ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ
Συνέχεια από: Τρίτη, 21 Αυγούστου 2018
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
Περί του διεφθαρμένου ήθους τους και περί του ότι ευρίσκοντας τον κατάλληλο για τους τρόπους τους καιρό του εμφυλίου πολέμου, αν και προηγουμένως είχαν νικηθεί δυο φορές κατά κράτος, πάλι από αναίδεια στασιάζουν κατά της ευσεβείας
Περί του διεφθαρμένου ήθους τους και περί του ότι ευρίσκοντας τον κατάλληλο για τους τρόπους τους καιρό του εμφυλίου πολέμου, αν και προηγουμένως είχαν νικηθεί δυο φορές κατά κράτος, πάλι από αναίδεια στασιάζουν κατά της ευσεβείας
47. Βλέπετε με ποιά κακά περιέβαλε τους οικείους οπαδούς του ο Βαρλαάμ, σε ποιά βάραθρα έσπρωξε, μάλλον δε κατέρριψε τους φοιτήσαντες σ’ αυτόν, ή μάλλον εκείνους από τους φοιτητές του που του παρέδωσαν και την ψυχή τους και τον χρησιμοποίησαν διδάσκαλο στα θεία; Το δε χειρότερο είναι ότι τους μετέδωσε όχι μόνο τις δοξασίες αλλά και τα ήθη του, γι’ αυτό, σύμφωνα με το γεγραμμένο, όταν ελέγχονται δεν θέλουν να σιγήσουν, αλλά όλοι μαζί λέγουν ασταμάτητα, «ας θορυβούμε κι’ ας κραυγάζουμε, για να μην γίνει αντιληπτό το ψεύδος μας».
48. Και από τη μυσαρή γνώμη των παλαιών κακοδόξων τί άφησαν που να μην το ζηλεύσουν; Ποιά πίστις μπορεί να υπάρχει σ’ αυτούς, οι οποίοι δεν τηρούν ούτε λόγο, ούτε γράμμα, ούτε ιδιόχειρες υπογραφές· οι οποίοι δεν σέβονται ιερές συνόδους ούτε πολιτικούς άρχοντες που διακρίνονται για την παιδεία και σύνεση, ούτε την απόφαση εκείνων που έχουν έργο να κρίνουν εγκύρως την οικουμένη ούτε τον βασιλέα πού επικυρώνει τα αποφασισμένα και προσθέτει και τη δική του γνώμη, βασιλέα ευσεβέστατο και μεγαλόφρονα, που υπερέχει των κυβερνωμένων όχι κατά το αξίωμα μάλλον παρά κατά την μεγαλοφυΐα και μεγαλόνοια; Τι χρειάζεται όμως να αναφέρω αυτά τα πράγματα, γι’ ανθρώπους οι οποίοι δεν θεωρούν φοβερό και φρικτό ούτε το να έχουν αποκηρυχθεί και αποσπασθεί της ευσεβείας και της κατ’ αυτήν Εκκλησίας, ούτε και να είναι χωρισμένοι από τον Θεό; Τούτοι είναι αληθινά κατά τον κορυφαίο των Αποστόλων «που δεν τρέμουν τις δόξες, καταφρονούν τις κυριότητες, είναι αυθάδεις και τολμητές, που γι’ αυτούς βλασφημείται η οδός της αληθείας, που δελεάζουν τις ψυχές των αστηρίκτων και με λόγους πλαστούς εμπορεύονται τους ακεραιοτέρους» .
49. Προηγουμένως λοιπόν κατέβαλαν κάθε προσπάθεια, για να μην καταγραφούν καθόλου οι συνοδικές αποφάσεις. Όταν όμως δεν το κατόρθωσαν τούτο, μόλις είδαν ήδη τον Συνοδικόν Τόμον γραμμένο και μέλλοντα σε λίγο να επικυρωθεί με τις υπογραφές των σεβασμίων αρχιερέων, ξεσηκώθηκαν, και τί δεν είπαν, τί δεν έπραξαν για να εμποδίσουν να τεθούν οι υπογραφές. Πράγματι περιέρχονταν στον καθένα από τους αρχιερείς, απειλώντας και συγχρόνως θωπεύοντας, άλλοτε λέγοντας ότι η υπογραφή θα φέρει ψόγο στην ιερωσύνη τους, άλλοτε δε εγκωμιάζοντας τον καθένα τους χωριστά και συμβουλεύοντάς τον να μην πράττει ό,τι και οι άλλοι. Επειδή όμως εκείνοι ήσαν ανώτεροι αυτών των μωρολογιών και, αφού υπέγραψε πρώτα το πατριαρχικό χέρι, επτά επίλεκτοι στη σειρά κατά το βαθμό τους έβαλαν τη σφραγίδα τους, πιστοί μάρτυρες της αληθείας που ήσαν ικανοί για όλα, τότε απεγνωσμένοι τελείως οι ζηλωτές της απειθείας, περιήλθαν προσωρινώς σε αφασία, υποπτευόμενοι άλλωστε και την επικείμενη φοβερή αισχύνη.
