Οι αβεβαιότητες στις παγκόσμιες αγορές, το επερχόμενο BREXIT, οι εμπορικές συγκρούσεις των Η.Π.Α. με την Κίνα, οι φούσκες στα χρηματιστήρια, η εξτρεμιστικά μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων και η πανδημία πλέον, με τα κράτη να κλειδώνουν τις οικονομίες τους το ένα πίσω από το άλλο, θα μπορούσαν να μετατρέψουν την κρίση σε έναν Αρμαγεδδώνα – ενώ η δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται επάνω από την ΕΕ αλλά έχει ήδη πέσει στο κεφάλι της Ελλάδας (-2,3%), είναι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αύξανε εκθετικά τα χρέη των ήδη υπερχρεωμένων κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, προκαλώντας ένα μαζικό κύμα χρεοκοπιών – το οποίο θα μπορούσε να πλήξει ανεπανόρθωτα τον ήδη άρρωστο τραπεζικό κλάδο της ηπείρου μας, οπότε το σύνολο της οικονομίας. Οι τιμές καταναλωτή πλησιάζουν στο μηδέν στην ΕΕ, ενώ οι τιμές παραγωγού είναι ήδη αρνητικές – οπότε ο αποπληθωρισμός είναι μάλλον αναπόφευκτος. Η νομισματική κρίση πάντως στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, η οποία προηγείται συνήθως των μεγάλων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, μαίνεται – όπου δεν υποτιμήθηκε μόνο η τουρκική λίρα πάνω από 30% αλλά, επίσης, το ρωσικό ρούβλι, μεταξύ άλλων λόγω της πτώσης των τιμών των πρώτων υλών που συνοδεύει πάντοτε τις παγκόσμιες υφέσεις.
.Ανάλυση
Με βάση τα στοιχεία του Αυγούστου, η ανάκαμψη στην ευρωπαϊκή βιομηχανία επιβραδύνθηκε αισθητά – στο μόλις 0,7% σε σχέση με τον Ιούλιο. Επομένως η ΕΕ απειλείται με στασιμότητα, σε μία εποχή που η βιομηχανική παραγωγή παραμένει χαμηλότερη στο οκτάμηνο κατά 7,2% σε σύγκριση με το 2019 – ενώ η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στην Πορτογαλία με 10% που υπερέβη πλέον το 2019. Ακολουθήθηκε από την Ιταλία με 7,7% που ξεπέρασε το επίπεδο πριν από την κρίση του Φεβρουαρίου του 2020 – ενώ η μεγαλύτερη μείωση σημειώθηκε δυστυχώς στην Ελλάδα, με -1,1%.
Στη Γαλλία η αύξηση ήταν 1,3% και στη Γερμανία μόλις 0,7% – ενώ στις σκανδιναβικές χώρες η άνοδος της βιομηχανικής παραγωγής ήταν ικανοποιητική. Στη Σουηδία 6,7%, στη Δανία 4,5% μετά από πτώση τον Ιούλιο κατά -4,9%, στη Φινλανδία 2% και στη Νορβηγία 1,1% – ενώ στην Ανατολική Ευρώπη η Ουγγαρία παρουσίασε άνοδο 6,7%, η Σλοβακία 4,5%, η Σλοβενία 2% και η Πολωνία 0,5%, με την Τσεχία όμως να παρουσιάζει πτώση -1% και την Κροατία -1,1%.
Η Βουλγαρία και η Ρουμανία με τη σειρά τους σημείωσαν μία ακόμη αύξηση της βιομηχανικής τους παραγωγής, όπως τον Ιούλιο – η Ρουμανία 3,9%, μετά τη δραματική πτώση που της προκάλεσε η κρίση της Κορώνα. Δραματική όμως συνεχίζεται να είναι η βιομηχανική παραγωγή της Βρετανίας, η οποία αυξήθηκε μόλις κατά 0,3% τον Αύγουστο – επομένως χαμηλότερα από το μέσον όρο της ΟΝΕ του 0,7%.
Φαίνεται λοιπόν πως η βρετανική βιομηχανία συνεχίζει να βιώνει μία μακροχρόνια παρακμή που δεν οφείλεται μόνο στην πανδημία – υπενθυμίζοντας πως η ανοδική της πορεία σταμάτησε το 2000. Έκτοτε, το μερίδιο του μεταποιητικού τομέα στο ΑΕΠ της Μ. Βρετανίας έχει μειωθεί σχεδόν κατά 50% κάτω από το 10% – γεγονός που θα επιδεινώσει κατά πολύ την οικονομία της, μετά το BREXIT.
Γενικότερα βέβαια οι αβεβαιότητες στις παγκόσμιες αγορές, το επερχόμενο BREXIT, οι εμπορικές συγκρούσεις των Η.Π.Α. με την Κίνα, οι φούσκες στα χρηματιστήρια, η εξτρεμιστικά μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων και η πανδημία πλέον, με τα κράτη να κλειδώνουν τις οικονομίες τους το ένα πίσω από το άλλο, θα μπορούσαν να μετατρέψουν την κρίση σε έναν Αρμαγεδδώνα – ενώ η δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται επάνω από την ΕΕ, αλλά έχει ήδη πέσει στο κεφάλι της Ελλάδας (-2,3%), είναι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αύξανε εκθετικά τα χρέη των ήδη υπερχρεωμένων κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, προκαλώντας ένα μαζικό κύμα χρεοκοπιών – το οποίο θα μπορούσε να πλήξει ανεπανόρθωτα τον ήδη άρρωστο τραπεζικό κλάδο της ηπείρου μας, οπότε το σύνολο της οικονομίας. Οι τιμές καταναλωτή πλησιάζουν στο μηδέν στην ΕΕ, ενώ οι τιμές παραγωγού είναι ήδη αρνητικές – οπότε ο αποπληθωρισμός (ανάλυση) είναι μάλλον αναπόφευκτος.
Η νομισματική κρίση πάντως στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, η οποία προηγείται συνήθως των μεγάλων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, μαίνεται – όπου δεν υποτιμήθηκε μόνο η τουρκική λίρα πάνω από 30% αλλά, επίσης, το ρωσικό ρούβλι, μεταξύ άλλων λόγω της πτώσης των τιμών των πρώτων υλών που συνοδεύει πάντοτε τις παγκόσμιες υφέσεις.
Στον τομέα των κατασκευών τώρα στην Ευρωζώνη, η κατάσταση τον Αύγουστο ήταν κάπως καλύτερη – αφού μετά την αύξηση κατά 0,3% του Ιουλίου, ακολούθησε μία επόμενη 2,6% τον Αύγουστο, κατά τις πρώτες εκτιμήσεις της Eurostat. Σε σύγκριση βέβαια με τον Αύγουστο του 2019, παραμένει χαμηλότερη κατά 0,9%. Η υψηλότερη άνοδος διαπιστώθηκε στην Ιταλία με 12,9% (συν 171% σε σχέση με τον Απρίλιο, συν 13% συγκριτικά με το 2019!) και ακολούθησε η Γαλλία με 4,9% – ενώ στη Γερμανία συρρικνώθηκε ξανά στο -0,3%. Οι κατασκευές στην Πορτογαλία αυξήθηκαν κατά 1,8%, στην Ισπανία έμειναν στάσιμες, στην Πολωνία μειώθηκαν κατά 0,1%, στην Τσεχία κατά 1,4% και στη Βουλγαρία κατά 1%. Μόνο η Ουγγαρία εδώ σημείωσε άνοδο κατά 1,9%.
