Δυστυχώς έχουμε στα χέρια μας μόνο τα συμπεράσματα απο την τελευταία ημέρα, αλλά και αυτά είναι αποκαλυπτικά. Βεβαίως θα κυκλοφορήσουν οι ομιλίες σε βιβλίο. Ο κ.Καλαϊτζίδης ανακάλυψε ένα σίγουρο τρόπο να γίνει συγγραφεύς γράφοντας εισαγωγές και επιλόγους.
Άς ξεκινήσουμε με τον κ.Κλάψη τής Βοστώνης, ο οποίος μάλλον προέρχεται από την αθάνατη σχολή τού Φλωρόφσκυ. Προτείναι μιά ορθόδοξη θεολογία τών θρησκειών. Δέν πρέπει να συγχυζόμαστε με την χρήση τού όρου ορθόδοξη, έχει την έννοια πού διαθέτει και στην έκφραση : ορθόδοξος μαρξισμός. Μάς πληροφορεί, με ζεστές φρέσκες πληροφορίες εξ Αμερικής, πώς ο Θεός στην απεριόριστη αγάπη και το έλεός Του κοινωνεί την σωτηριώδη χάρι μέσω άλλων άγνωστων και κρυφών οδών. [κ.Κλάψη την ...κλάψαμε, δηλ. ο Κύριος έχει άγνωστες και κρυφές αγαπημένες ;;;]
Κοινωνεί την σωτηριώδη χάρι ακόμη και σαν ηθική συνείδηση. (ευχαριστούμε κ.Κλάψη. Τέρμα οι κλάψες, η ηθικά συνείδηση είναι απείρως πιό εύκολη από την μετάνοια, υπάρχει ελπίς).
Μάλλον ο κ.Κλαψης έπεσε θύμα παραπληροφόρησης. Διότι οι Ρώσοι πατέρες και αδελφοί διδάσκουν την σωτηρία μέσω τών ακτίστων ενεργειών και τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος σάν απλά μέσα προσφοράς τών ακτίστων ενεργειών και στόν άνθρωπο. Διότι μέχρι τής ενσαρκώσεως τίς κοινωνούσε μόνο ο κόσμος.
Ο κ.Παπαθανασίου είναι γιά άλλη μιά φορά πιστός στην ειδικότητά του. Στήν ιεραποστολή. Μάλιστα είναι τόσο πιστός πού την ειδικότητά του την υπερυψώνει πάνω κι από αυτή την Εκκλησία. Μάς λέει πώς η Εκκλησία δέν υπάρχει παρά ως συνάντηση τού θεού με τόν κόσμο και ως μεταμόρφωση τού κόσμου. Η συναφειακότητα, η συνάντηση τού θεού με τον κόσμο, είναι καθαυτός ο τρόπος πραγμάτωσης τού εκκλησιαστικού γεγονότος [νέος κοσμικός θεός στον ορίζοντα. Αυτοί οι οικουμενιστές έχουν και ο καθένας τον θεό του]
«Διότι η Εκκλησία δέν συμπίπτει με έναν και μόνο πολιτισμό, διότι η Εκκλησία δεν είναι η Βασιλεία, αλλά εικόνα της μέλλουσας Βασιλείας και διάκονος της πρόσκλησης που ο Θεός απευθύνει σε όλη τη δημιουργία του.»
Η συναφειακότητα λοιπόν είναι ο τρόπος τής διακονίας. Πρέπει να προσαρμόσουμε λοιπόν το ευαγγέλιο στούς πολιτισμπούς που ευαγγελίζουμε, ακόμη και τη θεία Ευχαριστία με τοπικά φρούτα και προϊόντα. Πχ.χυμό καρύδας με ρύζι, μάνγκο με καλαμπόκι...
Ο ιεραπόστολος κ.Παπαθανασίου ο οποίος ετοιμάζεται με ειδικές δίαιτες γιά ιεραποστολή στούς πεινασμένους, συγχέει σάν γνήσιος ημιμαθής τον πολιτισμό με την κουλτούρα. Χωρίς αυτή την σύγχυση δέν μπορούμε να μιλήσουμε και γιά πολυπολιτισμικό μοντέλο.
Ξεχνά αδιάντροπα πώς η εκκλησία είναι η ζύμη πού μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε Χριστιανό, πώς η Θεία Ευχαριστία προετοιμάζεται με υλικά πού έχουν υποστεί ζύμωση, όπως ακριβώς η Καινή Διαθήκη ζυμωθηκε στά βαρέλια τού Νόμου τής Π.Δ, όπως ο καινός άνθρωπος, ο Χριστιανός και ΟΧΙ ο ορθόδοξος είναι η ζύμωση τού παλαιού ανθρώπου με τη ζύμη τού βαπτίσματος.
Γιά να παρηγορήσουμε και τον ίδιο στη σκληρή άσκηση πού υποβάλλεται θα τού διευκρινίσουμε ορισμένες πλευρές τής εικόνας (είναι επικίνδυνο να υϊοθετείται άκριτα η θεολογία τού Ζηζιούλα).
Σύμφωνα με την φοβερή σου έλλαμψη θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα τότεμ τών διαφορετικών και διαφόρων πολιτισμών, σαν εικόνες. Η φοβερή σου έλλαμψη καταργεί τόν πρώτο νόμο τού Κυρίου και την πραγματικότητα τής ειδωλολατρείας και της πτώσεως για να συμφωνήσει με την τελευταία λέξη της μόδας της φιλοσοφίας πού πλασάρει ο Γιανναράς.
Τέλος ο αγαπητός κ.Καλαϊτζίδης, ο φεμινιστής! Βρίσκεται στα χάϊ του, απελευθερώνεται και αυτονομείται, ωριμάζει σάν θεολόγος και άνθρωπος, πλησιάζει στην κορυφή τής φιλοδοξίας του να μεταρρυθμίσει την ορθοδοξία. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ. Απαιτεί από τον εαυτό του να γνωρίζει καλύτερα από τον Ζηζιούλα την Δυτική φιλοσοφία και τήν εξέλιξή της.
Κηρύσσει το τέλος της επιστροφής στούς Πατέρες, χωρίς να έχει επιστρέψει ο ίδιος. Κατηγορεί τούς Πατέρες γιά ελλείψεις, αγνοώντας ΠΟΥ ελλείψεις ΔΕΝ έχουν. Μιλά γιά Ελληνικές κατηγορίες σκέψης όπως και ο Ζηζιούλας και θα θέλαμε πολύ να μάθουμε έστω και μία έννοια παρούσα στην παράδοσή μας. Πιστεύει πως η Πατερική θεολογία βάφτισε χριστιανική την Ελληνική σκέψη. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε άν κατέχει το θέμα, κάτι πιό συγκεκριμμένο, ή διαβάζει για την Ελληνική φιλοσοφία και την Πατερική θεολογία τίς ίδιες εφημερίδες που διαβάζει και ο Ζηζιούλας.
Αντιθέτως βγαίνει πολύ πιό συμπαθής με το πάθος του γιά τις φεμινίστριες. Τό golden boy τού Δημητριάδος. Μ' αυτόν θα γίνει και αρχιεπίσκοπος.
Αμέθυστος
Άς ξεκινήσουμε με τον κ.Κλάψη τής Βοστώνης, ο οποίος μάλλον προέρχεται από την αθάνατη σχολή τού Φλωρόφσκυ. Προτείναι μιά ορθόδοξη θεολογία τών θρησκειών. Δέν πρέπει να συγχυζόμαστε με την χρήση τού όρου ορθόδοξη, έχει την έννοια πού διαθέτει και στην έκφραση : ορθόδοξος μαρξισμός. Μάς πληροφορεί, με ζεστές φρέσκες πληροφορίες εξ Αμερικής, πώς ο Θεός στην απεριόριστη αγάπη και το έλεός Του κοινωνεί την σωτηριώδη χάρι μέσω άλλων άγνωστων και κρυφών οδών. [κ.Κλάψη την ...κλάψαμε, δηλ. ο Κύριος έχει άγνωστες και κρυφές αγαπημένες ;;;]
Κοινωνεί την σωτηριώδη χάρι ακόμη και σαν ηθική συνείδηση. (ευχαριστούμε κ.Κλάψη. Τέρμα οι κλάψες, η ηθικά συνείδηση είναι απείρως πιό εύκολη από την μετάνοια, υπάρχει ελπίς).
Μάλλον ο κ.Κλαψης έπεσε θύμα παραπληροφόρησης. Διότι οι Ρώσοι πατέρες και αδελφοί διδάσκουν την σωτηρία μέσω τών ακτίστων ενεργειών και τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος σάν απλά μέσα προσφοράς τών ακτίστων ενεργειών και στόν άνθρωπο. Διότι μέχρι τής ενσαρκώσεως τίς κοινωνούσε μόνο ο κόσμος.
Ο κ.Παπαθανασίου είναι γιά άλλη μιά φορά πιστός στην ειδικότητά του. Στήν ιεραποστολή. Μάλιστα είναι τόσο πιστός πού την ειδικότητά του την υπερυψώνει πάνω κι από αυτή την Εκκλησία. Μάς λέει πώς η Εκκλησία δέν υπάρχει παρά ως συνάντηση τού θεού με τόν κόσμο και ως μεταμόρφωση τού κόσμου. Η συναφειακότητα, η συνάντηση τού θεού με τον κόσμο, είναι καθαυτός ο τρόπος πραγμάτωσης τού εκκλησιαστικού γεγονότος [νέος κοσμικός θεός στον ορίζοντα. Αυτοί οι οικουμενιστές έχουν και ο καθένας τον θεό του]
«Διότι η Εκκλησία δέν συμπίπτει με έναν και μόνο πολιτισμό, διότι η Εκκλησία δεν είναι η Βασιλεία, αλλά εικόνα της μέλλουσας Βασιλείας και διάκονος της πρόσκλησης που ο Θεός απευθύνει σε όλη τη δημιουργία του.»
Η συναφειακότητα λοιπόν είναι ο τρόπος τής διακονίας. Πρέπει να προσαρμόσουμε λοιπόν το ευαγγέλιο στούς πολιτισμπούς που ευαγγελίζουμε, ακόμη και τη θεία Ευχαριστία με τοπικά φρούτα και προϊόντα. Πχ.χυμό καρύδας με ρύζι, μάνγκο με καλαμπόκι...
Ο ιεραπόστολος κ.Παπαθανασίου ο οποίος ετοιμάζεται με ειδικές δίαιτες γιά ιεραποστολή στούς πεινασμένους, συγχέει σάν γνήσιος ημιμαθής τον πολιτισμό με την κουλτούρα. Χωρίς αυτή την σύγχυση δέν μπορούμε να μιλήσουμε και γιά πολυπολιτισμικό μοντέλο.
Ξεχνά αδιάντροπα πώς η εκκλησία είναι η ζύμη πού μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε Χριστιανό, πώς η Θεία Ευχαριστία προετοιμάζεται με υλικά πού έχουν υποστεί ζύμωση, όπως ακριβώς η Καινή Διαθήκη ζυμωθηκε στά βαρέλια τού Νόμου τής Π.Δ, όπως ο καινός άνθρωπος, ο Χριστιανός και ΟΧΙ ο ορθόδοξος είναι η ζύμωση τού παλαιού ανθρώπου με τη ζύμη τού βαπτίσματος.
Γιά να παρηγορήσουμε και τον ίδιο στη σκληρή άσκηση πού υποβάλλεται θα τού διευκρινίσουμε ορισμένες πλευρές τής εικόνας (είναι επικίνδυνο να υϊοθετείται άκριτα η θεολογία τού Ζηζιούλα).
Σύμφωνα με την φοβερή σου έλλαμψη θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα τότεμ τών διαφορετικών και διαφόρων πολιτισμών, σαν εικόνες. Η φοβερή σου έλλαμψη καταργεί τόν πρώτο νόμο τού Κυρίου και την πραγματικότητα τής ειδωλολατρείας και της πτώσεως για να συμφωνήσει με την τελευταία λέξη της μόδας της φιλοσοφίας πού πλασάρει ο Γιανναράς.
Τέλος ο αγαπητός κ.Καλαϊτζίδης, ο φεμινιστής! Βρίσκεται στα χάϊ του, απελευθερώνεται και αυτονομείται, ωριμάζει σάν θεολόγος και άνθρωπος, πλησιάζει στην κορυφή τής φιλοδοξίας του να μεταρρυθμίσει την ορθοδοξία. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ. Απαιτεί από τον εαυτό του να γνωρίζει καλύτερα από τον Ζηζιούλα την Δυτική φιλοσοφία και τήν εξέλιξή της.
Κηρύσσει το τέλος της επιστροφής στούς Πατέρες, χωρίς να έχει επιστρέψει ο ίδιος. Κατηγορεί τούς Πατέρες γιά ελλείψεις, αγνοώντας ΠΟΥ ελλείψεις ΔΕΝ έχουν. Μιλά γιά Ελληνικές κατηγορίες σκέψης όπως και ο Ζηζιούλας και θα θέλαμε πολύ να μάθουμε έστω και μία έννοια παρούσα στην παράδοσή μας. Πιστεύει πως η Πατερική θεολογία βάφτισε χριστιανική την Ελληνική σκέψη. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε άν κατέχει το θέμα, κάτι πιό συγκεκριμμένο, ή διαβάζει για την Ελληνική φιλοσοφία και την Πατερική θεολογία τίς ίδιες εφημερίδες που διαβάζει και ο Ζηζιούλας.
Αντιθέτως βγαίνει πολύ πιό συμπαθής με το πάθος του γιά τις φεμινίστριες. Τό golden boy τού Δημητριάδος. Μ' αυτόν θα γίνει και αρχιεπίσκοπος.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου