Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

ΝΕΟ-ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

ΣΤΟ ΑΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΒΟΛΟΥ

Δυστυχώς δέν υπάρχει αντίλογος. Καί είναι αργά, όπως καί με τα πράγματα τής Ελλάδος. Μάς πονάει ιδιαιτέρως η βεβαιότης πώς δέν έχουν αντίπαλο. Πώς οι Πατέρες δεν «αντιπροσωπεύονται» πλέον στην Ορθοδοξία, δέν έχουν φωνή!

ΟΙ ΝΕΟ-ΠΑΤΕΡΕΣ
Άς δούμε από κάποιον Pavel L. Gravrilyuk πώς αντιλαμβάνονται τούς αντιοικουμενιστές : «…η εξιδανίκευση από τον Φλωρόφσκυ του Χριστιανισμού Ελληνισμού φαίνεται να έχει ευνοήσει την εμφάνιση, αυτού που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί, ως «Πατερικός φονταμενταλισμός», εκκλησιαστική θριαμβολογία, μια στάση πνευματικής υπεροχής έναντι του «Άλλου» της Δύσης, ένας πνευματισμός απομονωτισμός, και μια ελληνοκεντρικότητα που αγγίζει την ειδωλολατρεία. Από την άλλη μεριά, όταν κατανοηθεί κατάλληλα, η Νεο-πατερική σύνθεση του Φλωρόφσκυ οδηγεί σε μια αντίθετη κατεύθυνση. Σε απόσταση από την ιεροποίηση της θριαμβολογίας, η κριτική έρευνα του Φλωρόφσκυ στην ρωσική θρησκευτική σκέψη προσκαλεί σε μια έντονη εκκλησιαστική αυτοκριτική. Αντίθετα από το να ενισχύει τον πατερικό φονταμενταλισμό, ο Φλωρόφσκυ καλεί τους ορθόδοξους θεολόγους να προσλάβουν το πατερικό πνεύμα, να εισέλθουν στο πνεύμα της πατερικής σκέψης. Αντίθετα από την ενίσχυση του απομονωτισμού, μια από τις λειτουργίες της Νεο-πατερικής σύνθεσης είναι να προσφέρει μια βάση για την υπέρβαση της διαίρεσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης».

Τό γνωρίζαμε όλοι μας ότι ο Φλωρόφσκυ έκανε την νεο-πατερική σύνθεση; Ποιός ; Ο Φλωρόφσκυ; Άς δούμε αυτός ο τρομερός θεολόγος πώς περιγράφει την θεολογία του, η οποία θα μάς συντροφεύει στό γάμο μας με την καθολική εκκλησία:

«Τή θεολογία μου δέν τήν ἔμαθα στό σχολεῖο, ἀλλά στήν Ἐκκλησία, μετέχοντας στή λατρεία της. Τήν ἄντλησα πρῶτα ἀπό τά λειτουργικά βιβλία καί, πολύ ἀργότερα, ἀπό τά γραπτά τῶν ἁγίων Πατέρων.

Ὅταν τό 1926 μοῦ προτάθηκε νά διδάξω Πατρολογία στό νεοσύστατο Ὀρθόδοξο Θεολογικό Σεμινάριο τοῦ Παρισιοῦ, ἤμουν ἐντελῶς ἀπροετοίμαστος γιά κάτι τέτοιο. Ἔπρεπε πρῶτα νά μάθω αὐτό ποὺ ἔπρεπε νά διδάξω. Δέν ντρέπομαι γι΄ αὐτό. Πολλοί ἔχουν βρεθεῖ σ΄ αὐτὴ τή θέση. Ἡ φράση αὐτή ἀνήκει, παρεμπιπτόντως, στόν σπουδαιότερο θεολόγο καί ἱεράρχη τοῦ περασμένου αἰώνα, στόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Φιλάρετο τῆς Μόσχας. Καί αὐτός μάθαινε τά ἀντικείμενά του ἐνῶ τά δίδασκε στήν Ἀκαδημία τῆς Ἁγίας Πετρούπολης.

Ἡ δική μου μέθοδος μελέτης ἦταν πολύ ἁπλή. Τά δύο πρῶτα χρόνια τῆς δουλειᾶς μου ὡς καθηγητὴς στό Παρίσι διάβαζα συστηματικά τά ἔργα τῶν πιό σημαντικῶν Πατέρων, κάποια στό πρωτότυπο, κάποια σέ μετάφραση. Μελέτησα κατά κύριο λόγο πηγές πρίν στραφῶ στή λόγια γραμματεία. Πιθανόν νά εἶναι αὐτός ὁ λόγος ποὺ φαίνομαι τόσο «παλιομοδίτης». Δέν ξεκίνησα μέ τίς «καλύτερες κριτικές», καί γι΄ αὐτό ἡ κριτική οὔτε μέ ζάλισε οὔτε μέ διέφθειρε. Ἀντίθετα, ἐξαιτίας αὐτοῦ ἀπέκτησα ἀνοσία γιά πάντα ἔναντι τῆς ρουτίνας, ἔναντι ἐκείνης τῆς «θεολογίας τῆς ἐπανάληψης» ἡ ὁποία βρίθει ἀπό ἀρχαϊκούς τύπους καί φράσεις, ἀλλά τόσο συχνά τῆς λείπει τελείως τό πνεῦμα ζωντάνιας.

Οἱ Πατέρες μέ δίδαξαν τή χριστιανική ἐλευθερία. Ὑπῆρξαν παραπάνω ἀπό ἁπλοί νομοθέτες• ἦταν ἀληθινοί προφῆτες μέ τήν ἀληθινή σημασία τῆς λέξης – ἀντικρυζαν τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ. (Ἦταν πρωτίστως ἄνθρωποι μέ ἐνόραση καί πίστη). Ἦταν ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ὁραματιστές. Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος ποὺ μέ ὁδήγησε ἀρκετά νωρίς στήν ἰδέα αὐτοῦ ποὺ τώρα ὀνομάζω «νεοπατερική σύνθεση». Ὀφείλει νά εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό συλλογή Πατερικῶν ρητῶν καί διατυπώσεων. Πρέπει νά εἶναι μία σύνθεση, μία δημιουργική ἐπανεπιβεβαίωση ὅλων ἐκείνων τῶν ἐνοράσεων ποὺ χορηγήθηκαν στούς ἁγίους τοῦ παρελθόντος. Πρέπει νά εἶναι Πατερική, πίστη στό πνεῦμα καί τό δράμα τῶν Πατέρων – ad mentem Patrum. Ἀλλά ταυτόχρονα, πρέπει νά εἶναι καί νεοπατερική, καθώς ἀπευθύνεται στή νέα ἐποχή, μέ τά δικά της προβλήματα καί ἐρωτηματικά. Μ΄ αὐτό τό πνεῦμα καί μ΄ αὐτόν τόν τρόπο ἔγραψα, ἤδη τριάντα χρόνια πρίν, τίς δύο θεολογικές μου ἐργασίες, γιά τό Δόγμα τῆς Δημιουργίας καί τό Δόγμα τῆς Ἀπολύτρωσης, τίς ὁποῖες ἀκόμη θεωρῶ τά μεγαλύτερα ἐπιτεύγματά μου, καί ἴσως τά μοναδικά.

Είναι δυνατόν αυτός ο ανθρωπάκος να καταργήσει τον Γρηγόριο Νύσσης; Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος είχε ενοράσεις; Πραγματικά ήρθε η εποχή να τρώμε ξυλοκέρατα μαζί με τα γουρούνια. Καί ο Ζηζιούλας; Ο μεγάλος μαθητής; Γιά να νικήση τον μισητό πνευματικό του αντίπαλο το Γιανναρά, είχε γράψει στό περισπούδαστο από το προσωπείο στο πρόσωπο ότι πρόσωπο είναι ο Άγιος. Είναι άγιος; Προσπάθησε να γίνει άγιος; Γιατί να ακούσουμε αυτά πού λέει εφόσον κατά πάσα πιθανότητα είναι απρόσωπα. Πώς είχε πεί στην τελευταία του εμφάνιση, βαρύγδουπα : Γιατί αυτοί δέν μάς επιτρέπουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ενώ την επέτρεψαν στούς Πατέρες; Πώς οι Πατέρες επινόησαν τόν όρο ομοούσιο ο οποίος δέν υπάρχει στά Ευαγγέλια; Νάτος ο Αγουρίδης!!! ΈΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΡΑΓΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ;

Είναι το μοναδικό περιεχόμενο τού Ευαγγελίου, το ομοούσιο. ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ. ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο!!!!




