Πηγή: https://armosbooks.gr/
ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ.
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019
Στέλιος Ράμφος – Freud (Α’ μέρος)
Πηγή: https://armosbooks.gr/
ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Που ζει αυτός ο άνθρωπος; Ασχολείται ακόμα με τις μπουρδολογίες της Ψυχανάλυσης. Δεν ξέρει ή κάνει πως δεν ξέρει ότι το ασυνείδητο το γνώριζαν πολύ πριν από τον Φρόυντ; Όσον αφορά τις υπόλοιπες υποτιθέμενες ανακαλύψεις του πάνω στις ψυχικές διαδικασίες(πρωκτικό στάδιο, στοματικό κλπ , κλπ)δεν γνωρίζει ότι έχουν καταρριφθεί από την σύγχρονη ψυχολογική έρευνα; Σήμερα αν μιλήσεις σε έναν ψυχίατρο για την ψυχανάλυση θα βάλει τα γέλια...Και φυσικά δεν λέει ίσως το πιο σημαντικό: ότι όλοι οι ασθενείς πάνω στους οποίους εργάστηκε ο Φρόυντ ήταν εβραίοι....Αλλά μάλλον δεν γνωρίζει τι είχε πει για την ψυχανάλυση ο εβραίος συγγραφέας Karl Kraus :'' Η ψυχανάλυση είναι η ασθένεια των χειραφετημένων Εβραίων, ενώ οι θρησκευόμενοι είναι ικανοποιημένοι με τον διαβήτη '' .... α ρε Ράμφο
Λόγω ορθολογισμού. Ο Φρόυντ δέν κατόρθωσε νά επισκεφθεί τήν Ακρόπολη, ούτε ο Γιούνγκ, ούτε ο Χάιντεγκερ. Ο Ράμφος είναι κατ' ουσίαν νεοκαντιανός.
και ο Ράμφος μοιάζει τόσο ντεμοντέ πια, που αν το υποπτευόταν, θα καθόταν εφεξής αμίλητος, αλλά... είπαμε...ας όψεται η προιξ!
Μια γρήγορη μετάφραση, αφιερωμένη στο Ράμφο: “Η εμπειρία της επίσκεψης στην Ρώμη ήταν κάτι το συγκλονιστικό, όπως έγραψε ο Freud στον Fliess στις 19 Σεπτεμβρίου του 1901, και αποτέλεσε μία “κορυφή” στην ζωή του. Ήταν τόσο απορροφημένος από τα μνημεία που θα γονάτιζε λατρευτικά εμπρός από το ταπεινό και ακρωτηριασμένο ναό της Minerva.Και όμως κάτι συνέβη, ένα άσχημο συναίσθημα τον τάραξε και του χάλασε την ευχαρίστηση. Αυτή τη φορά καταλαβε περί τίνος επρόκειτο ή τουλάχιστον έτσι νόμισε. Στον Fliess έγραψε ότι ο λόγος της εσωτερικής αναστάτωσης του ήταν η Χριστιανική Ρώμη : ανίκανος να ξεχάσει την μιζέρια του, είχε καταληφθεί από τον θυμό “για το ψέμα της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους που ορθώνει τόσο υπερήφανα το κεφάλι του προς τον ουρανό”(…) Την Αθήνα ο Freud την επισκέφτηκε τρία χρονιά μετά, το 1904 παρέα με τον μικρότερο αδελφό του Alexander. Έχοντας μελετήσει την κλασσική κουλτούρα και αγαπώντας να παρομοιάζει την εργασία του με εκείνη του αρχαιολόγου, η άνοδος μέχρι τον Παρθενώνα φαινόταν ως η αποκορύφωση της ευχαρίστησης. Και όμως ακόμη μία φορά η ευχαρίστηση καταστράφηκε από ένα παράξενο συναίσθημα δυσπιστίας. Μάλιστα, η εμπειρία ήταν τόσο ολέθρια και ανησυχητική που ο Freud δεν ξαναγύρισε ποτέ στην Αθήνα.(ενώ στη Ρώμη μπόρεσε να πάει άλλες τρείς φορές) .”
Δημοσίευση σχολίου