (Ἐλοχίμ), ὁ Κύριος της δόξης (Γιαχβὲ) καὶ τὸ....
«Πνεῦμα Κυρίου» (Β, 60).Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐμφανίσθηκε στὴν καταφλεγόμενη καὶ μὴ κατακαιόμενη βάτο καὶ ὁ Μωϋσῆς ἔβλεπε τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ ὡς φῶς καὶ αὐτὴ ἡ δόξα-φῶς εἶναι ταυτόσημη στὰ πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος Ἔχουν τὴν ἴδια δόξα, ὅπως φαίνεται καὶ στὴν ἐμπειρία (Β, 64). Ὁ ἄγγελος ποὺ ἐμφανίσθηκε στὸν Ἰακὼβ καὶ πάλεψε μαζί του ἤταν ο Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοὺ (Β, 66).
Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι οἱ Προφῆτες ἐν τῷ ἀσάρκω Λόγω ἔβλεπαν τὸν Πατέρα καὶ γενικὰ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ ὡς δόξα, ὡς φῶς. Οἱ Προφῆτες γνώρισαν τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας (Β, 67).
Σὲ ὅλες τὶς θεοφάνειες εἶναι ὁ Χριστὸς ποὺ ἐμφανίζεται στοὺς Προφῆτες. Σὲ ὅλες τὶς θεοφάνειες. Ὁ Χριστὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ὁ Ἄγγελος Κυρίου, ὁ Κύριος τῆς δόξης, ὁ Γιαχβέ, ὁ Κύριος Σαβαώθ, ὁ Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος κ.ο.κ. (Β, 69)...
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο διδάσκαλος της διακρίσεως, στον Λόγο ΚΖ΄, Περί ησυχίας, Β΄, 13 γράφει: Ενώ κάποτε ασκούσα την συνεχή προσευχή, βρέθηκα ανάμεσα στους Αγγέλους και ένας εξ’ αυτών με διαφώτιζε σε ό,τι εδιψούσα να μάθω. Ζητούσα να μάθω πώς ήταν ο Άρχων (ο Χριστός) προ της ενανθρωπήσεώς Του, αλλά δεν του επιτρεπόταν να μου διδάξη. Τον ερωτούσα πώς και σε ποια μορφή ευρίσκεται τώρα. Μου απαντούσε: Με την ιδία μορφή (την θεανθρώπινη), αλλ’ όχι με την ιδία φθαρτή ανθρώπινη σάρκα. Συνέχιζα να ρωτώ: Τι σημαίνει η δεξιά του Αιτίου (του Πατρός), στάσις και καθέδρα του Χριστού; Αδύνατον να διδαχθή ακοή ανθρώπου αυτά τα μυστήρια, απαντούσε! Τότε του ζήτησα να με οδηγήση εκεί που με είλκυε ο πόθος μου! Δεν έφτασε ακόμη η ώρα, μου είπε, διότι στερείσαι το πυρ της αφθαρσίας (το οποίο θα αποκτήσης στην άλλη ζωή).
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΔΙΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ. ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ Η ΑΙΔΙΟΣ ΤΡΙΑΣ. ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ Ο ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου