ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Δεν πρέπει να ισχυριζόμαστε πως οι Έλληνες ευρίσκονται σε πορεία παρακμής – αφού οι ελληνικές ελίτ δεν είχαν ποτέ ελληνική υπόσταση, ούτε εθνική συνείδηση. Αυτές οδήγησαν την πατρίδα μας στο σημερινό της κατάντημα – ενώ ότι και να πει κανείς για τις γερμανικές ελίτ, έθεταν και θέτουν πάντοτε τη χώρα τους σε πρώτη προτεραιότητα, θεωρώντας ως μεγαλύτερο πλούτο τους την εθνική τους αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.

Analyst Team

“Το βεβαιώνει η ιστορική εμπειρία: Ένας λαός, μια ιδεολογία, ένα κόμμα, όταν παρακμάζει, είναι αδύνατο να πιστοποιήσει και να παραδεχθεί την παρακμή του. Πλάθει φαντασιώδεις επιτυχίες, σκαρφίζεται ανύπαρκτα κατορθώματα, πιστοποιεί επίρροια που δεν την έχει. Οι ψευδαισθήσεις γεννιώνται πάντα από την παραλυτική ανημπόρια, την αδυναμία ανάκαμψης – τυπικά επακόλουθα της παρακμής.

Ψηλαφητή συνέπεια της πολιτικής Καραμανλή ήταν (και παραμένει) η σταθερή και μόνιμη πολιτική αφασία του κόμματός του, η ραγδαία διολίσθηση σε έναν εξευτελιστικό μιμητισμό του τάχα και «προοδευτικού», τάχα και «αριστερού» ιδεολογικού αχταρμά. Έφτασε το κόμμα αυτό στη χαμέρπεια να ζηλεύει φανερά και να μιμείται τερτίπια και πρακτικές του παπανδρεϊκού αμοραλισμού, τον φτηνιάρικο λαϊκισμό της «προοδευτικής» ξιπασιάς. Ακόμα και η ανάγκη μιας «πατριωτικής» πολιτικής, ως βάση της συλλογικής αξιοπρέπειας, απολακτίσθηκε «μετά βδελυγμίας» από τους καραμανλικούς επιγόνους – μεταβιβάστηκε «έντεχνα», σαν αποκλειστικότητα, σε κόμματα χυδαίου τραμπουκισμού ή σε κόμματα «της πλάκας» με αρχηγούς που μόνο θυμηδία προκαλούν.

Είναι απίστευτο, με πόση ταχύτητα μια κοινωνία παρακμής, με διαλυμένους θεσμούς, ευτελισμένη στο έπακρο δημοσιοϋπαλληλία, υποθηκευμένα όλα τα κοινωνικά αγαθά, τον φυσικό της πλούτο και τα ιστορικά της καυχήματα, όλα ενέχυρο σε δανειστές του διεθνούς υποκόσμου, πώς αυτή η κοινωνία πείσθηκε απολύτως ότι η εκούσια αλλοτρίωση, το καραγκιοζιλίκι του μιμητισμού και μεταπρατισμού, είναι η σωτηρία της: «Να γίνουμε Ευρωπαίοι, για να γίνουμε επιτέλους άνθρωποι»!

Η καραμανλική κληρονομιά, η συνείδηση του επαρχιώτη της Ευρώπης, βαραίνει ασφυκτικά, πνίγει κάθε ενδεχόμενο ανάκαμψης. Κάθε κόμμα, ότι κι αν προφασίζεται πως πιστεύει, υποτάσσει την κοινωνία σε δουλικές εξαρτήσεις και ατιμωτικές δεσμεύσεις, την παγιδεύει ξεδιάντροπα σε απαιτήσεις «συμμαχικών» συμφερόντων. Τα «συμμαχικά» συμφέροντα διορίζουν υπουργούς στα καίρια υπουργεία κάθε ελληνικής κυβέρνησης, απαιτούν συνεχώς παραχωρήσεις στον τουρκικό, αδηφάγο επεκτατισμό, αφελληνίζουν μεθοδικά την παιδεία και αχρηστεύουν τη γλώσσα” (Χ. Γιανναράς, πηγή).