Περαιτέρω, ο μοναδικός οικονομικός τομέας της Ευρωζώνης που επέστρεψε στα επίπεδα του Φεβρουαρίου του 2020 ήδη από τον Ιούνιο, ήταν το λιανικό εμπόριο – έχοντας αυξηθεί επίσης τον Αύγουστο κατά 4,4%. Σημαντική ήταν εδώ η συνδρομή του διαδικτυακού εμπορίου με 12,4%, περισσότερο από όλους τους άλλους τομείς – ενώ η Γαλλία είχε την πρώτη θέση στο λιανεμπόριο με 6,2% άνοδο και η Γερμανία τη δεύτερη με 3,1%. Στις υπόλοιπες χώρες η κατάσταση παρέμεινε υποτονική, κυρίως στην Ισπανία και στην Ελλάδα – η οποία είναι παντού ουραγός.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι βέβαια η ανεργία που άρχισε να αυξάνεται ξανά για πέμπτο συνεχή μήνα, παρά τις κρατικές ενισχύεις και τις βραχυπρόθεσμες εργασιακές παροχές, για την αποτροπή των συνεπειών του πρώτου κλειδώματος – στο 8,1% στην Ευρωζώνη, με την αντίστοιχη των νέων στο 17,8%. Τον Αύγουστο περίπου 13,2 εκ. ήταν άνεργοι, έχοντας αυξηθεί κατά 251.000 σε σχέση με τον Ιούλιο. Στη Γαλλία ήταν 7,5%, στην Ιταλία 9,8% (παντού όμως αναφέρεται πως τα στοιχεία της Ιταλίας δεν είναι αξιόπιστα πουθενά) και στη Γερμανία 6,4%. Σε σχέση βέβαια με την Ελλάδα που η ανεργία πλησιάζει το 19%, οι συνθήκες είναι ιδανικές στην Ευρώπη – μία κυβερνητική ανικανότητα που μας στενοχωρεί σε μεγάλο βαθμό.
Εν τούτοις, οι ευρωπαϊκές εταιρείες σχεδιάζουν να μειώσουν τις θέσεις εργασίας – οι οποίες στη μεταποιητική βιομηχανία περιορίσθηκαν σημαντικά τον Αύγουστο. Στη βιομηχανία πλαστικών η μείωση ήταν -5,4%, στην παραγωγή και επεξεργασία μετάλλων -5,7%, στην κατασκευή μεταλλικών προϊόντων -4,5%, ηλεκτρισμού και μηχανολογίας -4,2%, ενώ στην παραγωγή οχημάτων και ανταλλακτικών -4,1%.
Σε αντίθεση με την ΕΕ στις Η.Π.Α., μετά από μία τεράστια πτώση, η αγορά εργασίας ανακάμπτει συνεχώς – αν και όχι τόσο έντονα, αφού έχουν καλυφθεί μόνο οι μισές θέσεις εργασίας από αυτές που χάθηκαν λόγω της πανδημίας. Η ανεργία βέβαια στο -7,9% είναι χαμηλότερη από το μέσον όρο της ΟΝΕ (8,1% τον Αύγουστο) – ενώ η Fed άλλαξε πρόσφατα τη στρατηγική της (ανάλυση), με στόχο την πλήρη απασχόληση και την ένταξη των Αμερικανών που μειονεκτούν κοινωνικά στην αγορά εργασίας. Όσον αφορά τις αμερικανικές εκλογές, το μεγάλο πρόβλημα θα ήταν εάν δεν εκλεγεί ξεκάθαρα ένας από τους δύο υποψηφίους – κάτι που θα οδηγούσε ενδεχομένως σε εμφύλιο πόλεμο τη χώρα.
Με κριτήριο τα παραπάνω, φαίνεται πως η κατάσταση στον πλανήτη είναι τραγική – λιγότερο στην ανατολική Ασία και περισσότερο στη Δύση, η οποία αργά αλλά σταθερά φαίνεται να χάνει την πρωτοκαθεδρία. Η πορεία παρακμής της είναι ξεκάθαρη, μεταξύ άλλων λόγω της πλημμύρας των χρεών παντού. Η λύση του «σβησίματος και της επανεκκίνησης» λοιπόν (ανάλυση) γίνεται όλο και πιο αναγκαία – εάν θέλει κανείς να αποφευχθεί ο πόλεμος.
https://analyst.gr/2020/11/02/o-argageddon-einai-mprosta-mas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου