Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ - ALL HOLY THEOTOKOS THE ECOLOGIST


     Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ - ALL HOLY THEOTOKOS THE ECOLOGIST
Από την εποχή ακόμη των Συνοπτικών Ευαγγελίων, όταν ο Ματθαίος ερμήνευσε το εβραϊκό "αλμά" ως "παρθένος", και κυρίως όταν ο Λουκάς στην διήγηση του Ευαγγελισμού διατύπωσε το περίφημο "ιδού η δούλη Κυρίου", η εκκλησιαστική παράδοση - αρχαία και νεώτερη - προέβη σε αξιόλογες ερμηνευτικές προσεγγίσεις για την Παναγιά ως εκπρόσωπο του ανθρωπίνου γένους στο μυστήριο της θείας οικονομίας.
Αλλοτε επιτυχείς και άλλοτε προβληματικές, κυρίως ως προς τις επιπτώσεις τους για το γυναικείο φύλο. Από σύμβολο αγνότητας και υποταγής (παρερμηνεύοντας το "γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου"), δίνοντας μάλιστα έμφαση στο Virgin Mary, πιότερο από το "Θεοτόκος" (αναπτύσσοντας μάλιστα την "μαριολογία" στη θέση της "θεοτοκολογίας" και φθάνοντας μέχρι την άσπιλο σύλληψή της στην Δύση, αλλά και στην Ανατολή παρανοώντας μερικές φορές το "εν τη γεννήσει την παρθενία εφύλαξας", που ψάλλουμε σήμερα),  ως την εξύψωσή της πιο πάνω από τις ουράνιες δυνάμεις (τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα - και μάλιστα ασυγκρίτως - των σεραφείμ). Χωρίς ωστόσο η ανδροκρατική πλέον διαχείρηση των εκκλησιαστικών πραγμάτων να επιτρέψει και στις γυναίκες τον ηγετικό - και λειτουργικά (περίπτωση διακονισσών) - ρόλο που διεδραμάτιζαν στην αρχέγονη Εκκλησία.Πολλές φορές μάλιστα ανυψώνοντας την Θεοτόκο μέχρι τις παρυφές της Αγίας Τριάδος, εντονότερα στην δυτική παράδοση, αλλά δημιουργώντας δογματικές έριδες και στην ανατολική, επιμένοντας στο "υπεραγία Θεοτόκε ΣΩΣΟΝ ημάς" και απαξιώνοντας μετά βδελυγμίας το "ΠΡΕΣΒΕΥΕ υπέρ ημών".Τιμώντας την μεγάλη εορτή, σήμερα θα επιμείνω σε μια όχι και τόσο γνωστή πτυχή του προβλήματος, αλλά πολύ επίκαιρη στις μέρες μας: την οικολογική διάσταση της Ορθόδοξης υμνολογίας για την Θεοτόκο. Σταχυολογώ από το Θεοτοκάριο του Νικοδήμου του Αγιορείτου, και συγκεκριμένα από τα προσόμοια του πλαγίου πρώτου (φωτο), όπου η Παναγία παραλληλίζεται με τον πλούτο της κτιστής δημιουργίας: "περιστερά λογική, φεραυγής χελιδών, αμίαντος δάμαλις, αμνάς καθαρά και πανάσπιλος, δορκάς, έλαφος η ταχυδρόμος". Η διάσταση αυτή δεν διαφέρει - τηρουμένων των χρονικών αναλογιών - με το αμείωτο ενδιαφέρον του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για την κλιματική αλλαγή, που αποτυπώνεται και στο ιεραποστολικό κείμενο, αλλά και στο Μήνυμα και την Εγκύκλιο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

panorthodoxcemes

ΣΧΟΛΙΟ: Έχουμε μπροστά μας τό πρώτο καθαρά Ενωτικό κείμενο. Ο εν λόγω κύριος τοποθετείται πέραν τών ορθοδόξων οικουμενιστών. Έχουμε μπροστά μας τήν υπέρβαση τού οικουμενιστικού συγκρητισμού  μέ τήν βοήθεια τής ερμηνευτικής θεολογίας. Οι Πατέρες τής Εκκλησίας δέν ερμήνευσαν ποτέ τήν Αγία Γραφή. Τήν ΕΞΗΓΗΣΑΝ. Η ερμηνευτική μέθοδος κατασκευάζει αξιωματικά ένα ερμηνευτικό σύστημα στηριγμένο εν πολλοίς στόν Ιστορικισμό καί στήν συνέχεια τό εφαρμόζει στήν Γραφή, απορρίπτοντας ό,τι περισσεύει. Προυπόθεση τής ερμηνείας, όπως τό διευκρινίζει ο Γκάνταμερ, ο ερμηνευτής νά είναι ξένος ώς πρός τό ερμηνευόμενο.
Λέμε λοιπόν στόν νεοφωστήρα. Εμείς πήραμε τόν Ξένο μας φίλε, λάθος πόρτα χτυπάς.
Οσο γιά τίς αναλογίες ανάμεσα στήν δοξολογία τού Αγίου καί τήν μπουρδολογία τού Βαρθολομαίου καί τού Ζηζιούλα, φανερώνει απλώς διανοητική καθυστέρηση. Μπόμπες εδάφους- εδάφους από ανθρώπους πούχουν γίνει λιώμα καί τούς έχουν πατήσει κάτω.
ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΟΝΤΟΛΟΓΟΥΣ ΤΩΡΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΟΓΚΟΛΟΓΟΙ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΦΡΕΣΚΟΣ ΝΕΑΝΙΚΟΣ ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΚΟΣ ΑΕΡΑΣ. 
ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΤΖΗΔΕΣ.
ΕΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; 
ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΜΗΠΩΣ ΒΟΗΘΟΥΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ;

