ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Αυτό που μας έκανε πάντως πολύ άσχημη εντύπωση, ήταν ο συμψηφισμός του υπουργού στο θέμα των χρεών του κόμματος του που πλησιάζουν τα 350 εκ. €, έχοντας αυξηθεί κατά 30 εκ. € μέσα σε ένα χρόνο – με την έννοια πως τα δικαιολόγησε με το ότι, η ΝΔ δεν προέβη σε διαγραφή όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια, η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί όλα τα άλλα κόμματα να κάνουν το ίδιο; Εάν σκοτώσει να σκοτώσουν; Δεν είναι ντροπή; Είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό; Δεν θα ήταν καλύτερα να καταθέσει το κόμμα του ένα σχέδιο αποπληρωμής, έστω σε βάθος χρόνου, ζητώντας ενδεχομένως ελαφρύνσεις, όπως απαιτείται από όλους τους άλλους Έλληνες; Γιατί θα πρέπει τα κόμματα να αντιμετωπίζονται αλλιώς;  

. Βασίλης Βιλιάρδος

Κοινοβουλευτική Εργασία

Θα ξεκινήσουμε την εισήγηση μας από την προηγούμενη αναφορά του υπουργού, σύμφωνα με την οποία τα εξής:

«Ο παρών νόμος είναι το κλείσιμο ενός μνημονιακού κύκλου που άρχισε το 2016. Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν το ίδιο, τον πρώτο κύκλο. Εγώ έκανα το δεύτερο και τον τρίτο κύκλο. Έβαλαν και αυτοί Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, όπως βάλαμε και εμείς, επειδή το μοντέλο είναι ακριβώς το ίδιο».

Με βάση τα παραπάνω, δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων, όπως υποστηρίζουμε συνεχώς – ενώ εμείς που δεν είμαστε ποτέ υπέρ των μνημονίων (μόνο ένας τυφλός δεν βλέπει την τεράστια καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα μας), δεν έχουμε καμία υποχρέωση να σκύβουμε το κεφάλι και να ψηφίζουμε μνημονιακές υποχρεώσεις.

Αυτό που μας έκανε πάντως πολύ άσχημη εντύπωση, ήταν ο συμψηφισμός του υπουργού στο θέμα των χρεών του κόμματος του που πλησιάζουν τα 350 εκ. €, έχοντας αυξηθεί κατά 30 εκ. € μέσα σε ένα χρόνο – με την έννοια πως τα δικαιολόγησε με το ότι, η ΝΔ δεν προέβη σε διαγραφή όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αλήθεια, η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί όλα τα άλλα κόμματα να κάνουν το ίδιο; Εάν σκοτώσει να σκοτώσουν; Δεν είναι ντροπή; Είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό;

Δεν θα ήταν καλύτερα να καταθέσει το κόμμα του ένα σχέδιο αποπληρωμής, έστω σε βάθος χρόνου, ζητώντας ενδεχομένως ελαφρύνσεις, όπως απαιτείται από όλους τους άλλους Έλληνες; Γιατί θα πρέπει τα κόμματα να αντιμετωπίζονται αλλιώς;  

Στο θέμα τώρα των αποτελεσμάτων που αναφέρθηκε ο υπουργός, είπε πως είναι λάθος να συγκρίνουμε την ύφεση του 1ου τριμήνου του 2021 με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2020 – επειδή το τρίμηνο του 2020 η οικονομία ήταν κλειδωμένη για 2 εβδομάδες μόνο, ενώ το 2021 για το σύνολο των μηνών.

Εκτός του ότι όμως δεν έλαβε υπ’ όψιν του πως η αγορά είχε εξοικειωθεί με το κλείδωμα και λειτουργούσε με διάφορους τρόπους, όπως με delivery, click away κλπ., καθώς επίσης με διάφορα τεχνάσματα που όλοι μας γνωρίζουμε, το πρώτο τρίμηνο του 2021 στηρίχθηκε με 3,7 δις € από την κυβέρνηση – κάτι που δεν συνέβη το 2020. Εάν αφαιρέσει αυτά τα 3,7 δις € από το ΑΕΠ, θα καταλάβει καλύτερα το μέγεθος της ύφεσης. 

Φυσικά δε, αυτά τα 3,7 δις € ήταν επί πλέον των 24 δις € του 2020 – οπότε το να βυθιστούμε ξανά σε ύφεση -2,3% που αποτελεί την 6η χειρότερη επίδοση στην Ευρώπη,  αποτελούσε μία ξεκάθαρη κυβερνητική αποτυχία.

Εκτός αυτού, όταν πολλές χώρες της Ευρώπης από  ΑΕΠ 100 το 2010 είχαν φτάσει στο 110 το 2019, ενώ εμείς από το 100 στο 75, δεν μπορεί να υπάρχει καμία ισότιμη σύγκριση – αυτονόητο δεν είναι;

Όσον αφορά το ότι δεν επαληθεύθηκε η πρόβλεψη μου για ύφεση 10% το 2020 από τον Απρίλιο, εκτός του ότι έκανε την ίδια ο υπουργός οικονομικών αρκετά αργότερα, το Νοέμβρη, δυστυχώς δεν ήταν λανθασμένη – αφού εάν δεν είχε αλλάξει τα στατιστικά του παρελθόντος η ΕΛΣΤΑΤ, με έναν πρωτοφανή τρόπο, μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία, η ύφεση θα είχε διαμορφωθεί στο 11,5%, καταθέτοντας μια σχετική ανάλυση στα πρακτικά.

Σε σχέση δε με την άνοδο των επενδύσεων παγίου εξοπλισμού, μάλλον θα αστειεύεται ο υπουργός, συγκρίνοντας την Ελλάδα με άλλες χώρες – επειδή σίγουρα γνωρίζει πως είμαστε το μοναδικό κράτος που έχουν παρουσιάσει τόσο μεγάλη πτώση και το προτελευταίο στο δείκτη μεταξύ 60 χωρών.

Τέλος, δεν αναφέρθηκε καν στο πολύ σημαντικό θέμα του ελλείμματος του εμπορικού μας ισοζυγίου που τον Απρίλιο υπερέβη το 70% – ενώ το τετράμηνο του 2021 εκτοξεύθηκε στο 15%.

Το γεγονός αυτό, αφενός μεν τεκμηριώνει πως η οικονομία μας παράγει όλο και λιγότερα, αφετέρου πως συνεχίζει να επιδεινώνεται η ανταγωνιστικότητα της – κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει σε μεγάλο βαθμό, πόσο μάλλον όταν όλα αυτά πυροδοτούν το εξωτερικό μας χρέος που έχει υπερβεί ήδη τα 500 δις $.

Όσον αφορά το ότι είναι θεωρίες αυτά που προτείνουμε, είμαστε σίγουροι πως θα αλλάξει άποψη ο υπουργός, εάν διαβάσει το πρόγραμμα διακυβέρνησης μας των 500 σελίδων – κάτι που θα έπρεπε να κάνει, έτσι ώστε να διαπιστώσει πως η Ελλάδα είναι σε θέση να καταφέρει θαύματα και όχι να σκύβει απλά το κεφάλι, ζητιανεύοντας δανεικά και εφαρμόζοντας μνημόνια.    

Αυτό που μας χαροποίησε βέβαια είναι η δήλωση του υπουργού πως θα πληρώσει επιτέλους ο Όμιλος Λάτση την προκαταβολή των 300 εκ. € – έχοντας ήδη εισπράξει τα πολλαπλάσια, με ένα τόσο κερδοφόρο επιχειρηματικό εγχείρημα και με μία τόσο σκανδαλώδη σύμβαση που μόνο σε αφρικανικές χώρες με διεφθαρμένα καθεστώτα θα μπορούσε να συμβεί.      

Επί των υπολοίπων άρθρων τώρα, αν και δεν απαντήθηκε κανένα ερώτημα μας σε καμία επιτροπή, ούτε καν εάν τηρηθεί η υπόσχεση της κυβέρνησης για την παροχή στην εστίαση του 7% επί του τζίρου του 2019, οπότε έχει ελάχιστο νόημα να αναφερθούμε στα επόμενα και να θέσουμε άλλα, αλλά είναι υποχρέωση μας να το κάνουμε, τα εξής:

Στο άρθρο 31, δημιουργείται γενικά η εντύπωση πως παρέχονται πολλοί βαθμοί ελευθερίας – ειδικά σε Μεμονωμένες Μεγάλες Μονάδες.

Δεν θα ήταν παράλογο να παρέχονται ειδικές ρυθμίσεις σε τέτοιες μονάδες – αλλά θα έπρεπε να υπάρχει μία διαφορετική διαδικασία για εμβληματικές, πραγματικά μεγάλες μονάδες, με σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο.

Με το άρθρο 32, παρέχεται η δυνατότητα εγκατάστασης ή μετεγκατάστασης βιομηχανικών μονάδων σε παλιά βιομηχανικά/βιοτεχνικά κτίρια-κελύφη που εξυπηρετούσαν νόμιμα υφιστάμενες, με άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας, εταιρίες  – προκειμένου να αξιοποιηθούν και να ξαναχρησιμοποιηθούν.