Άποψη

Ακούγεται συχνά πως όταν δημοσιεύεις ένα άρθρο, συμφωνείς με το περιεχόμενο του – κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει, εκτός εάν θεωρείς πως οι δικές σου απόψεις είναι οι μοναδικές σωστές στον πλανήτη, ενώ όλες οι άλλες «για τα σκουπίδια». Η αιτία της ανάρτησης είναι ο προβληματισμός που προκαλεί – ενώ ο συγγραφέας του αναφέρεται επίσης στο ΚΚΕ, στον εμφύλιο πόλεμο και στην εξέγερση στο Πολυτεχνείο.

Ο προβληματισμός αυτός δεν έχει σχέση τόσο με τα κόμματα, όσο με το λαό – με τους Πολίτες που θεωρεί στην ουσία ως τους βασικούς υπευθύνους τόσο για τις εκλογικές επιλογές τους, όσο και για την παρακμή της χώρας μας. Είναι όμως οι Πολίτες, οι Έλληνες, υπεύθυνοι της τραγωδίας που βιώνουμε; Πότε άλλαξε και προόδευσε μία χώρα με «ατμομηχανή» τους Πολίτες της;

Ποτέ κατά την άποψη μας – αφού είναι γνωστό πως η ιστορία δεν γράφεται από τις μάζες, αλλά από τις ελίτ. Οι ελληνικές ελίτ είναι υπεύθυνες για το κατάντημα της Ελλάδας – οι πολιτικές και κυρίως οι οικονομικές ελίτ. Αυτές οι ελίτ ντρέπονται για την καταγωγή τους, θαυμάζουν τους ξένους και σκύβουν δουλικά το κεφάλι όταν συνεργάζονται μαζί τους – ενώ δεν έχουν ίχνος αξιοπρέπειας, ούτε εθνικής υπερηφάνειας. Αδιαφορούν στην κυριολεξία για την πατρίδα τους, δεν έχουν εθνική συνείδηση και τις ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός τους – ο πλούτος τους εις βάρος όλων των άλλων, τον οποίο δεν διστάζουν να αυξάνουν με τη διαφθορά και με τη διαπλοκή τους, ακόμη και με προδοτικές συμφωνίες.

Ολοκάθαρο παράδειγμα η προβολή τουρκικών σειρών από κανάλια που ανήκουν σε αυτές ακριβώς τις ελίτ – ή η προθυμία τους να συνεργαστούν με τους Τούρκους, ακόμη και με τίμημα τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ή με τους Γερμανούς που έχουν κατακτήσει οικονομικά την Ελλάδα, λεηλατώντας τόσο το δημόσιο, όσο και τον ιδιωτικό πλούτο της.

Αυτές οι ελίτ «διορίζουν» στην ουσία την εκάστοτε κυβέρνηση, συνεργαζόμενες με τους ξένους και χρησιμοποιώντας αδίστακτα τα μέσα που διαθέτουν – τα κανάλια τους, τις εφημερίδες τους, τα χρήματα τους, τους εκβιασμούς τους, το χρηματισμό και όλα τα υπόλοιπα. Είναι δε ικανές να καταστρέψουν όποιον αντισταθεί με τις βρώμικες μεθόδους τους, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό – διαιωνίζοντας επαίσχυντα το «σύστημα», με τα κόμματα όλων των αποχρώσεων που τις υπηρετούν ανεπιφύλακτα.

Δεν πρέπει λοιπόν να ισχυριζόμαστε πως οι Έλληνες ευρίσκονται σε πορεία παρακμής – αφού οι ελληνικές ελίτ δεν είχαν ποτέ ελληνική υπόσταση, ούτε εθνική συνείδηση. Αυτές οδήγησαν την πατρίδα μας στο σημερινό της κατάντημα – ενώ ότι και να πει κανείς για τις γερμανικές ελίτ, έθεταν και θέτουν πάντοτε τη χώρα τους σε πρώτη προτεραιότητα, θεωρώντας ως μεγαλύτερο πλούτο τους την εθνική τους αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.

Οι υπεύθυνοι της ελληνικής τραγωδίας – The Analyst