50. Όταν όμως έπειτα από λίγο επεκράτησε σύγχυση στα πολιτικά πράγματα, βρήκαν ευκαιρία (λέγουν άλλωστε ότι και οι λύκοι χαίρονται να επιτίθενται αφόβως στα ποίμνια κατά τις καταιγίδες) πάλι λοιπόν κινούν τον ανάγυρο (δυσώδες φυτό που προκαλεί έντονο εμετό), όπως λέγει αττικός λόγος. Επειδή δε εμείς, χάριν ησυχίας, δεν μέναμε εντός της μεγαλοπόλεως (Κων/πολη), αυτοί ήλπιζαν ότι κάτι θα εκέρδιζαν και από αυτό· έτσι λοιπόν πρώτα κατέβαλλαν ιδιαίτερη φροντίδα να προκαταλαμβάνουν κάθε μακρινό μοναστή πού θα ευρισκόταν στην πόλιν, κι’ όταν τον συναντούσαν, επεδείκνυαν πάλι πολλή φροντίδα, ώστε να τους συνδέσουν μαζί τους και να τους πείσουν να έχουν τις ίδιες με αυτούς απόψεις. Έτσι, παρασύροντας αυτούς, που αγνοούσαν τα συμβάντα, αφ’ ενός μεν με το να κατηγορούν εμάς ψευδώς και αφόβως, αφ’ ετέρου δε με το να παρουσιάζουν παρερμηνείες πατερικών λόγων, καθώς επίσης και μερικούς άλλους από τους αφελεστέρους μαζί με αυτούς, συγκροτούν γύρω τους πάλι μια φατρία. Και δεν ήταν αγενής η φατρία. Υπάρχουν μερικοί που καταλαμβάνονται από επιληψία κατά τις περιόδους της σελήνης (διότι κατά τον Χρυσόστομο πατέρα ο δαίμων καιροφυλακτεί την ώρα για να παραπείσει τους ανοήτους ότι τα δικά μας εξαρτώνται από τα ουράνια), ενώ οι υπόλοιποι δεν διαφέρουν πολύ από αυτούς κατά τον τρόπο, διότι επιθυμούν να ζουν υπό τις διαταγές τέτοιων προσώπων. Όταν λοιπόν ο δαίμων δεν θεώρει σκόπιμο, φράσσοντας τις διεξόδους του ψυχικού πνεύματος στον εγκέφαλο και καταστρέφοντας τις από εκεί προερχόμενες ενέργειες, να τους ρίπτει και να τους συμπνίγει επάνω στη γη με αυτόν τον τρόπο, τότε τους περιφέρει γύρω σε όλη την πόλιν, άλλοτε φέροντάς τους στις αγορές και στις πλατείες, άλλοτε στους άρχοντες, και μάλιστα στους ίδιους τους οίκους των αρχόντων, ώστε να δασκαλεύουν και τις συζύγους τους, λέγοντας εκείνα που και με μικρή προσοχή θα μπορούσε κανείς να γνωρίσει ότι προέρχονται πραγματικά από δαιμονιώδη και παράλογη διάνοια, που δεν γνωρίζει να προχωρεί με συνέπεια.
(Συνεχίζεται)
ΣΧΟΛΙΟ: ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ.
Αμέθυστος
48. Και από τη μυσαρή γνώμη των παλαιών κακοδόξων τί άφησαν που να μην το ζηλεύσουν; Ποιά πίστις μπορεί να υπάρχει σ’ αυτούς, οι οποίοι δεν τηρούν ούτε λόγο, ούτε γράμμα, ούτε ιδιόχειρες υπογραφές· οι οποίοι δεν σέβονται ιερές συνόδους ούτε πολιτικούς άρχοντες που διακρίνονται για την παιδεία και σύνεση, ούτε την απόφαση εκείνων που έχουν έργο να κρίνουν εγκύρως την οικουμένη ούτε τον βασιλέα πού επικυρώνει τα αποφασισμένα και προσθέτει και τη δική του γνώμη, βασιλέα ευσεβέστατο και μεγαλόφρονα, που υπερέχει των κυβερνωμένων όχι κατά το αξίωμα μάλλον παρά κατά την μεγαλοφυΐα και μεγαλόνοια; Τι χρειάζεται όμως να αναφέρω αυτά τα πράγματα, γι’ ανθρώπους οι οποίοι δεν θεωρούν φοβερό και φρικτό ούτε το να έχουν αποκηρυχθεί και αποσπασθεί της ευσεβείας και της κατ’ αυτήν Εκκλησίας, ούτε και να είναι χωρισμένοι από τον Θεό; Τούτοι είναι αληθινά κατά τον κορυφαίο των Αποστόλων «που δεν τρέμουν τις δόξες, καταφρονούν τις κυριότητες, είναι αυθάδεις και τολμητές, που γι’ αυτούς βλασφημείται η οδός της αληθείας, που δελεάζουν τις ψυχές των αστηρίκτων και με λόγους πλαστούς εμπορεύονται τους ακεραιοτέρους» .