Αμέθυστος

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

''την οικολογική διάσταση της Ορθόδοξης υμνολογίας για την Θεοτόκο'' : δεν μπορεί να είναι τόσο βλάκες. Απλώς γλείφουν τους γνωστούς- αγνώστους(τους... κουκουλοφόρους)

amethystos είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Τούς Μωραίνει ο Κύριος.

Θωμάς είπε...

... αλλά και στην Ανατολή παρανοώντας μερικές φορές το "εν τη γεννήσει την παρθενία εφύλαξας", που ψάλλουμε σήμερα), ως την εξύψωσή της πιο πάνω από τις ουράνιες δυνάμεις (τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα - και μάλιστα ασυγκρίτως - των σεραφείμ)...
Δυστυχώς δεν είναι μόνον τόσο βλάκες. Σε ποια παρανόηση ακριβώς αναφέρονται οι φαναριώτες;;

amethystos είπε...

Σ' αυτή τήν παρανόηση, στό Αειπάρθενο, αφιέρωσε ο Γιανναράς μισό βιβλίο. Στό ενάντια στήν Θρησκεία.

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Γιαννάρας δεν διστάζει ακόμα να εκφέρει και θέσεις που αγγίζουν τα όρια της βλασφημίας. Βλέπει ότι τα Ιερά Μυστήρια καταντούν Ιεροπραξίες, που αντί για χάρη μεταδί­δουν ένα είδος μαγικής ενέργειας(!). Στρέφεται κατά του Αειπάρθενου της Θεοτόκου, ομιλεί υποτιμητικά για τη λαϊκή ευσέβεια, τη θεολογική γλώσσα της Εκκλησίας
Κριτική εις το βιβλίον του κ. Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, πηγή: alopsis.gr


Φτάνουμε λοιπόν εμβρόντητοι στη σελ. 200! Σαν ψυχο­λογικά υγιής χριστιανός, ο νέος – προφήτης καταλαβαίνει πως το αειπάρθενο της Θεοτόκου κρύβει σοβαρά προβλή­ματα! Χρήζει ψυχαναλύσεως!
Κατά Γιανναρά Πηγή:amethystosbooks

Δεν υπάρχουν λόγια για αυτές τις βλάσφημες γελοιότητες. Ή μάλλον η τελευταία φράση που είχατε γράψει στο τέλος του παραπάνω άρθρου ταιριάζει ακόμη και σήμερα γάντι στους φαναριώτες οικολόγους της πλάκας.

... Ο κύριος Γιανναράς συμβάλλει τώρα πλέον αποφασιστι­κά στην διατήρηση αυτής της ανέλπιστης νίκης, αποδομών­τας το Αλφαβητάριο των Αγροτών Μοναχών, την Φιλοκα­λία! Βρίσκει λοιπόν, μετά από εμπεριστατωμένες μελέτες αυτούς τους Αγρότες ατομικιστές, αφιερωμένους σε Ατομι­κές Ασκήσεις, από τις οποίες και μόνον πιστεύουν πως θα κερδίσουν την Σωτηρία, χωρίς κανένα διδακτορικό! Ανακα­λύπτει πως κηρύττουν ακόμη και την αγάπη σαν ατομική αρετή, σαν εγωτική “εσωτερικότητα”, οι βάρβαροι! Διδά­σκουν ακόμη, οι μισάνθρωποι, να εκβάλουμε ταχέως εκ της καρδίας μνήμην μητρός, γυναικός και άλλων γυναικών πολλών… άκουσον, άκουσον, το άλας της ζωής! Κι’ έπειτα; Τί ζωή θα γευθούμε εμείς οι μορφωμένοι; Τί κόκκαλο θα γλύψουμε;
Στην θέση του Αγίου Όρους (που “τυχαίως” είναι και το περιβόλι της Παναγίας, τόπος ενανθρωπήσεως του Κυρίου κι αυτός, επικίνδυνος για τον προφήτη του τρόπου) δεν μας μένει, αν θέλουμε να είμαστε ψυχολογικά υγιείς Χριστιανοί, παρά η Ευχαριστιακή κοινωνία, αυτή η Εσχατολογική παν­δαισία αγάπης, στο κέντρο της οποίας προΐσταται ο τύπος και ο τόπος Χριστού, κ. Ζηζιούλας, από τους πλέον μορφω­μένους και σεβαστούς Ευρωπαίους της εποχής μας.
Εδώ μόνο θα τολμήσουμε ταπεινώς να προτείνουμε κάτι στον κ. Γιανναρά, για να μην έχει κενά η Εκκλησιολογία μας!
Μήπως ενδείκνυται να αποδώσουμε στον κ. Ζηζιούλα και το αειπάρθενο, για να μην κυκλοφορεί αδέσποτο;