Θαυμάστε τον, κατευθείαν από τα κέρινα ομοιώματα τής μαντάμ Τυσσώ


Aμέθυστος

12 σχόλια:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

«Τή θεολογία μου δέν τήν ἔμαθα στό σχολεῖο, ἀλλά στήν Ἐκκλησία, μετέχοντας στή λατρεία της. Τήν ἄντλησα πρῶτα ἀπό τά λειτουργικά βιβλία καί, πολύ ἀργότερα, ἀπό τά γραπτά τῶν ἁγίων Πατέρων... »


Aυτό που μου προκαλεί εντύπωση στο σύντομο βιογραφικό του σημείωμα, μέρος του οποίου προτάσσω, είναι ότι δεν μας λέει κάτι σημαντικό. Κατά τη γνώμη μου σημαντικότατο.

Σωστό είναι αυτό που γράφει, ότι έμαθε τη θεολογία στην Εκκλησία, μετέχοντας στη Λατρεία και αντλώντας γνώση από τα λειτουργικά βιβλία. Πολύ αργότερα, συμπληρώνει, μελέτησε τα γραπτά των αγίων Πατέρων.

Αλλά νομίζω, τα λειτουργικά βιβλία και η μετοχή στη θεία Λατρεία, παρακινούν τον πιστό, εφόσον έχει την επιθυμία να αντλήσει γνώση από τις θείες Γραφές, να ανατρέξει στο πρωτότυπο, στην πηγή, όθεν η θεία Λατρεία, τα λειτουργικά βιβλία και στη συνέχεια η πατερική γραμματεία.

Η οδός θεολογικής γνώσης πηγάζει από την πλήρη ανάγνωση, αρχή μέχρι τέλος, της Αγίας Γραφής παράλληλα με την μετοχή στη θεία Λατρεία. Ποιος, ήθελα να ήξερα, έχει διαβάσει συστηματικά -όχι αποσπασματικά - την Αγία Γραφή αρχίζοντας από το "εν αρχή εποίησεν" και τελειώνοντας στο "λέγει ο μαρτυρών ταύτα. ναι έρχομαι ταχύ. αμήν, ναι έρχου Κύριε";

Μπορεί να το θεωρούν αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Οφείλουν να το γράφουν διότι από εκεί αρχίζουν όλα.

amethystos είπε...

Αγαπητέ μας κ.Κυπριανέ, το θέμα είναι πάρα πολύ λεπτό κι επικίνδυνο. Θα πάρουμε τον απλούστερο δρόμο. Στην λατρεία και με τη Θεία Ευχαριστεία ζητούμε και παίρνουμε άφεση αμαρτιών. Έτσι έχει κωδικοποιηθεί η εκκλησία.
Μέ τη μετάνοια ο πιστός μπορεί να φτάσει μέχρι αγιότητος. Μένει όμως απέξω π.χ. η θεογνωσία. Οι Πατέρες τής Εκκλησίας δέν είναι μόνον Άγιοι τής Εκκλησίας είναι όσοι απέκτησαν Θεογνωσία με την οποία βοήθησαν την Εκκλησία να διαφυλλάξει και να εξασφαλίσει το Μυστήριο της Ενσαρκώσεως εις τούς αιώνες. Η θεολογία είναι αυτή η θεογνωσία. Δέν προέρχεται σπο διάβασμα. Οι Πατέρες δέν έκαναν σύνθεση με την φιλοσοφία της εποχής τους, όπως ισχυρίζονται οι σημερινοί ποντικοί των βιβλιοθηκών.
Οι κανονισμοί και η μορφοποίηση της Εκκλησίας από τούς Καππαδόκες, για να ανταποκριθεί η Εκκλησία στην ένωσή της με το κράτος, κατέληξαν σήμερα στον κληρικαλισμό.
Περιέργως αυτός ο κληρικαλισμός μάς οδηγείστόν πάπα και περιέργως ο κατώτερος κλήρος αντιδρά στήν ένωση διότι από την ένωση θα ωφεληθεί μόνο ο ανώτερος κλήρος. Θα χάσουν οι πνευματικοί τήν εξουσία τους. Στα φαινόμενα πού μάς ταλανίζουν δέν υπάρχει η Εκκλησία του Κυρίου και δέν υπάρχουν πιστοί.Ο κάθε παπάς θεωρεί αυτονόητο ότι είναι πιό πιστός από τούς υπόλοιπους, οι δε πνευματικοί δίνουν κατευθείαν τον αγιασμό. Είναι το τέλος.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Αμέθυστε,

Βλέπω ότι μέμφεσαι τον κληρικαλισμό όλων των βαθμών. Και εδώ συμφωνούμε. Δεν διστάζεις όμως να ενοχοποιήσης τους μεγάλους Καππαδόκες Πατέρες ως κύριους δημιουργούς του κληρικαλισμού. Εδώ μας βρίσκεις αντίθετους κάθετα.
Οι άγιοι έχοντας τον φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος δίδαξαν με τη ζωή τους το αληθινό πρότυπο ιερωμένου κατά μίμησι του Μεγάλου Αρχιποίμενος Χριστού.
Τι άλλο σημαίνουν αυτά που γράφεις πιό κάτω ότι « Οι κανονισμοί και η μορφοποίησι της Εκκλησίας από τους Καππαδόκες...κλπ»;
Σε ερμηνεύω καλά ή μήπως σε παρερμηνεύω;
Και τελικά αποδέχεσαι ή όχι την ιερωσύνη εντός της Εκκλησίας;

Αλλά και ένα ακόμα ερώτημα που μου το προκαλούν τα κείμενά σου.
Αποδέχεσαι το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως όπως θεσπίσθηκε από την Αγία Εκκλησία μας;΄Η όχι;
Θα ήθελα από την πλευρά σου μία σαφή και ξεκάθαρη απάντησι.

amethystos είπε...

Οι κανονισμοί οι οποίοι είχαν σα σκοπό τη συμπόρευση τής Εκκλησίας με την αυτοκρατορία μετά την επέμβαση τού Κυρίου, λέμε, αυτονομήθηκαν. Καί αυτό είναι καταστροφικό. Αυτό λέμε.
Σήμερα χρειαζόμαστε καινούριους Καππαδόκες, μόνο πού δέν έχουμε Χριστιανούς πλέον.
Η εξομολόγηση ύπηρετεί το Μυστήριο τής Μετανοίας. Καί αυτό απαιτεί διακριτικό και έμπειρο πνευματικό. Αυτό το Μυστήριο αυτονομήθηκε έπεσε στα χέρια των παπάδων οι οποίοι με τη βοήθειά του εξουσιάζουν την Θεία Ευχαριστία.
Ακατάλληλοι επίσκοποι, επιλέγουν ακατάλληλους ιερείς, ερήμην τών πιστών και αυτό λέμε έιναι ξανά η καταστροφή μας. Έχουμε αρκετά χρόνια στην πλάτη μας και γνωρίζουμε πολύ καλά την πραγματικότητα στην οποία αναφερόμαστε και όχι στην Εκκλησία του Κυρίου.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Οι κανονισμοί και η μορφοποίηση της Εκκλησίας από τούς Καππαδόκες, για να ανταποκριθεί η Εκκλησία στην ένωσή της με το κράτος, κατέληξαν σήμερα στον κληρικαλισμό."

Να πω την αλήθεια μου, αυτό το "μορφοποίηση της Εκκλησίας για να ανταποκριθεί στην ένωσή του με το κράτος", με παραξένεψε κι εμένα.

Δεν θα το έλεγα "μορφοποίηση" αλλά "εναρμόνιση" των κανονισμών όσο αυτό, και όπου, μπορεί να γίνει. Πάντα φυσικά με την προϋπόθεση ότι η Εκκλησία διαμορφώνει (μορφοποιεί) χαρακτήρες για συνετή και χρηστή πολιτεία (πολιτική).

Αν αυτό δεν επιτεύχθηκε είναι άλλο θέμα. Πάντως, οφείλουμε πολλά, για το ότι είμαστε Ορθόδοξοι, στον Μέγα Φώτιο. Ο οποίος, παρά τις αντιδράσεις της Μονής του Στουδίου για την εκλογή του, αρνήθηκε να κάνει την παραχώρηση στη στρέβλωση του Συμβόλου της Νικαίας. Η Δύση το δεχόταν από μακρού και το Βυζάντιο απλώς σιωπούσε. Προφανώς η λοιμική των αιρέσεων δεν άφηνε περιθώρια και γι΄ αυτό.

Αν σήμερα καταλήξαμε στον κληρικαλισμό, είναι διότι ανεπαίσθητα για τους πολλούς, αλλά συνειδητά για τους "καθ΄ ύλην αρμόδιους", γίναμε οι Ορθόδοξοι "είδος εν ανεπαρκεία". Περιμένουμε από Μέσκους, Γιανναράδες, Ράμφους και άλλους να μας μάθουν τι σημαίνει Ορθοδοξία.

Σε παρένθεση.
Ένας ηλίθιος έγραφε ότι η ορθόδοξη κουλτούρα μας είναι υπεύθυνη για τα χάλια μας, επειδή ταυτίζουμε την προσωπική μας άποψη, με την προσωπική μας αλήθεια. Και ένας άλλος ηλιθιότερος έλεγε ότι η ορθοδοξία μας ταυτίζεται με ό,τι νομίζουμε γνήσιο. Εκείνος έχει βαλθεί να μας κάνει να μη νομίζουμε τίποτα. Σαν τα μούτρα του, αν και ο ίδιος, το μόνο που νομίζει είναι το τίποτα και όλο με αυτό ασχολείται. Όλο γι΄ αυτό γράφει.

Ανώνυμος είπε...

Οπως καταλάβατε αγαπητέ ανώνυμε,(6-6-9.47),που σας παρακαλώ να απαντήσετε στον Αμέθυστο,για να βοηθηθούμε κι εμείς που διαβάζουμε και απορούμε,ο Αμέθυστος δεν έχει σαφή απάντηση για όσα ρωτήσατε.Ο Αμέθυστος λέει ότι ο Κύριος δεν υφίσταται πλέον στα Μυστήρια της Εκκλησίας ,σε αυτό ,εσας και εμας παραπέμπει..ο Αμέθυστος τουλάχιστον σε μένα φαίνεται σαφώς ότι δεν "είχε" και δέν "έχει" λειτουργική ζωή. Εύχομαι να μπείτε στον κόπο να απαντήσετε ανώνυμε.

amethystos είπε...

@Ανώνυμος 7/6/10 9:20 πμ
Πού λέει αγαπητέ ότι ο Κύριος δέν υπάρχει στά Μυστήρια; Λέμε ότι "εξουσιάζουν" κάτι πού δέν φτιάχνουν, κάτι που δέν είναι δικό τους. Εμποδίζουν όπως οι φαρισαίοι στα Ευαγγέλια.
Δικό σου είναι το θέλημα το κάνεις ότι θές.

Ανώνυμος είπε...

Λές ότι "εξουσιάζουν.." .Πώς είναι δυνατόν να "εξουσιάζουν" , να χρησιμοποιούν κάτι που δεν είναι δικό τους;; δηλ. ο Κύριος ,στα Μυστήρια Του ,αφήνει τους παπάδες να εμποδίζουν την Θ.Χάρη των Μυστηρίων; τους επιτρέπει να εμποδίζουν το Αγιον Πνεύμα; επειδή κάνουν το δικό τους θέλημα και τους "περνάει"; τι είναι που λές;;πας καλά;;

Ανώνυμος είπε...

ΔΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑΤΕ ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΤΕ ΛΟΓΙΑ;
ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ.
ΕΓΩ ΕΦΑΓΑ ΗΔΗ ΤΡΙΑ ΜΠΑΚΛΑΒΑΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ παπάς ή Δεσπότης, φτου φτου, Θε μου φύλαγε!

amethystos είπε...

7/6/10 10:52 πμ Ανώνυμος

Το πρόβλημα που δημιουργείται φίλε είναι πώς κανένας αναμάρτητος δέν προσέρχεται στη Θεία Ευχαριστία. Κανείς δέν μεταλαμβάνει αξίως. Όπως πιστεύουν οι περισσότεροι εξομολογημένοι παρασυρμένοι απο την κοινή αντίληψη ότι οι Ιερείς μπορούν να συγχωρούν αμαρτίες. Ξαναδιάβασε αν θές την ερμηνεία στη Θεία Λειτουργία του Καβάσιλα.

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε έχω διαβάσει τη ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ του αγιότατου Νικολάου Καβάσιλα.

Δε φτάνει;

Από κει μετά εξ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ θα σου πω ότι ΑΝΕΥ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ, ΕΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ-ΝΟΙΑ, ΔΕΝ ΣΤΕΡΕΩΝΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΣΤΗ θΕΊΑ ΧΑΡΗ...

Βεβαίως και ΟΥΔΕΙΣ αναμάρτητος.

Βεβαίως και ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ...

ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΚΛΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ Ή ΤΗΣ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑΣ, ΠΟΛΛΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...

ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ
Θ Ε Ρ Α Π Ε Ι Ε Σ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΘΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΘΗ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...

ΕΧΩ ΔΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ Ή ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ...

ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, Ας ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ Περί Συνεχούς Θείας Μεταλήψεως των Αγίου Νικοδήμου και Αγίου Μακαρίου Κορίνθου.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΕΙ, ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΣΤΡΕΒΛΟΤΗΤΕΣ...

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Δεν υπάρχουν ασθένειες, υπάρχουν ασθενείς.