Η ρύθμιση είναι θετική, αφού υπάρχουν πολλά κουφάρια – αν και εδώ περιορίζεται μόνο σε μία περιοχή.

Φυσικά θα πρέπει να ελεγχθεί ότι, ικανοποιούνται οι όροι ασφαλείας του προσωπικού και της περιοχής. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως σε παλαιές μονάδες, θα μπορούσαν να εγκατασταθούν και κάθετες φάρμες παραγωγής γεωργικών προϊόντων – με υδροπονική και με φωτισμό LED.

Περαιτέρω, με το άρθρο 33 παρατείνονται οι προσωρινές άδειες στις μεταποιητικές επιχειρήσεις χαμηλής όχλησης, όπως αρτοποιεία, εργαστήρια ζαχαροπλαστικής και συνεργεία οχημάτων – έως την έγκριση, τροποποίηση ή αναθεώρηση του ΓΠΣ, έτσι ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να λειτουργούν έως την οριστική διευθέτηση του προβλήματος της εγκατάστασής τους.

Είναι θετικό υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, όπου το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα λουκέτα. Τονίζει όμως το πρόβλημα της νομοθεσίας χωρίς επαφή με την πραγματικότητα, στο παρόν και στην αρχή των μνημονίων – κάτι που εκ των υστέρων οδηγεί σε τροπολογίες, αλλά συχνά πολύ αργά για να διασωθούν  οι επιχειρήσεις.

Στο άρθρο 36, αυτό που έχει σημασία να υπογραμμίσουμε είναι το ότι, με την αύξηση του ηλεκτρονικού εμπορίου το έγκλημα αυξάνεται και αλλάζει μορφή –  μετατρεπόμενο σε κυβερνοέγκλημα και σε κυβερνοφοροαποφυγή που μπορεί να διενεργείται και από ξένη έδρα. Θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος από τη ΔΙΜΕΑ, αλλά δεν γνωρίζουμε εάν έχει τις δυνατότητες.

Υπάρχουν πολλά παράνομα site που πρέπει να ελέγχονται. Πόσο μάλλον εάν εξελισσόταν το πρόγραμμα e-λιανικό, με αποτέλεσμα να έχει κάθε μικρομάγαζο site – κάτι που δεν συμβαίνει στο εξωτερικό.

Εν προκειμένω, ναι μεν διαγράφονται από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) τα site που παρανομούν μετά από εισήγηση της ΔΙΜΕΑ, αλλά έχουμε την άποψη πως οι διαγραφείσες ιστοσελίδες δύνανται να επανέλθουν στην αρχική, ενεργή τους κατάσταση αμέσως μετά την κατάργησή τους, λόγω έλλειψης σχετικής νομοθετικής πρόβλεψης μπλοκαρίσματος – οπότε είναι μικρής σημασίας. Ισχύει;

Στο άρθρο 41, οι μοναδικές τροποποιήσεις αφορούν τις αρμοδιότητες της διαχείρισης καταγγελιών για διασυνοριακές συναλλαγές – ενώ υποθέτουμε πως αφορά και τις τραπεζικές προμήθειες για μεταφορά χρημάτων, κατά το άρθρο 30 του ν. 4141/2013.

Δρομολογείται μία αλλαγή στο όνομα της υπηρεσίας που δέχεται τις καταγγελίες – η οποία είναι η Γενική Διεύθυνση Προστασίας Καταναλωτή της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή.

Το ενδιαφέρον είναι εδώ το ότι, ενώ αρμόδιος για την επιβολή των προστίμων ήταν αποκλειστικά ο Υπουργός, πλέον ορίζεται «το αρμόδιο όργανο» του Υπουργείου. Ποιο όργανο είναι αυτό; Πως θα συνεργάζεται με τον Συνήγορο του Καταναλωτή;

Είναι θετική εν πρώτοις η τροπολογία, αφού είμαστε γενικότερα εναντίον των υπουργικών εξουσιοδοτήσεων. Εν τούτοις προβληματιζόμαστε, επειδή ο υπουργός δήλωνε πως θα τσακίσει με πρόστιμα τους ενόχους, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.

Θα υπάρξει ανάλογος ζήλος από το «αρμόδιο όργανο»; Μήπως η Τρόικα το επέβαλε μη έχοντας εμπιστοσύνη στον υπουργό ή υποκινούμενη από τις τράπεζες;

Αλήθεια πόσα πρόστιμα έχουν επιβληθεί και πληρωθεί; Λέμε πληρωθεί, επειδή μπορεί να επιβάλλονται και μετά να χαρίζονται –  όπως στην περίπτωση της ΝΟΤΟΣ που θα καταθέσουμε στα πρακτικά.

Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως το πρόβλημα με τις τραπεζικές συναλλαγές είναι μεγάλο, αφού είναι πολύ υψηλές – ενώ το θέμα των υπερβολικών προμηθειών έχει φτάσει μέχρι στον Επίτροπο Ντομπροβσκις προκαλώντας την οργή του, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.

Εμείς έχουμε απευθύνει ερωτήσεις χωρίς να απαντηθούν – ενώ η επιτροπή ανταγωνισμού ερευνάει το ενδεχόμενο καρτέλ των τραπεζών, αλλά αργεί η έρευνα. Ελπίζουμε να κάνει κάτι περισσότερο το νέο αρμόδιο όργανο του υπουργείου.

Στο άρθρο 42 και στην παράγραφο 3, διαπιστώνεται πως όλα τα ουσιώδη θέματα (όροι και προϋποθέσεις για την ένταξη των έργων στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, διαδικασία χρηματοδότησης κλπ.) θα καθοριστούν με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων – γεγονός που δημιουργεί συνθήκες αδιαφάνειας, με προοπτική φωτογραφικών ρυθμίσεων.

Εμείς είμαστε εναντίον των εξουσιοδοτήσεων – πόσο μάλλον όταν αφορούν τόσο μεγάλα ποσά και συμφέροντα.

Θα έπρεπε να ορίζονται τα συγκεκριμένα ζητήματα στο παρόν άρθρο – αφού δεν είναι λίγες οι παρατυπίες που έχουν διαπιστωθεί σε κοινοτικές και σε εθνικές χρηματοδοτήσεις έργων.

Για αυτόν τον λόγο δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τη συγκεκριμένη νομοθετική εξουσιοδότηση που μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση και την πολιτική ηγεσία – εάν είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τις αποφάσεις των έργων.

Το άρθρο 48 προβλέπει την επιτάχυνση της επίλυσης διαφορών επί δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας εντός 60 ημερών – κάτι που ακούγεται θετικό, αφού μέχρι σήμερα δεν προβλεπόταν.

Όμως, υπάρχει αυτή η διοικητική δυνατότητα; Επίσης, γιατί περιορίζεται μόνο σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς με ελάχιστο ετήσιο προϋπολογισμό μεγαλύτερο των δέκα εκατομμυρίων; Μήπως είναι φωτογραφικό για συγκεκριμένες μεγάλες ΜΚΟ, όπως της Ωνάσης ή της Νιάρχος; Εάν ναι, για ποιο λόγο;

Στο άρθρο 49, σύμφωνα με τον Ν.4782/2021 που μνημονεύεται, το όριο για απευθείας αναθέσεις είναι 30.000 € . Μήπως αυξάνεται όμως σε 60.000 € για έργα πληροφορικής κατά το άρθρο 50 του ίδιου νόμου; Ενδεχομένως οι προμηθευτές του δημοσίου όπως η SAP να μην συμμετέχουν σε διαγωνισμούς για λιγότερα; Έχει ερωτηθεί;

Είναι αρνητικό όμως το ότι, με την παρ. 4 οι δημόσιες συμβάσεις και οι διαγωνισμοί μελετών απαλλάσσονται από κάθε κράτηση υπέρ του Δημοσίου. Γιατί;

Με το άρθρο 50, οι αναλήψεις πιστώσεων για δημόσιες συμβάσεις και διαγωνισμούς μελετών που αφορούν τις Αρχές της Εξωτερικής Υπηρεσίας μετά τις 28.2.21 έως την έκδοση του παρόντος θεωρούνται νόμιμες – αν είναι δυνατόν!

Γνωρίζουμε βέβαια πως ότι ψηφίσει η πλειοψηφία είναι νόμιμο, αλλά θα θέλαμε να μας ενημερώσετε σε τι συνίστανται και ποιο είναι το ύψος τους, αφού δεν αναφέρει κάτι το ΓΛΚ.

Όσον αφορά δε την παρ.2, καλύπτεστε αλήθεια πίσω από την πανδημία, για την έκδοση ενταλμάτων δαπανών που δεν είχαν εκδοθεί; Γιατί;

Ακόμα και αν δεν γινόταν να εκδοθούν ηλεκτρονικά, δεν μπορούσαν να ταχυδρομηθούν; Τι ποσόν αφορούν, αφού ούτε εδώ υπάρχει εκτίμηση του ΓΛΚ; Δεν θεωρείτε και εσείς πως είναι ύποπτο;

Η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί όλα τα άλλα κόμματα να κάνουν το ίδιο;

Μνημόνια, μνημόνια, μνημόνια – The Analyst