Ο κ. Γρίβας καταγγέλλει ευθέως έναν "υβριδικό, ολοκληρωτικού χαρακτήρα πόλεμο" από την Άγκυρα – με συμμάχους, πλέον, και τη Λιβύη. Με κινήσεις στον ΟΗΕ, οι Λίβυοι αμφισβητούν τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ, βασιζόμενοι σε ένα θεμελιώδες επιχείρημα: ότι τα ελληνικά νησιά… δεν υπάρχουν. Αυτό το φαινομενικά παράλογο επιχείρημα αποκτά βάρος όταν εισάγεται στον ΟΗΕ και στα διεθνή fora. Όταν μια χώρα δηλώνει ότι νησιά όπως η Κρήτη, η Ρόδος ή το Καστελλόριζο δεν παράγουν δικαιώματα σε ΑΟΖ, δεν μιλάμε για νομική ερμηνεία. Μιλάμε για γεωγραφική διαγραφή και κατάλυση θεμελιωδών εννοιών του διεθνούς δικαίου.
Η Τουρκία επιχειρεί κάτι μεγαλύτερο από τον έλεγχο μερικών τετραγωνικών χιλιομέτρων θαλάσσιας έκτασης. Επιχειρεί τη δημιουργία ενός συμπαγούς θαλάσσιου γεωπολιτικού μπλοκ από την Άγκυρα μέχρι τη Λιβύη – ενός "τουρκο-λιβυκού γαλάζιου διαδρόμου" που αποκλείει το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Λίβανο και φυσικά την Ελλάδα από την απρόσκοπτη πρόσβασή τους στον κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα παρουσιάζεται όχι ως εμπόδιο, αλλά ως εμπόρευμα προς διαμοιρασμό. Εάν η στρατηγική αυτή επιτύχει, προειδοποιεί ο κ. Γρίβας, η Ελλάδα παύει να υφίσταται ως "κανονική χώρα" και μετατρέπεται σε ένα προτεκτοράτο – ή ακόμα χειρότερα, σε "σαντζάκι" μιας αναδυόμενης νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η επισήμανση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν στείλει πρέσβη στην Ελλάδα εδώ και οκτώ μήνες – γεγονός πρωτοφανές για χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Αντιθέτως, φαίνεται να έχουν επενδύσει στον στρατηγό Χαφτάρ στη Λιβύη, κάτι που θα μπορούσε να σημάνει μερική αποδοχή των τουρκο-λιβυκών σχεδίων. Ο κ. Γρίβας θέτει ένα κρίσιμο ερώτημα: Αν οι ΗΠΑ, έστω και σιωπηρά, θεωρούν την Ελλάδα “θήραμα”, τότε ποια δύναμη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην τουρκική αναθεωρητική λογική;
Ο αφανισμός της Ελλάδας δεν συντελείται μόνο στο πεδίο των συσχετισμών ισχύος, αλλά και στη νομική αποδόμηση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Ο κ. Γρίβας κάνει αναφορά στην απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης το 2016 για τη διαφορά Φιλιππίνων–Κίνας, όπου διασαφηνίστηκε ρητά τι θεωρείται νησί, βράχος ή θαλάσσιο δικαίωμα. Η Τουρκία και η Λιβύη, όμως, αγνοούν θεμελιώδεις αρχές όπως η αρχή της αναλογικότητας και η έννοια του κατοικημένου νησιού ως νομικής προσωπικότητας. Η αποδοχή των τουρκικών θέσεων – ακόμα και de facto – οδηγεί σε παγκόσμια νομική εκτροπή που ενισχύει τις χερσαίες απολυταρχίες έναντι των ναυτικών δημοκρατιών.
Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται στο τέλος αυτής της ανάλυσης είναι: Έχει συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία τι ακριβώς διακυβεύεται; Ο κ. Γρίβας εκφράζει απαισιοδοξία. Θεωρεί ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης – και ακόμα περισσότερο του πολιτικού συστήματος – αγνοεί ή υποτιμά τον υπαρξιακό χαρακτήρα της απειλής. Νομίζουν ότι η διαμάχη αφορά απλώς "μερικά ναυτικά μίλια" ή "δυο κουβάδες πετρέλαιο". Η αλήθεια, όμως, είναι πως μιλάμε για την απόπειρα εξαφάνισης ενός κράτους από τον χάρτη. Κι όμως, κλείνει με μια νότα ελπίδας: το 2020, όταν η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος της στρατιωτικής εμπλοκής, το ηθικό του ελληνικού λαού ήταν υψηλό. Όπως και το 1940, οι "χαμένοι" νέοι απέδειξαν ότι έχουν μέσα τους την ικανότητα για εθνική αντίσταση. Το ζήτημα είναι αν αυτή η δύναμη θα αφυπνιστεί εγκαίρως.
2 σχόλια:
''Ο κ. Γρίβας εκφράζει απαισιοδοξία. Θεωρεί ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης – και ακόμα περισσότερο του πολιτικού συστήματος – αγνοεί ή υποτιμά τον υπαρξιακό χαρακτήρα της απειλής.'' A, βρε Γρίβα, γιατί ασχολείσαι με μία χώρα απατεώνων και ηλιθίων; Δημόσιες υπηρεσίες ξυλώνονται σε όλη τη χώρα γιατί οι υπάλληλοι είναι απατεώνες( ιατροδικαστικές υπηρεσίες, ολόκληρα τελωνεία, πολεοδομείες, κλπ) αστυνομικοί πουλάνε ναρκωτικά, ένας χαμός. Και μάλιστα οι απατεωνιές είναι τόσο χοντροκομένες που μόνο ηλίθιοι θα τις έκαναν.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ.
Δημοσίευση σχολίου