49. Προηγουμένως λοιπόν κατέβαλαν κάθε προσπάθεια, για να μην καταγραφούν καθόλου οι συνοδικές αποφάσεις. Όταν όμως δεν το κατόρθωσαν τούτο, μόλις είδαν ήδη τον Συνοδικόν Τόμον γραμμένο και μέλλοντα σε λίγο να επικυρωθεί με τις υπογραφές των σεβασμίων αρχιερέων, ξεσηκώθηκαν, και τί δεν είπαν, τί δεν έπραξαν για να εμποδίσουν να τεθούν οι υπογραφές. Πράγματι περιέρχονταν στον καθένα από τους αρχιερείς, απειλώντας και συγχρόνως θωπεύοντας, άλλοτε λέγοντας ότι η υπογραφή θα φέρει ψόγο στην ιερωσύνη τους, άλλοτε δε εγκωμιάζοντας τον καθένα τους χωριστά και συμβουλεύοντάς τον να μην πράττει ό,τι και οι άλλοι. Επειδή όμως εκείνοι ήσαν ανώτεροι αυτών των μωρολογιών και, αφού υπέγραψε πρώτα το πατριαρχικό χέρι, επτά επίλεκτοι στη σειρά κατά το βαθμό τους έβαλαν τη σφραγίδα τους, πιστοί μάρτυρες της αληθείας που ήσαν ικανοί για όλα, τότε απεγνωσμένοι τελείως οι ζηλωτές της απειθείας, περιήλθαν προσωρινώς σε αφασία, υποπτευόμενοι άλλωστε και την επικείμενη φοβερή αισχύνη.
50. Όταν όμως έπειτα από λίγο επεκράτησε σύγχυση στα πολιτικά πράγματα, βρήκαν ευκαιρία (λέγουν άλλωστε ότι και οι λύκοι χαίρονται να επιτίθενται αφόβως στα ποίμνια κατά τις καταιγίδες) πάλι λοιπόν κινούν τον ανάγυρο (δυσώδες φυτό που προκαλεί έντονο εμετό), όπως λέγει αττικός λόγος. Επειδή δε εμείς, χάριν ησυχίας, δεν μέναμε εντός της μεγαλοπόλεως (Κων/πολη), αυτοί ήλπιζαν ότι κάτι θα εκέρδιζαν και από αυτό· έτσι λοιπόν πρώτα κατέβαλλαν ιδιαίτερη φροντίδα να προκαταλαμβάνουν κάθε μακρινό μοναστή πού θα ευρισκόταν στην πόλιν, κι’ όταν τον συναντούσαν, επεδείκνυαν πάλι πολλή φροντίδα, ώστε να τους συνδέσουν μαζί τους και να τους πείσουν να έχουν τις ίδιες με αυτούς απόψεις. Έτσι, παρασύροντας αυτούς, που αγνοούσαν τα συμβάντα, αφ’ ενός μεν με το να κατηγορούν εμάς ψευδώς και αφόβως, αφ’ ετέρου δε με το να παρουσιάζουν παρερμηνείες πατερικών λόγων, καθώς επίσης και μερικούς άλλους από τους αφελεστέρους μαζί με αυτούς, συγκροτούν γύρω τους πάλι μια φατρία. Και δεν ήταν αγενής η φατρία. Υπάρχουν μερικοί που καταλαμβάνονται από επιληψία κατά τις περιόδους της σελήνης (διότι κατά τον Χρυσόστομο πατέρα ο δαίμων καιροφυλακτεί την ώρα για να παραπείσει τους ανοήτους ότι τα δικά μας εξαρτώνται από τα ουράνια), ενώ οι υπόλοιποι δεν διαφέρουν πολύ από αυτούς κατά τον τρόπο, διότι επιθυμούν να ζουν υπό τις διαταγές τέτοιων προσώπων. Όταν λοιπόν ο δαίμων δεν θεώρει σκόπιμο, φράσσοντας τις διεξόδους του ψυχικού πνεύματος στον εγκέφαλο και καταστρέφοντας τις από εκεί προερχόμενες ενέργειες, να τους ρίπτει και να τους συμπνίγει επάνω στη γη με αυτόν τον τρόπο, τότε τους περιφέρει γύρω σε όλη την πόλιν, άλλοτε φέροντάς τους στις αγορές και στις πλατείες, άλλοτε στους άρχοντες, και μάλιστα στους ίδιους τους οίκους των αρχόντων, ώστε να δασκαλεύουν και τις συζύγους τους, λέγοντας εκείνα που και με μικρή προσοχή θα μπορούσε κανείς να γνωρίσει ότι προέρχονται πραγματικά από δαιμονιώδη και παράλογη διάνοια, που δεν γνωρίζει να προχωρεί με συνέπεια.
(Συνεχίζεται)
ΣΧΟΛΙΟ: ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου